Лукаша 11 разьдзел

 

 

Сталася, што калі Ён у адным месцы маліўся, і перастаў, адзін вучань Ягоны сказаў Яму: Госпадзе! навучы нас маліцца, як і Ян навучыў вучняў сваіх.

 

I stałasia, kali jon byŭ u wadnym miescy molačysia, kali pierastaŭ, skazaŭ adzin z wučniaŭ jahonych da jaho: Panie, nawučy nas malicca, jak i Jan nawučyŭ swaich wučniaŭ.

Ён сказаў ім: калі моліцеся, кажэце: «Войча наш, Які існы ў нябёсах! хай сьвяціцца імя Тваё; хай прыйдзе Царства Тваё; хай будзе воля Твая і на зямлі,

 

I skazaŭ im: Kali moliciesia, kažecie: Ojča, świacisia imia twajo. Pryjdzi karaleŭstwa twajo.

як на небе; хлеб наш надзённы давай нам на кожны дзень;

 

Chleba našaha štodzionnaha daj nam siańnia.

і даруй нам грахі нашыя, як і мы даруем кожнаму вінаватаму перад намі; і не дапусьці нас у спакусу, але ратуй нас ад ліхога».

 

I adpuści nam hrachi našy, bo i my adpuskajem kožnamu winawatamu nam. I nie ŭwiadzi nas u pakusu.

І сказаў ім: уявім, што нехта з вас, маючы сябра, прыйдзе да яго апоўначы і скажа яму: дружа, пазыч мне тры хлябы,

 

I skazaŭ da ich: Chto z was budzie mieć pryjaciela i pojdzie da jaho ŭ poŭnačy i skaža jamu: "Druža, pazyč mnie try chlaby,

бо сябра мой з дарогі зайшоў да мяне, і ў мяне няма чаго даць яму;

 

bo pryjaciel moj pryjšoŭ z darohi da mianie i nia maju što pałažyć pierad im".

а той зь сярэдзіны скажа яму ў адказ: ня турбуй мяне, дзьверы ўжо замкнёныя, і дзеці мае на пасьцелі са мною; не магу ўстаць і даць табе.

 

A jon iznutra adkazwajučy, skazaŭ-by: "Nie dakučaj mnie, užo dźwiery zamkniony, i dzieci maje sa mnoju ŭ łožku; nie maju ŭstać i dać tabie".

Калі, кажу вам, ён ня ўстане і ня дасьць яму па прыязьні зь ім, дык па неадступнасьці ягонай, устаўшы, дасьць яму, колькі просіць.

 

I kali jon nie pierastanie stukać, kažu wam: chacia ŭstaŭšy nia daść jamu zatym što jość pryjacielem jahonym, to dziela dakučliwaści jahonaj ustanie i daść jamu, skolki jamu patreba.

І Я кажу вам: прасеце, і дасца вам; шукайце, і знойдзеце; стукайцеся, і адчыняць вам;

 

I ja wam kažu: Prasiecie, i budzie wam dadziena; šukajcie i znojdziecie; stukajcie, i budzie wam adčyniena.

бо кожны просьбіт атрымлівае, і шукальнік знаходзіць, і хто стукаецца, таму адчыняць.

 

Bo kožny, chto prosić, atrymliwaje; i chto šukaje, znachodzić; i stukajučamu budzie adčyniena.

Які з вас бацька, калі сын папросіць у яго хлеба, падасьць яму камень? альбо калі папросіць рыбы, падасьць яму зьмяю, замест рыбы?

 

A chto z was prosić u baćki chleba, niaŭžo daść jamu kamień? Abo ryby, niaŭžo daść jamu zamiest ryby źmiaju?

альбо, калі папросіць яйка, падасьць яму скарпіёна?

 

Abo kali paprosić jajca, niaŭžo padaść jamu skarpijona?

Дык вось, калі вы, ліхія, умееце даньні добрыя даваць дзецям вашым, тым болей Айцец Нябесны дасьць Духа Сьвятога тым, хто просіць у Яго.

 

Dyk kali wy, budučy błahimi, umiejecie dawać dobryja dareńni dzieciam wašym, kudy bolej Ajciec waš z nieba daść Ducha dobraha tym, što prosiać u jaho!

Аднаго разу выгнаў Ён дэмана, які быў нямы; і калі дэман выйшаў, нямы загаварыў; і людзі зьдзівіліся.

