Piotr chryścić Karnela, rymskaha sotnika
1 Byŭ-ža ŭ Cezaryi adzin muž, na imia Karnel, sotnik roty, jakaja zawiecca Italijskaj,
2 nabožny i bahabojny z usim domam swaim, robiačy wialikaje dareńnie dla narodu i molačysia zaŭsiody Bohu.
3 Jon widzieŭ jaŭna ŭ widzieńni, kala dziewiataje hadziny dnia, anieła Božaha ŭwachodziačaha da jaho i kažučaha jamu: Karnel!
4 A jon, uhladajučysia na, źniaty stracham, skazaŭ: Što, Panie? Jon-ža skazaŭ jamu: Malitwy twaje i dareńni twaje ŭzyjšli na pamiać pierad wačyma Božymi.
5 A ciapier pašli mužoŭ u Joppu i paklič niejkaha Symona, katory zawiecca Piatrom,
6 jon haścić u niejkaha Symona harbara, katoraha dom pry mory: jon tabie skaža, što tabie treba rabić.
7 I kali adyjšoŭ anieł, katory hawaryŭ jamu, jon paklikaŭ dwuch swaich słuh i bahabojnaha žaŭniera, z tych, što byli jamu paddany.
8 Raskazaŭšy im usio, jon pasłaŭ ich u Joppu.
9 A na zaŭtrašni dzień, kali jany byli ŭ darozie i prybližalisia da horadu, uzyjšoŭ Piotr na pawierch, kab pamalicca kala hadziny šostaje.
10 I kali prahaładaŭsia, zachacieŭ jeści. A kali jany hatowili, pryjšło na jaho zachapleńnie.
11 I ŭbačyŭ adčynienaje nieba i zychodziačuju niejkub pasudzinu, jak-by wialiki nastolnik, za čatary kancy spuskany z nieba na ziamlu,
12 u katorym byli ŭsie čaćwioranohija i paŭzuny i ptachi niabiesnyja.
13 I staŭsia hołas da jaho: Ustań, Piotra, zabiwaj i ješ.
14 A Piotr skazaŭ: Nia daj taho, Panie, bo nikoli ja nia jeŭ ničoha pahanaha i niačystaha.
15 A hołas iznoŭ druhi raz da jaho: Što Boh ačyściŭ, taho nie nazywaj pahanym.
16 I stałasia hetaje praz try razy, i zaraz pasudzina była ŭziataja ŭ nieba.
17 I kali Piotr sam u sabie sumniawaŭsia, što-b heta było za widzieńnie, jakoje jon bačyŭ, woś mužy, katoryja byli pasłany Karnelam, pytajučysia pra dom Symonaŭ, stali la dźwiarej.
18 I paklikaŭšy, pytalisia, ci Symon, katory zawiecca Piotr, tut maje haścinu.
19 A kali Piotr dumaŭ ad widzieńni, skazaŭ jamu Duch: Woś try mužy šukajuć ciabie.
20 Dyk ustań, zyjdzi i idzi z imi, ničoha nie sumniewajučysia, bo ja ich pasłaŭ.
21 I Piotr, zyjšoŭšy da mužoŭ, skazaŭ: Woś ja jość, katoraha wy šukajecie; što za pryčyna, dziela jakoj wy pryjšli?
22 Jany skazali: Karnel sotnik, muž sprawiadliwy i bahabojny, i majučy paświedčańnie ad usiaho žydoŭskaha narodu, atrymaŭ zahad ad anieła światoha paklikać ciabie ŭ swoj dom i pačuć ad ciabie słowy.
23 Dyk uwioŭšy ich, pryniaŭ u haścinu.
A nazaŭtra, ustaŭšy, pajšoŭ z imi; i niekatoryja z bratoŭ z Joppy išli z im.
24 Na druhich dzień uwajšoŭ u Cezareju. Karnel-ža čakaŭ ich, sklikaŭšy swaich swajakoŭ i blizkijach pryjacielaŭ.
25 I stałasia, kali ŭwajšoŭ Piotr, wyjšaŭ nasustrač jamu Karnel i ŭpaŭšy da noh jaho, pakłaniŭsia.
26 Ale Piotr padniaŭ jaho, kažučy: Ustań, i ja sam jość čaławiek.
27 I haworačy z im, uwajšoŭ i znajšoŭ mnohich, što byli zyjšoŭšysia,
28 i skazaŭ da ich: Wy wiedajecie, jak praciŭna mužu-žydu łučycca abo prychodzić da čužynca. Ale mnie pakazaŭ Boh nie nazywać niwodnaha čaławieka pahanym abo niačystym.
29 Dziela hetaha biaz sumniwu pryjšoŭ paklikany. Dyk pytajusia, dziela jakoj pryčyny wy paklikali mianie?
30 A Karnel skazaŭ: Čatyry dni tamu ŭ hetaj hadzinie maliŭsia ja na hadzinu dziewiatuju ŭ maim domie, i woś muž staŭ pierada mnoju ŭ jasnym adzieńni i skazaŭ:
31 "Karnel, wysłuchana jość malitwa twaja i dareńni twaje ŭspomnieny pierad wačyma Božymi.
