Лукаша 2 разьдзел
Паводле Лукаша Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Рeraklad V. Hadleuski
У тыя дні выйшаў ад кесара Аўгуста загад зрабіць перапіс па ўсёй зямлі.
I stałasia ŭ tyja dni, wyjšaŭ zahad ad cezara Aŭhusta, kab śpisać uwieś świet.
Гэты перапіс быў першы ў праўленьне Квірынія Сірыяй.
Hety pieršy śpis byŭ zrobleny načalnikam Syryi Cyrynam.
І пайшлі ўсе запісвацца, кожны ў свой горад.
I išli ŭsie, kab zapisacca, kožny ŭ swajo miesta.
Пайшоў таксама і Язэп з Галілеі, з горада Назарэта, у Юдэю, у горад Давідаў, называны Віфляемам, бо ён быў з дому і роду Давідавага,
Pajšoŭ-ža i Jazep z Halilei, z miesta Nazaretu, u Judeju, u miesta Dawida, jakoje zawiecca Betlejem, zatym što byŭ z domu i rodu Dawida,
запісацца з Марыяю, заручанаю яму жонкай, якая была цяжарная.
kab zapisacca z Maryjaj, pašlubawanaj z im žonkaj, jakaja była ŭciažku.
Калі ж былі яны там, настаў час радзіць Ёй;
Stałasia-ž, kali jany tam byli, wypaŭnilisia dni, kab radziła.
і нарадзіла Сына Свайго першынца, і спавіла Яго, і паклала Яго ў ясьлі, бо ня было ім месца ў гасьцініцы.
I naradziła syna swajho pierwarodnaha, i spawiła jaho ŭ pialonki i pałažyła jaho ŭ žołabie, bo nia było im miesca ŭ zajeździe.
У той краіне былі на полі пастухі, якія трымалі начную варту каля статку свайго.
I byli ŭ tej-ža wakolicy pastuchi, jakija nia spali, adbywajučy načnyja warty kala swajej stady.
Раптам зьявіўся ім анёл Гасподні, і слава Гасподняя апраменіла іх; і спалохаліся страхам вялікім.
I woś anieł Pana staŭ kala ich i jasnaść Božaja adusiul ich aświaciła i aharnuŭ ich wialiki strach.
І сказаў ім анёл: ня бойцеся; я ўзьвяшчаю вам вялікую радасьць, якая будзе ўсім людзям:
I skazaŭ im anieł: Nia bojciesia, bo woś abwiaščaju wam wialikuju radaść, jakaja budzie dla ŭsiaho narodu,
бо сёньня нарадзіўся вам у горадзе Давідавым Збаўца, Які ёсьць Хрыстос Гасподзь;
što wam siańnia ŭ mieście Dawida naradziŭsia Zbaŭca, katory jość Chrystus Pan.
і вось вам знак: вы знойдзеце Дзіця ў пялюшках, Яно ляжыць у ясьлях.
I hety wam znak: Znojdziecie dzicia, spawitaje ŭ pialonki i pałožanaje ŭ žołabie.
І раптоўна зьявілася з анёлам шматлікае войска нябеснае, славячы Бога і заклікаючы:
I zaraz źjawiłasia z aniełam mnostwa wojska niabiesnaha, chwalačych Boha i kažučych:
слава ў вышынях Богу, і на зямлі мір, і ў людзях добрая воля.
Sława na wyšyni Bohu, i na ziamli supakoj ludziam dobraje woli.
Калі анёлы адыйшлі ад іх на неба, пастухі сказалі адзін аднаму: хадзем у Віфляем і паглядзім, што там сталася, пра што абвясьціў нам Гасподзь.
I stałasia, kali anieły adyjšli ad ich da nieba, pastuchi hawaryli adzin da druhoha: Pojdziem až u Betlejem i pahladzim taho słowa, jakoje stałasia, jakoje pakazaŭ nam Pan.
І пасьпяшаўшыся, прыйшлі, і знайшлі Марыю і Язэпа, і Дзіцятка, Якое ляжала ў ясьлях.
I pryjšli śpiašajučy, i znajšli Maryju i Jazepa i dzicia pałožanaje ŭ žołabie.
А ўбачыўшы, расказалі пра тое, што было абвешчана ім пра Дзіцятка Гэтае.
A ŭbačyŭšy, raskazwali ab słowie, jakoje było im skazana ab hetym dziciaci.
І ўсе, хто чуў, дзівавалі з таго, што расказвалі ім пастухі.
I ŭsie, što čuli, dziwilisia z taho, što da ich pastuchi hawaryli.
А Марыя прымала ўсе словы гэтыя, складаючы ў сэрцы Сваім.
