Pieramianieńnie Jezusa Chrysta
1 I kazaŭ im: Sapraŭdy kažu wam, što jość niekatoryja z tych, što tut stajać, jakija nie spaznajuć śmierci, pakul nia ŭbačać karaleŭstwa Božaha, prychodziačaha ŭ mocy.
2 I paśla šaści dzion uziaŭ Jezus Piatra, i Jakuba, i Jana i zawioŭ ich adnych na wysokuju haru asobna. I pieramianiŭsia pierad imi.
3 I zrabiłasia adzieža jahonaja jasnaja i wielmi biełaja, jak śnieh, jakoje bialilnik na ziamli nia moža wybialić.
4 I źjawiŭsia im Haljaš z Majsiejem, i hawaryli z Jezusam.
5 I azwaŭšysia Piotr skazaŭ Jezusu: Wučyciel, dobra nam tut być, i zrabiem try pałatki: tabie adnu, i Majsieju adnu, i Haljašu adnu.
6 Bo jon nia wiedaŭ, što hawaryŭ, tamu što byli pierapužaŭšysia sa strachu.
7 I paŭstaŭ wobłak, katory ich achinuŭ, i wyjšaŭ hołas z wobłaka, kažučy: Heta Syn moj najmilejšy, jaho słuchajcie.
8 I zaraz, ahlanuŭšysia kruhom, nikoha bolš nia ŭbačyli, aproč tolki Jezusa z saboju.
9 I kali jany zychodzili z hary, zahadaŭ im, kab nikomu nie raskazwali, što jany bačyli, až pakul Syn čaławiečy nie ŭwaskreśnie z umierłych.
10 I zatrymali słowa pry sabie, pytajučysia pamiž saboju, što značyć: "Kali ŭwaskreśnie z umierłych".
11 I pytalisia ŭ jaho, kažučy: Dyk što-ž faryzei i knižniki kažuć, što pierš pawinien pryjści Haljaš?
12 Jon adkazwajučy, skazaŭ im: Haljaš, pryjšoŭšy pierš, naładzić usio; a jak-ža napisana jość ab Synie čaławiečym, kab mnoha pieraciarpieŭ i byŭ uzhardžany?
13 Ale kažu wam, što pryjšoŭ i Haljaš, i zrabili jamu, što chacieli, tak jak napisana ab im.
Azdaraŭleńnie łunatyka
14 I pryjšoŭšy da wučniaŭ swaich, ubačyŭ wialikuju hramadu kala ich i knižnikaŭ, sporačych z imi.
15 I zaraz uwieś narod, uhledzieŭšy Jezusa, ździwiŭsia, i spužalisia, i prybiehšy, witali jaho.
16 I spytaŭsia ŭ ich: Ab čym wy pamiž saboju sporycie?
17 I adkazwajučy adzin z hramady skazaŭ: Wučyciel, ja prywioŭ da ciabie majho syna, jaki maje niamoha ducha,
18 katory dzie nia schopić jaho, bje jaho ab ziamlu, i pienicca, i skryhoča zubami, i sochnie. I ja kazaŭ twaim wučniam, kab wyhnali jaho, i nie mahli.
19 Jon, adkazwajučy im, skazaŭ: O narodzie niawierny, dakul-ža ja budu ŭ was? Dakul budu was ciarpieć? Prywiadziecie jaho da mianie.
20 I prywiali jaho. I kali ŭbačyŭ jaho, zaraz-ža duch zatros jaho i ŭpaŭšy na ziamlu, kačaŭsia, paniačysia.
21 I spytaŭsia ŭ jahonaha baćki: Skolki času, jak heta z im zdaryłasia? A jon skazaŭ: Ad dziacinstwa,
22 i časta kidaŭ jaho ŭ wahoń i ŭ wadu, kab jaho zahubić; ale kali što možaš, pamažy nam, zžaliŭšysia nad nami.
