Мацьвея 25 разьдзел

Паводле Мацьвея Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Васіля Цяпінскага

 
 

Тады ўпадобніцца Царства Нябеснае дзесяцём дзевам, якія, узяўшы сьвяцільні свае, выйшлі сустрэць маладога.
 
Тогды приподобитьсе Королевъство Небесное десятьма девъкамъ, которие взявъши каганъцы свои, и вышъли вспотканье жениха •

пяць зь іх было неразумных і пяць мудрых;
 
И пять было з нихъ мудрихъ, а пять дурныхъ •

неразумныя, узяўшы сьвяцільні свае, не ўзялі з сабою алею;
 
Дуръные пакъ взявъши каганъцы съвои, не възяли з собою оливы •

а мудрыя ўзялі алею ў пасудзінах разам зь сьвяцільнямі сваімі;
 
Лечъ мудрие взяли оливы в суднехъ, зсъ каганъцами съвоими •

і калі малады замарудзіўся, дык задрамалі ўсе і паснулі.
 
И одволокаючи жениху, вздремалисе вси и спали •

Але апоўначы крык пачуўся: «вось, малады ідзе, выходзьце на сустрэчу яму».
 
А вполъночи крикъ сталъсе, ото женихъ идеть, выходьте в спотканье его •

Тады ўсталі ўсе дзевы тыя і паправілі сьвяцільні свае.
 
Тогды вставши вси девки тые, и окрасили каганъцы свои •

А неразумныя мудрым сказалі: «дайце нам алею вашага, бо сьвяцільні нашыя гаснуць».
 
А дурные мудримъ рекли: дайте намъ з оливы вашое, ижъ каганъцы наши угасають •

А мудрыя сказалі ў адказ: «каб ня сталася недахопу і ў нас і ў вас, ідзеце лепей да прадаўцоў і купеце сабе».
 
И отповедели мудрие мовечи, снать яко не достанеть намъ и вамъ, идите радней къ продаючимъ, и купите собе •

Калі ж пайшлі яны купляць, прыйшоў малады, і гатовыя ўвайшлі зь ім на вясельле, і зачыніліся дзьверы.
 
Идучимъ пакъ имъ купити, пришолъ женихъ, и готовые ввошли с нимъ на свадьбу, и затворены были дьвери • [1]

Пасьля прыходзяць і астатнія дзевы і кажуць: «спадару! спадару! адчыні нам».
 
А опосьле пришлі и иные девки мовечи, Пане, Пане, отвори намъ!

Ён жа сказаў ім у адказ: «праўду кажу вам: ня ведаю вас».
 
Лечъ Онъ отповедаючі рекъ имъ, правдиве мовлю вамъ, не знаю васъ •

Дык вось, чувайце; бо ня ведаеце ні дня, ні гадзіны, у якую прыйдзе Сын Чалавечы.
 
Чуйте прото, ижъ не ведаете дня ни годины, в которую Сынъ Чоловечий прийдеть • [2]

Гэтак і чалавек нейкі, адыходзячы, заклікаў рабоў сваіх і даручыў ім маёмасьць сваю:
 
Якъ бо чоловекъ некоторій отходечи, призвалъ своих челядниковъ, и поручилъ имъ маетносьть свою • [3]

і аднаму даў пяць талянтаў, другому два, таму адзін, кожнаму паводле ягонай сілы; і адразу адышоў.
 
И иншому предсе далъ пять талантовъ,[4] а иншому два, а иншому одинъ, кождому водлугъ моцы его, и отшолъ на тыхъ местъ •

Той, хто атрымаў пяць талянтаў, пайшоў: ужыў іх у справу і набыў другія пяць;
 
И шодши взявший пять талантовъ, робилъ ими и учинілъ другую пять талантовъ •

гэтак сама і той з двума набыў другія два;
 
А также и которий два, зыскалъ и тотъ другие два •

а той, хто атрымаў адзін талянт, пайшоў і закапаў яго ў зямлю і схаваў серабро гаспадара свайго.
 
Взявший пакъ одинъ, шодши вкопалъ его в землю, и сховалъ серебро пана своего •

Па доўгім часе прыходзіць гаспадар рабоў тых і зводзіць зь імі рахунак.
 
