Эвангельле Лукі 1 разьдзел

¹ Як ужо многія браліся напісаць аповесьць аб зусім добра вядомых сярод вас здарэньнях,

² як пераказалі нам тое быўшыя з самага пачатку вачавідцамі і слугамі Слова,

³ то прыйшло на думку і мне, пільна разьведаўшы аб усім ад пачатку, як сьлед апісаць табе, высокапаважаны Феафіле,

⁴ каб ты даведаўся праўду аб тых словах, якіх цябе навучылі.

⁵ Быў у дні Ірада, цара Юдэйскага, сьвяшчэньнік з Авіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка яго з дачок Ааронавых; і было імя яе Альжбета.

⁶ Былі-ж яны абое праведныя перад Богам, паступаючы паводле прыказаньняў і законаў Госпада беззаганна.

⁷ І ня было ў іх дзіцяці, бо Альжбета была няплодная, і абое яны былі паджылыя ў гадох сваіх.

⁸ І сталася, калі ў парадку свае чаргі служыў ён перад Богам,

⁹ выпала яму паводле звычаю сьвяшчэньнікаў увайсьці ў царкву Гасподнюю кадзіць;

¹⁰ а ўся маса народу вонках малілася ў час каджэньня.

¹¹ І зьявіўся яму Ангел Гасподні, стоячы справа ля кадзільнага ахвярніку.

¹² І спалохаўся Захарыя, убачыўшы яго, і зьняў яго страх.

¹³ Ангел жа сказаў яму: ня бойся, Захарыя; бо выслухана малітва твая, і жонка твая Альжбета ўродзіць табе сына, і дасі яму імя — Іоан.

¹⁴ І будзе табе радасьць і ўцеха, і многія ўзрадуюцца з нараджэньня яго.

¹⁵ Бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і ня будзе піць віна і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ў чэраве маткі свае.

¹⁶ І многіх з сыноў Ізраілявых наверне да Госпада Бога іх.

¹⁷ І пройдзе перад Ім у духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непаслухмяных да мудрасьці праведных, каб прыгатаваць Госпаду народ падгатоўлены.

¹⁸ І сказаў Захарыя Ангелу: Па чым пазнаю я гэтае? То-ж я стары, і жонка мая ў гадох пажылых.

¹⁹ І сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыіл, што перад Богам стаю, і пасланы гаварыць з табою і абвясьціць табе гэтае.

²⁰ І вось, будзеш ты маўчаць, і ня здолееш гаварыць да дня, калі гэтае станецца: за тое, што не паверыў словам маім, якія збудуцца ў свой час.

²¹ І ждаў народ Захарыю і дзівіўся, што ён марудзіць у царкве.

²² Выйшаўшы-ж, ён ня мог гаварыць да іх: і пазналі, што бачыў зьяву ў царкве; і ён ківаў і астаўся немы.

²³ І сталася, як скончыліся дні службы яго, вярнуўся ён у дом свой.

²⁴ Пасьля гэтых дзён зачала Альжбета, жонка яго, і таілася пяць месяцаў, ды гаварыла:

²⁵ так учыніў мне Госпад у дні гэтыя, як глянуў на мяне, каб зьняць з мяне ганьбу між людзьмі.

²⁶ У шосты-ж месяц пасланы быў Ангел Гаўрыіл ад Бога ў места Галілейскае, называнае Назарэт,

²⁷ да дзевы, заручанай з мужам іменьнем Язэп, з дому Давідавага; імя-ж дзевы — Марыя.

²⁸ Ангел, увайшоўшы да яе, сказаў: радуйся, дабрадатная! Госпад з табою; багаслаўлена ты між жанок.

²⁹ Яна-ж, убачыўшы яго, спалохалася ад слоў яго і разважала, што-б гэта было за прывітаньне такое?

³⁰ І сказаў ёй Ангел: ня бойся, Марыя; бо ты знайшла ласку ў Бога.

³¹ І вось зачнеш у чэраве і народзіш Сына і дасі Яму імя: Ісус.

³² Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага назавецца, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Яго,

³³ і царыць будзе над домам Якава давеку, і царству Яго ня будзе канца.

³⁴ Марыя-ж сказала Ангелу: як гэта будзе, калі я ня знаю мужа?

³⁵ І ў адказ сказаў ей: Дух Сьвяты найдзе на цябе, і сіла Найвышэйшага ахіне цябе: вось чаму й тое, што народзіцца сьвятое, Сынам Божым назавецца.

³⁶ Вось і Альжбета, сваячка твая, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і гэта ўжо шосты месяц у яе, хоць і называнай няплоднай.

³⁷ Бо-ж у Бога ніводнае слова ня будзе немагчымым.

