1 Staŭsia-ž u toj dzień wialiki praśled Kaścioła, jaki byŭ u Jeruzalimie. I razsypalisia ŭsie pa krainach Judei I Samaryi, aproč apostałaŭ.
2 I pachawali Ściapana bahabojnaha ludzi i ŭčynili nad im wialiki płač.
3 Šawał-ža pustošyŭ Kaścioł; uwachodziačy ŭ damy i ciahnučy mužoŭ i žančyn, jon addawaŭ u wastroh.
Dyjakan Filip u Samaryi. Symon čaraŭnik
4 Dyk katoryja byli razsypaŭšysia, chadzili, abwiaščajučy słowa Božaje.
5 Filip-ža, zajšoŭšy ŭ horad Samaryi, abwiaščaŭ im Chrystusa.
6 A hramady ŭwažali na toje, što kazaŭ Filip, adnadušna słuchajučy i widziačy znaki, jakija čyniŭ.
7 Bo z mnohich tych, jakija mieli duchaŭ niačystych, wychodzili jany, kryčačy wialikim hołasam; i mnoha sparalizawanych i kulhawych było azdaroŭlenych.
8 Dyk stałasia wialikaja radaść u hetym horadzie.
9 Adzin-ža muž, na imia Symon, katory byŭ pierad hetym u horadzie čaraŭnikom, zwodziačy narod Samaryi, kažučy, što jon jość niešta wialikaje.
10 Jaho słuchali ŭsie ad najmienšaha až da najbolšaha, kažučy: Jon jość moc Božaja, što zawiecca wialikaja.
11 A ŭwažali jaho zatym, što praz mnoha času swaimi čarami čmuciŭ ich.
12 Kali-ž uwieryli Filipu, abwiaščajučamu ab karaleŭstwie Božym, chryścilisia ŭ imia Jezusa Chrysta mužy i žanki.
13 Tady i sam Symon uwieryŭ, i kali byŭ achryščany, prystaŭ da Filipa. Bačačy tak-ža, što dziejalisia duža wialikija znaki i cudy, jon asłupianieŭšy dziwiŭsia.
14 Kali-ž pačuli apostały, katoryja byli ŭ Jeruzalimie, što Samaryja pryniała słowa Božaje, pasłali da ich Piatra i Jana.
15 Jany pryjšoŭšy, malilisia za ich, kab atrymali Ducha światoha;
16 bo jašče nia pryjšoŭ na nikoha z ich, ale byli tolki achryščany ŭ imia Pana Jezusa.
17 Tady kłali na ich ruki i atrymoŭwali Ducha światoha.
18 Kali-ž ubačyŭ Symon, što praz uskładańnie ruk apostałaŭ dajecca Duch światy, prynios im hrošy,
19 kažučy: Dajcie i mnie hetu ŭładu, kab na kaho-kolečy ja ŭzłažu ruki, atrymaŭ jon Ducha światoha. A Piotr skazaŭ da jaho:
20 Hrošy twaje niachaj buduć z taboju na zhubu, bo ty dumaŭ, što dar Božy zdabywajecca za hrošy.
21 Niama dla ciabie čaści ani doli u mowie hetaj, bo serca twajo nia jość prostaje pierad Boham.
22 Dyk kajsia ŭ hetaj niahodnaści twajej i prasi Boha, a moža budzie adpuščana tabie hetaja dumka serca twajho.
23 Bo ja baču, što ty jość u žoŭci harčyni i ŭ źwiazie niahodnaści.
24 Adkazwajučy-ž Symon skazaŭ: Maleciesia wy za mianie da Pana, kab nia pryjšło na mianie ničoha z taho, što wy skazali.
25 Jany-ž paświedčyŭšy i raskazaŭšy słowa Pana, waročalisia ŭ Jeruzalim, i abwiaščali ewaneliju ŭ mnohich krainach samaranaŭ.
Achryščeńnie etyopca
26 Anieł-ža Panski skazaŭ da Filipa, kažučy: Ustań i idzi na poŭdzień na darohu, jakaja z Jeruzalimu idzie ŭ Hazu, jana pustaja.
27 I ŭstaŭšy pajšoŭ. I woś muž etyopiec, jeŭnuch, wialmoža Kandaki, karalewy etyopskaj, katory byŭ nad usimi jaje skarbami, byŭ pryjšoŭšy u Jeruzalim pakłanicca.