A Maryja pierachoŭwała ŭsie hetyja słowy, razwažajučy ŭ sercy swaim.
І вярнуліся пастухі, славячы і хвалячы Бога за ўсё тое, што чулі і бачылі, як ім сказана было.
I wiarnulisia pastuchi, sławiačy i chwalačy Boha za ŭsio, što čuli i bačyli, jak im było skazana.
Як прайшло восем дзён, калі трэба было абрэзаць Дзіцятка, далі Яму імя Ісус, названае анёлам раней зачацьця Ягонага ва ўлоньні.
I kali minuła wosiem dzion, kab było abrezana dzicia, dali jamu imia Jezus, jakoje było nazwana aniełam pierš, čym jon začaŭsia ŭ łonie.
А калі споўніліся дні ачышчэньня іхняга паводле закона Майсеевага, прынесьлі Яго ў Ерусалім, каб явіць Госпаду,
I kali wypaŭnilisia dni ačyščeńnia jaje pawodle zakonu Majsieja, zaniaśli jaho ŭ Jeruzalim, kab stawić jaho Panu,
як прадпісана ў законе Гасподнім, каб усякае дзіцятка мужчынскага полу, якое размыкае ўлоньне, было прысьвечана Госпаду;
jak napisana jość u zakonie Pana: Što "kožny pierwarodny mužčynskaha rodu budzie nazwany światym Panu" (Wych. 13, 2),
і каб прынесьлі ў ахвяру, паводле сказанага ў законе Гасподнім, дзьве галубкі альбо два птушаняты галубіныя.
i kab dać achwiaru, pawodle taho, što skazana ŭ zakonie Pana, paru turkoŭ abo dwa hałubki.
Тады быў у Ерусаліме чалавек, імем Сымон. Ён быў муж праведны і пабожны, чакаў суцяшэньня Ізраілевага; і Дух Сьвяты быў на ім.
I woś byŭ u Jeruzalimie čaławiek, jakomu na imia Symon, a čaławiek hety sprawiadliwy i bahabojny, čakajučy paciechi Izraila, i Duch światy byŭ u im.
Яму было прадказана Духам Сьвятым, што ён ня ўбачыць сьмерці, пакуль ня ўбачыць Хрыста Гасподняга.
I atrymaŭ jon abjawu ad Ducha światoha, što nia ŭbačyć śmierci, kali pierš nia ŭhledzić Chrystusa Panskaha.
І прыйшоў ён па натхненьні ў храм. І калі бацькі прынесьлі Дзіцятка Ісуса, каб выканаць над Ім законны абрад,
I pryjšoŭ u Duchu ŭ światyniu. I kali ŭnosili dzicia Jezus baćki jahony, kab učynić za jaho pawodle zwyčaju zakonu,
ён узяў Яго на рукі, праславіў Бога і сказаў:
uziaŭ i jon jaho na ruki swaje, i bahasławiŭ Boha i skazaŭ:
сёньня адпускаеш раба Твайго, Уладыка, паводле слова Твайго, зь мірам;
Ciapier adpuskaješ słuhu twajho, Panie,pawodle słowa twajho, u supakoju,
бо бачылі вочы мае збавеньне Тваё,
bo wočy maje ŭbačyli zbaŭleńnie twajo,
якое Ты ўгатаваў перад абліччам усіх народаў,
jakoje pryhatowiŭ ty pierad woblikam usichnarodaŭ:
сьвятло на асьвятленьне язычнікаў, і славу народу Твайго Ізраіля.
Światło na aświačeńnie pahanaŭi sławu narodu twajho Izrailskaha.
А Язэп і Маці Ягоная дзівавалі ад сказанага пра Яго.
A baćka jahony i matka dziwilisia z taho, što hawaryłasia ab im.
І дабраславіў іх Сымон, і сказаў Марыі, Маці Ягонай: вось, ляжыць Гэты на ўпадак і на ўзвышэньне многіх у Ізраілі і на азнаку нязгодаў, —
I bahasławiŭ ich Symon i skazaŭ da Maryi, matki jahonaj: Woś hety pałožany jość na ŭpadak i na paŭstańnie mnohich u Izrailu, i na znak, jakomu praciwicca buduć;
і Табе Самой зброя пратне душу, — каб адкрыліся помыслы многіх сэрцаў.
i praz twaju ŭłasnuju dušu projdzie mieč, kab byli wyjaŭleny dumki z mnohich sercaŭ.
