Ananij i Safira
1 Adzin-ža muž, na imia Ananij, z žonkaj swajeju Safiraj, pradaŭ pole,
2 i adłažyŭ z zapłaty za pole, z wiedama swajej žonki, i pryniosšy niejkuju čaść, pałažyŭ la noh apostałaŭ.
3 I skazaŭ Piotr: Ananij, čamu djabał skusiŭ twajo serca, kab ty łhaŭ Duchu światomu i adłažyŭ z zapłaty za pole?
4 Ci-ž astajučysia jano nie pry tabie astawałasia, a pradadzienaje ci-ž nia ŭ twajej było mocy? Čamu-ž ty pastanawiŭ u sercy swaim hetuju reč? Ty nie sałhaŭ ludziam, ale Bohu.
5 A pačuŭšy hetyja słowy, Ananij upaŭ i skanaŭ. I źniaŭ wialiki strach usich, katoryja čuli.
6 A ŭstaŭšy, dziaciuki pryniali jaho i wyniesšy, pachawali.
7 Prajšło-ž kala troch hadzin času, i žonka jahona, nia wiedajučy, što stała, uwajšła.
8 I skazaŭ jej Piotr: Skažy mnie žančyna, ci wy za stolki pradali pole? Jana-ž skazała: Tak za stolki.
9 Piotr-ža da jaje: što heta wy zmowilisia, kab spakušwać Ducha Panskaha? Woś nohi tych, što pachawali twajho muža, la dźwiarej, i ciabie wyniasuć.
10 Jana zaraz-ža ŭpała la noh jahonych i skanała. Uwajšoŭšy-ž dziaciuki, znajšli jaje pamioršaju i wynieśli i pachawali kala jaje muža.
11 I źniaŭ wialiki strach uwieś kaścioł i ŭsich, što čuli ab hetym.
Cudy apostałaŭ i ŭzrost Kaścioła
12 Praz ruki-ž apostałaŭ dziejalisia mnohija znaki i cudy ŭ narodzie. I byli ŭsie adnadušna ŭ prysienku Sałamona,
13 a z inšych nichto nie adwažawaŭsia da ich dałučycca; ale narod ich sławiŭ
14 i bolej pawialičwałasia mnostwa mužoŭ i žanok, wieručych u Panu,
15 tak što na wulicy wynosili chworych i kłali na łožach i nasiłkach, kab pry prachodzie Piatra prynamsia cień jahony acianiŭ kaho-kolečy z ich i kab byli zwolnieny ad swaich chwarobaŭ.
16 Źbirałasia-ž tak-ža mnostwa z susiednich haradoŭ da Jeruzalimu, prynosiačy chworych i mučanych duchami niačystymi; usie jany byli azdaroŭleny.
Nowy praśled apostałaŭ. Rada Hamalijela
17 I paŭstaŭšy archiświatar i ŭsie, što z im byli (heta jość herezyja sadukiejaŭ), byli napoŭnieny zajzdraściaj,
18 i nałažyli ruki na apostałaŭ i pasadzili ich u wahulny wastroh.
19 Ale anieł Panski, unačy adčyniŭšy dźwiery wastrohu i wywieŭšy ich, skazaŭ:
20 Idziecie, i staŭšy hawarecie narodu ŭ światyni ŭsie słowy hetaha žyćcia.
21 Jany, pačuŭšy, uwajšli naranicy ŭ światyniu i nawučali. A pryjšoŭšy archiświatar i tyja, što z im byli, sklikali Radu i ŭsich staršych z synoŭ Izraila, i pasłali ŭ wastroh, kab ich prywieści.
22 Kali-ž pryjšli słuhi, i adčyniŭšy wastroh, nie znajšli ich, wiarnuŭšysia, abwieścili,
23 kažučy: Wastroh-to my znajšli zamkniony z usiej starannaściaj, i stražnikaŭ stajačych pierad dźwiarami, ale adčyniŭšy, my ŭnutry nikoha nie znajšli.
24 Kali-ž pačuli hetyja słowy, načalnik światyni i archiświatary sumniewalisia ab ich, što-b heta stałasia?
25 Pryjšoŭšy-ž niechta, skazaŭ im: što woś mužy, katorych wy pasadzili ŭ wastroh, jość u światyni, stajać i wučać narod.
26 Tady pajšoŭ načalnik z słuhami i prywioŭ ich biaz hwałtu, bo bajalisia narodu, kab nie zakamienawaŭ ich.
27 I prywioŭšy ich, pastawili pierad Radaj. I spytaŭsia ŭ ich archiświatar,
28 kažučy: My wam zabaronaj zabaranili, kab wy nia wučyli ŭ hetaje imia, a wy woś napoŭnili Jeruzalim wašaju nawukaju i chočacie na nas uźwieści kroŭ hetaha čaławieka.