А по многомъ часе пришолъ панъ челядниковъ тыхъ, и розмовлялъ сь ними о слове:[5]

І той, хто атрымаў пяць талянтаў, падышоўшы, прынёс другія пяць талянтаў і кажа: «Гаспадар! пяць талянтаў ты даў мне; вось, другія пяць талянтаў я набыў на іх».
 
И приступивши пять талантовъ взявший, принесъ другую пять талантовъ, мовечі: пане пять талантовъ мі еси поручилъ, ото другую пять талантовъ зыскалом ими •

Сказаў жа яму гаспадар ягоны: «добра, раб добры і верны! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго».
 
И рекъ ему панъ его: добре челядніку добрый и верный, в малесь былъ вернымъ, над многимъ те постановлю, ввойді в радосьть пана своего •

Падышоў таксама і той, што атрымаў два талянты, і сказаў: «гаспадар! два талянты ты даў мне; вось, другія два талянты набыў я на іх».
 
Приступивши тежъ и которий два таланты взялъ, рекъ: пане, два таланты ми еси поручилъ, ото другие дъва таланты зыскаломъ ими •

Сказаў жа яму гаспадар ягоны: «добра, раб добры і верны! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго».
 
И рекъ ему панъ его: добре челяднику добрий и верный, в малесь ми былъ вернымъ, над многім те постановлю, ввойди в радосьть пана своего •

Падышоў і той, што атрымаў адзін талянт, і сказаў: «гаспадар! я ведаў цябе, што ты чалавек жорсткі, жнеш, дзе ня сеяў, і зьбіраеш, дзе не рассыпаў;
 
И приступивши и взявший одинъ талантъ рекъ, пане виделомъте ижъ срогий еси чоловекъ: жнешъ где не сеелъ еси, и збираешъ куды не розсыпалъ еси •

і пабаяўшыся, пайшоў і схаваў талянт твой у зямлі; вось табе тваё».
 
И убоявшисе, шодши сховаломъ талантъ твой в земли, и ото маешъ твое •

Гаспадар жа ягоны сказаў яму ў адказ: «ліхі раб і гультай! ты ведаў, што я жну, дзе ня сеяў, і зьбіраю, дзе не рассыпаў;
 
А отповедаючи панъ его рекъ ему: злый челяднику и леный, ведалось ижъ жну где не сеяломъ, и збираю куды не розсыпаломъ •

таму трэба было табе аддаць серабро маё гандлярам, і я, прыйшоўшы, атрымаў бы маё з прыбыткам.
 
Слушало прото тобе поручити серебро тое торговцом: а пришодши я, взялъ быхъ свое з лихвою •

Дык вось вазьмеце ў яго талянт і дайце таму, хто мае дзесяць талянтаў,
 
Возьміте прото от него талантъ, и дайте маючому десеть талантовъ •

бо кожнаму, хто мае, дасца і памножыцца, а ў таго, хто ня мае, адымецца і тое, што мае;
 
Маючому бо везьде дано будеть, иофіте, а от не маючого и што сздасьтьсе маючи, взято будеть от него • [6]

а нягоднага раба выкіньце ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгат зубоў». (Сказаўшы гэта, усклікнуў: хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!).
 
А непожиточного челядника вкиньте в темносьть внутренюю, тамъ будеть плачъ и скригитанье зубовъ • [Тое мовечи взголосилъ, маючий уши слухати, нехай слышить •]

Калі ж прыйдзе Сын Чалавечы ў славе Сваёй і ўсе сьвятыя анёлы зь Ім, тады сядзе на троне славы Сваёй,
 
Гды пакъ прийдеть Сынъ Чоловечий в славе Своей, и вси сьветые Ангели с Нимъ, тогды сядеть на столицы славы Своее •

і зьбяруцца перад Ім усе народы; і аддзеліць адных ад другіх, як пастух аддзяляе авечак ад казлоў;
 
И зберутьсе перед Нимъ въси народы, и розлучить ихъ дъруга от друга, якъ пастухъ розлучаеть овцы от козловъ •

і паставіць авечак праваруч ад Сябе, а казлоў — леваруч.
 
