Prypowieść ab niesprawiadliwym haspadary
1 Kazaŭ-ža i da wučniaŭ swaich: Byŭ adzin bahaty čaławiek, katory mieŭ haspadara, i na jaho daniaśli jamu, byccam raspuščaje jahonaje dabro.
2 I paklikaŭ jaho i skazaŭ jamu: Što heta ja čuju ab tabie? Zdaj rachunak z twajho haspadarawańnia, bo ŭžo nia budzieš mahčy haspadaryć.
3 I hawaryŭ haspadar sam u sabie: Što ja zrablu, bo pan moj adymaje ad mianie haspadarawańnie? Kapać nia maju siły, žabrawać ustydajusia.
4 Wiedaju što zrablu, kab, kali budu adsunuty ad haspadarawańnia, pryniali mianie ŭ swaje damy.
5 Dyk paklikaŭšy paasobku daŭžnikoŭ swajho pana, skazaŭ pieršamu: Skolki ty winien majmu panu?
6 A toj skazaŭ : sto mier aliwy. I skazaŭ jamu: Waźmi raśpisku twaju i sieŭšy zaraz napišy piaćdziesiat.
7 Potym skazaŭ druhomu: A ty skolki winien? Toj adkazaŭ: Sto mier pšanicy. Skazaŭ jamu: Waźmi twaju raśpisku i napišy wosiemdziesiat.
8 I pachwaliŭ pan niesprawiadliwaha haspadara, što dahadliwa pastupiŭ, bo syny hetaha świetu bolš dahadliwyja za synoŭ światła ŭ rodzie swaim.
9 A ja wam kažu: Rabiecie sabie pryjacielaŭ z mamony niesprawiadliwaści, kab, kali prystaniecie, pryniali was u wiečnyja sialiby.
10 Chto wierny ŭ najmniešym, toj i ŭ bolšym wierny; a chto ŭ małym niesprawiadliwy, toj i ŭ bolšym niesprawiadliwy.
11 Dyk kali wy nia byli wiernymi ŭ niesprawiadliwaj mamonie, to tuju, što prawiednaja, chto wam dawieryć?
12 I kali wy nia byli wiernymi ŭ čužym, to toje, što wašaje, chto wam daść?
13 Niwodzien słuha nia moža słužyć dwum panom; bo abo adnaho budzie nienawidzieć, a druhoha lubić; abo da adnaho prychiniecca, a druhim uzhardzić. Nia možacie słužyć Bohu i mamonie.
Prypowieść ab bahaču i Łazaru
14 I słuchali hetaha ŭsiaho faryzei, katoryja byli prahawitymi, i śmiajalisia z jaho.
15 I skazaŭ im: Heta wy, što čynicie sami siabie sprawiadliwymi pierad ludźmi, ale Boh znaje sercy wašyja; bo što ŭ ludziej wysokaje, toje ahidaj pierad Boham.
16 Zakon i praroki až da Jana; adhetul abwiaščajecca karaleŭstwa Božaje, i kožny hwałt jamu robić.
17 Ale lahčej niebu i ziamli praminuć, čym upaści adnej ryscy z zakonu.
18 Kožny, chto pakidaje žonku swaju i druhuju biare, čužałožyć, i chto biare pakinienuju mužam, čužałožyć.
19 Byŭ adzin bahaty čaławiek, katory adziawaŭsia ŭ purpur i sajety i štodnia raskošna wiesialiŭsia.
20 I byŭ adzin žabrak, na imia Łazar, katory lažaŭ kala warot jahonych, uwieś u skułach,
21 chočučy najeścisia z krošak, jakija padali z stała bahača, i nichto jamu nie dawaŭ; ale i sabaki prychodzili i lizali skuły jaho.
22 I stałasia, što pamior žabrak i byŭ zaniesieny aniołami na łona Abrahama. Pamior-ža i bahač i byŭ pachawany ŭ piekle.
23 I padniaŭšy wočy swaje, kali byŭ u mukach, ubačyŭ Abrahama zdalok, i Łazara na łonie jahonym.
24 I jon hałosiačy skazaŭ: Ojča Abrahamie, zžalsia nada mnoju i pašli Łazara, kab jon abmaknuŭ kaniec palca swajho ŭ wadu, kab aświažyŭ jazyk moj, bo ja mučajusia ŭ hetym połymi.
