Лукі 11 Лукі 11 разьдзел

¹ І сталася: калі Ён у адным месцы маліўся і перастаў, хтосьці з Яго вучняў сказаў Яму: Госпадзе, навучы нас маліцца, як і Іаан навучыў сваіх вучняў.

² І Ён сказаў ім: Калі моліцеся, кажыце: Татухна [наш, які ў нябёсах], няхай асвяціцца імя Тваё; няхай прыйдзе Царства Тваё; [няхай здзейсніцца воля Твая як у небе, так і на зямлі];

³ хлеб наш надзённы давай нам штодня;

⁴ і даруй на нашы грахі, бо і мы даруем кожнаму вінаватаму нам; і не ўвядзі нас у спакусу, [але выбаў нас ад ліхога].

⁵ І сказаў ім: Хто з вас, маючы сябра, прыйдзе да яго апоўначы і скажа яму: «Дружа, пазыч мне тры хлябы,

⁶ таму што прыйшоў да мяне з дарогі мой сябра, а я не маю чаго падаць яму;

⁷ і той у адказ з дому скажа: «Не рабі мне клопату; ужо дзверы зачынены, і дзеці мае са мною ў пасцелі; не магу я ўстаць і даць табе»?

⁸ Кажу вам: калі ён і не ўстане і не дасць яму дзеля таго, што ён яго сябра, то з-за яго дакучлівасці падымецца і дасць яму, колькі трэба.

⁹ І Я вам кажу: прасіце і вам будзе дадзена, шукайце і знойдзеце, стукайце і адчыняць вам.

¹⁰ Бо кожны, хто просіць, атрымлівае, і хто шукае, знаходзіць, і таму, хто стукае, адчыняюць.

¹¹ І які з вас бацька, калі сын папросіць [у яго хлеба, падасць яму камень? Ці, калі папросіць] рыбу, замест рыбы падасць яму змяю?

¹² Або таксама, калі папросіць яйка, падасць яму скарпіёна?

¹³ Дык калі вы, будучы ліхімі, умееце даваць добрыя дары сваім дзецям, то тым больш Нябесны Бацька дасць Святога Духа тым, што просяць у Яго.

¹⁴ І аднаго разу выганяў Ён дэмана, [а ён быў] нямы; і сталася: калі дэман выйшаў, нямы загаварыў і дзівіліся натоўпы.

¹⁵ А некаторыя з іх сказалі: Веельзевулам, уладаром дэманаў, выганяе Ён дэманаў.

¹⁶ А іншыя, выпрабоўваючы, дамагаліся ад Яго знака з неба.

¹⁷ Ён жа, ведаючы іх думкі, сказаў ім: Кожнае царства, само супроць сябе падзеленае, пустошыцца, і дом на дом падае.

¹⁸ Калі ж і сатана сам супроць сябе падзяліўся, як устоіць яго царства? А вы кажаце, што Я Веельзевулам выганяю дэманаў.

¹⁹ Калі ж Я Веельзевулам выганяю дэманаў, то кім выганяюць вашы сыны? Таму яны будуць вам суддзямі.

²⁰ Калі ж пальцам Божым [Я] выганяю дэманаў, то прыйшло да вас Царства Божае.

²¹ Калі дужы, узброіўшыся, ахоўвае свой двор, то ў бяспецы яго маёмасць.

²² Калі ж дужэйшы за яго, напаўшы, пераможа яго, то забірае ўсю яго зброю, на якую той спадзяваўся, і раздае здабытае ў яго.

²³ Хто не са Мною, той супроць Мяне, і хто не збірае са Мною, то раскідае.

²⁴ Калі нячысты дух выйдзе з чалавека, то блукае бязводнымі мясцінамі, шукаючы спакою і не знаходзячы; [тады] кажа: «Вярнуся ў свой дом, адкуль выйшаў»;

²⁵ і, прыйшоўшы, знаходзіць яго падмеценым і прыбраным.

²⁶ Тады ідзе і бярэ сем іншых духаў, люцейшых за сябе, і, увайшоўшы, яны пасяляюцца там, і апошняе робіцца таму чалавеку горшае за першае.

²⁷ І сталася: калі Ён казаў гэта, адна жанчына з натоўпу, узвысіўшы голас, сказала Яму: Шчаслівае ўлонне, якое вынасіла Цябе, і грудзі, якія Ты ссаў.

