Padabienstwy ab karaleŭstwie Božym
1 U toj dzień Jezus, wyjšaŭšy z domu, siadzieŭ kala mora.[1]
2 I źjawilisia da jaho wialikija hramady, tak što jon, uwajšoŭšy ŭ łodku, sieŭ, a ŭsia hramada stajała na bierazie.
3 I hawaryŭ im mnoha ŭ prypowieściach, kažučy: Woś wyjšaŭ, što sieje, siejać.[2]
4 I kali jon siejaŭ, adny ŭpali pry darozie, i nalacieli ptuški niabiesnyja i padziaŭbli ich.
5 A inšyja ŭpali na miesca kamianistaje, dzie nia mieli mnoha ziamli; i zaraz uzyšli, bo ziamla była niehłybokaj.
6 Kali-ž uzyjšło sonca, jany pawiali i, tamu što nia mieli korania, pasochli.
7 A inšyja ŭpali ŭ cierni, i ŭzraśli cierni i zahłušyli ich.
8 Inšyja-ž upali na dobruju ziamlu i dali płod: adno soty, druhoje šeśćdziesiaty, inšaje tryccaty.[3]
9 Chto maje wušy, kab słuchać, niachaj słuchaje.[4]
10 I prystupiŭšysia, wučni skazali jamu: Čamu haworyš im u prypowieściach?
11 Jon, adkazaŭšy skazaŭ im: Zatym, što wa dadziena paznać tajnicy karaleŭstwa niabiesnaha, a im nia dadziena.
12 Bo chto maje, tamu budzie dadziena i budzie mieć dastatak, a chto maje, u taho budzie adniata i toje, što maje.[5]
13 Dziela taho hawaru im u prypowieściach, što hledziačy nia bačać i słuchajučy nia čujuć i nie razumiejuć.[6]
14 I spaŭniajecca na ich praroctwa Izaija (6, 9-10), katory kaža: "Słucham budziecie słuchać i nie zrazumiejecie, i zrokam budziecie hladzieć i nia ŭbačycie.
15 Bo ahrubieła serca hetaha narodu i wušami trudna čuli i zapluščyli wočy swaje, kab časam nia ŭbačyć wačyma, i nie pačuć wušyma, i nie zrazumieć sercam, i nie nawiarnucca, i kab ja nie azdarawiŭ ich".[7]
16 Wašyja-ž bahasłaŭleny wočy, bo bačać i wušy wašyja, bo čujuć.
17 Bo sapraŭdy kažu wam, što mnohija praroki i sprawiadliŭcy žadali bačyć, što wy bačycie i nia bačyli, i čuć, što wy čujecie i nia čuli.
18 Dyk wy pasłuchajcie prypowieści pra siajbita.
19 Da ŭsiakaha, chto słuchaje słowa karaleŭstwa i nie razumieje, prychodzić Zły i wyrywaje, što pasiejana ŭ jahonym sercy: heta toj, katory pasiejany pry darozie.[8]
20 A chto pasiejeny na miescy kamianistym, heta toj, katory słuchaje słowa i zaraz-ža z radaściaj pryjmaje jaho,
21 ale jon nia maje korania ŭ sabie, ale jość časowy, kali-ž nastanie ŭcisk i praśled dziela słowa, zaraz horšycca.[9]
22 A chto pasiejeny ŭ cierni, heta toj, katory słuchaje słowa, ale kłapoty hetaha świetu i mana bahaćciaŭ zahłušaje słowa i jano zastajecca biaz płodu.
23 A chto pasiejeny na dobraj ziamli, heta toj, katory słuchaje słowa i razumieje i prynosić płod — i daje adno soty, a druhoje šeść dziesiaty, a inšaje tryccaty.[10]
24 Druhuju prypowieść padaŭ im, kažučy: karaleŭstwa niabiesnaje stałasia padobnym da čaławieka, katory pasiejaŭ dobraje nasieńnie na swaim poli.
25 Kali-ž ludzi spali, pryjšoŭ worah jahony, nasiejaŭ kukalu miž pšanicaŭ i pajšoŭ.[11]
26 Kali-ž uzrasło zboža i pryniasło płod, tady pakazaŭsia i kukol.
27 Pryjšoŭšy-ž słuhi haspadara skazali jamu: Panie, ci-ž ty nia dobraje nasieńnie pasiejaŭ na swaim poli? Adkul-ža ŭziaŭsia kukol?