 

I wyhaniaŭ djabła, a jon byŭ niamy. I kali wyhnaŭ djabła, prahawaryŭ niamy, i dziwilisia hramady.

А некаторыя зь іх казалі: Ён выганяў дэманаў сілаю вэльзэвула, князя дэманскага.

 

A niekatoryja z ich kazali: Jon praz Belzebuba, djabelskaha kniazia, wyhaniaje djabłaŭ.

А іншыя, спакушаючы, патрабавалі ад Яго азнакі зь неба.

 

A inšyja spakušwajučy damahalisia ad jaho znaku z nieba.

Але Ён, ведаючы намыслы іхнія, сказаў ім: усякае царства, якое разьдзялілася самое ў сабе, запусьцее, і дом, які разьдзяліўся сам у сабе, зруйнуецца.

 

Jon-ža, jak ubačyŭ dumki ich, skazaŭ im: Usiakaje karaleŭstwa, raździelenaje prociŭ siabie, budzie spustošana, i dom na dom upadzie.

А калі і сатана разьдзеліцца сам у сабе, дык як устоіць царства ягонае? а вы кажаце, што я сілаю вэльзэвулавай выганяю дэманаў.

 

A kali i djabał jość raździaliŭšysia prociŭ siabie, to jak ustaić jahonaje karaleŭstwa? Bo wy kažecie, što ja praz Belzebuba wyhaniaju djabłaŭ.

І калі Я сілаю вэльзэвулавай выганяю дэманаў, дык сыны вашыя чыёй сілаю выганяюць іх? А таму яны будуць вам за судзьдзяў.

 

A kali ja praz Belzebuba wyhaniaju djabłaŭ, to syny wašyja praz kaho wyhaniajuć? Dziela hetaha jany buduć wašymi sudździami.

А калі Я пальцам Божым выганяю дэманаў, дык напэўна ж дасягнула да вас Царства Божае.

 

Ale kali ja palcam Božym wyhaniaju djabłaŭ, sapraŭdy pryjšło da was karaleŭstwa Božaje.

Калі дужы са зброяй ахоўвае свой дом, тады ў бясьпецы ягоная маёмасьць;

 

Kali asiłak uwaružany ścieraže swajho domu, u supakoi jość usio, što jon maje.

а калі дужэйшы за яго нападае на яго і пераможа яго, тады возьме ўсю зброю ягоную, на якую ён спадзяваўся, і падзеліць захопленае ў яго.

 

Ale kali silniejšy za jaho, nadyjšoŭšy, pieramoža jaho, zabiare ŭsio jahonaje aružža, na katoraje joje spadziawaŭsia i razdaść jahony dabytak.

Хто не са Мною, той супроць Мяне; і хто ня зьбірае са Мною, той раскідае.

 

Chto nie sa mnoju, toj prociŭ mianie; a chto nia źbiraje sa mnoju, toj raskidaje.

Калі нячысты дух выйдзе з чалавека, дык ходзіць па бязводных мясьцінах, шукаючы спакою, і не знаходзячы, кажа: вярнуся ў дом мой, адкуль выйшаў.

 

Kali duch niačysty wyjdzie z čaławieka, chodzić pa biazwodnych miascoch, šukajučy supakoju. A nie znachodziačy, kaža: Wiarnusia ŭ dom swoj, adkul ja wyjšaŭ.

І прыйшоўшы, застае яго падмеценым і прыбраным;

 

I pryjšoŭšy, znachodzić jaho wymiecienym i prybranym.

тады ідзе і бярэ з сабою сем іншых духаў, люцейшых за сябе, і, увайшоўшы, жывуць там; і бывае чалавеку таму апошняе горш за першае.

 

Tady idzie i biare z saboju siem druhich duchaŭ, horšych za siabie, i ŭwajšoŭšy žywuć tam. I bywajuć apošnija rečy henaha čaławieka horšymi za pieršyja.

Калі ж Ён казаў гэта, адна жанчына, узвысіўшы голас зь людзей, сказала Яму: дабрашчаснае ўлоньне, якое насіла Цябе, і саскі, якія Цябе кармілі!

 

Stałasia-ž, kali jon hetaje hawaryŭ, niejkaja žančyna z hramady, padniaŭšy hołas, skazała jamu: Bahasłaŭlenaje łona, katoraje ciabie nasiła, i hrudzi, katoryja ty ssaŭ.

