Sprečka z pradstaŭnikami Sanhedrynu
1 I stałasia adnaho dnia, kali jon nawučaŭ u światyni i abwiaščaŭ ewaneliju, zyjšlisia archiświatary i knižniki z staršymi
1 I stałasia adnaho dnia, kali jon nawučaŭ u światyni i abwiaščaŭ ewaneliju, zyjšlisia archiświatary i knižniki z staršymi
2 i skazali da jaho, kažučy: Skažy nam, jakoju ŭładaj ty heta robiš, abo chto taki, chto daŭ tabie hetuju ŭładu?
3 Jezus-ža adkazwajučy skazaŭ da ich: Spytajusia i ja ŭ was adnaho słowa; adkažecie mnie:
4 chrost Jana byŭ z nieba ci z ludziej?
5 A jany dumali sami ŭ sabie, kažučy: Što kali my skažam "z nieba", to jon skaža: "Dyk čamu-ž wy jamu nie pawieryli"?
6 Kali-ž skažam "z ludziej", to ŭwieś narod zakamianuje nas, bo jany peŭnyja, što Jan jość prarok.
7 I adkazali, što jany nia wiedajuć, adkul jon.
8 A Jezus skazaŭ im: I ja wam nie skažu, jakoju ŭładaju ja heta rablu.
Prypowieść ab rabotnikach u winahradniku
9 I pačaŭ hawaryć da narodu hetuju prypowieść:
Čaławiek zasadziŭ winahradnik i addaŭ jaho ŭ arendu ziemlarobam, a sam adjechaŭ na doŭhi čas.
9 I pačaŭ hawaryć da narodu hetuju prypowieść:
Čaławiek zasadziŭ winahradnik i addaŭ jaho ŭ arendu ziemlarobam, a sam adjechaŭ na doŭhi čas.
10 I ŭ čas pasłaŭ da ziemlarobaŭ słuhu, kab jany dali jamu z płodu winahradnika. Jany, pabiŭšy, adprawili jaho z ničym.
11 I iznoŭ pasłaŭ druhoha słuhu, ale jany i hetaha pabiŭšy i źniawažyŭšy, adprawili z ničym.
12 I pasłaŭ jašče treciaha, i hetaha jany paraniŭšy wykinuli.
13 I skazaŭ haspadar winahradnika: Što ja zrablu? Pašlu syna majho darahoha, moža, uhledzieŭšy jaho, pabajacca.
14 Kali ŭhledzieli jaho ziemlaroby, dumali sami ŭ sabie, kažučy: Heta-ž naślednik, zabjom jaho, kab našaj była spadčyna.
15 I wykinuŭšy jaho za winahradnik, zabili. Dyk što zrobić im haspadar winahradnika?
16 Pryjdzie i wyhubić tych ziemlarobaŭ, a winahradnik zdaść inšym.
Pačuŭšy hetaje, skazali jamu: Niachaj Boh kryje!
Pačuŭšy hetaje, skazali jamu: Niachaj Boh kryje!
17 A jon spahlanuŭšy na ich, skazaŭ: Dyk što značyć hetaje, što napisana jość: "Toj kamień, katory adkinuli budaŭničyja, staŭsia haławoju wuhła"? (Ps. 117, 22).
18 Kožny, chto ŭpadzie na hety kamień, razabjecca; a na kaho-b jon upaŭ, satre jaho.
19 I staralisia archiświatary i knižniki nałažyć na jaho ruki ŭ tuju časinu, ale bajalisia narodu; bo paznali, što na ich skazaŭ hetaje padabienstwa.
Ci treba płacić padatak cezaru?
20 I śledziačy pasłali zdradnikaŭ, kab jany, udajučy sprawiadliwych, padławili jaho ŭ mowie, kab wydać jaho staršynstwu i ŭładzie načalnika.
20 I śledziačy pasłali zdradnikaŭ, kab jany, udajučy sprawiadliwych, padławili jaho ŭ mowie, kab wydać jaho staršynstwu i ŭładzie načalnika.
21 I spytalisia ŭ jaho, kažučy: Wučyciel, my wiedajem, što ty prawilna haworyš i wučyš i nie ŭhladajeśsia na asobu, ale darohi Božaj papraŭdzie nawučaješ.
