Azdaraŭleńnie słuhi sotnika
1 Kali-ž skončyŭ usie swaje słowy da wušej narodu, uwajšoŭ u Kaparnaum.
2 Adnaho-ž sotnika słuha, katory dla jaho byŭ darahi, drenna majučysia, byŭ pry śmierci.
3 I kali pačuŭ ab Jezusie, pasłaŭ da jaho staršych žydoŭskich, prosiačy jaho, kab pryjšoŭ i azdarawiŭ jaho słuhu.
4 Jany-ž, pryjšoŭšy da Jezusa, prasili jaho mocna, kažučy jamu: Što jon wart, kab ty jamu hetaje zrabiŭ,
5 bo jon lubić naša narod i jon zbudawaŭ dla nas bažnicu.
6 Jezus-ža pajšoŭ z imi. I kali ŭžo byŭ niedaloka ad domu, sotnik prysłaŭ da jaho pryjacielaŭ, kažučy: Panie, nie trudzisia, bo ja nia wart, kab ty ŭwajšoŭ pad dach moj.
7 Dziela hetaha i siabie samoha ja ŭwažaŭ, što nia wart, kab pryjści da ciabie. Ale skažy słowam i azdarawieje słuha moj.
8 Bo i ja čaławiek pastaŭleny pad uładaj, majučy pad saboju žaŭnieraŭ; i kažu hetamu: "Idzi" — i jon idzie, a druhomu: "Pryjdzi" — i jon prychodzić, a słuzie majmu: "Rabi hetaje" — i jon robić.
9 Pačuŭšy hetaje, Jezus ździwiŭsia i, abiarnuŭšysia, skazaŭ da idučych za im hramadaŭ: Sapraŭdy kažu wam, i ŭ Izrailu ja nie znajšoŭ takoj wialikaj wiery.
10 I wiarnuŭšysia damoŭ tyja, katoryja byli pasłany, znajšli słuhu, katory chwareŭ, zdarowym.
Uskrašeńnie chłapca z Naim
11 I stałasia potym, jon išoŭ u miesta, jakoje zawiecca Naim, i išli z im wučni jahony i wialikaja hramada.
12 Kali-ž prybližaŭsia da bramy miesta, woś wynosili niaboščyka, adzinaha syna jahonaj matki, a hetaja była ŭdawoju; i z jeju wialikaja hramada z miesta.
13 Kali ŭbačyŭ jaje Pan, źmiłasierdziŭšysia nad jeju, skazaŭ jej: Nia płač.
14 I padyjšoŭ, i dakranuŭšysia da maraŭ, a tyja, što niaśli, stali. I skazaŭ: Chłopča, tabie kažu, ustań.
15 I sieŭ, katory byŭ pamioršy, i pačaŭ hawaryć. I addaŭ jaho matcy jahonaj.
16 I źniaŭ usich strach, i sławili Boha, kažučy: Što prarok wialiki paŭstaŭ pamiž nas, i što Boh adwiedaŭ narod swoj.
17 I razyjšłasia hetaja mowa ab im pa ŭsiej Judei i kruhom pa ŭsiej wakolicy.
Pasolstwa ad Jana Chryściciela
18 I dali znać Janu wučni jahony ab usim hetym.
19 I Jan paklikaŭ dwuch z swaich wučniaŭ i pasłaŭ da Jezusa, kažučy: Ci ty toj, katory maješ pryjści, ci čakać nam druhoha?
20 Kali-ž pryjšli da jaho mužy, skazali: Jan Chryściciel pasłaŭ nas da ciabie, kažučy: "Ci ty toj, katory maješ pryjści, ci čakać nam druhoha?"
21 A ŭ tuju časinu jon mnohich azdarawiŭ ad chwarobaŭ i ciarpieńniaŭ i złych duchaŭ, i mnohich ślapych abdaryŭ zrokam.
22 I adkazwajučy skazaŭ im: Pajšoŭšy pierakažecie Janu, što wy čuli i bačyli: Što "ślapyja widziać, kulhawyja chodziać, prakažanyja robiacca čystymi, hłuchija čujuć, umierłyja ŭskrasajuć, ubohim abwiaščajecca ewanelija".
23 I bahasłaŭleny, chto nia zhoršycca z mianie.
24 Kali-ž adyjšli pasły Janawy, pačaŭ hawaryć da hramadaŭ ab Janie: Što wy wyjšli ŭ pustyniu pabačyć? Tryścinu, što chistajecca ad wietru?
25 Ale što wy wyjšli pabačyć? Čaławieka adzietaha ŭ miakkuju adziežu? Woś tyja, što ŭ darahim adzieńni i ŭ roskašach, jość u karaleŭskich damoch.
26 Ale što wy wyjšli pabačyć? Praroka? Sapraŭdy kažu wam, i bolš čym praroka.
27 Heta toj, ab katorym napisana (Małach. 3, 1): "Woś ja pasłaŭ anieła majho pierad woblikam twaim, jaki pryhatuje šlach twoj pierad taboju".
28 Bo ja wam kažu: Spamiž rodžanych žančynami niwodzien prarok nia jość bolšy za Jana Chryściciela. Ale toj, katory jość mienšy ŭ karaleŭstwie Božym, jość bolšy za jaho.
