Apošniaja wiačera
1 I prybližaŭsia dzień światočny Prasnakoŭ, jaki zawiecca Pascha.
2 I šukali archiświatary i knižniki, jak-by Jezusa zabić, ale bajalisia narodu.
3 I ŭwajšoŭ djabał u Judaša, nazywanaha Iskaryjotam, adnaho z dwanaccacioch.
4 I pajšoŭ jon i hawaryŭ z archiświatarami i ŭładami, jak-by jaho im wydać.
5 I ŭzradawalisia, i ŭmowilisia dać jamu hrošaj.
6 I abiacaŭsia, i šukaŭ zručnaje časiny, kab wydać jaho biez hramadaŭ.
7 I nadyjšoŭ dzień Prasnakoŭ, u katory treba było zabić Paschu.
8 I pasłaŭ Piatra i Jana, kažučy: Pajšoŭšy, pryhatujcie nam jeści Paschu.
9 A jany skazali: Dzie chočaš, kab my pryhatowili?
10 I skazaŭ da ich: Woś, kali wy ŭwojdziecie ŭ horad, spatkaje was adzin čaławiek, niasučy zban wady; idziecie za im u dom, u katory jon uwojdzie,
11 i skažacie haspadaru domu: Wučyciel kaža tabie: Dzie jość światlica, dzie-b mnie jeści Paschu z wučniami maimi"?
12 I jon pakaža wam wialiki pakoj, zasłany, i tam pryhatujecie.
13 I pajšoŭšy, znajšli tak, jak im skazaŭ, i pryhatowili Paschu.
14 Kali-ž nadyjšła časina, sieŭ za stoł, i z im dwanaccacioch apostałaŭ.
15 I skazaŭ im: Wielmi-ž ja žadaŭ jeści z wami hetuju Paschu, pierad tym jak ciarpieć.
16 Bo kažu wam, što adhetul nia budu jeści jaje, pakul nia spoŭnicca ŭ kraleŭstwie Božym.
17 I ŭziaŭšy kielich, učyniŭ padziaku i skazaŭ: Waźmiecie, i padzialecie pamiž saboju.
18 Bo kažu wam, što nia budu pić z płodu winahradnaha ŭščepu, pakul nia pryjdzie karaleŭstwa Božaje.
19 I ŭziaŭšy chleb, učyniŭ padziaku, i łamaŭ, i daŭ im, kažučy: Hetaje jość cieła majo, katoraje za was dajecca; heta čyniecie na moj uspamin.
20 Taksama i kielich, paśla wiačery, kažučy: Hety kielich jość nowym testamentam u krywi majej, katoraja za was budzie pralita.
21 Adnak-ža woś ruka taho, što wydaje mianie, jość sa mnoju na stale.
22 Jano-ž Syn čaławiečy idzie pawodle taho, što pastanoŭlena, adnak-ža hora tamu čaławieku, praz jakoha jon budzie wydany.
23 A jany pačali pamiž saboju pytacca, chto heta z ich, što hetaje mieŭsia zrabić.
24 A ŭźniałasia i sprečka pamiž imi, chto-b z ich wydawaŭsia bolšym.
25 Jon-ža skazaŭ im: Karali narodaŭ panujuć nad imi, a katoryja majuć uładu nad imi, zawucca dabradziejami.
26 Ale wy nia tak. Ale chto pamiž wami bolšy, niachaj budzie jak mienšy, a chto pawadyr, jak słuha.
27 Bo chto bolšy: toj, chto siadzić za stałom, ci toj, chto pasłuhuje? Ci nia toj, chto siadzić? Ja-ž pasiarod was jak toj, chto pasłuhuje.
28 A wy jość tyja, chto katoryja wytrywali sa mnoju ŭ spakušeńniach maich.
29 I ja wam pieradaju karaleŭstwa, jak pieradaŭ mnie Ajciec moj,
30 kab wy jeli i pili za stałom maim ŭ karaleŭstwie maim, i siadzieli na tronach, sudziačy dwanaccać pakaleńniaŭ Izraila.
31 I skazaŭ Pan: Symon, Symon, woś djabał damahaŭsia was, kab prasiejać jak pšanicu.
32 Ale ja prasiŭ za ciabie, kab nie pierastawała wiera twaja, a ty niekali nawiarnuŭšysia, ućwiardziŭ bratoŭ twaich.
33 Jon skazaŭ im: Panie, z taboju ja hatoŭ iści i ŭ wastroh i na śmierć.
34 Ale Jon skazaŭ: Kažu tabie, Piotr, nie zapiaje siahońnia piewień, pakul ty try razy nie adračeśsia, što znaješ mianie.