²⁸ А Ён сказаў: Тым болей шчаслівыя тыя, што слухаюць Божае слова і выконваюць [яго].

²⁹ А калі сталі збірацца натоўпы, ён пачаў казаць: Гэтае пакаленне — пакаленне ліхое, яно знаку вымагае, ды знаку яму не будзе дадзена, апрача знака Іоны [прарока].

³⁰ Бо як Іона быў знакам для ніневіцян, так будзе і Сын Чалавечы для гэтага пакалення.

³¹ Царыца Поўдня паўстане на судзе з людзьмі гэтага пакалення і асудзіць іх, таму што яна прыйшла з канцоў зямлі, каб паслухаць Саламонаву мудрасць, і вось, тут большае за Саламона.

³² Людзі ніневійскія ўстануць на судзе з гэтым пакаленнем і асудзяць яго; бо яны пакаяліся ад Іонавай пропаведзі, і вось тут большае за Іону.

³³ Ніхто, запаліўшы светач, не ставіць у патайное месца, [ні пад пасудзіну], але на падстаўку, каб тыя, што ўваходзяць, бачылі святло.

³⁴ Светач цела — тваё вока. [Дык] калі тваё вока чыстае, то і ўсё тваё цела [будзе] яснае; калі ж — ліхое, то і цела тваё [будзе] цёмнае.

³⁵ Дык глядзі, каб святло, якое ў табе, не была цемраю.

³⁶ Калі ж усё тваё цела светлае і не мае ніводнай цёмнай часцінкі, то будзе яго ўсё светлае, нібы светач сваім ззяннем асвятляе цябе.

³⁷ І калі Ён гэта сказаў, просіць Яго адзін фарысей, каб паабедаў у яго; і Ён, увайшоўшы, узлёг.

³⁸ Фарысей жа, буачыўшы, здзівіўся, што Ён спярша не ўмыўся перад абедам.

³⁹ Госпад жа сказаў яму: цяпер вы, фарысеі, чашу і міску ачышчаеце звонку, а ваша нутро поўнае хцівасці і зласлівасці.

⁴⁰ Неразумныя! Хіба Той, Хто стварыў вонкавае, не стварыў і ўнутранае?

⁴¹ Але дайце тое, што ў сярэдзіне сэрца, як міласціну, і вось, усё ў вас [будзе] чыстае.

⁴² Але бяда вам, фарысеям, бо вы даяце дзесяціну з мяты, руты і ўсялякай агародніны, ды абмінаеце суд і Божую любоў; і гэта належала зрабіць, і таго не ўпусціць.

⁴³ Бяда вам, фарысеям, бо вы любіце першыя месцы ў сінагогах і прывітанні на рыначных плошчах.

⁴⁴ Бяда вам, [кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі], што вы — як магілы непазначаныя, і людзі ходзяць зверху, ды не ведаюць.

⁴⁵ І ў адказ адзін з законнікаў кажа Яму: Настаўніку, кажучы гэта, Ты і нас абражаеш.

⁴⁶ А Ён сказаў: І вам, законнікам, бяда, бо вы ўскладаеце на людзей празмерныя цяжары, а самі ніводным сваім пальцам не дакранаецеся да гэтых цяжараў.

⁴⁷ Бяда вам, бо вы будуеце надмагільныя помнікі прарокам, — а вашы бацькі забілі іх.

⁴⁸ Значыць, вы сведкі24 і ўхваляеце ўчынкі сваіх бацькоў, бо яны забілі іх, вы ж будуеце [ім магільні].

⁴⁹ Таму і мудрасць Божая сказала: «Пашлю ім прарокаў і Апосталаў, і некаторых з іх заб’юць і будуць гнаць,

⁵⁰ каб кроў усіх прарокаў, пралітая ад стварэння свету, была спагнана з гэтага пакалення,

⁵¹ ад крыві Авеля да крыві Захарыі, які загінуў між ахвярнікам і храмам. Так, кажу вам: яна будзе спагнана з гэтага пакалення.

⁵² бяда вам, законнікам, бо вы ўзялі ключ ведаў: самі не ўвайшлі і перашкодзілі тым, што ўваходзілі.

⁵³ І калі Ён выйшаў адтуль25, пачалі кніжнікі і фарысеі моцна наступаць на Яго і выпытваць у Яго шмат пра што,

⁵⁴ падпільноўваючы Яго [і шукаючы], каб падлавіць што-небудзь з Яго вуснаў, [каб абвінаваціць Яго.]