29 I čujučy ŭwieś narod i mytniki, pryznali Božuju sprawiadliwaść, achryściŭšysia chrostam Jana;
30 ale faryzei i zakonaznaŭcy adkinuli namier Božy adnosna ich, nie achryściŭšysia ŭ jaho.
31 I skazaŭ Pan: Dyk da kaho padobnymi nazwaŭ ja ludziej hetaha rodu? I da kaho jany padobny?
32 Jany padobny da chłopčykaŭ, siadziačych na rynku i haworačych adzin da druhoha i kažučych: "My ihrali wam na dudkach, a wy nie skakali; my hałasili, a wy nia płakali".
33 Bo pryjšoŭ Jan Chryściciel, katory nia jeŭ chleba i nia piŭ wina, a wy kažacie: Djabelstwa maje.
34 Pryjšoŭ Syn čaławiečy, katory jeść i pje, a wy kažacie: Woś čaławiek, katory lubić jeści i pić wino, druh mytnikaŭ i hrešnikaŭ.
35 I apraŭdana mudraść usimi synami jaje.
Jezus u haścinie ŭ Symona faryzeja
36 Prasiŭ-ža jaho adzin z faryzejaŭ, kab jeŭ z im. I ŭwajšoŭšy ŭ dom faryzeja, sieŭ za stoł.
37 I woś žančyna, jakaja była hrešnica ŭ mieście, jak dawiedałasia, što siadzieŭ za stałom u domie faryzeja, pryniasła alabastar alejku,
38 i staŭšy zzadu kala noh jahonych, pačała slaźmi abliwać nohi jaho, i mazała alejkam.
39 A bačačy faryzej, katory byŭ jaho paklikaŭ, skazaŭ u sabie, kažučy: Kali-b jon byŭ prarokam, to peŭnie wiedaŭ by, chto i jakaja heta žančyna, što dakranajecca da jaho, bo jana hrešnica.
40 I adkazwajučy Jezus skazaŭ da jaho: Symon, maju tabie niešta skazać. Jon-ža skazaŭ: Wučyciel, skažy.
41 U wadnaho kredytara było dwuch daŭžnikoŭ: adzin byŭ winien piaćsot dynaraŭ, a druhi piaćdziesiat.
42 Kali jany nia mieli skul addać, darawaŭ abodwym. Dyk katory jaho bolej lubić?
43 Adkazwajučy Symon skazaŭ: Dumaju, što toj, katoramu bolš darawaŭ. Jon-ža skazaŭ jamu: Sprawiadliwa ty razsudziŭ.
44 I źwiarnuŭšysia da žančyny, skazaŭ Symonu: Bačyš hetuju žančynu? Ja ŭwajšoŭ u twoj dom, ty nia daŭ wady na nohi maje, a jana slaźmi abliła nohi maje i wałasami swaimi wycierła.
45 Ty nie daŭ mnie całunku, a jana jak tolki ŭwajšła, nie pierastała caławać noh maich.
46 Ty nie pamazaŭ aliwaj haławy majej, a jana alejkam pamazała nohi maje.
47 Dziela hetaha kažu tabie: Adpuščajecca jejo mnoha hrachoŭ, bo mnoha ŭzlubiła. Kamu-ž mniej adpuščajecca, toj mieniej lubić.
48 I skazaŭ da jaje: Adpuščajucca tabie hrachi.
49 I pačali tyja, što razam siadzieli, kazać sami ŭ sabie: Chto heta taki, što nawat hrachi adpuščaje?
50 Jon-ža skazaŭ da žančyny: Wiera twaja zbawiła ciabie, idzi ŭ supakoi.
Каментары ці зноскі:
14 Žydy nie chawali swaich umierłych u trunie, ale ŭkručwali ich u pałotny, abwiazwali ich taśmami i wynosili ich na marach na mahilnik, dzie chawali ich u wysiečanych u skałach hraboch.
17 Heta było pieršaje ŭskrašeńnie ŭmierłaha, ab jakim haworyć ewanelija.
19 Jan pasłaŭ swaich wučniaŭ da Jezusa, užo budučy ŭ wastrozie
20 Hł. Mt. 11, 3 i nast.
35 Hł. Mt. 11, 19.
37 Žančyna heta praŭdapadobna nia była siastroj Marty i Łazara z Betanii, ale niejkaja inšaja.
44 Haścia na ŭschodzie pryjmali z wialikaj pašanaj. Haspadar, witajučy, caławaŭ jaho; dawaŭ jamu wady na abmyćcio zapylenych noh, haławu spyrskiwaŭ pachnučym alejkam. Hetaha ŭsiaho Symon nie zrabiŭ adnosna Jezusa i nia spoŭniŭ prawili haścinnaści.
47 Słowy: "kamu-ž mieniej adpuščajecca, toj mieniej lubić" adnosiacca da Symona i majuć takoje značeńnie: Ty, Symonie, dumaješ, što mała maješ winaŭ pierad Boham, a dumaješ tak zatym, što mała jaho lubiš. A jak mała lubiš, to mała tabie i adpuščajecca.
50 Supakoj — heta adzin z tych daraŭ, jakija Chrystus prynios z saboju na ziamlu dla adzinak i ŭsiaho čaławiectwa.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Łukaša, 7 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.