Дзеяньні 1 разьдзел

¹ Першую аповесьць, Тэафілю, учыніў я аб усім, што Ісус рабіў ды навучаў

² да дня, у які ўзьнёсся, даўшы праз Духа Сьвятога загады Апосталам, якіх выбраў,

³ ды прад якімі зьяўляўся жывы пасьля мукаў Сваіх у чысьленых зьявах, у працягу сараку дзён паказываючыся ім ды кажучы аб царстве Божым.

⁴ І, сабраўшы іх, загадаў ім не выхадзіць з Ерузаліму, а чакаць на абвешчанае ад Айца, аб чым вы чулі ад мяне:

⁵ што Іоан хрысьціў вадой, а вы цераз колькі дзён будзеце ахрышчаны ў Духу Сьвятым.

⁶ Дык яны, зыйшоўшыся разам, пыталіся ў Яго, кажучы: Госпадзе, ці ня ў гэтым часе адбудуеш царства Ізраілю?

⁷ Ён жа сказаў да іх: ня вам ведаць час ці пару, што Ацец паклаў у ўладзе Сваёй;

⁸ але прымеце сілу, як зыйдзе на вас Дух Сьвяты, і будзеце Мне сьведкамі і ў Ерузаліме, і ў-ва ўсей Юдэі й Самарыі, ды ажно па край зямлі.

⁹ І, сказаўшы гэтае, Ён узьнёсся перад вачыма іхнімі, і хмара ўзяла Яго ад вачэй іх.

¹⁰ Калі-ж яны пільна ўглядаліся ў неба, як Ён адыходзіў, вось двое мужоў станулі перад імі ў белых вопратках,

¹¹ дый сказалі яны: Мужы Галілейскія! Чаго стаіцё, узіраючыся на неба? Гэты Ісус, узяты ад вас на неба, прыдзе гэтак сама, як бачылі вы Яго ўзыходзячы на неба.

¹² Тады яны вярнуліся ў Ерузалім з гары, называнай Аліўнай, што непадалёк ад Ерузаліму, за дзень суботні ходу.

¹³ І, увайшоўшы, узыйшлі ў сьвятліцу, дзе былі Пётр і Якуб, і Іоан і Андрэй, Піліп і Хама, Баўтрамей ды Мацьвей, Якуб Алфеявы й Сымон Зілот, ды Юда Якубаў.

¹⁴ Усе яны трывалі аднадушна ў малітвах і просьбах разам з жанчынамі й Марыяй, Маткай Ісусавай, ды братамі Ягонымі.

¹⁵ І ў гэныя дні Пётр, устаўшы сярод вучняў, сказаў (а была грамада людзей разам каля ста дваццацёх).

¹⁶ Мужы браты! Тое пісаньне, якое праз вусны Давідавыя Дух Сьвяты прадказаў пра Юду, што быў павадыром тых, каторыя ўзялі Ісуса, — мусіла збыцца;

¹⁷ быў ён палічаны з намі, і лёс вызначыў яму частку ў служэньні гэтым,

¹⁸ але цаной крыўды прыдбаў ён зямлю і, рынуўшыся, разьдзерся папалове, і вывалілася з яго ўсё шлуньне ягонае.

¹⁹ І сталася ведама ўсім жыхарам Ерузаліму; дык поле гэнае названа ў іхняй гутарцы Акельдама, гэта ёсьць зямля крыві.

²⁰ Бо напісана ў кнізе псальмаў: Няхай станецца двор ягоны пустым, і няхай ніхто ня жыве ў ім, дый: дагляд ад яго возьме другі. (Псальм 68:26; 108:8)

²¹ Дык трэба, каб із тых мужоў, што зыходзіліся з намі праз увесь час, як прыходзіў і адыходзіў ад нас Госпад Ісус,

²² пачынаючы ад хрышчэньня Іоанавага ажно да дня, калі Ён быў узяты ад нас, адзін із іх стаўся-бы разам з намі сьведкай уваскрасеньня Яго.

²³ І паставілі двух: Язэпа, званага Варсавай, па мянюшцы Юста, ды Мацьвея;

²⁴ і, молячыся, казалі: Ты, Госпадзе, які ведаеш сэрцы ўсіх, пакажы з гэтых двух аднаго, каго Ты выбраў,

²⁵ каб узяў частку ў служэньні гэтым і апостальстве, ад якога адступіўся Юда, каб ісьці на сваё месца.

²⁶ І кінулі жэрабе аб іх, і выпала жэрабе на Мацьвея, і далучаны быў да адзінаццацёх Апосталаў.