28 A jon skazaŭ im: Warožy čaławiek heta zrabiŭ. Słuhi-ž skazali jamu: Chočaš, pojdziem i źbiarom jaho.
29 Ale jon skazaŭ: Nie, kab časam źbirajučy kukol, wy nia wyrwali razam z im i pšanicy.
30 Pakińcie raści aboje až da žniwa, a ŭ časie žniwa skažu žankom: Źbiarecie pierš kukol i źwiažecie jaho ŭ snapki, kab spalić, a pšanicu źbiarecie ŭ humno majo.[12]
31 Inšuju prypowieść padaŭ im, kažučy: karaleŭstwa niabiesnaje jość padobnaje da karaleŭstwa ziarniaci, jakoje čaławiek uziaŭšy pasiaŭ na swaim poli.
32 Jano, praŭda, najmienšaje z usiaho nasieńnia, ale kali ŭzraście, bywaje bolšym za ŭsie harodniny i robicca dzierawam, tak što ptuški niabiesnyja prylatajuć i žywuć u halinach jaho.[13]
33 Inšuju prypowieść skazaŭ im: karaleŭstwa niabiesnaje jość padobnaje da kwasu, jaki žančyna ŭziaŭšy pałažyła ŭ try mierki muki, pakul usio nia ŭkisła.[14]
34 Usio hetaje hawaryŭ Jezus da hramadaŭ u prypowieściach, i biaz prypowieściaŭ nie hawaryŭ da ich,
35 kab spoŭniłasia, što było skazana praz praroka, jaki kaža: "Adčyniu ŭ prypowieściach wusny maje, wykažu skrytaje ad stwareńnia świetu" (Ps. 77, 2).
36 Tady, adprawiŭšy hramady, uwajšoŭ u dom. I prystupili da jaho wučni jahony, kažučy: Rastłumač nam prypowieść ab kukalu na poli.
37 Jon adkazwajučy skazaŭ im: Toj, chto sieje
38 dobraje nasieńnie — heta syny karaleŭstwa, a kukol — heta syny niahodnyja.
39 A worah, što pasiejaŭ jaho, jość djabał, a žniwo — heta skančeńnie świetu, a žanca — heta anioły.
40 Dyk jak źbirajuć kukol i palać ahniom, tak budzie pry skančeńni świetu.
41 Pašle Syn čaławiečy swaich aniołaŭ i źbiaruć z kraleŭstwa jahonaha ŭsie zharšeńni i tych, što robiać niahodnaść,
42 i ŭkinuć ich u pieč ahniu, tam budzie płač i skryhot zuboŭ.
43 Tady sprawiadliwyja zajaśniejuć, jak sonca, u karaleŭstwie Ajca ich. Chto maje wušy, kab słuchać, niachaj słuchaje.
44 Padobnaje karaleŭstwa niabiesnaje da skarbu, schawanaha ŭ poli. Čaławiek, jaki jaho znojdzie, prykrywaje i z radaści ad hetaha idzie i pradaje jaho ŭsio, što maje i kuplaje henaje pole.[15]
45 Jašče padobnaje karaleŭstwa niabiesnaje da čaławieka kupca, jaki šukaje dobrych perłaŭ.
46 Znajšoŭšy-ž adnu darahuju perłu, pajšoŭ i pradaŭ usio, što mieŭ i kupiŭ jaje.
47 Jašče padobnaje karaleŭstwa niabiesnaje da niewada, zakinienaha ŭ mora i zaharnuŭšaha ŭsiakaha rodu rybu;
48 kali jon byŭ poŭny, wyciahnuli jaho, i pasieŭšy na bierazie, wybrali dobruju ŭ pasudzinu, a drennuju wykinuli won.
49 Tak budzie pry skančeńni świetu: wyjduć anioły i wydzialać błahich spasiarod sprawiadliwych
50 i ŭkinuć ich u pieč ahniu; tam budzie płač i skryhot zuboŭ.[16]
51 Ci wy zrazumieli ŭsio heta? Kažuć jamu: Tak.
52 Dziela taho kožny knižnik, nawučany ab karaleŭstwie niabiesnym, jość padobny da čaławieka haspadara, katory dastaje z swaje skarbnicy nowaje i staroje.[17]
53 I stałasia, kali Jezus skončyŭ hetyja prypowieści, pajšoŭ adtul.
54 I pryjšoŭšy ŭ swaju baćkaŭščynu, wučyŭ ich u inšych bažnicach, tak što dziwilisia i kazali: Adkul u jaho hetaja mudraść i cudy?[18]
55 Ci-ž jon nia syn cieślara? Ci-ž matka jahona nie zawiecca Maryja i braty jaho: Jakub i Jazep i Symon i Juda?
56 I siostry jahonyja ci-ž nia ŭsie ŭ nas? Dyk adkul u jaho ŭsio heta?[19]
57 I horšylisia z jaho. A Jezus skazaŭ im: prarok nia bywaje biez pašany, aprača ŭ baćkaŭščynie swajej i ŭ domie swaim.
58 I nia ŭčyniŭ tam mnoha cudaŭ dziela ichnaj niawiery.
Каментары ці зноскі:
1 1 — Jezus wyjšaŭ z domu Piatra i siadzieŭ nad wozieram (moram) Henezaret.
