Марка 15 разьдзел
Паводле Марка Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Чарняўскага 2017
І адразу раніцай першасьвятары з старэйшынамі і кніжнікамі і ўвесь сынедрыён зрабілі нараду і, зьвязаўшы Ісуса, завялі і перадалі Пілату.
І зараз раніцай, Ісуса, па нарадзе першасвятароў са старэйшынамі і кніжнікамі, і ўсяго сангедрыёна, звязаўшы, павялі і перадалі Пілату.
Пілат спытаўся ў Яго: Ты Цар Юдэйскі? А Ён сказаў яму ў адказ: ты кажаш.
І спытаўся ў Яго Пілат: «Ці Ты — Цар Юдэйскі?» А Ён, адказваючы, гаворыць яму: «Ты кажаш».
І першасьвятары вінавацілі Яго ў многім.
І вінавацілі Яго першасвятары ў многіх рэчах.
А Пілат зноў спытаўся ў Яго: Ты нічога не адказваеш? бачыш, як многа супроць Цябе скаргаў.
Дык Пілат зноў спытаўся ў Яго, кажучы: «Чаму не адказваеш? Глядзі, як многа супраць Цябе абвінавачанняў».
Але Ісус і на гэта нічога не адказваў, так што Пілат зьдзіўляўся.
Але Ісус больш нічога не адказваў, так што Пілат дзівіўся.
А на кожнае сьвята ён адпускаў ім аднаго вязьня, за якога прасілі.
На свята ён меў звычай вызваляць ім аднаго з вязняў, каго б захацелі.
Тады быў у кайданах нейкі Варава, са сваімі саўдзельнікамі, якія падчас бунту ўчынілі забойства.
Быў жа нейкі адзін, на імя Бараба, увязнены разам з бунтаўнікамі, які ў час бунту ўчыніў забойства.
І люд пачаў крычаць і прасіць у Пілата таго, што ён заўсёды рабіў ім.
І калі сабраўся натоўп людзей, пачаў дамагацца таго, што ім звычайна рабілі.
Ён сказаў ім у адказ: ці хочаце, адпушчу вам Цара Юдэйскага?
Пілат жа звярнуўся да іх і сказаў: «Хочаце, адпушчу вам Цара Юдэйскага?»
Бо ведаў, што першасьвятары выдалі Яго з зайздрасьці.
Бо ведаў, што Яго выдалі першасвятары праз зайздрасць.
Але першасьвятары падбухторылі людзей прасіць, каб адпусьціў ім лепей Вараву.
Але першасвятары падбухторылі людзей, каб ім лепш адпусціў Барабу.
Пілат, адказваючы, зноў сказаў ім: а што хочаце, каб я зрабіў з Тым, Якога вы называеце Царом Юдэйскім?
І Пілат, адказваючы, гаварыў ім паўторна: «Дык што хочаце, каб я зрабіў з Тым, Каго называеце Царом Юдэйскім?»
Яны зноў закрычалі: укрыжуй Яго!
Але яны зноў закрычалі: «Укрыжуй Яго!»
Пілат сказаў ім: якое ж ліха ўчыніў Ён? Але яны яшчэ мацней закрычалі: укрыжуй Яго!
Дык Пілат сказаў ім: «Што благога зрабіў Ён?» Але яны тым болей крычалі: «Укрыжуй Яго!»
Тады Пілат, хочучы дагадзіць людзям, адпусьціў ім Вараву, а Ісуса, бічаваўшы, аддаў на крыжаваньне.
І Пілат, жадаючы дагадзіць народу, выпусціў ім Барабу, а Ісуса, пасля бічавання, выдаў на ўкрыжаванне.
А воіны завялі Яго ўсярэдзіну двара, гэта значыцца, у прэторыю, і сабралі цэлы полк;
А ваяры ўвялі Яго ў панадворак, што завецца прэторыя, і склікалі ўсю кагорту.
