Да Рымлянаў 7 разьдзел

 

 

Хіба вы ня ведаеце, браты, — бо кажу тым, хто абазнаны ў законе, — што закон мае ўладу над чалавекам, пакуль чалавек жывы?

 

Ці ж вы ня ведаеце, браты, бо кажу да тых, якія ведаюць Закон, што закон валадарыць над чалавекам увесь час, пакуль той жывы?

Замужняя жанчына прывязана законам да жывога мужа; а калі памрэ муж, яна вызваляецца ад закона замужжа.

 

Бо замужняя жанчына прывязана законам да жывога мужа; а калі муж памрэ, зьнішчаецца закон мужа.

А таму, калі пры жывым мужы яна выйдзе за другога, будзе называцца пералюбніцаю; а калі памрэ муж, яна вольная ад закона і ня будзе пералюбніцаю, як выйдзе за другога мужа.

 

Таму, калі пры жывым мужы выйдзе за другога мужа, будзе названая чужаложніцай; а калі памрэ муж, яна вольная ад закону і ня будзе чужаложніцай, выйшаўшы за другога мужа.

Гэтак і вы, браты мае, памерлі для закона Целам Хрыстовым, каб належаць Іншаму, Уваскрэсламу зь мёртвых, каб прынесьлі мы плод Богу.

 

Гэтак і вы, браты мае, памерлі для Закону праз цела Хрыстовае, каб належаць вам другому, Які ўваскрошаны з мёртвых, каб даваць плод Богу.

Бо, калі мы жылі целам, тады шалы грахоўныя, што выяўляюцца праз закон, дзейнічалі ў чэлесах нашых, каб прыносіць плод сьмерці,

 

Бо калі мы былі ў целе, пакуты грахоў, якія [паўставалі] праз Закон, дзеялі ў членах вашых, каб даваць плод сьмерці.

а цяпер, памершы для закона, якім былі зьвязаныя мы вызваліліся зь яго, каб служыць (Богу) на абнаўленьне ў духу, а не паводле старой літары.

 

А цяпер мы вызваліліся ад Закону, якім былі зьвязаныя, памершы для яго, каб нам служыць у абнаўленьні духа, а ня ў старасьці літары.

Што ж скажам? няўжо ад закона грэх? Зусім не; але я ня інакш спазнаў грэх, як праз закон, бо я не разумеў бы і жаданьня, калі б закон не ўказаў: не пажадай.

 

Дык што скажам? Ці Закон — грэх? Няхай ня станецца! Але я не зразумеў бы грэх, як толькі праз Закон, бо я ня ведаў бы пажаданьня, каб Закон не сказаў: «Не жадай».

Але грэх, узяўшы прычыну з запаведзі, абудзіў ува мне розныя жаданьні; бо без закона грэх мёртвы.

 

Але грэх, атрымаўшы нагоду праз прыказаньне, выклікаў у-ва мне ўсякае пажаданьне, бо без закону грэх мёртвы.

Я жыў калісьці без закона; але калі прыйшла запаведзь, дык грэх ажыў,

 

Я жыў некалі без Закону, а калі прыйшло прыказаньне, грэх ажыў, а я памёр.

а я памёр; і такім чынам запаведзь на жыцьцё паслужылася мне на сьмерць,

 

І было знойдзена мною, што прыказаньне, якое на жыцьцё, яно на сьмерць,

бо грэх, узяўшы прычыну з запаведзі, увёў мяне ў спакусу і забіў ёю.

 

бо грэх, атрымаўшы нагоду праз прыказаньне, зьвёў мяне і забіў праз яго.

Таму закон сьвяты, і запаведзь сьвятая і праведная і добрая.

 

Так што Закон сьвяты, і прыказаньне сьвятое, і праведнае, і добрае.

Дык вось, няўжо добрае зрабілася мне сьмертаносным? Зусім не; але грэх, які выявіўся грэхам, бо праз добрае нясе мне сьмерць, так што грэх робіцца занадта грэшным праз запаведзь.

 

Дык няўжо добрае сталася мне сьмерцю? Няхай ня станецца! Але грэх, каб быў выяўлены як грэх, праз добрае робіць мне сьмерць, каб грэх стаўся праз меру грэшным праз прыказаньне.

Бо мы ведаем, што закон — духоўны, а я плоцкі, прададзены грэху.

 

Бо мы ведаем, што Закон духоўны, а я — цялесны, прададзены пад [уладу] грэху.

Бо не разумею, што раблю; таму што ня тое раблю, што хачу, а што ненавіджу, тое раблю.

 

Бо я не разумею, што раблю, бо не раблю тое, што хачу, але, што ненавіджу, тое раблю.

А калі раблю тое, чаго не хачу, дык згаджаюся з законам, што ён добры,

 

А калі я раблю тое, што не хачу, згаджаюся з Законам, што ён — добры,

а таму ўжо ня я раблю тое, а грэх, які жыве ўва мне.

 

і цяпер ужо ня я раблю гэта, але грэх, які жыве ў-ва мне.

Бо ведаю, што ня жыве ўва мне, гэта значыцца, у плоці маёй, добрае; бо жадаць дабра я магу, а рабіць яго — не.

 

Бо ведаю, што не жыве ў-ва мне, гэта значыцца, у целе маім, добрае; бо жаданьне [добрага] ёсьць у-ва мне, але каб зрабіць добрае, таго не знаходжу.

Добрага, якога хачу, не раблю, а ліхое, якога не хачу, раблю.

 

Бо добрае, якое хачу, не раблю, а благое, якога не хачу, раблю.

А калі раблю тое, чаго не хачу, дык ужо ня я раблю тое, а грэх, які жыве ўва мне.

 

А калі я раблю тое, што не хачу, ужо ня я раблю гэта, але грэх, які жыве ў-ва мне.

Дык вось, я знаходжу закон: што, калі хачу рабіць добрае, ува мне сядзіць благое;

 

Таму я знаходжу закон, што, калі хачу рабіць добрае, ёсьць у-ва мне благое.

бо ва ўнутраным чалавеку я маю задавальненьне ад закона Божага,

 

Бо паводле ўнутранага чалавека я захапляюся Законам Божым,

а ў чэлесах маіх бачу іншы закон, які ваюе супроць закона розуму майго і робіць мяне палонным закона грахоўнага, які ў чэлесах маіх.

 

а ў членах маіх бачу другі закон, які супрацівіцца закону розуму майго і бярэ мяне ў палон закону грэху, які ёсьць у членах маіх.

Няшчасны я чалавек! хто вызваліць мяне ад гэтага цела сьмерці?

 

Гаротны я чалавек! Хто выбавіць мяне ад гэтага цела сьмерці?

Дзякую Богу (майму) празь Ісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык вось, сам я служу розумам закону Божаму, а плоцьцю — закону грахоў.

 

Дзякую Богу праз Ісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык таму я сам розумам служу Закону Божаму, а целам — закону грэху.