Лукаша 13 разьдзел
Паводле Лукаша Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Рeraklad V. Hadleuski
У гэты час прыйшлі некаторыя і расказалі Яму пра Галілеянаў, чыю кроў Пілат зьмяшаў з ахвярамі іхнімі.
A ŭ hetym časie pryjšli niekatoryja, pawiedamlajučy jaho ab halilejanach, jakich kroŭ Piłat źmiašaŭ z ich achwiarami.
Ісус сказаў ім на гэта: ці думаеце вы, быццам гэтыя Галілеяне сталі грашнейшыя за ўсіх Галілеянаў, што так пацярпелі?
I adkazwajučy skazaŭ im: Wy dumajecie, što hetyja halilejanie byli bolej hrešnyja za ŭsich halilejan, što jany hetak paciarpieli?
Не, кажу вам; але калі не пакаецеся, усе гэтак сама загінеце.
Nie, kažu wam, ale kali nia budziecie mieć pakuty, usie taksama pahiniecie.
Альбо, ці думаеце, што тыя васямнаццаць чалавек, на якіх упала вежа Сілаамская і забіла іх, былі вінаватыя больш за ўсіх, хто жыве ў Ерусаліме?
Tak jak tyja wasiemnaccacioch, na katorych upała wieža ŭ Siłoe i zabiła ich, wy dumajecie, što i jany byli bolej winawatymi za ŭsich ludziej, žywučych u Jeruzalimie?
Не, кажу вам; але калі не пакаецеся, усе гэтак сама загінеце.
Nie, kažu wam, ale kali pakuty nia budziecie čynić, usie taksama pahiniecie.
І сказаў гэтую прытчу: нехта меў у сваім вінаградніку пасаджаную смакоўніцу, і прыйшоў шукаць плоду на ёй, і не знайшоў;
Skazaŭ-ža i hetaje padabienstwa: Niechta mieŭ fihowaje dzierawa, pasadžanaje ŭ swaim winahradniku; i pryjšoŭ, šukajučy płodu na im, i nie znajšoŭ.
і сказаў вінаградару: вось, я трэйці год прыходжу шукаць плоду на гэтай смакоўніцы і не знаходжу; сьсячы яе, навошта яна і зямлю займае?
I skazaŭ da winahradara: Woś try hady, jak ja prychodžu, šukajučy płodu na hetaj fizie, i nie znachodžu. Dyk zrubaŭ jaje, našto jana i ziamlu zajmaje?
Але той сказаў яму ў адказ: спадару! пакінь яе і на сёлета, пакуль я акапаю яе і абкладу гноем:
A jon adkazwajučy skazaŭ jamu: Panie, pakiń jaje i na hety hod, až pakul jaje nie akapaju i abłažu hnojem,
ці ня ўродзіць плоду; калі ж не, налета сьсячэш яе.
a može jana pryniasie płod; a kali nie, to potym jaje zrubaješ.
У адной сынагозе Ён вучыў у суботу;
I byŭ nawučajučy ŭ ichnaj bažnicy ŭ subotu.
там была жанчына, якая васямнаццаць гадоў мела духа немачы: яна была скурчаная і не магла выпрастацца.
I woś žančyna, jakaja mieła ducha niemačy praz wasiemnaccać hadoŭ, i była jana skorčyŭšysia i zusim nie mahła ŭzhlanuć uwierch.
Ісус, угледзеўшы яе, падышоў і сказаў ёй: жанчына! ты вызваляешся ад недужы тваёй.
Kali Jezus uwidzieŭ jaje, paklikaŭ jaje da siabie i skazaŭ jej: Žančyna, ty zwolniena ad niemačy twajej!
І ўсклаў на яе рукі; і яна адразу выпрасталася і пачала славіць Бога.
I ŭzłažyŭ na jaje ruki, i zaraz-ža wyprastawałasia i sławiła Boha.
Пры гэтым начальнік сынагогі, абураючыся, што Ісус ацаліў у суботу, сказаў люду: ёсьць шэсьць дзён, у якія можна рабіць: у тыя і прыходзьце ацаляцца, а ня ў дзень суботні.
A staršy nad bažnicaju, zahniewaŭšysia, što jezus azdaraŭlaŭ u subotu, adazwaŭšysia, skazaŭ da hramady: Jość šeść dzion, u katorych treba pracawać, dyk u hetyja prychodźcie i lačeciesia, a nie ŭ dzień subotni.
Гасподзь сказаў яму ў адказ: крывадушнік! ці не адвязвае кожны з вас вала свайго альбо асла ад ясьляў у суботу, і ці не вядзе паіць?
Adkazwajučy-ž jamu Pan skazaŭ: Krywadušniki, ci-ž kožny z was nie adwiazwaje ŭ subotu swajho wała abo asła ad žołabu i nie wiadzie napaić?
а гэтую дачку Абрагамаву, якую зьвязаў сатана вось ужо васямнаццаць гадоў, ці ня трэба было вызваліць яе ад повязяў тых у дзень суботні?
A hetaju dačku Abrahama, jakuju djabał byŭ źwiazaŭšy woś wasiemnaccać hadoŭ, ci-ž nia treba było raźwiazać ad hetaj wiazi ŭ dzień subotni?
І калі казаў Ён гэта, усе супраціўнікі Ягоныя пасароміліся; і ўвесь люд радаваўся за ўсе слаўныя дзеі Ягоныя.
I kali hetaje hawaryŭ, ustydalisia ŭsie praciŭniki jaho, a ŭwieś narod radawaŭsia z usiaho, što słaŭna dziejałasia praz jaho.
А Ён сказаў: на што падобнае Царства Божае, і да чаго прыпадобню яго?
Dyk hawaryŭ: Da čaho padobnaje karaleŭstwa Božaje i da čaho padobnym paliču jaho?