і апранулі Яго ў пурпуру і, сплёўшы цярновы вянок, усклалі на Яго;
І апранулі Яго ў пурпур, і, сплёўшы вянок з церняў, усклалі Яму на галаву,
і пачалі вітаць Яго: радуйся, Цару Юдэйскі!
і пачалі Яго вітаць: «Радуйся, Цар Юдэйскі!»
І білі яго па галаве кіем, і плявалі на Яго і, кленчачы, кланяліся Яму.
І трысцінай білі Яго па галаве, і плявалі на Яго, і, кленчучы, кланяліся Яму.
А калі насьмяяліся зь Яго, зьнялі зь Яго пурпуру, адзелі Яго ў Ягонае адзеньне і павялі Яго, каб крыжаваць Яго.
І, калі ўжо наздзекаваліся з Яго, знялі з Яго пурпур ды зноў апранулі Яго ў адзенне Яго, ды павялі Яго на ўкрыжаванне.
І прымусілі праходжага нейкага Кірынеяніна Сымона, бацьку Аляксандравага і Руфавага, які ішоў з поля, несьці крыж Ягоны.
І прымусілі нейкага Сімона Цырэнейца, бацьку Аляксандра і Руфа, які ішоў з поля і праходзіў міма, каб нёс крыж Яго.
І прывялі Яго на месца Галгофу, што азначае: «месца чарапоў».
І прывялі Яго на Гальготу, што значыць «месца чэрапа».
І давалі яму піць віно зь сьмірнаю; але Ён ня ўзяў.
І давалі Яму выпіць віно, змяшанае з сокам міры, але не прыняў.
Тыя, што ўкрыжавалі Яго, дзялілі вопратку Ягоную, кідаючы жэрабя, каму што ўзяць.
І ўкрыжаваўшы Яго, дзелілі адзенне Яго, кідаючы жэрабя між сабою, каму што ўзяць.
Была гадзіна трэйцяя, і ўкрыжавалі Яго.
А была гадзіна трэцяя, і ўкрыжавалі Яго.
І быў надпіс віны Яго: Цар Юдэйскі.
І быў надпіс віны Яго: «Цар Юдэйскі».
Зь Ім укрыжавалі двух разбойнікаў, аднаго з правага, другога зь левага боку ад Яго.
І ўкрыжавалі разам з Ім двух разбойнікаў, аднаго праваруч, а другога леваруч ад Яго.
І збылося слова Пісаньня: «і да зладзеяў залічаны».
І збылося Пісанне: і да злодзеяў быў залічаны.
Тыя, што праходзілі міма, зьневажалі Яго, ківаючы галовамі сваімі і кажучы: э! Той, Хто храм разбурае і за тры дні будуе!
І тыя, што міма праходзілі, плявузгалі на Яго, ківаючы галовамі сваімі і кажучы: «Гэй, Ты, што руйнуеш святыню ды зноў узнаўляеш у тры дні,
уратуй Сябе Самога і сыйдзі з крыжа.
уратуй Сябе Самога, зыдзі з крыжа».
Падобна і першасьвятары з кніжнікамі, насьміхаючыся, казалі адзін аднаму: іншых ратаваў, а Сябе ня можа ўратаваць!
Таксама і першасвятары з кніжнікамі, смеючыся з Яго, казалі адзін аднаму: «Іншых ратаваў, а Сам Сябе ўратаваць не можа.
Хрыстос, Сын Ізраілеў, хай сыйдзе цяпер з крыжа, каб мы бачылі, і ўверуем. І ўкрыжаваныя зь Ім ганілі Яго.
Няхай жа Хрыстос, Цар Ізраэля, сыдзе цяпер з крыжа, каб мы ўбачылі і паверылі». Таксама і тыя, што былі з Ім укрыжаваныя, зневажалі Яго.
А на шостай гадзіне настала цемра па ўсёй зямлі аж да гадзіны дзявятай.
А калі настала гадзіна шостая, усю зямлю ахутала цемра аж да гадзіны дзявятай.
