Дзеянні 15 Дзеянні 15 разьдзел

¹ І некаторыя, прыйшоўшы з Іудзеі, навучалі братоў: Калі не абрэжацеся паводле Маісеевага звычаю, не зможаце ўратавацца.

² І калі адбылося сутыкненне і немалая спрэчка ў Паўла і Варнавы з імі, то вырашылі, каб Павел і Варнава і некаторыя іншыя з іх пайшлі з гэтым пытаннем да Апосталаў і прасвітараў у Іерусалім.

³ Дык яны, выпраўленыя царквою, праходзілі праз Фінікію і Самарыю, расказваючы пра далучэнне язычнікаў, і вялікую радасць прыносілі ўсім братам.

⁴ І, калі прыйшлі ў Іерусалім, яны былі прыняты царквою, Апосталамі і прасвітарамі і абвясцілі ўсё, што Бог зрабіў з імі [і як адчыніў язычнікам дзверы веры].

⁵ Але паўсталі сярод іх некаторыя вернікі з секты фарысеяў, кажучы: Трэба абрэзваць іх і патрабаваць, каб выконвалі Маісееў закон.

⁶ І сабраліся Апосталы і прасвітары, каб разгледзець гэтую справу.

⁷ І калі адбылася вялікая спрэчка, устаў Пётр і сказаў ім: Мужы браты, вы ведаеце, што Бог з даўніх дзён выбраў сярод вас мяне, каб праз мае вусны язычнікі пачулі слова Дабравесця і ўверавалі.

⁸ І Сэрцазнаўца Бог засведчыў ім, даўшы [ім] Святога Духа так, як і нам;

⁹ і Ён не зрабіў ніякай розніцы між намі і імі, вераю ачысціўшы іх сэрцы.

¹⁰ Дык чаму вы цяер выпрабоўваеце Бога, ускладаючы на шыю вучняў ярмо, якое ні нашы бацькі, ні мы не змаглі панесці?

¹¹ Але мы верым, што ласкаю Госпада Ісуса мы будзем уратаваны такім жа чынам, як і яны.

¹² І ўвесь сход замоўк і слухаў Варнаву і Паўла, што расказвалі пра ўсе знакі і цуды, якія Бог зрабіў праз іх між язычнікаў.

¹³ Пасля ж таго, як яны змоўклі, у адказ Іякаў сказаў: Мужы браты, паслухайце мяне.

¹⁴ Сімяон42 расказаў, як Бог спачатку прыгледзеў узяць з язычнікаў народ для Свайго імя.

¹⁵ І з гэтым згодныя словы прарокаў, як напісана:

¹⁶ «Пасля гэтага Я вярнуся і адбудую заняпалую скінію Давідаву; Я адбудую яе руіны і ўзнясу яе,

¹⁷ каб астатнія з людзей знайшлі Госпада і ўсе народы, якім абвешчана Маё імя, — кажа Госпад, Які творыць гэта

¹⁸ вядомым спрадвеку»43.

¹⁹ Таму я думаю, што не трэба абцяжарваць тых з язычнікаў, хто далучаецца да Бога,

²⁰ а напісаць ім, каб яны ўстрымліваліся ад апаганенага ідаламі, ад распусты, ад задушанага і ад крыві [і каб не рабілі іншым таго, чаго не хочуць сабе].

²¹ Бо закон Маісея ад старажытных пакаленняў мае ў кожным горадзе тых, хто яго прапаведуе: яго штосуботы чытаюць у сінагогах.

²² Тады Апосталам і прасвітарам з усёю царквою паказалася патрэбным, выбраўшы сярод сябе людзей, паслаць іх у Антыёхію з Паўлам і Варнавам: Іуду, званага Варсавам, і Сілу, людзей-правадыроў між братоў,

²³ напісаўшы сваімі рукамі [гэта]: «Апосталы, і прасвітары, і браты — братам па ўсёй Антыхіі, Сірыі і Кілікіі, тым, хто з язычнікаў: радавацца.

²⁴ Так як мы пачулі, што некаторыя [выйшаўшы] ад нас, устрывожылі вас сваімі словамі і захісталі вашы душы [кажучы, што трэба абразацца і трымацца закона], чаго мы ім не даручалі,

²⁵ нам паказалася патрэбным, пасля таго як мы прыйшлі да аднадушнасці, выбраць людзей і паслаць іх да вас з нашымі ўлюбёнымі Варнавам і Паўлам,

²⁶ людзьмі, якія аддалі свае душы за імя нашага Госпада Ісуса Хрыста.

²⁷ Дык мы паслалі Іуду і Сілу, якія самі абвесцяць вам тое ж самае на словах.

²⁸ Бо Святому Духу і нам паказалася патрэбным не ўскладваць на вас ніякага большага цяжару, акрамя гэтага неабходнага:

²⁹ устрымлівацца ад ідалаахвярнага, і ад крыві, і ад задушанага, і ад распусты [і чаго не хочаце, каб было з вамі, не рабіце іншым]. Засцерагаючыся ад гэтага, вы добра зробіце. Бывайце здаровы!»

³⁰ Дык яны, выпраўленыя ў дарогу, прыйшлі ў Антыёхію і, сабраўшы мноства людзей, перадалі ліст.

³¹ І тыя, прачытаўшы, узрадаваліся іх суцяшэнню.

³² А Іуда і Сіла, самі будучы прарокамі, многімі словамі суцешылі братоў і ўмацавалі іх.

³³ І, правёўшы там пэўны час, яны былі адпушчаны з мірам ад братоў да тых, хто паслаў іх44.

³⁴ [Але Сілу здалося за лепшае застацца там. А Іуда адзін выправіўся ў Іерусалім]45.

³⁵ Павел жа і Варнава жылі ў Антыёхіі, навучаючы слову Гасподняму і дабравесцячы яго разам з многімі іншымі.

³⁶ Але праз некалькі дзён Павел сказаў Варнаву: Вяртаймася, адведаем [нашых] братоў у кожным горадзе, у якіх мы абвясцілі слова Гасподняе, — як яны маюцца?

³⁷ І Варнава хацеў узяць з сабою і Іаана, званага Маркам;

³⁸ а Павел лічыў, што не трэба браць гэтага чалавека, які адступіў ад іх у Памфіліі і не пайшоў з імі на работу, [на якую яны былі пасланы].

³⁹ І адбылася вострая спрэчка, так што яны разышліся адзін з адным, і Варнава, узяўшы з сабою Марка, адплыў на Кіпр.

⁴⁰ А Павел, выбраўшы Сілу, пайшоў, будучы даручаны братамі ласцы Гасподняй46.

⁴¹ І ён праходзіў Сірыю і Кілікію, умацоўваючы цэрквы.