Адкрыцьцё 8 разьдзел

 

 

І калі Ён зьняў сёмую пячатку, моўча паўстала на небе як бы на паўгадзіны.

 

Калі адкрыў сёмую пячатку, у небе ўсталявалася ціша дзесьці на паўгадзіны.

І ўгледзеў я сем анёлаў, якія стаялі перад Богам; і дадзена ім сем трубаў.

 

І я ўбачыў сем анёлаў, якія стаялі перад Богам, і было дадзена ім сем трубаў.

І прыйшоў іншы анёл і стаў перад ахвярнікам, трымаючы залатое кадзіла; і дадзена было яму багата фіміяму, каб ён з малітвамі ўсіх сьвятых усклаў яго на залаты ахвярнік перад тронам.

 

І прыйшоў іншы анёл, стаў пры алтары, маючы залатую кадзільніцу, і было дадзена яму шмат кадзіла, каб ён прынёс яго з малітвамі ўсіх святых на залаты алтар перад тронам.

І ўзьнёсься дым фіміяму з малітвамі сьвятых ад рукі анёла перад Богам.

 

Дым кадзіла з малітвамі святых узняўся з рукі анёла перад Богам.

І ўзяў анёл кадзіла, і напоўніў яго жарам з ахвярніка, і кінуў на зямлю: і ўчыніліся галасы і грамы, і маланкі і землятрусы.

 

Анёл узяў кадзільніцу, напоўніў яе агнём з алтара, кінуў на зямлю, і пачаліся гром, галасы, маланкі і землятрус.

І сем анёлаў, што мелі сем трубаў, падрыхтаваліся трубіць.

 

Тады сем анёлаў, якія мелі сем трубаў, падрыхтаваліся, каб затрубіць.

Першы анёл затрубіў, і зрабіўся град і вагонь, зьмяшаныя з крывёю, і апалі на зямлю; і траціна ўсіх дрэваў згарэла, і ўся трава зялёная выгарала.

 

І затрубіў першы. Узнік град і агонь, змяшаны з крывёй, і быў кінуты на зямлю. Была спалена траціна зямлі, была спалена траціна дрэў, і ўся зялёная трава была спалена.

Другі анёл затрубіў, і як бы вялікая гара, вагнём распаленая, абвалілася ў мора; і траціна мора зрабілася крывёю,

 

Затрубіў другі анёл. І як бы вялікая гара, якая палае ў агні, была кінутая ў мора. Траціна мора стала крывёй,

і вымерла траціна жывога стварэньня ў моры, і траціна караблёў загінула.

 

загінула траціна марскіх стварэнняў, што мелі жыццё, і была загублена траціна караблёў.

Трэйці анёл затрубіў, і ўпала зь неба вялікая зорка, палаючы, нібы сьветач, і ўпала на траціну рэк і крыніцы водаў.

 

Затрубіў трэці анёл. І ўпала з неба вялікая зорка, якая палала, быццам паходня, і ўпала на траціну рэк і на крыніцы вады.

Імя гэтай зорцы палын; і траціна ўсіх водаў зрабілася палыном, і многія людзі памерлі ад водаў, бо яны прагорклі.

 

А імя гэтай зоркі — Палын. Траціна водаў стала палыном, і многія людзі паміралі ад водаў, бо яны сталі горкімі.

Чацьвёрты анёл затрубіў, і ўдар спасьціг траціну сонца і траціну месяца і траціну зорак, так што зацьмілася траціна іх, і траціна дня не сьвяціла больш — так, як і ночы.

 

Затрубіў чацвёрты анёл. І ўдараная была траціна сонца, траціна месяца і траціна зорак, так што траціна іх зацьмілася і дзень не з’яўляўся на сваю траціну, таксама і ноч.

І бачыў я і чуў аднаго анёла, які ляцеў пасярод неба і прамаўляў гучным голасам: гора, гора, гора жывым на зямлі ад астатніх трубных галасоў трох анёлаў, якія будуць трубіць!

 

Я ўбачыў і пачуў аднаго арла, які ляцеў пасярод неба і гучна казаў: «Бяда, бяда, бяда тым, хто жыве на зямлі ад трубных галасоў астатніх трох анёлаў, якія павінны затрубіць!»