На дзявятай гадзіне ўскрыкнуў Ісус моцным голасам: «Элоі, Элоі! ламма савахфані!», што азначае: «Божа, Божа Мой! чаму Ты Мяне пакінуў?».
І а дзевятай гадзіне Ісус закрычаў моцным голасам: «Гэлёі, Гэлёі! Лама сабахтані», што значыць: «Божа Мой, Божа Мой, чаму Ты Мяне пакінуў?»
Некаторыя, што стаялі тут, пачуўшы, казалі: вось, Ільлю кліча.
І некаторыя з тых, што бліжэй стаялі, чуючы гэта, казалі: «Вось, Ён Іллю кліча».
А адзін пабег, набраў у губку воцату і, насадзіўшы на кій, даваў Яму піць, кажучы: чакайце, паглядзім, ці прыйдзе Ільля зьняць Яго.
А адзін, падбегшы, напоўніўшы губку воцатам і ўсклаўшы яе на трысціну, даваў Яму піць, кажучы: «Пачакайце, паглядзім, ці прыйдзе Ілля зняць Яго».
А Ісус, ускрыкнуўшы моцна, выпусьціў дух.
Ісус жа, закрычаўшы моцным голасам, сканаў.
І завеса ў храме разадралася напалам, зьверху данізу.
І заслона ў святыні разадралася напалам з верху аж да нізу.
Сотнік, які стаяў насупраць Яго, убачыўшы, што Ён, так ускрыкнуўшы, выпусьціў дух, сказаў: сапраўды Чалавек Гэты быў Сын Божы.
Сотнік жа, што стаяў насупраць, бачачы, што Ісус, так закрычаўшы, сканаў, гаворыць: «Сапраўды, Гэты Чалавек быў Сын Божы».
Былі тут і жанчыны, якія глядзелі здалёк; сярод іх была і Марыя Магдаліна, і Марыя, маці Якава меншага і Ясіі, і Саломія,
А былі там і жанчыны, здалёк паглядаючыя, між імі Марыя Магдалена, і Марыя, маці Якуба меншага і Язэта, і Саламея,
якія і тады, як Ён быў у Галілеі, ішлі сьледам за Ім і служылі Яму, і іншыя многія, што разам зь Ім прыйшлі ў Ерусалім.
якія, калі Ісус быў у Галілеі, хадзілі з Ім і паслугавалі Яму, ды многа іншых, што разам з Ім прыйшлі ў Ерузалім.
І як ужо зьвечарэла, бо была пятніца, гэта значыць — перадсубоцьце,
І, калі звечарэла, а быў гэта дзень прыгатавання, які бывае перад суботаю,
прыйшоў Язэп з Арымафеі, знакаміты сябра рады, які і сам чакаў Царства Божага, адважыўся ўвайсьці да Пілата і прасіў Цела Ісусавага.
прыйшоў Язэп з Арыматэі, знатны член рады, які сам чакаў прыходу Валадарства Божага, і адважна ўвайшоў да Пілата, і прасіў цела Ісуса.
Пілат зьдзівіўся, што Ён ужо памёр; і паклікаўшы сотніка, спытаўся ў яго: ці даўно памёр?
Але Пілат сумняваўся, ці ўжо памёр, і, паклікаўшы сотніка, спытаўся ў яго, ці ўжо памёр,
І даведаўшыся ад сотніка, аддаў Цела Язэпу.
і, даведаўшыся ад сотніка, аддаў цела Язэпу.
Ён, купіўшы палатно і зьняўшы Яго, ахінуў палатнінаю і паклаў у магіле, якая была высечана ў скале; і прываліў камень да магільных дзьвярэй.
Язэп жа купіў плашчаніцу і, зняўшы Яго, абгарнуў Яго плашчаніцай ды паклаў у магіле, што была высечана ў скале, і падкаціў камень да ўваходу ў магілу.
А Марыя Магдаліна і Марыя Ясіева глядзелі, дзе Яго клалі.
Марыя ж Магдалена і Марыя, маці Язэпа, глядзелі, дзе пахавалі Яго.