А Ён сказаў: дабрашчасныя тыя, што слухаюць слова Божае і трымаюцца яго.

 

A jon skazaŭ: Tak, bahasłaŭlenyja, katoryja słuchajuć słowa Božaha i bierahuć jaho.

А калі люд пачаў сыходзіцца ў мностве, Ён пачаў гаварыць: род гэты ліхі; ён шукае азнакі, і азнака не даецца яму, апрача азнакі Ёны прарока;

 

Kali-ž źbiehlisia hramady, pačaŭ hawaryć: Hety rod jość rodam niahodnym: jon šukaje znaku, a znaku jamu nia budzie dadziena, aprača znaku Jony praroka.

бо, як Ёна быў азнакай Нінэвіцянам, так будзе Сын Чалавечы роду гэтаму.

 

Bo jak Jona byŭ znakam dla Niniwitaŭ, tak budzie i Syn čaławiečy dla hetaha rodu.

Царыца Поўдня паўстане на суд з мужамі роду гэтага і асудзіць іх, бо яна прыходзіла з канца зямлі паслухаць мудрасьці Саламонавай; і вось тут больш за Саламона.

 

Karalewa z poŭdnia ŭstanie na sudzie z mužami hetaha rodu i asudzić ich, bo jana pryjšła z kancoŭ ziamli pasłuchać mudraści Sałamona, a woś tut bolej jak Sałamon.

Нінэвіцяне ўстануць на суд з родам гэтым і асудзяць яго, бо яны пакаяліся праз прапаведаваньне Ёнавае, і вось, тут больш за Ёну.

 

Mužy Niniwiejskija ŭstanuć na sudzie z rodam hetym i asudziać jaho, bo jany pakutu čynili na Jonawa nawučańnie, a woś tut bolej jak Jona.

Ніхто, запаліўшы сьвечку, ня ставіць яе ў патайным месцы, ні пад пасудзінаю, а на сьвечніку, каб, уваходзячы, бачылі сьвятло.

 

Nichto nie zapalwaje światła i nie stawić u skrytym miescy, ani pad pasudzinaj, ale na lichtar, kab tyja, katoryja ŭwachodziać, bačyli światło.

Сьветач целу ёсьць вока; дык вось, калі вока тваё будзе чыстае, дык і ўсё цела тваё будзе сьветлае; а калі яно будзе благое, дык і цела тваё будзе цёмнае.

 

Świetačam cieła twajho jość woka twajo. Kali woka twajo budzie ščyraje, usio serca twajo budzie świetłaje; kali-ž budzie niahodnaje, to i cieła twajo ciomnaje budzie.

Дык вось, глядзі: сьвятло, якое ў табе, ці ня ёсьць цемра?

 

Dyk hladzi, kab światło, katoraje ŭ tabie, nia było ciemraj!

А калі цела тваё ўсё сьветлае і ня мае ніводнай цямноціны, дык будзе сьветла ўсё так, як бы калі сьветач асьвятляў цябе зьзяньнем.

 

Dyk kali ŭsio cieła twajo budzie świetłaje, nia majučaje nijakaj častki ciemry, to budzie ŭsio świetłaje, i jak świetač jasnaści aświecić ciabie.

Калі Ён сказаў гэта, адзін фарысэй запрасіў Яго да сябе абедаць; Ён прыйшоў і ўзьлёг.

 

A kali hawaryŭ, prasiŭ jaho niejki faryzej, kab paabiedaŭ ŭ jaho. I pryjšoŭšy, sieŭ za stoł.

А фарысэй зьдзівіўся, убачыўшы, што Ён ня ўмыў рук перад абедам.

 

A faryzej pačaŭ, sam u sabie dumajučy, kazać: Čamu jon nie abmyŭsia pierad abiedam?

Але Гасподзь сказаў яму: вось вы, фарысэі, зьнешнасьць чары і місы ачышчаеце, а нутрына вашая поўная пахапнасьці і злахітрасьці.

 

I skazaŭ Pan da jaho: Ciapier wy, faryzei, ačyščajecie što jość źwierchu kubka i misy, ale što ŭnutry was jość, jano poŭnaje hrabiestwa i niahodnaści.

Неразумныя! ці ж ня Той, Хто стварыў зьнешняе, старыў і ўнутранае?