35 I skazaŭ im: Kali ja was pasłaŭ biez miaška i torby i abutku, ci-ž wam čaho niestawała?
36 A jany skazali: Ničoha. Dyk skazaŭ im: Ale ciapier chto maje miašok, niachaj biare tak-ža i torbu; a chto nia maje, niachaj pradaść swaju wopratku i kupić mieč.
37 Bo kažu wam, što jašče treba, kab spoŭniłasia na mnie toje, što napisana: "I z złačyncami jon paličany" (Iz. 53, 12). Bo toje, što datyčyć mianie, prychodzić da kanca.
38 A jany skazali: Panie, woś tut dwa miačy. A jon skazaŭ im: Dawoli.
Malitwa ŭ Aliŭnym sadzie. Uziaćcie Je. Chrysta
39 I wyjšaŭšy, išoŭ pawodle zwyčaju na haru Aliŭnuju; a za im išli i wučni.
40 I kali pryjšoŭ na miesca, skazaŭ im: Maleciesia, kab nie ŭwajści ŭ spakušeńnie.
41 A sam adyjšoŭ ad ich, jak kinuć kamień, i ŭpaŭšy na kaleni, maliŭsia,
42 kažučy: Ojča, kali chočaš, adniasi ad mianie hety kielich; adnak-ža nie maja wola, ale twaja niachaj staniecca.
43 I źjawiŭsia jamu anieł z nieba, uzmacniajučy jaho. A budučy ŭ śmiarotnym zmahańni, daŭžej maliŭsia;
44 i staŭsia pot jahony jak kapli krywi, źbiahajučaj na ziamlu.
45 A kali ŭstaŭ ad malitwy i pryjšoŭ da swaich wučniaŭ, znajšoŭ ich splučymi ad smutku.
46 I skazaŭ im: Čamu wy śpicio? Ustańcie, maleciesia, kab nie ŭwajści ŭ spakušeńnie.
47 Kali jon jašče hawaryŭ, woś hramada, i toj, što nazywaŭsia Judaš, adzin z dwanaccacioch, išoŭ napieradzie ich. I prybližyŭsia da Jezusa, kab pacaławać jaho.
48 Jezus-ža skazaŭ jamu: Juda, ty całunkam wydaje Syna čaławiečaha?
49 A tyja, što pry im byli, bačačy, što maje być, skazali jamu: Panie, ci nia ŭdaryć nam miačom?
50 I ŭdaryŭ adzin z ich słuhu archiświatara i adsiek jamu prawaje wucha.
51 A Jezus adkazwajučy, skazaŭ: Pakińcie, dawoli. I dakranuŭšysia da wucha jahonaha, azdarawiŭ jaho.
52 I skazaŭ Jezus da tych, što pryjšli da jaho, da archiświataraŭ i ŭładaŭ nad światyniaj i staršych: Wy jak na razbojnika wyjšli z miačami i kijami?
53 Kali ja štodnia byŭ z wami ŭ światyni, wy nie padniali ruk na mianie; ale heta jość wašaja časina i ŭłada ciemry.
Adračeńnie Piatra. Jezus prad Sanhedrynam
54 I ŭziaŭšy jaho, pawiali ŭ dom archiświatara. Piotr-ža išoŭ ŭśled zdaloku.
55 I kali jany, raspaliŭšy ahoń pasiarod sianiej, pasieli nawakoł, byŭ Piotr pamiž imi.
56 Adna słužka, ubačyŭšy jaho, siadziačaha pry światle, i pryhledzieŭšysia da jaho, skazała: I hety byŭ z im.
57 Ale jon adroksia ad jaho, kažučy: Žančyna, ja nia znaju jaho.
58 I zaraz potym druhi, ubačyŭšy jaho, skazaŭ: I ty z ich. A Piotr skazaŭ: A čaławieča, ja nie.
59 I kali prajšło z hadzinu času, niechta inšy ćwiardziŭ, kažučy: Sapraŭdy i hety byŭ z im, bo jon i halilejanin.
60 I skazaŭ Piotr: Čaławieča, ja nia wiedaju, što ty haworyš. I zaraz-ža, kali jon jašče hawaryŭ, zapiajaŭ piewień.
61 I abiarnuŭšysia Pan, uzhlanuŭ na Piatra. I ŭspomniŭ Piotr słowa Pana, jak byŭ skazaŭšy: Što pierš čym piewień zapiaje, ty trejčy ad mianie adračeśsia.
