Chrost i kušeńnie Jezusa Chrysta
1 A Jezus, poŭny Ducha światoha, wiarnuŭsia ad Jardanu i byŭ wiedzieny Ducham u pustyniu,
1 A Jezus, poŭny Ducha światoha, wiarnuŭsia ad Jardanu i byŭ wiedzieny Ducham u pustyniu,
2 praz sorak dzion, i byŭ spakušwany djabłam. I ničoha nia jeŭ u hetyja dni, a kali jany skončylisia, pačaŭ hoład.
3 I skazaŭ jamu djabał: Kali ty Syn Božy, skažy hetamu kamieniu, kab jon staŭsia chlebam.
4 I adkazaŭ jamu Jezus: Napisana jość, što "nie adnym chlebam žywie čaławiek, ale kožnym słowam Božym" (Paŭł. Pr. 8, 3).
5 I zawjŭ jaho djabał na haru wysokuju i pakazaŭ jamu ŭsie karaleŭstwy świetu ŭ momant času,
6 i skazaŭ jamu: Tabie addam usiu hetuju ŭładu i sławu ich, bo jany mnie addany, i kamu chaču, daju ich.
7 Dyk ty, kali pakłoniśsia mnie, usio twajo budzie.
8 I adkazwajučy Jezus skazaŭ jamu: Napisana jość: "Panu Bohu twajmu kłaniajsia i jamu adnamu słužy" (Paŭł. Pr. 6, 13).
9 I zawioŭ jaho ŭ Jeruzalim, i pastawiŭ jaho na kryle światyni, i skazaŭ jamu: Kali ty Syn Božy, kińsia adhetul uniz.
10 Bo jość napisana: što "aniełam swaim zahadaŭ ab tabie, kab ścierahli ciabie",
11 i "što na rukach paniasuć ciabie, kab časam nia ŭdaryŭ ab kamień nahi swajej" (Ps. 90, 11-12).
12 I adkazwajučy Jezus skazaŭ jamu: Skazana jość: "nie spakušaj Pana Boha twajho" (Paŭł. Pr. 6, 16).
13 I skončyŭšy ŭsio kušeńnie, djabał adyjšoŭ ad jaho až da času.
Jezus waročajecca ŭ Halileju i pačynaje abwiaščać ewaneliju
Jezus waročajecca ŭ Halileju i pačynaje abwiaščać ewaneliju
14 I wiarnuŭsia Jezus u mocy Ducha ŭ Halileju i razyjšłasia wieść ab im pa ŭsiej krainie.
15 A jon nawučaŭ pa ichnych bažnicach i ŭsimi byŭ słaŭleny.
16 I pryjšoŭ u Nazaret, dzie byŭ uzhadawany. I ŭwajšoŭ pawodle swajho zwyčaju ŭ dzień subotni ŭ bažnicu, i ŭstaŭ, kab čytać.
17 I padali jamu knihu Izaija praroka. I adčyniŭšy knihu, znajšoŭ miesca, dzie było napisana:
18 "Duch Pana nada mnoju, dziela hetaha namaściŭ mianie, kab abwiaščać ewaneliju ŭbohim. Pasłaŭ mianie azdaraŭlać skryšanych sercam,
19 abwiaščać wiaźniam zbaŭleńnie i ślapym zrok, wypuścić na wolu pryhniečanych, abwiaścić hod Pana pryjemny i dzień adpłaty" (Iz. 61, 1−2).
20 I začyniŭšy knihu, addaŭ słuzie i sieŭ. A wočy ŭsich u bažnicy byli źwiernieny na jaho.
21 Jon-ža pačaŭ hawaryć da ich: Što siańnia spoŭniłasia hetaje pisańnie ŭ wušach wašych.
22 I ŭsie dawali jamu paświedčańnie i dziwilisia z strojnaści słoŭ, jakija wychodzili z jahonych wusnaŭ i kazali: Ci ž jon nia syn Jazepaŭ?
23 I skazaŭ im: Wy peŭnie skažacie mnie hetaje padabienstwa: "Lekaru, wylačy samoha siabie. Jakija wialikija rečy, my čuli, dakanany ŭ Kaparnaumie, zrabi i tut u baćkaŭščynie twajej".
24 I skazaŭ: Sapraŭdy kažu wam, što nijaki prarok nia jość pryniaty ŭ baćkaŭščynie swajej.
25 Papraŭdzie wam kažu: Mnoha było ŭdowaŭ u Izrailu ŭ dni Haljaša, kali nieba było začyniena praz try hady i šeść miesiacaŭ, kali nastaŭ wialiki hoład pa ŭsiej ziamli;
26 i da niwodnaj z ich nia byŭ pasłany Haljaš, adno tolki ŭ Sareptu sydonskuju, da žančyny ŭdawy.
