Namaščeńnie Jezusa ŭ Betanii
1 Dyk Jezus na šeść dzion pierad Paschaj pryjšoŭ u Betaniju, dzie byŭ pamioršy Łazar, katoraha ŭskrasiŭ Jezus.
1 Dyk Jezus na šeść dzion pierad Paschaj pryjšoŭ u Betaniju, dzie byŭ pamioršy Łazar, katoraha ŭskrasiŭ Jezus.
2 I tam nahatowili jamu wiačeru i Marta pasłuhawała, a Łazar byŭ adnym z siadziačych z im za stałom.
3 Maryja-ž uziała funt darahoha špikanardowaha alejku i namaściła nohi Jezusa, i wycierła nohi jaho swaimi wałasami; i napoŭnŭsia dom pacham alejku.
4 Dyk skazaŭ adzin z wučniaŭ jahonych, Judaš Iskaryjot, katory mieŭ jaho wydać:
5 čamu hetaha alejku nie pradali za trysta dynaraŭ i nie dali ŭbohim?
6 Jon-ža skazaŭ heta nie zatym, što jamu rupiła ab ubohich, ale što byŭ złodziej i, majučy skarbonku, nasiŭ toje, što kidali.
7 Jezus-ža skazaŭ: Astaŭ jaje, kab jana zachawała hetaje na dzień maich pachowin.
8 Bo ŭbohich wy zaŭsiody majecie z saboju, a mianie nie zaŭsiody majecie.
9 Dyk dawiedałasia wialikaja hramada z žydoŭ, što jon tam jość, i pryjšli, nia tolki dziela Jezusa, ale kab pabačyć Łazara, katoraha jon uskrasiŭ z umierłych.
10 I nadumalisia staršyja duchoŭnyja, kab i Łazara zabić,
11 bo mnohija z žydoŭ dziela jaho adychodzili i wieryli ŭ Jezusa.
Tryumfalny ŭjezd Jezusa ŭ Jeruzalim
12 Na zaŭtry-ž wialikaja hramada, jakaja była pryjšoŭšy na światočny dzień, pačuŭšy, što Jezus pryjšoŭ u Jeruzalim,
12 Na zaŭtry-ž wialikaja hramada, jakaja była pryjšoŭšy na światočny dzień, pačuŭšy, što Jezus pryjšoŭ u Jeruzalim,
13 nabrali palmowych halinak i wyjšli nasustrač jamu i kryčali: Hosanna, bahasłaŭleny, katory idzie ŭ imia Pana, karol Izraila!
14 I znajšoŭ Jezus oślika, i sieŭ na jaho, jak jość napisana:
15 "Nia bojsia, dačka Syjonskaja! Woś karol twoj jedzie, siedziačy na žerabiaci aślicy".
16 Wučni jahony śpiarša nie razumieli hetaha, ale kali Jezus byŭ prasłaŭleny, tady uspomnili jany, što heta było napisana ab im i što jany heta zrabili jamu.
17 A hramada, jakaja była z im, kali jon wyklikaŭ Łazara z hrobu i ŭskrasiŭ jaho z umierłych, dawała paświedčańnie;
18 zatym i wyjšła jamu nasustreč hramada, što jon učyniŭ hety znak.
19 Dyk faryzei hawaryli pamiž saboju: Bačycie, što my ničoha nie paradzim. Woś uwieś świet pajšoŭ za im.
Pahanie chočuć ubačyć Jezusa. Hołas z nieba. Niedawier žydoŭ
20 Byli-ž niekatoryja pahanie z tych, što byli pryjšoŭšy, kab addać pakłon u dzień światočny.
20 Byli-ž niekatoryja pahanie z tych, što byli pryjšoŭšy, kab addać pakłon u dzień światočny.
21 Dyk jany padyjšli da Filipa, katory byŭ z Betsajdy Halilejskaj, i prasili jaho, kažučy: Pryjšła časina, kab prasłaŭleny Syn čaławiečy.
22 —
23 —
24 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, kali pšaničnaje ziernie, upaŭšy ŭ ziamlu, nie zamre, jano samo astaniecca; a kali zamre, prynosić wialiki płod.
25 Chto lubić swajo žyćcio, zahubić jaho, a chto nienawidzić žyćcio sywio na hetym świecie, toj bieraže jaho na žyćcio wiečnaje.
26 Kali chto mnie słužyć, niachaj idzie za mnoju i dzie ja jość, tam i słuha moj budzie; kali chto mnie budzie słužyć, taho ŭšanuje Ajciec moj.
27 Ciapier duša maja ŭstrywožana, i što mnie skazać? Ojčy, zbaŭ mianie ad hetaj časiny! Ale dziela hetaha ja pryjšoŭ na hetuju časinu.
28 Ojča, prasłaŭ imia twajo! I pryjšoŭ z nieba hołas: I prasławiŭ, i jašče prasławiŭ.
29 Dyk hramada, jakaja stajała i čuła, kazała, što zahrymieła; druhija kazali: Anieł hawaryŭ da jaho.
30 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ: Nia dziela mianie pryjšoŭ hety hołas, ale dziela was.