62 I wyjšaŭšy proč, Piotr horka zapłakaŭ.
63 A mužy, katoryja jaho trymali, ździekawalisia nad im, bjučy.
64 I nakryli jaho, i bili pa twaru jahonym, i pytalisia ŭ jaho, kažučy: Praroč, chto heta, što ciabie ŭdaryŭ?
65 I mnoha čaho inšaha, bluźniačy, hawaryli na jaho.
66 A kali nastaŭ dzień, zyjšlisia staršyja z narodu i archiświatary i knižniki, i prywiali jaho ŭ swaju Radu, kažučy: Kali ty jość Chrystus, skažy nam.
67 I skazaŭ im: Kali ja wam skažu, nie pawierycie mnie;
68 a kali i spytajusia, nie adkažacie mnie i nia puścicie.
69 Ale adhetul Syn čaławiečy budzie siadzieć prawaruč siły Božaj.
70 I skazali ŭsie: Dyk ty jość Syn Božy? Jon skazaŭ: Wy kažacie, što ja jość.
71 A jany skazali: Našto jašče nam patrebnaje świedčańnie? To-ž my sami čuli z wusnaŭ jahonych.
Каментары ці зноскі:
1 Što takoje Pascha — hł. Mt. 26, 22.
4 Judaš dahawaryŭsia z staršymi žydoŭskimi praŭdapadobna ŭ sieradu.
5 Hł. Mt. 26, 15.
7 "Zabić Paschu" h. zn. wialikodnaha baranka. U toj dzień (14 nizan) treba było zabić baranka, ale taho hodu Pascha była praŭdapadobna z piatnicy na subotu.
16 Inakš kažučy "kali hetaje karaleŭstwa Božaje pryjdzie, budu z wami jeści inšuju Paschu ŭ niebie, dzie jość daskanalnaja radaść". Pajaśnieńnie hetych słoŭ znachodzim nižej u 29 — 30 radkoch, dzie Chrystus kaža: "I ja wam pieradaju karaleŭstwa, jak pieradaŭ mnie Ajciec moj, kab wy jeli i pili za stałom maim u karaleŭstwie maim".
19 Chrystus daje apostałam i ich nastupnikam światarskuju ŭładu i razam z hetym pieramianiać chleb i wino ŭ Cieła i Kroŭ swaju, a heta na pamiatku jaho achwiary ŭ wiečarniku i muki na kryžy, praz jakuju adkupiŭ čaławiectwa z niawoli hrechu.
24 Apostały ŭsio jašče dumali ab ziamnym karaleŭstwie Chrystowym, dyk jašče ciapier uźnimajecca ŭ ich sprečka, chto z ich bolšy.
27 Usia dziejnaść Chrysta była słužeńniem dla dabra ludziej.
30 Hł. wyšej radok 16.
31 "Prasiejać jak pšanicu" h. zn. praz roznyja spakušeńni dawiaści was da ŭtraty wiery.
32 Symon-Piotr z woli Chrysta maje ŭćwiardžać bratoŭ swaich u wiery, a kab ućwiardžać, treba być niepamylnym u nawučańni. Dar niepamylnaści mieŭ św. Piotr i majuć jahony nastupniki na rymskim pasadzie.
36 Chrystus hetymi sławami swaimi napaminaje apostałaŭ, što jany sami pawinny ŭžo staracca pra ŭsie patrebnyja rečy, bo ludzi nie pakažuć im swajej prychilnaści, dyj nastanuć takija praśledy, što mieč budzie zdawacca bolej patrebnym za adzieńnie.
38 Wučni nie zrazumieli dumki Chrysta, wyražanaj u papiarednich sławach. Tut Chrystus kaža, što dawoli nie miačoŭ, ale dawoli ŭžo ab hetym hawaryć.
42 Hł. Mt. 26, 39.
44 Krywawy pot Chrysta świedčyć ab wialičyni jahonaha ciarpieńnia ŭ zmahańni z saboju. Hety pot byŭ wielmi bujny, bo až spływaŭ na ziamlu.
51 Chrystus zabaraniaje wučniam wystupać z aružžam; jon naharadžaje škodu, zroblenuju Piatrom, azdaraŭlajučy wucha słuhi.
55 Heta dziejałasia ŭ pieršych dniach krasawika i nočy palestynskija ŭ hetu paru bywajuć zimnyja.
59 Paznaŭ Piatra pa jahonaj halilejskaj haworcy.
61 Heta było pa poŭnačy, kala hadziny 3, kali Jezusa wiali z Sanhedrynu ŭ ciamnicu. Poŭny miłaserdzia i dabraty ŭzhlad Jezusa nawiarnuŭ Piatra.
70 Hł. Mt. 26, 64 i nast. Pamima ich niedawiernaści i pahrozy śmierci, Chrystus jašče raz śćwiardžaje, što jość Synam Božym.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Łukaša, 22 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