27 I było mnoha prakažanych u Izrailu za Jelisieja praroka, i nichto z ich nia byŭ ačyščany, aprača Naamana Syryjca.
28 A čujučy hetaje, usie ŭ bažnicy byli poŭny hniewu.
29 I ŭstali, i wykinuli jaho za miesta, i zawiali jaho až na wierch hary, na katoraj było pabudowanaje ichnaje miesta, kab skinuć jaho.
30 Jon-ža, prajšoŭšy pasiarod ich, adyjšoŭ.
Jezus nawučaje ŭ Kaparnaum
31 I pryjšoŭ u Kaparnaum, miesta halilejskaje, i tam nawučaŭ ich subotami.
31 I pryjšoŭ u Kaparnaum, miesta halilejskaje, i tam nawučaŭ ich subotami.
32 I wielmi dziwilisia z nawuki jahonaj, bo z uładaju była mowa jaho.
33 A ŭ bažnicy byŭ čaławiek, majučy niačystaha ducha, i zakryčaŭ wialikim hołasam,
34 kažučy: Pakiń, što tabie da nas, Jezusie Nazarenski? Pryjšoŭ ty zhubić nas? Znaju ciabie, chto ty jość, Światy Božy.
35 I naswaryŭsia na jaho Jezus, kažučy: Zamoŭkni i wyjdzi z jaho. I djabał, kinuŭšy jaho pasiarod, wyjšaŭ z jaho i ničoha jamu nie paškodziŭ.
36 I aharnuŭ usich strach, i hawaryli pamiž saboju, kažučy: Što heta za słowa takoje, što z uładaju i siłaju zahadywaje niačystym ducham i wychodziać?
37 I razychodziłasia sława ab im pa ŭsiakim miescy krainy.
38 Jezus-ža, ustaŭšy z bažnicy, uwajšoŭ u dom Symona. A ciešča Symonawa była ŭ wialikaj haračcy, i prasili jaho za jaje.
39 I staŭšy nad joju, zahadaŭ haračcy, i pakinuła jaje. I zaraz-ža ŭstaŭšy, pasłuhawała im.
40 A kali zajšło sonca, usie, što mieli chwarejučych na roznyja chwaroby, prywodzili ich da jaho. Jon-ža, kładučy na kožnaha ruki, azdaraŭlaŭ ich.
41 A wychodzili z mnohich djabły, kryčačy i kažučy: Što ty jość Syn Božy. I naswaryŭšysia, nie pazwalaŭ im hawryć, bo wiedali, što jon jość Chrystus.
42 A kali nastaŭ dzień, jon, wyjšaŭšy, pajšoŭ u pustynnaje miesca. A hramady šukali jaho, i pryjšli až da jaho, i zatrymoŭwali jaho, kab nie adychodziŭ ad ich.
43 Jon skazaŭ im: Što treba mnie i inšym miestam abwiaščać karaleŭstwa Božaje, bo na heta ja pasłany.
44 I nawučaŭ pa bažnicach Halilei.
Каментары ці зноскі:
1 Hł. Mt. 4, 1 i nastupn.
22 "Dawali paświedčańnie" h. zn. pryznawali ŭ Jezusie dobraha pramoŭcu. Ale razam z hetym nazaretčanie nie mahli zrazumieć, kab Jezus, na katoraha jany prywykli hladzieć, jak na syna Jazepa, byŭ niečym wyšejšym za ich.
26 Haljaš i Jelisiej byli Izraelity, adnak pamima roznych bied, jakija byli ŭ Izrailu, Boh pasyłaje ich pamahać pahanam, a heta dziela taho, što Boh u dawańni swajej łaski nia kirujecca ŭzhladami na narodnaść abo pachodžańnie čaławieka. Nazaretčanie byli z rodu Abrahama, adnak jany, adkidajučy nawuku Chrysta, tak jak i inšyja žydy, sami byli adkinuty, a na ich miesca pryjšli pahanie. Zrazumieli heta nazaretčanie i zhetul ich hnieŭ.
30 Jašče nie nadyjšła časina muki Chrystusa i jon wychodzić cudoŭnym sposabam z ruk swaich surodzičaŭ. Hetym samym učyniŭ i tutaka Jezus cud, tolki nie taki, jakoha chacieli nazaretčanie.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Łukaša, 4 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.