3 2 — Prypowieść abo padabienstwa — heta wydumany abo ŭziaty z žyćcia raskaz, jaki nam wyjaśniaje niejkuju praŭdu. Chrystus užywaŭ prypowieściaŭ, kab lepš pradstawić i wyjaśnić swaju nawuku. Čytajučy prypowieść, teba najbolš zwaročwać uwahu na metu jaje, a mienš na roznuju drobiaź i druharadnyja rečy, bo toj, chto chacieŭ-by dajści zrazumieńnia usich drabnic u prypowieści, moh-by zhubić samuju metu prypowieści i jaje značeńnie.
8 3 — U Palestynie, choć redka, ale bywaje soty ŭradžaj h. zn. adno ziernie prynosić sto ziarniat.
9 4 — Inakš kažučy: chto maje žadańnie i achwotu słuchać, niachaj słuchaje.
12 5 — Heta prajaŭlajecca jak u hetym pryrodnym žyćci, tak i nadpryrodnym. Kali čaławiek maje łasku Božuju i z joju supracoŭničaje, dachodzić da wialikich zdabytkaŭ duchoŭnych, a kali nia choča supracoŭničać, to tracić i tuju łasku, jakuju jon mieŭ.
13 6 — Chrystus nawučaŭ u prypowieściach miž i inšym i dziela žydoŭskaha niedawierstwa.
15 7 — Ciažkaja i zasłužanaja kara na tych, što doŭhi čas nie zwaročwajuć uwahi na Božyja napaminańni; Boh pakidaje takich ludziej ślapymi, tak jak jany chacieli, a tak-ža zakamianiełymi ŭ hrachoch i hetym traciać jany mahčymaść nawiarnucca.
19 8 — "Nie razumieje" — tut u značeńni "nia choča zrazumieć"
21 9 — Nia maje korania h. zn. nia maje wytrywałaści i malitwy, jakaja dawodzić da dušy ažyŭlajučy sok łaski Božaj.
23 10 — Rozny płod pawodle roznaha supracoŭnictwa čaławieka z łaskaj Božaj.
25 11 — Siejać kukol u čužuju pšanicu było na Ŭschodzie aktam pomsty.
30 12 — Dobryja i błahija ludzi buduć až da žniwa h. zn. da skančeńnia świetu i da apošniaha sudu.
32 13 — Harčyčnaje ziernie spasiarod waryŭnoha nasieńnia jość najmienšaje. Karaleŭstwa Chrystowaje na pačatku sapraŭdy było małoje, ale potym jano razrasłosia ŭ wialikaje dzierawa, pad katoraje prychodziać roznyja narody i žywuć tam.
33 14 — Jak chlebnaja zakiś nie adrazu robić usio ciesta kisłym, tak i nawuka Chrystowa nie adrazu abyjmaje ŭwieś świet i ŭsie narody, ale pastupowa, refarmujučy žyćcio adzinak i narodaŭ.
44 15 — Wialikaje značeńnie i wartaść dla čaławieka majuć skarby nawuki Chrystowaj, tak što dziela zdabyćcia hetych skarbaŭ možna ŭsio addać.
49−50 16 — Z hetaha jasna bačym, što ŭ Kaściole Chrystowym na ziamli buduć až da skančeńnia świetu i dobryja i błahija ludzi (pšanica i kukol, dobraja i drennaja ryba) i što tolki apošni sud addzielić dobrych ad błahich.
52 17 — Kožny wučyciel narodu, tak jak i haspadar, pawinien čerpać z skarbnicy praŭdy Božaj usio toje, što słužyć nawučańniu narodu.
54 18 — "U swaju baćkaŭščynu" h. zn. u Nazaret.
56 19 — Braty i siostry — heta byli strečnyja (pa Matcy) swajaki Jezusa. U Nazarecie nie mahli zrazumieć, kab toj Jezus, katoraha jany tak doŭha znali i na katoraha prywykli hladzieć, jak na prostaha rabotnika, dy byŭ Mesyjašam.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Mateuša, 13 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