23 Jezus-ža skazaŭ jamu: Kali možaš wieryć usio mahčyma dla wieručaha.
24 I zaraz uskryknuŭšy baćka chłopca skazaŭ sa slaźmi: Wieru, Panie, pamažy majej niawiery!
25 I kali ŭbačyŭ Jezus hramadu, što źbiahłasia, pryhraziŭ niačystamu duchu, kažučy jamu: Hłuchi i niamy duchu, ja zahadywaju tabie, wyjdzi z jaho i bolš nie ŭwachodź u jaho!
26 I zakryčaŭšy i mocna jaho strasanuŭšy, wyjšaŭ z jaho; i zrabiŭsia jak niežywy, tak što mnohija hawaryli: Što pamior.
27 Jezus-ža, uziaŭšy jaho za ruku, padniaŭ jaho, i jon ustaŭ.
28 I kali ŭwajšoŭ u dom, wučni jahony pytalisia ŭ jaho asobna: Čamu my nie mahli wyhnać jaho?
29 I skazaŭ im: Hety rod nijak nia moža wyjści, adno tolki praz malitwu i post.
Jezus druhi raz pradkazwaje swaju muku. Nawuki adnosna pakory, pamiarkoŭnaści. Praściaroha prad zharšeńniem.
30 I wyjšaŭšy adtul, prachodzili praz Halileju, i nie chacieŭ, kab chto wiedaŭ.
31 A nawučaŭ wučniaŭ swaich i kazaŭ im: Što Syn čaławiečy budzie wydany ŭ ruki ludziej, i zabjuć jaho, i zabity na treci dzień uwaskreśnie.
32 Ale jany nie razumieli słowa i bajalisia ŭ jaho pytacca.
33 I pryjšli ŭ Kaparnaum. Kali jany byli ŭ domie, spytaŭsia ŭ ich: Ab čym wy ŭ darozie hawaryli?
34 Ale jany maŭčali, bo ŭ darozie jany pamiž saboju spračalisia, chto z ich bolšy?
35 I sieŭšy paklikaŭ dwanaccacioch i skazaŭ im: Kali chto chočy być pieršym, budzie z usich apošnim i słuhoju ŭsich.
36 I ŭziaŭšy dzicia, pastawiŭ jaho pasiarod ich i abniaŭšy jaho, skazaŭ im:
37 Chto pryjmie adnaho z hetakich dziaciej u imia majo, nie mianie pryjmaje, ale taho, chto pasłaŭ mianie.
38 Adkazaŭ jamu Jan, kažučy: Wučyciel, my bačyli niejkaha, što ŭ imia twajo wyhianiaŭ djabłaŭ, jon nia chodzić za nami i my jamu zabaranili.
39 Jezus-ža skazaŭ: Nie zabaraniajcie jamu; bo niama nikoha, chto-b čyniŭ u imia majo cudy i moh-by zaraz drenna aba mnie hawryć.
40 Bo chto nia prociŭ was, toj za was.
41 Bo chto-b daŭ wam napicca kubak wady ŭ imia majo, zatym što wy Chrystowyja, sapraŭdy kažu wam, nia stracić swajej naharody.
42 A chto-b zhoršyŭ adnaho z hetych małych, jakija wierać u mianie, lepš jamu było-b, kab prywiazali młynawy kamień za šyju jaho i kinuli ŭ mora.
43 I kali horšyć ciabie ruka twaja, adsiačy jaje; lepš tabie ŭwajści ŭ žyćcio kalekim, čym majučy dźwie ruki iści ŭ piekła, u wahoń nieŭhasajučy,
44 dzie dzie čarwiak ich nia ŭmiraje i ahoń nie ŭhasaje.
45 I kali naha twaja horšyć ciabie, adsiačy jaje; lepš tabie kulhawamu ŭwajści ŭ žyćcio wiečnaje, čym majučy dźwie nahi być ukinutym u piekła niaŭhasnaha ahniu,
46 dzie čarwiak ich nia ŭmiraje i ahoń nie ŭhasaje.