³⁸ І сказала Марыя: вось я — слуга Госпада; няхай станецца мне па слову твайму. І адыйшоў ад яе Ангел.

³⁹ Устаўшы-ж Марыя ў тыя дні борзда пайшла ў горную краіну, у места Юдзіна.

⁴⁰ І ўвайшла ў дом Захарыі і прывітала Альжбету.

⁴¹ І сталася, як Альжбета ўчула прывітаньне Марыі, узварухнулася дзіцятка ў чэраве яе, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым.

⁴² І загаласіла моцным голасам і сказала: багаслаўлена ты між жанок, і багаслаўлены плод чэрава твайго.

⁴³ І адкуль гэтае мне, што прыйшла маці Госпада майго да мяне?

⁴⁴ Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, узварухнулася вясёла дзіцятка ў чэраве маім.

⁴⁵ І шчасьліва паверыўшая: бо збудзецца сказанае ёй ад Госпада.

⁴⁶ І сказала Марыя: вялічае душа мая Госпада;

⁴⁷ і ўзрадаваўся дух мой у Богу Спасіцелю маім,

⁴⁸ што глянуў Ён на пакорнасьць рабы свае, бо адгэтуль шчасьліваю называцімуць мяне ўсе роды,

⁴⁹ бо вялікае ўчыніў мне Дужы; і сьвятое імя Яго;

⁵⁰ і міласьць Яго ў роды радоў для тых, што баяцца Яго.

⁵¹ Учыніў сілу рукой сваёй; рассеяў гордых думкамі сэрца іх;

⁵² адабраў у моцных пасады, узьвялічыў пакорных,

⁵³ галодных здаволіў дабром, а багатыроў адпусьціў ні з чым.

⁵⁴ Прыняў Ізраіля, слугу свайго, успомніў міласьць,

⁵⁵ як гаварыў да айцоў нашых, да Аўраама і насеньня яго давеку.

⁵⁶ Прабыла-ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом свой.

⁵⁷ Альжбеце-ж настаў час радзіць, і яна ўрадзіла сына.

⁵⁸ І пачулі суседзі ды сваякі яе, што ўзьвялічыў Госпад міласьць сваю над ёю, і цешыліся з ёю.

⁵⁹ У восмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіцятка і хацелі назваць яго па іменьню бацькі яго Захарыям.

⁶⁰ На гэтае маці яго сказала: не, а назваць яго Іоанам.

⁶¹ І сказалі ёй: нікога няма ў родзе тваім, хто зваўся-б гэтым іменьнем.

⁶² І пыталіся на мігах у бацькі, як бы ён хацеў назваць яго.

⁶³ Ён зажадаў дошчачку і напісаў: Іоан імя яму. І ўсе дзівіліся.

⁶⁴ І ў той жа час расчыніліся вусны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, багаслаўлючы Бога.

⁶⁵ І страх узьняўся сярод суседзяў іх; і расказвалі пра ўсё гэтае па ўсёй нагорнай старане Юдэйскай.

⁶⁶ І ўсе чуўшыя ўзялі гэтае да сэрца свайго і гаварылі: што-ж гэта будзе за дзіця? І рука Госпадава была з ім.

⁶⁷ І Захарыя, бацька яго, напоўніўся Сьвятым Духам і прарочыў, кажучы:

⁶⁸ Багаслаўлены Госпад Бог Ізраіляў, што адведаў народ свой і даў выбаўленьне яму;

⁶⁹ і падняў рог спасеньня нашага ў доме Давіда, слугі Свайго,

⁷⁰ (як апавясьціў вуснамі быўшых ад веку сьвятых прарокаў Сваіх),

⁷¹ спасе нас ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх ненавідзячых нас;

⁷² і ўчыніць ласку бацьком нашым і спамяне сьвяты тастамант свой,

⁷³ прысягу, што кляўся Аўрааму, бацьцы нашаму, даць нам,

⁷⁴ не з баязьні, па выбаўленьні з рукі ворагаў нашых

⁷⁵ служыць Яму ў сьвятасьці і праўдзе перад ім у-ва ўсе дні жыцьця нашага.

⁷⁶ І ты, дзіцятка, назавешся прарокам Усявышняга, бо пройдзеш наперад прад абліччам Госпада — прыгатаваць шляхі Яму,

⁷⁷ даць народу пазнаць спасеньне ў адпушчэньні грахоў яго,

⁷⁸ па ўнутранаму міласэрдзю Бога нашага, якім адведаў нас Усход з вышыні,

⁷⁹ прасьвяціць тых, што ў цемры і ў цяню сьмяротным, пакіраваць ногі нашыя, на дарогу міра.

⁸⁰ Дзіця-ж узрастала і ўмацоўвалася духам, і было ў пустынях да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.