29 Adkazwajučy-ž Piotr i apostały skazali: Bolej treba słuchać Boha, čym ludziej.
30 Boh ajcoŭ našych padniaŭ Jezusa, katoraha wy zabili, pawiesiŭšy na drewie.
31 Hetaha pawadyra i zbaŭcu ŭzwysiŭ Boh prawicaju swajeju, kab dać pakutawańnie Izrailu i adpuščeńnie hrachoŭ.
32 I my jość świedki hetych słoŭ i Duch światy, katoraha daŭ Boh usim pasłušnym jamu.
33 Pačuŭšy hetaje nadrywalisia i dumali ich zabić.
34 Ustaŭšy-ž u Radzie adzin faryzej, na imia Hamalijel, wučyciel zakonu, pawažany ŭsim narodam, zahadaŭ ludziam nakoratka wyjści
35 i skazaŭ da ich: Mužy izrailskija, uwažajcie na siabie adnosna hetych ludziej, što majecie rabić.
36 Bo prad hetymi dniami paŭstaŭ Teod, kažučy, što jon jość niechta; da jaho prystała likam kala čatyrochsot mužoŭ; jon byŭ zabity i ŭsie, što wieryli jamu, byli razsiejeny i abiernuty ŭ ništo.
37 Paśla hetaha paŭstaŭ Juda Halilejec u dni pierapisu i paciahnuŭ za saboju narod; i jon zahinuŭ, i ŭsie, katoryja — tolki prystali da jaho, razsypalisia.
38 Dyk i ciapier kažu wam, adstupiecie ad hetych ludziej i pakińcie ich. Bo kali heta rada ci sprawa ad ludziej, jana raskidajecca;
39 ale kali jana z Boha, nia zmožacie jaje raskinuć, kab časam wam nia pryjšłosia zmahacca i z Boham. I zhadzilisia z im.
40 I paklikaŭšy apostałaŭ, nabiŭšy ich, zahadali, kab jany zusim nie hawaryli ŭ imia Jezusa, i puścili ich.
41 A jany išli ad wobliku Rady, ciešačysia, što stalisia hodnymi ciarpieć źniawahu za imia Jezus.
42 I nie pierastawali kožny dzień u światyni i pa damoch nawučać i apawiaščać Jezusa Chrysta.
Каментары ці зноскі:
4 Z hetaha bačym, što chryścijanie nia mieli abawiazku pradawać swajej majemaści, a kali i pradawali, to mahli hrošy astawić na swaje patreby.
11 Surowaja kara, jakaja spatkała Ananija i Safiru, była patrebnaj u pieršapačatkawaj hramadzie, kab zabiaśpiečyć raźwićcio jaje na asnowach praŭdy i sprawiadliwaści, pastupak-ža Ananija i Safiry byŭ supiarečny z hetymi asnowami. U pastupku hetych ludziej była hramadzkaja kryŭda, bo addaŭšy čaść hrašej u ahulnuju kasu, jany mahli-b damahacca ad hetaj kasy ŭtrymańnia i razam z hetym mieli-b sławu światych i sprawiadliwych ludziej. Pakarańnie ich było stracham dla inšych.
13 Tut hutarka ab apostałach, da katorych nichto nie adwažwaŭsia dałučycca i samawolna brać na siabie ŭrad apostała. Narod sławiŭ apostałaŭ za cudy, jakija jany ŭčynili.
17 Sadukiei, tahačasnyja liberały i wolnadumcy, nienawidzieli chryścijan nia stolki z pryčyn relihijnych (jak faryzei), skolki dziela ŭpływu, jaki mieli apostały na narod. Zławała ich tak-ža wialikaja duchoŭnaść (spirytualizm) chryścijanskaj nawuki i wiera ŭ uskrasieńnie ŭmierłych.
20 "U światyni" h. zn. na panadworkach i prysienkach, jakimi była akružana światynia.
24 "Sumniawalisia" h. zn. nie mahli zrazumieć, što było stałasia.
28 Staršyja bajacca krywi Chrystowaj h. zn. kab narod nie paličyŭ ich adkaznymi za kroŭ i śmierć Chrysta.
34 Hamalijel, wučyciel Saŭła (Paŭła), byŭ čaławiek razwažny i pryznawaŭ ahlad Božy ŭ padziejach narodaŭ.
36 Teod, zwany jašče Matyjasam, byŭ, jak dapuskajuć, paŭstancam prociŭ rymskaj ułady, wučni jahony pad kaniec panawańnia Herada W. skinuli rymskaha arła z wialikaj bramy światyni.
37 Juda z Halilei padniaŭ bunt u časie narodnaha pierapisu, jaki rabiła rymskaja ŭłada ŭ metach padatkowych. Juda kazaŭ, što dawać padatak rymlanam — heta łamać wiernaść Bohu, jaki jość waładaram Izraila.
39 Sprawa Božaja nia moža być raskidana ludźmi, a praŭda zaŭsiody pieramahaje.
40 Bili apostałaŭ za prastupleńnie zabarony Sanhedrynu, jaki zabaraniŭ abwiaščać Chrysta (hł. Ap. Dz. 4, 18).
41 Jakaja wialikaja źmiena nastała ŭ apostałaŭ paśla zychodu Ducha Św.! Z bajaźliwych i mławiernych jany zrabilisia stojkimi wiaščunami nawuki Chrystowaj i hatowy ciarpieć za jaje.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Apostalskija dziei, 5 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
