Chrystus hanić faryzejaŭ. Kanaanskaja žančyna. Druhoje razmnažeńnie chleba.
1 Tady pryjšli da jaho knižniki i faryzei z Jeruzalimu, kažučy:[1]
2 Čamu twaje wučni pierastupajuć ustanowu staršych? Bo nie abmywajuć ruk swaich, kali jaduć chleb.[2]
3 Jon-ža adkazwajučy skazaŭ im: Čamu i wy pierastupajecie prykazańnie Božaje dziela wašaj ustanowy? Bo skazaŭ Boh:[3]
4 "Pawažaj baćku i matku" (Wychad. 20, 12), i: "Chto-b naruhaŭsia baćku abo matcy, niachaj śmierciaj pamre" (Wychad. 21, 17).
5 A wy kažacie: Chto-b skazaŭ baćku abo matcy: "achwiaraj jość toje, što tabie ad mianie naležycca",[4]
6 toj nia budzie pawažać baćku swajho abo matki swajej. I skasawali wy prykazańnie Božaje dziela wašaj ustanowy.
7 Krywadušniki, dobra praročyŭ ab was Izaij (29, 13), kažučy:
8 "Narod hety pawažaje mianie wusnami, ale serca ich daloka ad mianie;
9 daremna-ž jany pakłaniajucca mnie, wučačy nawuk i čaławiečych prykazańniaŭ".
10 I paklikaŭšy da siabie hramady, skazaŭ im: Słuchajcie i zrazumiejcie.
11 Nia toje apahańwaje čaławieka, što ŭwachodzić u rot, ale toje apahańwaje čaławieka, što z rota wychodzić.[5]
12 Tady wučni jahony, padyjšoŭšy, skazali jamu: Ci wiedaješ, što faryzei, pačuŭšy hetaje słowa, zhoršylisia?
13 Jon-ža, adkazaŭšy, skazaŭ: Usiakaja raślina, jakuju nie pasadziŭ Ajciec moj niabiesny, budzie wyrwana z koraniem.
14 Pakińcie ich! Jany ślapyja i pawadyry ślapych. Kali-ž ślapy ślapoha wiadzie, to abodwa ŭwalacca ŭ jamu.
15 A Piotr, adazwaŭšysia, skazaŭ jamu: Rastłumač nam hetuju prypowieść.
16 Jon-ža skazaŭ: Niaŭžo i wy jašče biez zrazumieńnia?
17 Ci-ž wy nie razumiejecie, što ŭsio, što ŭwachodzić u rot, idzie ŭ žywot i wykidajecca won?
18 A toje, što wychodzić z rota, z serca idzie — i heta apahańwaje čaławieka.
19 Bo z serca iduć błahija dumki, zabojstwy, čužałostwy, raspustwy, zładziejstwy, falšywyja świedčańni, bluźnierstwy.[6]
20 Woś heta apahańwaje čaławieka, ale jeści nieabmytymi rukami nie apahańwaje čaławieka.
21 I Jezus, wyjšaŭšy adtul, pajšoŭ u starony Tyru i Sydonu.
22 I woś žančyna Kanaanskaja, wyjšaŭšy z tych wakolic, kryčała, kažučy jamu: Zžalsia nada mnoju, Panie, Synie Dawida! Dačku maju ciažka mučyć niačysty!
23 Jon nie adkazaŭ joj ni słowa. I padyjšoŭšy wučni jahony prasili jaho: Adpuści jaje, bo kryčyć za nami.
24 Jon-ža, adkazaŭšy, skazaŭ: Ja pasłany tolki da awiec, jakija zhinuli z domu Izraila.[7]
25 Ale jana pryjšła i pakłaniłasia jamu, kažučy: Panie, pamažy mnie.
26 Jon adkazaŭšy skazaŭ: Nia dobra brać chleb dziaciej i kidać sabakam.[8]
27 Ale jana skazała: Tak, Panie! Ale i ščaniaty jaduć z krošak, jakija padajuć z stała ichnych haspadaroŭ.[9]
28 Tady Jezus u adkaz skazaŭ jej: O žančyna, wialikaja twaja wiera, niachaj tabie staniecca, jak ty chočaš! I azdarawieła dačka jaje ad taje hadziny.
29 I kali Jezus adyjšoŭ adtul, pryjšoŭ da Halilejskaha mora i , uzyjšoŭšy na haru, siadzieŭ tam.
30 I padyjšło da jaho mnoha hramadaŭ, majučy z saboj niamych, ślapych, kulhawych, kalekich i mnoha inšych; i kłali ich la noh jahonych i azdarawiŭ ich,
31 tak što dziwilisia hramady, bačačy niamych haworačy, kulhawych chodziačy, ślapych widziačy i wialičali Boha Izrailskaha.
32 Jezus-ža, paklikaŭšy swaich wučniaŭ, skazaŭ: Škada mnie hramady, bo ŭžo try dni trywajuć pry mnie i nia majuć čaho jeści, a nie chaču ich adpuścić hałodnych, kab nie asłabieli ŭ darozie.