47 Kali-ž woka twajo horšyć ciabie, wyrwi jaho; lepš tabie adnawokim uwajści ŭ karaleŭstwa Božaje, čym majučy dwoje wačej być kinutym u piekła wahniu,
48 dzie čarwiak ich nia ŭmiraje i ahoń nie ŭhasaje.
49 Bo kožny budzie ahniom pasoleny, kožnaja achwiara budzie sollu pasolena.
50 Sol dobraja reč; ale kali sol budzie niesalonaja, čym jaje pryprawicie? Miejcie ŭ sabie sol i supakoj miejcie pamiž saboju.
Каментары ці зноскі:
12 I Haljaš dziela sprawy Božaj mnoha paciarpieŭ, tak jak i Jan Chryściciel.
14 Narod śpiarša spužaŭsia, što jezus tak niespadziawana źjawiŭsia, byccam paklikany niekim, ale potym z radaściaj witaje Jezusa.
23 Z hetaha widać, što baćka nia mieŭ silnaje wiery, ale adčuwaŭ hetaje i prasiŭ, kab Jezus pamoh jamu swajej łaskaj.
28 Pawodle mnohich Ajcoŭ Kaścioła i piśmieńnikaŭ, djabły roźniacca pamiž saboju złościaj. Woś hety rod djabłaŭ najhoršych nia moža być wyhnany inakš, jak tolki malitwaju i postam.
29 Chrystus nia choča, kab chto wiedaŭ, dzie jon jość i skrywajecca ŭžo pierad faryzejami i heradyjanami, jakija chočuć jaho zabić. Hety čas paświačaje nawučańniu swaich apostałaŭ.
31 Wučni bajalisia jaho pytacca, bo ludzi naahuł nia chočuć hladzieć praŭdzie ŭ wočy, asabliwa kali heta praŭda niapryjemnaja i nia chočuć wieryć, što pryjdzie niaščaście.
34 Chrystus nie adkidaje tut hijerachii i staršynstwa, tolki samoj asnowie staršynstwa choča dać inšaha ducha. Staršy pawinien pracawać dla ŭsich, jakija znachodzicca pad jaho ŭładaj.
39 Słowy hetyja adnosiacca da taho času, kali faryzei i knižniki pačali wystupać prociŭ Jezusa. U toj čas, chto nie wystupaŭ prociŭ Jezusa, moh być uwažany za pryjaciela. Druhim razam i ŭ inšych abstawinach Jezus skazaŭ zusim inakš: "Chto nie sa mnoju, toj prociŭ mianie" (Mt. 12, 30; Łuk. 11, 23), ale ŭ sapraŭdnaści jak tam tak i tut wyražana adna dumka, tolki ŭ inšaj formie: čaławiek, katory nie pracuje dla sprawy Božaj, robicca praciŭnikam Božym.
40 Niwodzien, nawat drobny dobry ŭčynak, zrobleny dziela Chrysta, nie astaniecca biez naharody.
42 Hł. Mt. 5, 29.
43 Čarwiak, jaki točyć dušy asudžanych na piakielny ahoń, aznačaje tut zhryzoty sumleńnia, jakija nie dajuć spakoju ŭ piekle.
48 Kožny čaławiek budzie praniaty, jak-by pasoleny ahniom ciarpieńnia i bolu, kab być pryjemnym Bohu.
U St. Zakonie (Lew. 2, 23) byŭ zahad salić kožnuju achwiaru, jakuju składali Bohu, bo sol jość znakam trywałkaści i niesapsutaści. Takaja "solenaja" achwiara ŭwažałasia za miłuju Bohu. Taksama i čaławiek, kab stacca miłym Bohu, powinien być "pasoleny" ciarpieńniem i samachwiaraj.
49 I da zhodnaha žyćcia patrebna "sol" samaadračeńnia i lubowi bližniaha.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Marka, 9 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
