Prypowieść ab rabotnikach u winahradniku
1 Padobnaje jość karaleŭstwa niabiesnaje da čaławieka haspadara, katory wyjšaŭ wielmi rana najmać rabotnikaŭ u swoj winahradnik.
2 I zrabiŭšy ŭmowu z rabotnikami pa dynary ŭ dzień, pasłaŭ ich u swoj winahradnik.
3 I wyjšaŭšy kala hadziny treciaj, ubačyŭ druhich, što stajali biez raboty na rynku[1]
4 i skazaŭ: Idziecie i wy ŭ moj winahradnik i što budzie naležycca, dam wam.
5 Jany-ž pajšli. Iznoŭ-ža wyjšaŭ kala hadziny šostaj i dziewiataj i zrabiŭ taksama.
6 I kala adzinaccataj wyjšaŭ i znajšoŭ inšych stajačych i skazaŭ im: Što wy tut staicio ceły dzień biez raboty?[2]
7 Kažuć jamu: Bo nas nichto nie naniaŭ. Kaža im: idziecie i wy ŭ moj winahradnik.
8 Kali-ž nadyjšoŭ wiečar, kaža haspadar winahradnika swajmu ekanomu: paklič rabotnikaŭ i addaj im płatu, pačaŭšy ad apošnich až da pieršych.[3]
9 Dyk kali padyjšli tyja, što byli pryjšoŭšy kala hadziny adzinaccataj, atrymali pa dynary.
10 A pieršyja, padyjšoŭšy, dumali, što atrymajuć bolej, ale i jany atrymali pa dynary.
11 I ŭziaŭšy, narakali na haspadara,
12 kažučy: Hetyja apošnija adnu hadzinu pracawali, a ty zraŭniaŭ ich z nami, katoryja pieraniesli ciažar dnia i śpieku.[4]
13 A jon adkazwajučy adnamu z ich, skazaŭ: Druža! ja nie rabiŭ tabie kryŭdy, ci-ž nie za dynar ty sa mnoju ŭmowiŭsia?
14 Waźmi, što twajo i idzi, a ja chaču i hetamu apošniamu dać jak i tabie.
15 Ci-ž nia možna mnie zrabić, što chaču? Ci-ž woka twajo złosnaje, što ja dobry?
16 Tak apošnija buduć pieršymi, a pieršyja apošnimi. Bo mnoha paklikanych, ale mała wybranych.[5]
Jezus treci raz pradkazwaje swaju muku
17 A idučy ŭ Jeruzalim, Jezus uziaŭ dwanaccać wučniaŭ asobna i skazaŭ im:
18 Woś idziom u Jeruzalim i Syn čaławiečy budzie wydany staršym świataram i knižnikam i asudziać jaho na śmierć,
19 i wydaduć jaho pahanam na ździek i bičawańnie i ŭkryžawańnie, i na treci dzień uwaskreśnie.
Prośba matki synoŭ Zebedejawych
20 Tady prystupiła da jaho maci synoŭ Zebedejawych z synami swaimi, kłaniajučysia i niečaha prosiačy ŭ jaho.
21 Jon skazaŭ joj: Čaho chočaš? Jana skazała: Skažy, kab hetyja dwa syny maje siadzieli adzin z prawaha boku twajho, a druhi z lewaha ŭ karaleŭstwie twaim.[6]
22 A Jezus, adkazaŭšy, skazaŭ: Nia wiedajecie, čaho prosicie. Ci možacie pić čaru, jakuju ja budu pić? Kažuć jamu: Možam.[7]
23 Skazaŭ im: Čaru-to maju pić budziecie, ale siadzieć z prawaha majho boku abo z lewaha heta nie maja reč dać wam, ale kamu pryhatawana Ajcom maim.[8]
24 A dziesiać, pačuŭšy, aburylisia na dwuch bratoŭ.[9]
25 Jezus-ža paklikaŭ ich da siabie i skazaŭ: Wy wiedajecie, što pawadyry narodaŭ panujuć nad imi i tyja, katoryja bolšyja jość, wykonywajuć nad imi ŭładu.
26 Nia tak budzie pamiž wami, ale chto-b chacieŭ miž wami być bolšym, niachaj budzie wašym prysłužnikam,
27 i chto-b chacieŭ miž wami być pieršym, budzie wašym słuhoju.