32 Dyk pašli ŭ Joppu i paklič Symona, katory zawiecca Piotr, jon haścić u domie Symona harbara kala mora".
33 Dyk zaraz-ža ja pasłaŭ da ciabie; i ty dobra zrabiŭ, što pryjšoŭ. Dyk ciapier my ŭsie jość prad wačami twaimi, kab pačuć usio, što-kolečy zahadana tabie ad Pana.
34 Piotr-ža, adčyniŭšy wusny swaje, skazaŭ: Ja papraŭdzie paznaŭ, što Boh nie hladzić na asoby,
35 ale ŭ kožnym narodzie toj, chto baicca jaho i čynić sprawiadliwaść, jość pryjemny dla jaho.
36 Słowa pasłaŭ Boh dla synoŭ Izraila, abwiaščajučy supakoj praz Jezusa Chrysta — jon jość panam usich.
37 Wy wiedajecie, jakoje stałasia słowa pa ŭsiej Judei, bo pačaŭšy ad Halilei, pa chroście, jaki abwiaściŭ Jan,
38 ab Jezusie z Nazaretu, jak jaho namaściŭ Boh Ducham światym i mocaj, katory pryjšoŭ, robiačy dabro i azdaraŭlajučy ŭsich apanawanych djabłam, bo z im byŭ Boh.
39 I my świedki ŭsiaho, što ŭčyniŭ u krainie Judejskaj i Jeruzalimie; jaho zabili, pawiesiŭšy na drewie.
40 Jaho Boh uskrasiŭ na treci dzień i daŭ, što jon staŭsia jaŭnym,
41 nie ŭsiamu narodu, ale świedkam, wybranym napierad ad Boha, nam, katoryja jeli i pili z im, paśla taho jak uskros z umierłych.
42 I zahadaŭ nam abwiaščać narodu i świedčyć, što heta jon jość, katory pastaŭleny Boham sudździoju žywych i ŭmierłych.
43 Jamu ŭsie praroki dajuć paświedčańnie, što adpuščeńnie hrachoŭ atrymoŭwajuć praz imia jaho ŭsie, katoryja wierać u jaho.
44 Kali Piotr jašče hawaryŭ hetyja słowy, paŭ Duch światy na ŭsich, katoryja słuchali słowa.
45 I astaŭpianieli wiernyja z abrazańnia, katoryja byli pryjšoŭšy z Piatrom, što i na pahanaŭ była wylita łaska Ducha światoha.
46 Bo čuli ich haworačych mowami i sławiačych Boha.
47 Tady adkazaŭ Piotr: Ci-ž moža chto zabaranić wady, kab nia byli achryščanyja hetyja, katoryja atrymali Ducha światoha, tak jak i my?
48 I zahadaŭ ich achryścić u imia Pana Jezusa Chrysta. Tady prasili jaho, kab astaŭsia ŭ ich na niekalki dzion.
Каментары ці зноскі:
1 U Cezarei byŭ rymski administracyjny centr, dzie prabywali rymskija ŭłady i stajała bolšaja kolkaść wojska.
9 Hadzina šostaja — našaja dwanaccataja dnia. Žydy mieli zwyčaj malicca niekalki razoŭ udzień i na malitwu časta ŭzychodzili na roŭny pawierch domu, tam była cišynia i supakoj.
14 Spažywańnie miasa z niekatorych źwiarat žydom było zabaroniena.
16 Praz hetaje widzieńnie Boh pawučyŭ Piatra nia tolki ab tym, što pradpisańni St. Zakonu ab čystych i niačystych źwiaratach užo nie abawiazwajuć, ale i ab tym, što Boh praz smierć Syna swajho źniaŭ z pahanaŭ zakonnuju niačystatu i paklikaŭ ich razam z žydami da waładarstwa Božaha.
17 Piotr zrazu nie zrazumieŭ widzieńnia, ale zrazumieŭ jaho potym (hł. r. 28).
28 Łučycca z čužyncami zabaraniała žydom nia prawa Božaje, ale "prawy ludzkija" (pradpisańni faryzejaŭ).
35 Heta nowaje paniaćcie, dla žydoŭ dahetul niawiedamaje. Žydy dumali, što padabacca Bohu moža tolki čaławiek z žydoŭskaha narodu.
45 "Wiernyja z abrazańnia" h. zn. chryścijanie z žydoŭ.
48 Tolki praz chrost čaławiek stajecca siabram Kaścioła i členam mistyčnaha cieła Chrystowaha.
Chrost Karnela mieŭ wialikaje značeńnie dla katalickaści Kaścioła. Dahetul da Kaścioła naležali tolki žydy ("wiernyja z abrazańnia"), a ad hetaha času pačynajuć dałučacca i pahanie, čym faktyčna kaścioł stajecca katalicki (paŭsiudny), abyjmajučy i žydoŭ i pahanaŭ. Pieršym pahaninam, pryniaŭšym chrost, byŭ Karnel. Stałasia heta kala 40 hodu pa N. Chrysta.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Apostalskija dziei, 10 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