31 Ciapier jość sud świetu; ciapier kniaź hetaha świetu budzie wykinuty proč.
32 A ja, kali budu padniaty ad ziamli, usio paciahnu da siabie.
33 Hetaje-ž jon kazaŭ, pakazwajučy, jakoju śmierciaj mieŭ pamierci.
34 Adkazała jamu hramada: My čuli z zakonu, što Chrystus trywaje nawieki, jakža-ž ty kažaš: "Treba, kab byŭ padniaty Syn čaławiečy?" Chto hety Syn čaławiečy?
35 I skazaŭ jezus: jašče na karotki čas jość światło pamiž wami. Chadziecie, pakul majecie światło, kab was ciemra nie aharnuła; a chto chodzić u ciemry, nia wiedaje, kudy idzie.
36 Pakul majecie światło, wiercie ŭ światło, kab wy byli synami światła.
Hetaje skazaŭ Jezus i adyjšoŭ i skryŭsia ad ich.
Hetaje skazaŭ Jezus i adyjšoŭ i skryŭsia ad ich.
37 Choć-ža hetulki ŭčyniŭ pierad imi znakaŭ, jany nia wieryli ŭ jaho;
38 kab spoŭniłasia wola Izaija, praroka (53, 1), jakuju jon skazaŭ: "Panie, chto pawieryŭ čutamu ad nas i ruka Pana, kamu jana abjaŭlena?
39 Dziela taho nie mahli wieryć, što jašče skazaŭ Izaij (6, 9−10):
40 "Aślapiŭ wočy ich i zrabiŭ ćwiordym serca ich, kab nia widzieli wačyma i nie razumieli sercam, i nawiarnulisia, i ja azdarawiŭ-by ich".
41 Hetaje skazaŭ Izaij, kali widzieŭ sławu jaho i hawaryŭ ab im.
42 Adnak-ža i z staršych mnohija ŭwieryli ŭ jaho, ale dziela faryzejaŭ nie pryznawalisia, kab nia być wykinutymi z bažnicy.
43 Bo ŭźlubili sławu ludzkuju bolej, čym sławu Božuju.
44 Jezus-ža zaklikaŭ i kazaŭ: Chto wieryć u mianie, jon nia ŭ mianie wieryć, ale ŭ taho, katory pasłaŭ mianie,
45 i chto mianie bačyć, bačyć taho, katory pasłaŭ mianie.
46 Ja, światło, pryjšoŭ na świet, kab kožny, chto wieryć u mianie, nie prabywaŭ u ciemry.
47 I kali-b chto prabywaŭ u ciemry. I kali-b chto pačuŭ słowy maje i nie biaroh, ja nia sudžu jaho; bo ja nia pryjšoŭ, kab sudzić świet, ale kab zbawić świet.
48 Chto pahardžaje mnoju i nia pryjmaje słoŭ maich, chto-b jaho sudziŭ: mowa, jakuju ja hawaryŭ, jana budzie sudzić jaho ŭ apošni dzień.
49 Bo ja nie z samoha siabie hawaryŭ, ale Ajciec, katory pasłaŭ mianie, jon mnie daŭ zahad, što ja maju kazać i što hawaryć.
50 I ja wiedaju, što zahad jahony jość žyćcio wiečnaje. Dyk toje, što ja hawaru, hawaru tak, jak skazaŭ mnie Ajciec.
Каментары ці зноскі:
2 Nahatowili wiačeru ŭ domie Symona Prakažanaha (Mt. 26, 6).
6 Judaš nasiŭ achwiary, jakija ludzi dawali dla Jezusa i jahonych wučniaŭ. Z hetych achwiar Judaš braŭ dla siabie.
13 Hł. Mt. 21, 9.
20 Pahanami nazywalisia ŭ św. Pisańni takža ludzi, jakija nie pachodzili z Izrailskaha narodu, ale pryniali Majsiejewy Zakon — abo całkom (prozelity), abo častkowa. Takija ludzi prychodzili ŭ Jeruzalim, kab razam z žydami światkawać Paschu i inšyja świata.
24 Adno ziernie, kinutaje ŭ rallu, prynosić mnoha ziarniat, taksama i Jezus praz śmierć swaju prynios dla ŭsich wialiki płod zbaŭleńnia.
25 Hł. Mt. 10, 39.
35 Chrystus nazywaje tut siabie światłom i kaža, što ŭžo koratka budzie pamiž ludźmi. Ciemra aznačaje tut krywadušnaść ludzkuju i hrech.
36 Wiedajučy ab namierach staršych, kab uziać jaho, Jezus nanač wychodzić z Jeruzalimu i načuje abo ŭ Betanii, abo na Aliŭnaj hare, bo časina muki jahonaj jašče nia pryjšła.
47 Pieršy raz pryjšoŭšy na hety świet, Chrystus nia sudziŭ świetu, ale zbawiŭ jaho. Na sud pryjdzie druhi raz, pry kancy świetu.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Jana, 12 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.