И поставить овцы по правицы Себе, а козловъ по левіцы •

Тады скажа Цар тым, якія праваруч ад Яго: «Прыйдзеце, дабраславёныя Айца Майго, прымеце ў спадчыну Царства, угатаванае вам ад стварэньня сьвету:
 
Тогды речеть Король будучимъ по правицы Его: прийдите блогословеные Отца Моего, одедичъте зготованое вамъ Королевъство от заложенья сьвета •

бо быў галодны Я, і вы далі Мне есьці; быў сасьмяглы, і вы напаілі Мяне; быў падарожны, і вы прынялі Мяне;
 
Зголоднеломбо, и далисьтеми есьти, прагнуломъ и напоилисьтеме, перехожимъ быломъ, и принялисьте Мене • [7]

быў голы, і вы адзелі Мяне; быў хворы, і вы адведалі Мяне; у цямніцы быў, і вы прыйшлі да Мяне.
 
Нагимъ, и оделісьте Ме, форымъ, и наведилисьте Мене, в темницы быломъ, и пришлисьте ко Мне •

Тады праведнікі скажуць Яму ў адказ: «Госпадзе! калі мы бачылі Цябе галоднага і накармілі? альбо сасьмяглага і напаілі?
 
Тогды отповедять Ему справедливые, мовечи: Пане, колите виделисмо зголоднелого, и накормілісмо, або прагнучого, и напоилисмо?

калі ж мы бачылі Цябе падарожнага і прынялі? альбо голага і адзелі?
 
Коли пакъ Те виделисмо перехожого, и принялисмо, або нагого, и оделисмо?

калі ж мы бачылі Цябе хворага, альбо ў цямніцы, і прыйшлі да цябе?».
 
И коли Те виделисмо форого, або в темницы, и пришлисмо к Тобе?

І Цар скажа ім у адказ: «праўду кажу вам: як што зрабілі вы гэта аднаму з братоў Маіх меншых, дык зрабілі Мне».
 
А отповедаючі Король речеть имъ: правъдиве мовлю вамъ, поневажъ учинилисьте одъному з тыхъ братьи Моихъ меншихъ, Мне учинилисьте •

Тады скажа і тым, якія леваруч ад Яго: «ідзеце ад Мяне, праклятыя, у вагонь вечны, угатаваны д’яблу і анёлам ягоным:
 
Тогъды речеть и будучим по левіцы Его: идіте от Мене проклятые в огонь вечный, зготованый дьяволу и аньгеломъ его • [8]

бо быў галодны Я, вы не далі Мне есьці; быў сасьмяглы, і вы не напаілі Мяне;
 
Зголоднеломбо, и не далисьте Ми есьті, прагнулом и не напоилісьте Мене •

быў падарожны, і не прынялі Мяне; быў голы, і не адзелі Мяне; хворы і ў цямніцы, і не адведалі Мяне».
 
Перехожімъ былом, и не принялисьте Мене, нагимъ и не оделисьме Мене, форымъ и в темницы, и не наведілісьте Мене •

Тады і яны скажуць яму ў адказ: «Госпадзе, калі мы бачылі Цябе галоднага, альбо сасьмяглага, альбо падарожнага, альбо голага, альбо хворага, альбо ў цямніцы, і не паслужылі Табе?»
 
Тогды отповедять Ему и тые мовечи: Пане, коли Те виделисмо зголоднелого, або прагнучого, або перехожого, або нагого, або форого, або в темницы, и не послужилисмо Тобе?

Тады скажа ім у адказ: «праўду кажу вам: як што вы не зрабілі гэтага аднаму з гэтых меншых, дык не зрабілі Мне».
 
Тогды отповедить имъ, мовечи: правдиве мовлю вамъ, поневаж не учинилисте одному з тых меншихъ, ни Мъне учинилисьте •

І пойдуць гэтыя на пакуты вечныя, а праведнікі ў жыцьцё вечнае.
 
И пойдуть тые в муку вечную, а справедливые в животъ вечный • [9]