яно падобнае на зерне гарчычнае, якое, узяўшы, чалавек пасадзіў у садзе сваім: і вырасла, і зрабілася вялікім дрэвам, і птушкі нябесныя хаваліся ў гольлі яго.
Jano padobnaje da harčyčnaha ziarniaci, jakoje ŭziaŭšy čaławiek kinuŭ u swoj harod; i wyrasła, i stałasia wialikim drewam, i ptuški niabiesnyja adpačywali na halinach jahonych.
Яшчэ сказаў: да чаго прыпадобню Царства Божае?
I iznoŭ skazaŭ: Da čaho padobnym paliču karaleŭstwa Božaje?
Яно падобнае на закваску, якую жанчына, узяўшы, паклала ў тры меры мукі, пакуль не закісла ўсё.
Jano padobnaje da kwasu, jaki ŭziaŭšy žančyna pałažyła ŭ try mierki muki, pakul usio nia ŭkisła.
І праходзіў гарадамі і селішчамі, вучачы і кіруючыся да Ерусаліма.
I išoŭ praz harady i miastečki, nawučajučy, i adbywajučy padarožu ŭ Jeruzalim.
Нехта сказаў Яму: Госпадзе! няўжо мала тых, што ратуюцца? А Ён сказаў ім:
A niechta skazaŭ jamu: Panie, ci mała takich, što buduć zbaŭleny? Jon-ža skazaŭ da ich:
імкнецеся ўвайсьці праз вузкую браму, бо, маўляю вам, многія паспрабуюць увайсьці і ня здолеюць.
Starajciesia ŭwajści praz ciesnuju bramu. Bo kažu wam, što mnohija buduć chacieć uwajści, i nia zmohuć.
Калі гаспадар дома ўстане і зачыніць дзьверы, тады вы, стоячы знадворку, пачняце стукаць у дзьверы і казаць: «Госпадзе! Госпадзе! адчыні нам», але Ён скажа вам у адказ: «ня ведаю вас, адкуль вы»;
A kali haspadar uwojdzie i zamknie dźwiery, wy pačniecio stajać na dware i stukać u dźwiery, kažučy: Panie, adčyni nam. A jon adkazwajučy skaža wam: Nia znaju was, adkul wy.
тады пачняце казаць: «мы елі і пілі перад Табою, і на вуліцах нашых вучыў Ты».
Tady pačniecio hawaryć: My jeli pierad taboju i pili, i ty na wulicach našych nawučaŭ.
Але Ён скажа: «кажу вам: ня ведаю вас, адкуль вы; адыдзеце ад Мяне ўсе, хто ўчыняе няпраўду».
I skaža wam: Nia znaju was, adkul wy. Adyjdziecie ad mianie ŭsie čyniačyja niahodnaść.
Там будзе плач і скрыгат зубоў, калі ўбачыце Абрагама, Ісаака і Якава і ўсіх прарокаў у Царстве Божым, а сябе выгнанцамі.
Tam budzie płač i skryhot zuboŭ, kali ŭbačycie Abrahama, i Izaaka, i Jakuba, i ŭsich prarokaŭ u karaleŭstwie Božym, a was proč wykinutych.
І прыйдуць з усходу і з захаду, і поўначы і поўдня і ўзьлягуць у Царстве Божым.
I pryjduć z uschodu i zachodu, i z poŭnačy i poŭdnia, i zasiaduć u karaleŭstwie Božym.
І вось, ёсьць апошнія, што будуць першымі, і ёсьць першыя, што будуць апошнімі.
I woś apošnimi jość tyja, katoryja buduć pieršymi, i pieršyja jość, katoryja buduć apošnimi.
У той дзень прыйшлі некаторыя фарысэі і казалі Яму: выйдзі адгэтуль, бо Ірад хоча забіць Цябе.
U toj-ža dzień padyjšli niekatoryja z faryzejaŭ, kažučy jamu: Wyjdzi i idzi adhetul, bo herad choča ciabie zabić.
І сказаў ім: ідзеце, скажэце гэтаму лісу: вось, выганяю нячыстых і аздараўляю сёньня і ў наступны дзень, і ў трэйці дзень скончу;
I skazaŭ im: Idziecie i skažecie hetaj lisicy: woś ja wyhaniaju djabłaŭ i čyniŭ azdaraŭleńni siahońnia, i zaŭtra, a na treci dzień dla mianie kaniec.
а зрэшты, мне трэба хадзіць сёньня, заўтра і ў наступны дзень, бо ня бывае, каб прарок загінуў па-за Ерусалімам.
adnak-ža treba mnie siahońnia i zaŭtra i pazaŭtra iści, bo nia moža być, kab prarok zhinuŭ pa-za Jeruzalimam.
Ерусаліме, Ерусаліме, што забіваеш прарокаў і камянямі пабіваеш пасланых да цябе! колькі разоў хацеў Я сабраць дзяцей тваіх, як птушка птушанят сваіх пад крылы, і вы не схацелі!
Jeruzalim, Jeruzalim, što zabiwaje prarokaŭ i kamianuješ tych, što pasłany da ciabie; skolki razoŭ chacieŭ ja sabrać dziaciej twaich, tak jak ptuška hniazdo swajo pad krylli, a ty nie chacieŭ!
Вось, застаецца вам дом ваш пусты, маўляю бо вам, што вы ня ўбачыце Мяне, пакуль ня прыйдзе час, калі скажаце: дабраславёны Той, Хто ідзе ў імя Госпада!
Woś astaniecca dla was dom waš pustym. A kažu wam, što nia ŭhledziecie mianie, pakul nia pryjdzie, kali skažacie: "Bahasłaŭleny, katory idzie ŭ imia Pana".