25 I skazaŭ jamu Abraham: Synie, uspomni, što ty za žyćcia swajho atrymaŭ dabro, a Łazar iznoŭ błahoje; ciapier-ža jon ciešycca, a ty mučyśsia.
26 A pry hetym usim pamiž nami i wami ŭćwierdžana wialikaja propaść, kab tyja, katoryja adhetul chočuć pierajści da was, nie mahli, ani adtul siudy pierajści.
27 I skazaŭ: Dyk prašu ciabie, Ojča, kab ty pasłaŭ jaho ŭ dom baćki majho;
28 bo maju piać bratoŭ, kab jon paświedčyŭ im, kab i jany nia pryjšli ŭ hetaje miesca mučeńniaŭ.
29 I skazaŭ jamu Abraham: Majuć Majsieja i prarokaŭ, nachaj słuchajuć ich.
30 A jon skazaŭ: Nie, ojča Abrahamie, ale kab chto z umierłych pryjšoŭ da ich, jany pakajalisia-b.
31 I skazaŭ jamu: Kali Majsieja i prarokaŭ nia słuchajuć, to i kali-b chto z pamioršych uskros, nie pawierać.
Каментары ці зноскі:
8 Pachwaliŭ pan niesprawiadliwaha haspadara nie za jaho niesprawiadliwaść, na katoraj mnoha straciŭ, ale za jahonuju chitraść i spryt. I choć z takich "sprytnych" zładziejaŭ ludzi časam dziwiacca, što chitra ŭkrali, ale za ichnuju chitraść karajuć ich jašče macniej.
"Syny hetaha świetu" (ludzi hrešnyja, jakija žywuć pawodle prawił świetu) jość naahuł bolej dahadliwyja i staranliwyja ŭ swaich sprawach, čym "syny światła" (ludzi sprawiadliwyja ŭ sprawach zbaŭleńnia).
9 Chrystus zaachwočwaje tut rabić sabie pryjacielaŭ z aniołaŭ i światych, kab jany pryniali nas u wiečnyja sialiby, kali skončycca žyćcio. Heta zrazumieła. Ale čamu majem rabić ich "z mamony niesprawiadliwaści"?
Mamona ŭ aramajskaj mowie aznačaje bahaćcie, hrošy i ŭsiakaje dabro. Woś-ža mamona časta zdabywajecca niesprawiadliwa, z kryŭdaju druhich, a tak-ža daje akaziju da hrechu, zatym i zawiecca tut "mamona niesprawiadliwaści". Mamona naahuł nia prywodzić čaławieka da sprawiadliwaści, ale skarej da niesprawiadliwaści. Adnak i z hetaj mamony možna karystacca dla dobrych metaŭ, jak dareńnie ŭbohich, uspamoha dla relihijnych wydawiectwaŭ i katalickich misyjaŭ, dabradziejnaja hramadzkaja akcyja i h. d., hetakim paradkam možna zdabyć pry pomačy mamony pryjaźń światych u niebie, kab jany pryniali ŭ wiečnyja sialiby.
13 Hetakim dwum supiarečnym panom, jak Bohu i mamonie, adnačasna słužyć niemahčyma, bo zahady ich i mety zusim praciŭnyja. Hł. Mt. 6, 24.
15 Dziejnaść čaławieka časam wyhladaje pierad ludźmi wysokaja i dobraja, a pierad Boham jana ahidnaja, bo meta i intencyja dziejučaha błahija.
16 Stary Zakon i praroki trywali až da Jana Chryściciela, dalej hł. Mt. 11, 12.
18 Hł. Mt. 19, 5 i nast.
22 Śmierć u prakanańni žydoŭ — heta byŭ pierachod da swaich prabaćkoŭ, a jak prabaćkam žydoŭ byŭ Abraham, to hawaryłasia "na łona Abrahama". "Łona" (tut u značeńni "blizkaści" da Abrahama) užwałasia na aznačeńnie zahrobnaha ščaścia.
31 Prypowieść hetaja hanić raskošnaje žyćcio faryzejaŭ i bahačoŭ i hrazić im karaj pa śmierci. Takija ludzi, jakija wyraklisia Boha i sumleńnia, nie pawierać i nia źmieniać swajho žyćcia, kali-b da ich pryjšoŭ nawat umierły.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Łukaša, 16 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
