2-ы Карынфянаў 4 2 да Карынфянаў 4 разьдзел

¹ Таму, маючы гэтае служэнне з міласэрнасці Божай, мы не журымся,

² але, адкінуўшы таемныя ганебныя ўчынкі, не хітруючы і не скажаючы слова Божага, а, адкрываючы праўду, аддаём сябе сумленню кожнага чалавека перад Богам.

³ А нават калі наша дабравесце закрыта, то закрыта яно для тых, хто гіне;

⁴ у бязверных бог гэтага веку асляпіў розум, каб для іх не заззяла святло дабравесця славы Хрыста, Які ёсць вобраз [нябачнага] Бога.

⁵ Бо мы не сябе абвяшчаем, а Хрыста Ісуса як Госпада, а сябе як вашых слуг3 дзеля Ісуса.

⁶ Таму што Бог, Які сказаў: «З цемры няхай заззяе святло», — Ён заззяў у нашых сэрцах, каб азарыць пазнанне славы Божай у асобе Ісуса Хрыста.

⁷ Але гэты скарб мы маем у гліняных пасудзінах, каб перавага сілы была ад Бога, а не з нас.

⁸ Мы ва ўсім церпім уціск, але не сціснуты; у роспачных абставінах, але не ў роспачы;

⁹ гоняць нас, але мы не пакінуты; мы паваленыя, але не знішчаны;

¹⁰ заўсёды носім у целе ўмярцвенне [Госпада] Ісуса, каб і жыццё Ісуса быловыяўлена ў нашым целе.

¹¹ Бо мы, жывыя, заўсёды аддаемся на смерць дзеля Ісуса, каб і жыццё Ісуса выявілася ў нашым смяротным целе.

¹² Так што смерць дзейнічае ў нас, а жыццё — у вас.

¹³ І, маючы той самы дух веры, як напісана: «Я ўвераваў, таму гаварыў», — і мы веруем, таму і гаворым,

¹⁴ ведаючы, што Той, Хто ўваскрасіў Госпада Ісуса, уваскрэсіць з Ісусам і нас і паставіць перад Сабою з вамі.

¹⁵ Бо ўсё дзеля вас, каб ласка, прымножаная праз вельмі многіх людзей, узбагаціла тым большую ўдзячнасць на славу Божую.

¹⁶ Таму мы не сумуем, бо хоць наш вонкавы чалавек разбураецца, наш унутраны чалавек дзень пры дні абнаўляецца.

¹⁷ Бо кароткачасовая лёгкасць нашага гора творыць для нас ва ўсё большым і большым багацці вечную вагу славы,

¹⁸ бо мы глядзім не на бачнае, а на нябачнае; бо бачнае — часова, а нябачнае — вечна.