33 I skazali jamu wučni: Skul-ža nam uziać u pustyni hetulki chleba, kab nakarmić takuju wialikuju hramadu?
34 I skazaŭ im Jezus: Kolki majecie chlaboŭ? Jany-ž adkazali: Siem i niekalki rybak.
35 I zahadaŭ hramadzie pasieści na ziamli.
36 I ŭziaŭy siem chlaboŭ i ryby i ŭčyniŭšy padziaku, łamaŭ i dawaŭ swaim wučniam, a wučni dawali narodu.
37 I jeli ŭsie i najelisia. A što astałosia z kawałkaŭ, nabrali siem poŭnych kašoŭ.
38 Było-ž tych, što jeli, čatyry tysiačy čaławiek, aprača dziaciej i žančyn.
39 I adpuściŭšy hramadu, uwajšoŭ u łodku i prybyŭ u wakolicy Mehedanu.
Каментары ці зноскі:
1 1 — Pryjšli jany až z Jeruzalimu, kab sladzić za Jezusam i źbirać matarjał dla abwinawačańnia.
2 2 — Takoha abmywańnia ruk nie zahadywaŭ Majsiej, a ŭwiali jaho, jak relihijnuju ceremoniju, žydoŭskija wučyciali (rabiny) i knižniki (wučonyja ŭ zakonie). Chto nie zachowywaŭ hetaj ceremonii, padpadaŭ, pawodle nawuki kižnikaŭ, pad praklaćcie.
3 3 — Faryzei i knižniki nawat jasnyja zahady Božyja pierakručwali i padstasoŭwali ich pad swaje nawuki i ŭstanowy. Było daŭšoŭšy da taho, što zahady słaŭnych rabinaŭ pawažali, jak słowy samych prarokaŭ. Dziela hetaha Chrystus wystupaje časam wielmi wostra prociŭ hetych faryzejskich praktyk, stanowiačysia ŭ abaronie čyścini prarockaj relihii i hetym ściahwaje na siabie wialiki hnieŭ i faryzejaŭ i knižnikaŭ. Jany ad hetaha času ŭžo zaŭsiody sočać za Chrystusam.
5 4 — U žydoŭ tady byŭ taki zwyčaj, što jany niekatoryja swaje rečy addawali na światyniu, jak achwiaru. Takaja achwiara zwałasia pažydoŭsku "korban". Kali žyd addaŭ, abo tolki abiacaŭsia addać, jakuju reč na światyniu, to taja reč užo ŭwažałasia za paświačonuju Bohu i nia možna było jeju karystacca tym asobam, adnosna katorych była zroblena zaściaroha. Kali napr. syn skazaŭ baćku abo matcy: usio, što wam ad mianie naležycca, jość korban (achwiara), to baćki ŭžo nie mahli kranuć hetych rečaŭ, choć by ciarpieli niawiedama jakuju biadu, a tymčasam inšyja asoby, a tak-ža syn, mahli hetymi rečami karystacca. Woś hety prykład pierakručwańniaŭ prykazańniaŭ Božych Chrystus wykidaje faryzejam i knižnikam.
11 5 — "Apahańwaje" — značyć, rabić čaławieka rytualna niačystym i pawodle praktyk rabinaŭ, taki apahanieny čaławiek wymahaje abmywańnia.
19 6 — Pawodle nawuki Chrystusa žarałom usiakaha hrechu jość błahaja wola čaławieka. Nijakaja ježa sama pa sabie nia jość maralna błahaja i hrešnaja, a moža stacca takoju praz niepasłuchmianaść Božamu prawu. Užo ŭ Starym Zakonie Boh zabaraniaje jeści niekatoryja jadominy, zabaraniali taksama apostały (hł. Ap. Dziei 15, 23 — 29), zabaraniaje ciapier i Kaścioł Katalicki, ustanaŭlajučy dla našaha duchowaha i cialesnaha zdaroŭja u niekatoryja dni pasty.
24 7 — Chrystus chacieŭ wyprabawać wieru i pakornaść taje žančyny. Žančyna akazałasia hodnaj łaski Chrystowaj.
Chrystus pryjšoŭ na hety świet, kab zbawić usich ludziej, ale žywučy tut na ziamli, mieŭ z woli Božaj ahraničyć swaju dziejnaść tolki da žydoŭskaha narodu, jak abiacany jamu Mesyjaš.
26 8 — Hetych prykrych słoŭ Chrystus užywaje, kab dalej wyprabawać wieru i pakoru žančyny. Chleb (h. zn. cudy) Chrystus praznačaŭ dla swajho narodu (synoŭ), a admaŭlaŭ pahanam (sabakam). Adnak žančyna patrapiła hetaje pryraŭnańnie abiarnuć na swaju karyść.
27 9 — Inakš kažučy, žydy nia buduć skryŭdžany, kali kroški z ich stała dastanucca pahanam.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Mateuša, 15 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