28 I waročaŭsia, siedziačy na wozie swaim i čytajučy Izaija praroka.
29 I skazaŭ Duch Filipu: Padyjdzi i dałučysia da hetaha wozu.
30 Prybiehšy-ž Filip pačuŭ jaho čytajučy Izaija praroka i skazaŭ: Dumaješ, razumieš, što čytaješ?
31 Jon skazaŭ: I jak-ža ja zdoleju, kali mnie chto nie pakaža? I prasiŭ Filipa, kab uźlez i sieŭ z im.
32 Miesca-ž Pisańnia, jakoje čytaŭ, było hetaje (Iz. 53, 7-8): "Jak awiečka na zabićcio byŭ wiedzieny, i jak barančyk biaz hołasu pierad stryhučym jaho, tak jon nie adčyniŭ wusnaŭ swaich.
33 U panižeńni sud jahony byŭ źniesieny; rod jahony chto wykaža? Bo ŭziataje budzie z ziamli žyćcio jahonaje".
34 I adkazwajučy jeŭnuch Filipu, skazaŭ: Prašu ciabie, ab kim prarok kaža heta, ab sabie ci ab kim inšym?
35 A Filip, adčyniŭšy wusny swaje i pačaŭšy ad hetaha Pisańnia, abwiaščaŭ jamu Jezusa.
36 A kali jany jechali darohaju, pryjechali da niejkaje wady. I skazaŭ jeŭnuch: Woś wada, što mnie pieraškadžaje achryścicca?
37 Filip-ža skazaŭ: Kali wieryš z usiaho serca, možna. I adkazwajučy skazaŭ: Wieru, što Jezus Chrystus jość Syn Božy.
38 I zahadaŭ zatrymać woz, i ŭwajšli abodwa ŭ wadu, Filip i jeŭnuch, i achryściŭ jaho.
39 A kali wyjšli z wady, Duch światy chwaciŭ Filipa, i bolej nia bačyŭ taho jeŭnuch, ale jechaŭ darohaju swajeju, radujučysia.
40 A Filip znajšoŭsia ŭ Azocie, i prachodziačy abwiaščaŭ ewaneliju usim narodam, pakul nia pryjšoŭ u Cezareju.
Каментары ці зноскі:
1 Śmierć św. Ściapana wyklikała dalejšy praśled chryścijan z boku žydoŭ. Praśled nakirawaŭsia pradusim prociŭ chryścijan z hreckich žydoŭ (hełlenistaŭ), jakija, žywučy ŭ Jeruzalimie, pryniali chryścijanstwa.
3 Šawał mieŭ na heta paŭnamoctwy Sanhedrynu.
5 Filip, adzin z siamioch dyjakanaŭ, paśla śmierci św. Ściapana zajmaje pasiarod ich pieršaje miesca ŭ pašyrańni ewanelii.
9 Čaraŭnictwa abo mahija było tady wielmi pašyrana na Ŭschodzie.
13 Chrost Symona nia byŭ ščyry. Widać, jon uwažaŭ Filipa taksama za čaraŭnika, tolki bolšaha za siabie. Pryjmajučy chrost i dałučajučysia da Filipa, jon chacieŭ zdabyć dla siabie nowuju cudatworčuju siłu.
14 "Pasłali Piatra i Jana" h. zn. uradzili, kab pajšli Piotr i Jan.
15 Sakramentu kryžmawańnia Filip nia moh dać, zatym pajšli tudy apostały.
18 Prysutnaść Ducha św. prajaŭlałasia nawonki ŭ roznych darach, jak dar mowaŭ, praročańnia i h. d. Symon chacieŭ zdabyć uładu dawańnia Ducha św.
27 Etyopija — heta siańniašniaja Abisynija z wakoličnymi krajami. Toj etyjopiec, widać, byŭ pryniaŭšy žydoŭskuju wieru i jašče nie razumieŭ dobra praroctwaŭ. Čytaŭ jon, pawodle ŭschodniaha zwyčaju, uhołas.
32 Etyjopiec čytaŭ miesca z Izaija praroka, dzie apiswajecca ciarpliwaść Mesyjaša, jaho panižeńnie i śmierć.
33 Sud nad Chrystom pryčyniŭsia nie da panižeńnia jaho, ale da ŭzwyšeńnia.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Apostalskija dziei, 8 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