22 Ci možna nam dawać padatak cezaru, ci nie?
23 Jon-ža, paznaŭšy ichnuju chitraść, skazaŭ da ich: Što wy mianie spakušwajecie?
24 Pakažecie mnie dynara. Čyj maje jon woblik i nadpis? Adkazwajučy skazali jamu: Cezaraŭ.
25 I skazaŭ im: Dyk addajcie, što cezarawa, cezaru, a što Božaje, Bohu.
26 I nie mahli słowa jahonaha zhanić pierad narodam, i ździŭlenyja z jahonaha adkazu, zamoŭkli.
Sadukiei i ŭskrašeńnie ciel
27 I padyjšli niekatoryja z sadukiejaŭ, jakija ćwiardziać, što niama ŭskrašeńnia i spytalisia ŭ jaho,
27 I padyjšli niekatoryja z sadukiejaŭ, jakija ćwiardziać, što niama ŭskrašeńnia i spytalisia ŭ jaho,
28 kažučy: Wučyciel, Majsiej napisaŭ nam: "Kali-b u kaho brat, majučy žonku, pamior i nia było ŭ jaho dziaciej, to kab brat jahony ŭziaŭ žonku jaho i ŭskrasiŭ patomstwa bratu swajmu" (Paŭł. Pr. 25, 5).
29 Dyk było siem bratoŭ. I pieršy ŭziaŭ žonku i pamior biez dziaciej;
30 i ŭziaŭ jaje druhi, i hety pamior biaz syna;
31 i treci ŭziaŭ jaje; hetaksama i ŭsio siamioch, i nie astawiŭšy patomstwa, paŭmirali.
32 Nakaniec pa ŭsich pamiarła i žančyna.
33 Dyk wa ŭskrašeńni katoraha z ich budzie jana žonkaj? Bo-ž siamioch jaje mieli za žonku.
34 I skazaŭ im Jezus: Syny hetaha świetu ženiacca i wychodziać zamuž.
35 Ale tyja, katoryja buduć pryznany hodnymi taho świetu i ŭskrašeńnia z umierłych, ani zamuž nia pojduć, ani žanok brać nia buduć,
36 bo jany nia buduć mahčy bolej umirać, tamu što jany jość roŭnyja z aniołami i jość synami Božymi, budučy synami ŭskrašeńnia.
37 A što ŭmierłyja ŭwaskresnuć, to i Majsiej pakazaŭ "kala kusta", nazywajučy Pana "Boham Abrahama, i Boham Izaaka, I Boham Jakuba" (Wych. 3, 6).
38 Boh-ža nia jość umierłych, ale žywych; bo dla jaho ŭsie žywuć.
39 A niekatoryja z knižnikaŭ adkazwajučy, skazali jamu: Wučyciel, dobra ty skazaŭ.
40 I bolej nia śmieli ab čym-kolečy pytacca ŭ jaho.
Chrysus — syn i Pan Dawidaŭ. Jezus napaminaje knižnikaŭ. Achwiara ŭdawy
41 I skazaŭ da ich: Jak-ža kažuć, što Chrysus jość synam Dawida?
41 I skazaŭ da ich: Jak-ža kažuć, što Chrysus jość synam Dawida?
42 A sam Dawid kaža ŭ knizie psalmaŭ (109, 1): "Skazaŭ Pan Panu majmu, siadź prawaruč mianie,
43 pakul pałažu worahaŭ twaich padnožžam noh twaich"?
44 Dyk Dawid zawie jaho Panam, to jak-ža jość synam jahonym?
45 Kali-ž słuchaŭ uwieś narod, skazaŭ swaim wučniam:
46 Ścieražeciesia knižnikaŭ, katoryja chočuć chadzić u doŭhim adzieńni, i lubiać prywitańni na rynku, i pieršyja łaŭki ŭ bažnicach, i pieršyja miascy na biasiedach;
47 katoryja abjadajuć damy ŭdowaŭ, prykrywajučysia doŭhaj malitwaj, jany atrymajuć bolšaje asudžeńnie.
Каментары ці зноскі:
1 Hena było ŭ aŭtorak pa Wierbnaj niadzieli.
5 Hł. Mt. 21, 25.
17 Hł. Mt. 21, 42.
27 Hł. Mt. 22, 28.
42 Hł. Mt. 22, 44.
46 Hł. Mk. 12, 38.
47 Hł. Mt. 23, 14.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Łukaša, 20 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.