28 Tak jak Syn čaławiečy nia pryjšoŭ, kab jamu słužyli, ale kab słužyć i dać žyćcio swajo za wykup za mnohich.[10]
Azdaraŭleńnie dwuch ślapych
29 I kali jany wychodzili z Jerychonu, išła za im wialikaja hramady,[11]
30 i woś dwa ślapyja, siedziačy la darohi, pačuli, što Jezus idzie mima, i zakryčali, kažučy: Panie, zžalsia nad nami, synie Dawida!
31 A hramada swaryłasia na ich, kab zamoŭkli. Ale jany jašče macniej kryčali, kažučy: Panie, zžalsia nad nami, synie Dawida.
32 I staŭ Jezus i paklikaŭ ich i skazaŭ: Što wy chočacie, kab ja wam zrabiŭ?
33 Kažuć jamu: Panie, kab adčynilisia wočy našyja!
34 A Jezus zžaliŭsia nad imi, dakranuŭsia da wačej ich i zaraz ža stali widzieć i pajšli za im.
Каментары ці зноскі:
3 1 — Hadzina treciaja ŭ Palestynie — heta našaja 9 naranicy.
6 2 — Hadzina adzinaccataja — heta našaja 5 pad wiečar.
8 3 — Pawodle zakonu Majsieja płatu rabotnikam treba było wypłacić taho samaha dnia wiečaram.
12 4 — Skarha była-b zusim zrazumiełaja, kali-b jany nie byli zhodžany pa dynary i kali-b nia brać pad uwahu dabratu haspadara.
16 5 — Da žyćcia chryścijanskaha mnoha paklikanych, a da wialikaj świataści mała wybranych.
Jak tut na ziamli ŭ prypowieści, tak na tym świecie naharoda sprawiadliwych sama pa sabie budzie roŭnaja dla ŭsich i hetu naharodu my nazywajem "niebam"; adnak u drobiazi i paasobku biaručy, jana budzie roznaj, zaležnaj — z adnaho boku — ad wartaści zasłuh światych, z druhoha boku — ad dabraty i łask Božych, katoryja Boh daje ludziam pawodle swajejo woli.
Hetakim čynam sprawiadliwaść Božaja wyjaŭlajecca ŭ wialikaj kolkaści ludziej zbaŭlenych, a łaska Božaja jaśnieje ŭ małym liku wialikich Światych.
21 6 — Siadzieć z prwaha i lewaha boku karala zaŭsiody ŭwažałasia za znak ułady i pawažańnia. Wučni, pačuŭšy ab skorym prychodzie karaleŭstwa Chrystowaha, a razumiejučy hetaje karaleŭstwa ŭsio jašče paziamnomu, chacieli zaniać tam pieršyja miascy. Hetaha samaha chacieła i matka synoŭ Zebedejawych.
22 7 — Čaraj zawieć tut Chrystus swaju muku.
23 8 — Hetaje praroctwa Chrystowa spoŭniłasia: staršy syn Zebedeja — Jakub byŭ ściaty miačom kala 44 hodu pa Nar. Chr., a małodšy — Jan byŭ bičawany, ukinieny ŭ kacioł z kipučaj aliwaj, a potym wyhnany na wyspu Patmos.
Aproč hetaha Chrystus adznačaje tut, što jon, jak Mesyjaš, nie paklikany wydawać abo źmianiać Božyja pastanowy adnosna žyćcia światych u niebie. Hetyja pastanowy ŭžo byli wydany spradwiakoŭ Ajcom razam z Synam i Ducham Św.
24 9 — Aburylisia apostały z pryčyny ŭłasnaj ambicyi i dziela hetaha Chrystus daje ŭsim nawuku pakory. Pakornyja ŭsłuhi bližnim najbolej ceniacca ŭ karaleŭstwie Chrystowym, bo i Chrystus sam pryjšoŭ, kab słužyć.
28 10 — Chrystus addaŭ žyćcio swajo za ŭsio čaławiectwa, ale tamu što nia ŭsie chočuć karystać z hetaha adkupleńnia, Chrystus kaža, što addaŭ swajo žyćcio za mnohich.
30 11 — Nazywajučy Jezusa Synam Dawida, ślapyja pryznajuć jaho za Mesyjaša.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Mateuša, 20 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