 

Biezrazumnyja, ci-ž toj, katory ŭčyniŭ toje, što jość źwierchu, nia ŭčyniŭ tak-ža taho, što jość unutry?

Падавайце лепей міласьціну з таго, што ў вас ёсьць: тады ўсё будзе ў вас чыстае.

 

Ale što lišniaje, addajcie na dareńnie, i woś usio dla was čystaje.

Але гора вам, фарысэям, што даяце дзесяціну зь мяты, руты і ўсякай гародніны, і ня дбаеце пра суд і любасьць Божую: гэта трэба было рабіць, і таго не пакідаць.

 

Ale hora wam, faryzejam, što dajecio dziasiatuju čaść z miaty i ruty i ŭsiakaj harodniny, a paminajecie sud i miłaść Božuju. Bo hetaje treba było rabić, i taho nie prapuskać.

Гора вам, фарысэям, што любіце ў сынагогах сядзець наперадзе і вітаньні на плошчах.

 

Hora wam, faryzejam, što lubicie pieršyja łaŭki ŭ bažnicach i prywitańni na rynku.

Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што вы — як магілы схаваныя, над якімі людзі ходзяць і ня ведаюць таго.

 

Hora wam, bo wy jak mahiły, katorych nia widać, i ludzi, katoryja chodziać źwierchu, nia wiedajuć.

На гэта нехта з законьнікаў сказаў Яму: Настаўнік! кажучы гэта, Ты нас крыўдзіш.

 

Adkazwajučy-ž niejki wučony ŭ zakonie, skazaŭ jamu: Wučyciel, hetaje haworačy, ty robiš i nam hańbu.

Але Ён сказаў: і вам, законьнікам, гора, што ўскладваеце на людзей ёрмы непасільныя, а самыя і адным пальцам не кранаеце іх.

 

A jon skazaŭ: I wam, wučonym u zakonie, hora! Bo wy nakładajecie na ludziej ciažary, jakich jany nasić nia mohuć, a sami wy adnym palcam wašym nie kraniecio ciažaraŭ.

Гора вам, што будуеце могільнікі прарокам, якіх забілі бацькі вашыя:

 

Hora wam, katoryja budujecie hraby prarokam, baćki-ž wašyja zabiwali ich.

гэтым самым вы сьведчыце пра дзеі бацькоў вашых і згаджаецеся зь імі; бо яны забілі прарокаў, а вы будуеце ім помнікі.

 

Sapraŭdy wy świedčycie, što zhadžajeciesia z učynkami ajcoŭ wašych; bo jany-to ich zabiwali, a wy budujecie ichnyja hraby.

Таму і мудрасьць Божая сказала: пашлю да іх прарокаў і апосталаў, і зь іх адных заб’юць, а другіх прагоняць;

 

Dziela hetaha i mudraść Božaja skazała: Pašlu da ich prarokaŭ i apostałaŭ, i z ich zabjuć i buduć praśledawać;

хай спагоніцца з роду гэтага кроў усіх прарокаў, пралітая ад стварэньня сьвету,

 

kab była spahnana ad hetaha rodu kroŭ usich prarokaŭ, jakaja była pralita ad zakładzin świetu,

ад крыві Авеля да крыві Захара, забітага паміж ахвярнікам і храмам. Праўда, кажу вам, спагоніцца з роду гэтага.

 

ad krywi Abela až da krywi Zachara, jaki zhinuŭ miž aŭtarom i światyniaj. Sapraŭdy kažu wam, budzie spahnana ad hetaha rodu.

Гора вам, законьнікам, што вы ўзялі ключ разуменьня: самыя не ўвайшлі і ўваходзіць перашкодзілі.

 

Hora wam, wučonym u zakonie, bo wy ŭziali kluč razumieńnia; wy sami nie ŭwajšli, i pieraškadžali tym, katoryja ŭwachodzili.

Калі Ён казаў ім гэта, кніжнікі і фарысэі пачалі заўзята падступацца да Яго, вымагаючы ў Яго адказаў на многае,

 

Kali-ž jon hetaje da ich hawaryŭ, faryzei i wučonyja ŭ zakonie pačali mocna prystawać i zasypać jaho mnohimi pytańniami, cikujučy na jaho i starajučysia zławić niešta z wusnaŭ jahonych, kab abwinawacić jaho.

цікуючы за Ім і стараючыся падлавіць што-небудзь з вуснаў Ягоных, каб зьвінаваціць Яго.