Ab žanimstwie i biazženstwie
1 I stałasia, kali Jezus skončyŭ hetyja mowy, wyjšaŭ z Halilei i pryjšoŭ u hranicy Judei pa toj bok Jardanu
2 I pajšli za im wialikija hramady i jon ich azdarawiŭ tam.
3 I prystupili da jaho faryzei i prabujučy jaho, skazali: Ci možna čaławieku dziela jakoj-kolečy pryčyny pakinuć swaju žonku?[1]
4 Jon, adkazwajučy, skazaŭ im: Ci wy nia čytali, što Toj, katory stwaryŭ čaławieka na pačatku, stwaryŭ ich mužčynaj i žančynaj? I skazaŭ:
5 "Dziela hetaha pakinie čaławiek baćku i matku i prystanie da žonki swajej i buduć dwoje ŭ wadnym ciele" (Hen. 2, 24).[2]
6 I tak jany ŭžo nia dwoje, ale adno cieła. Dyk što Boh złučyŭ, niachaj čaławiek nie razłučaje.[3]
7 Kažuć jamu: Dyu čamu-ž Majsiej zahadaŭ dać razwodny list i pakinuć?[4]
8 Skazaŭ im: Bo Majsiej dziela zakamianiełaści serca wašaha pazwoliŭ wam kidać wašyja žanki, ale ad pačatku nia było hetak.
9 A ja wam kažu, što chto-b pakinuŭ swaju žonku, akramia dziela čužałostwa, i ŭziaŭ druhuju, čužałožyć; i chto-b uziaŭ pakinienuju, čužałožyć.
10 Kažuć jamu wučni jahony: Kali tak staić sprawa čaławieka z žonkaj, nia warta žanicca.
11 Jon skazaŭ im: Nia ŭsie razumiejuć hetaje słowa, ale kamu dadziena.
12 Bo jość jeŭnuchi, katoryja nradzilisia takimi z łona matki, i jość jeŭnuchi, katorych ludzi hetak zrabili jeŭnuchami dziela karaleŭstwa niabiesnaha. Chto moža paniać, niachaj pajmie.[5]
Jezus bahasławić dzietak. Bahaty dziaciuk
13 Tady pryniasli da jaho dzietak, kab uzłažyŭ na ich ruki i pamaliŭsia, a wučni swarylisia na ich.[6]
14 Ale Jezus skazaŭ im: Pusciecie dzietak i nie pieraškadžajcie im prychodzić da mianie, bo hetakich jość karaleŭstwa niabiesnaje.
15 I kali ŭzłažyŭ na ich ruki, adyjšoŭ adtul.
16 I woś adzin, prystupiŭšy, skazaŭ jamu: Wučyciel dobry! Što ja maju čynić dobraha, kab mieć žyćcio wiečnaje?
17 Jon-ža skazaŭ jamu: Čamu ty pytaješ mianie ab dobrym? Adzin jość dobry, Boh. Kali-ž chočaš uwajści ŭ žyćcio, zachawaj prykazańni.[7]
18 Skazaŭ jamu: Jakija? A Jezus skazaŭ: Nie zabiwaj, nie čužałož, nia świedč falšywa,
19 pawažaj baćku twajho i matku twaju, i lubi bližniaha swajho, jak samoha siabie.
20 Kaža jamu dziaciuk: Usiaho hetaha ja pilnawaŭsia ad moładaści majej, čaho mnie jašče nie staje?
21 Skazaŭ jamu Jezus: Kali chočaš być daskanalnym, idzi, pradaj, što maješ i daj ubohim, i budzieš mieć skarb u niebie; i prychodź i idzi za mnoju.
22 Kali-ž pačuŭ dziaciuk słowa, adyjšoŭ sumny, bo mieŭ jon wialikija majemaści.
23 A Jezus skazaŭ swaim wučniam: Sapraŭdy kažu wam, što bahatamu trudna ŭwajści ŭ karaleŭstwa niabiesnaje.
24 I jašče kažu wam: Lahčej wiarbludu prajści praz wucha iholnaje, čymsia bahatamu ŭwajści ŭ karaleŭstwa niabiesnaje.[8]
25 Pačuŭšy-ž hetaje, wučni mnoha dziwilisia, kažučy: Dyk chto moža być zbaŭleny?
26 A Jezus, spahlanuŭšy, skazaŭ im: U ludziej heta niemahčyma, ale ŭ Boha ŭsio mahčyma.
27 Tady Piotr, adazwaŭšysia, skazaŭ jamu: Woś my pakinuli ŭsio i pajšli za taboju, što-ž budzie nam?
28 A Jezus skazaŭ im: Sapraŭdy kažu wam, što wy, katoryja pajšli za mnoju, u adradžeńni, kali Syn čaławiečy zasiadzie na tronie swajej sławy, i wy budziecie siadzieć na dwanaccaci tronach, sudziačy dwanaccać pakaleńniaŭ Izraila.
29 I kožny, chto-b pakinuŭ dom, abo bratoŭ, abo siostraŭ, abo baćku, abo matku, abo žonku, abo dziaciej, abo pole dziela imieni majho, ustoraz atrymaje i zdabudzie žyćcio wiečnaje.
30 Mnohija-ž pieršyja buduć apošnimi, a apošnija pieršymi.[9]
Каментары ці зноскі:
3 1 — U žydoŭ tady była wialikaja swaboda ŭ sprawie razwodaŭ. Faryzei padymajuć hetu sprawu pierad Jezusam, prabujučy jaho.
5 2 — Inšymi sławami: jak nia možna raździalać adnaho cieła na čaści, tak nia možna razwadzić muža z žonkaj.
6 3 — Značyć, nierazryŭnaść žanimstwa pachodzić z woli Božaj.
7 4 — Stary Zakon pazwalaŭ dawać razwod u wypadku čužałostwa, zahadwajučy pry hetym dawać razwodny list. Chrystus znosić hetaje prawa i wiartaje žanimstwu jaho nierazryŭnaść, tak jak heta było na pačatku isnawańnia rodu ludzkoha.
Dziela hetaha Kaścioł Katalicki staić ćwiorda na hruncie nierazryŭnaści sakramentu žanimstwa, a kali dazwalaje ŭ niekatorych wypadkach dyk tolki na razłuku (separacyju), padčas katoraj muž i žonka žywuć addzielna, ale nia majuć prawa ŭstupać u nowuju žanimskuju suwiaź, pakul adno z ich žywie.
12 5 — Da biazženstwa nia kožny zdolny: adny niazdolny, bo takimi ŭžo naradzilisia (kalekimi na ciele abo na dušy), druhija prymušany ludźmi — moralna ci fizyčna — žyć biazžennymi, a inšyja sami zabawiazalisia žyć u stanie biazžennym.
13 6 — Wučni swarylisia na tych, što prynosili dziaciej, kab lišnie nie ŭtrudžali Jezusa.
17 7 — Boh jość krynicaj usiakaha dabra i dziela hetaha da Jaho treba adnosić usiakaje dabro, jakoje isnuje na świecie.
24 8 — Zdajecca, što heta jość staradaŭnaja žydoŭskaja prykazka, jakoju adznačali reč niemahčymuju. Hetuju prykazku i Chrystus tut padaje. Bo jak z papiaredniaha i dalejšaha radka widać, bahaty moža zbawicca, ale z trudom. Patreba tut wialikaj łaski Božaj, katoraj pawinny bahatyja ludzi prasić u Boha.
30 9 — Hety skaz Chrystus pašyryć i wyjaśnić u prypowieści ab rabotnikach u winahradniku.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Mateuša, 19 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