І была таксама Ганна прарочыца, дачка Фануілава, з роду Асіравага, якая дажыла да глыбокай старасьці, пражыўшы з мужам ад дзявоцтва свайго сем гадоў,
I była Hanna praročyca, dačka Fanuela, z pakaleńnia Asera. Jana była pažyłaja ŭ dniach swaich, i žyła z swaim mužam siem hadoŭ ad swajho dziawoctwa,
удава гадоў васьмідзесяці чатырох, якая не адыходзіла ад храма, постам і малітваю служачы Богу дзень і ноч.
a była jana ŭdawoju až da wosiemdziesiat čatyroch hadoŭ. Jana nie adychodziła ad światyni, postami i malitwami słužačy i ŭdzień i ŭnačy.
І яна, у тую самую гадзіну падышоўшы, славіла Госпада і казала пра Яго ўсім, хто чакаў ратунку ў Ерусаліме.
I jana, u hetu samuju hadzinu nadyjšoŭšy, sławiła Pana i hawaryła ab im usim, jakija čakali adkupleńnia Izraila.
І калі яны зрабілі ўсё паводле закона Гасподняга, вярнуліся ў Галілею, у горад свой Назарэт.
I kali spoŭnili ŭsio pawodle zakonu Pana, wiarnulisia ŭ Halileju, u swajo miesta Nazaret.
А Дзіця расло і мацавалася духам, напаўняючыся мудрасьцю; і мілата Божая была на Ім.
A dzicia rasło i nabirała siły, poŭnaje mudraści, i łaska Božaja była ŭ im.
Кожны год бацькі Ягоныя хадзілі ў Ерусалім на сьвята Пасхі.
I chadzili baćki jahony praz usie hady ŭ Jeruzalim na ŭračysty dzień Paschi.
І калі Яму было дванаццаць гадоў, прыйшлі яны таксама як звычайна ў Ерусалім на сьвята;
I kali jamu było dwanaccać hadoŭ, jany prjšli ŭ Jeruzalim pawodle zwyčaju światočnaha dnia,
калі ж, пасьля заканчэньня дзён сьвята, вярталіся, застаўся Хлопчык Ісус у Ерусаліме; і не заўважылі таго Язэп і Маці Ягоная;
i skončyŭšy dni, kali waročalisia, astałosia dzicia Jezus u Jeruzalimie, i nia wiedali baćki jahony.
але думалі, што Ён ідзе зь іншымі; прайшоўшы ж дзённы шлях, пачалі шукаць Яго сярод родзічаў і знаёмых;
A dumajučy, što jon jość u družynie, uwajšli dzień darohi i šukali jaho miž swajakami i znajomymi.
і не знайшоўшы Яго, вярнуліся ў Ерусалім, шукаючы Яго.
I nie znajšoŭšy, wiarnulisia ŭ Jeruzalim, šukajučy jaho.
Праз тры дні знайшлі Яго ў храме, сядзеў сярод настаўнікаў, слухаў іх і распытваў іх;
I stałasia, paśla troch dzion znajšli jaho ŭ światyni, jak siadzieŭ pasiarod wučonych, słuchajučy ich i pytajučysia ŭ ich.
усе, хто слухаў Яго, зьдзіўляліся з розуму і адказаў Ягоных.
Usie-ž, katoryja słuchali jaho, dziwilisia z rozumu i adkazaŭ jahonych.
І ўбачыўшы Яго, зьдзівіліся; і Маці Ягоная сказала Яму: Дзіця! што Ты зрабіў з намі? вось, бацька Твой і Я зь вялікаю скрухаю шукалі Цябе.
I ŭbačyŭšy ździwilisia; i skazała da jaho matka jahona: Synie, našto ty nam zrabiŭ hetak? Woś ajciec twoj i ja harotnyja šukali ciabie.
Ён сказаў ім: навошта было вам шукаць Мяне? ці вы ня ведалі, што Я павінен быць у тым, што належыць Айцу Майму?
I skazaŭ im: Čaho-ž wy mianie šukali? Ci wy nia wiedali, što treba mnie być u tych sprawach, jakija jość Ajca majho?
Але яны не зразумелі сказаных Ім словаў.
A jany nie razumieli słowa, jakoje skazaŭ im.
І Ён пайшоў зь імі і прыйшоў у Назарэт; і быў у паслушэнстве ім. І Маці Ягоная захоўвала ўсе словы гэтыя ў сэрцы Сваім.
I pajšoŭ z imi, i pryjšoŭ u Nazaret, i byŭ im paddany. A matka jahona ŭsie hetyja słowy pierachoŭwała ŭ sercy swaim.
А Ісус мацаваўся ў мудрасьці і росьце і ў любові ў Бога і людзей.
A Jezus ros u mudraści, i ŭ hadoch, i ŭ łascy ŭ Boha i ŭ ludziej.
