Да Рымлянаў 7 разьдзел

 

 

Хіба вы ня ведаеце, браты, — бо кажу тым, хто абазнаны ў законе, — што закон мае ўладу над чалавекам, пакуль чалавек жывы?

 

Ці-ж вы ня ве́даеце, браты (бо кажу да ве́даючых закон), што закон мае ўладу над чалаве́кам, пакуль той жыве́?

Замужняя жанчына прывязана законам да жывога мужа; а калі памрэ муж, яна вызваляецца ад закона замужжа.

 

Замужняя жанчына прывязана законам да жывога мужа; а калі муж памрэ, яна звальняецца ад мужа.

А таму, калі пры жывым мужы яна выйдзе за другога, будзе называцца пералюбніцаю; а калі памрэ муж, яна вольная ад закона і ня будзе пералюбніцаю, як выйдзе за другога мужа.

 

Дзеля гэтага, калі пры жывым мужу будзе другога, блудніцай называцца будзе; калі-ж памрэ муж, яна вольная ад закону і ня будзе блудніцай, выйшаўшы за другога мужа.

Гэтак і вы, браты мае, памерлі для закона Целам Хрыстовым, каб належаць Іншаму, Уваскрэсламу зь мёртвых, каб прынесьлі мы плод Богу.

 

Гэтак і вы, браты маі, паме́рлі для закону праз Це́ла Хрыстовае, каб нале́жаць другому, уваскросшаму з мёртвых, каб прынасіць плод Богу.

Бо, калі мы жылі целам, тады шалы грахоўныя, што выяўляюцца праз закон, дзейнічалі ў чэлесах нашых, каб прыносіць плод сьмерці,

 

Бо, калі мы былі ў це́ле, тады юрлівасьць грахоўная, што праз закон, дзе́яла ў чле́нах вашых, каб даваць плод сьме́рці;

а цяпер, памершы для закона, якім былі зьвязаныя мы вызваліліся зь яго, каб служыць (Богу) на абнаўленьне ў духу, а не паводле старой літары.

 

цяпе́р жа, паме́ршы для закону, якім былі зьвязаны, мы вызваліліся ад яго, каб нам служыць у абнаўле́ньні духа, а не па старой літары.

Што ж скажам? няўжо ад закона грэх? Зусім не; але я ня інакш спазнаў грэх, як праз закон, бо я не разумеў бы і жаданьня, калі б закон не ўказаў: не пажадай.

 

Што-ж скажам? Закон — грэх? Няхай ня станецца! але я не пазнаў грэху, толькі праз закон, бо я ня ве́даў-бы й пажаданьня, калі-б закон не гаварыў: не пажадай (Выхад 20:16−17).

Але грэх, узяўшы прычыну з запаведзі, абудзіў ува мне розныя жаданьні; бо без закона грэх мёртвы.

 

Але грэх, які ўзяўся праз запаведзь, выклікаў у мяне́ ўсякае пажаданьне; бо без закону грэх мёртвы.

Я жыў калісьці без закона; але калі прыйшла запаведзь, дык грэх ажыў,

 

Я жыў калісь без закону; але, калі прыйшла запаведзь, дык грэх ажыў,

а я памёр; і такім чынам запаведзь на жыцьцё паслужылася мне на сьмерць,

 

а я памёр; і мной было знойдзена, што запаведзь, якая на жыцьцё, яна на сьме́рць,

бо грэх, узяўшы прычыну з запаведзі, увёў мяне ў спакусу і забіў ёю.

 

бо грэх, які ўзяўся праз запаведзь, зьвёў мяне і забіў е́ю;

Таму закон сьвяты, і запаведзь сьвятая і праведная і добрая.

 

дзеля гэтага закон сьвят, і запаведзь сьвятая і праведная і добрая.

Дык вось, няўжо добрае зрабілася мне сьмертаносным? Зусім не; але грэх, які выявіўся грэхам, бо праз добрае нясе мне сьмерць, так што грэх робіцца занадта грэшным праз запаведзь.

 

Дык няўжо-ж добрае сталася мне́ сьме́рцяй? Няхай ня станецца! Але грэх, каб зьявіўся грэхам, праз добрае робіць мне́ сьме́рць, каб грэх быў пераз ме́ру грэшным праз запаведзь.

Бо мы ведаем, што закон — духоўны, а я плоцкі, прададзены грэху.

 

Бо мы ве́даем, што закон духоўны, а я — цяле́сны, адданы пад грэх.

Бо не разумею, што раблю; таму што ня тое раблю, што хачу, а што ненавіджу, тое раблю.

 

Бо не разуме́ю, што ро́блю, бо ня тое ро́блю, што хачу, але, што ненавіджу, тое ро́блю.

А калі раблю тое, чаго не хачу, дык згаджаюся з законам, што ён добры,

 

Калі-ж ро́блю тое, чаго не хачу, то згаджаюся з законам, што ён добры,

а таму ўжо ня я раблю тое, а грэх, які жыве ўва мне.

 

і цяпе́рака ўжо ня я ро́блю, але грэх, што жыве́ ў-ва мне́.

Бо ведаю, што ня жыве ўва мне, гэта значыцца, у плоці маёй, добрае; бо жадаць дабра я магу, а рабіць яго — не.

 

Бо ве́даю, што ня жыве́ ў-ва мне́ (гэта ёсьць у це́ле маім) добрае; бо жаданьне ёсьць у-ва мне́, але каб зрабіць добрае, таго не знаходжу.

Добрага, якога хачу, не раблю, а ліхое, якога не хачу, раблю.

 

Бо добрага, што хачу, ня ро́блю, а благое, якога не хачу, ро́блю.

А калі раблю тое, чаго не хачу, дык ужо ня я раблю тое, а грэх, які жыве ўва мне.

 

Калі-ж ро́блю тое, чаго не хачу, ужо ня я ро́блю гэта, але грэх, што жыве́ ў-ва мне́.

Дык вось, я знаходжу закон: што, калі хачу рабіць добрае, ува мне сядзіць благое;

 

І вось я знаходжу закон, што, калі хачу рабіць добрае, ляжыць прада мною благое.

бо ва ўнутраным чалавеку я маю задавальненьне ад закона Божага,

 

Бо, водле нутрано́га чалаве́ка, знаходжу здавале́ньне ў законе Божым;

а ў чэлесах маіх бачу іншы закон, які ваюе супроць закона розуму майго і робіць мяне палонным закона грахоўнага, які ў чэлесах маіх.

 

але ў чле́нах маіх бачу другі закон, што змагаецца з законам розуму майго і робіць мяне́ рабом закону грэху, які ёсьць у чле́нах маіх.

Няшчасны я чалавек! хто вызваліць мяне ад гэтага цела сьмерці?

 

Нешчасьлівы я чалаве́к! Хто вызваліць мяне́ ад гэтага це́ла сьме́рці?

Дзякую Богу (майму) празь Ісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык вось, сам я служу розумам закону Божаму, а плоцьцю — закону грахоў.

 

Дзякую Богу праз Ісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык жа сам я розумам маім служу закону Божаму, а це́лам — закону грэху.