Яна 19 разьдзел

 

 

Тады Пілат узяў Ісуса і загадаў біць Яго.

 

Dyk tady Piłat uziaŭ Jezusa i ŭbičawaŭ.

І воіны, сплёўшы вянок цярновы, усклалі Яму на галаву, і апранулі Яго ў пурпуру,

 

A žaŭniery, sploŭšy wianok z cierniaŭ, uzłažyli jamu na haławu i apranuli jaho ŭ čyrwonaje adzieńnie.

і казалі: радуйся, Цару Юдэйскі! І білі Яго па шчоках.

 

I padychodzili da jaho i kazali: Budź prywitany, karol žydoŭski! I dawali jamu pa ščokach.

Пілат зноў выйшаў і сказаў ім: вось я выводжу Яго да вас, каб вы ведалі, што я не знаходжу ў Ім ніякае віны.

 

Dyk Piłat iznoŭ wyjšaŭ wonki i skazaŭ im: Woś ja wywodžu jaho wam wonki, kab wy paznali, što ja nie znachodžu ŭ im nijakaje winy.

Тады выйшаў Ісус у цярновым вянку і ў пурпуры. І сказаў ім Пілат: вось, Чалавек!

 

I wyjšaŭ Jezus, niesučy ciarnowy wianok i čyrwonuju wopratku. I skazaŭ im: Wo čaławiek!

Калі ж убачылі Яго першасьвятары і служкі, дык закрычалі: укрыжуй, укрыжуй Яго! Пілат кажа ім: вазьмеце Яго вы і ўкрыжуйце, бо я не знаходжу ў Ім віны.

 

Dyk kali ŭbačyli jaho archiświatary i słuhi, kryčali, kažučy: Ukryžuj jaho! Skazaŭ im Piłat: Waźmiecie wy jaho i ŭkryžujcie, bo ja ŭ im nie znachodžu winy.

Юдэі адказвалі яму: мы маем закон, і паводле закона нашага Ён павінен памерці, бо зрабіў Сябе Сынам Божым.

 

Adkazali jamu žydy: My majem zakon, a pawodle zakonu jon pawinien pamierci, bo zrabiŭ siabie Synam Božym.

Пілат, пачуўшы гэтае слова, яшчэ больш напалохаўся,

 

Kali-ž Piłat pačuŭ hetuju mowu, jašče bolej zbajaŭsia.

і зноў увайшоў у прэторыю, і сказаў Ісусу: адкуль Ты? Але Ісус ня даў яму адказу.

 

I ŭwajšoŭ iznoŭ u pretoryju i skazaŭ da Jezusa: Adkul ty? Ale Jezus nia daŭ jamu adkazu.

Пілат кажа Яму: мне не адказваеш? ці ня ведаеш, што я маю ўладу Цябе крыжаваць і ўладу маю Цябе адпусьціць?

 

Dyk skazaŭ jamu Piłat: Sa mnoju nie haworyš? Nia wiedaješ, što ja maju ŭładu ŭkryžawać ciabie i maju ŭładu puścić ciabie?

Ісус адказваў: ты ня меў бы над Мною ніякае ўлады, калі б ня было дадзена табе зьверху; таму большы грэх на тым, хто перадаў Мяне табе.

 

Adkazaŭ Jezus: Nia mieŭ-by ty nada mnoju nijakaje ŭłady, kali-b tabie nia było dadziena zhary. Dziela hetaha toj, chto mianie wydaŭ tabie, maje bolšy hrech.

З гэтага часу Пілат намагаўся адпусьціць Яго. А Юдэі крычалі: калі адпусьціш Яго, ты ня прыяцель кесару; кожны, хто робіць сябе царом, супрацівіцца кесару.

 

I ad taho času staraŭsia Piłat puścić jaho. Ale žydy kryčali, kažučy: Kali hetaha puściš, ty nia druh cezaru, bo kožny, chto siabie robić karalom, supraciŭlajecca cezaru.

Пілат, пачуўшы гэтае слова, вывеў Ісуса і сеў на судзілішчы, на месцы, якое называецца Ліфастратон, а па-Габрэйску Гаввафа.

 

A Piłat, pačuŭšy hetyja mowy, wywieŭ Jezusa wonki i sieŭ na sudowym pasadzie, na miescy, jakoje zawiecca Litostrotos, a pa-žydoŭsku Habbata.

Тады была пятніца перад Пасхаю, і гадзіна шостая. І сказаў Пілат Юдэям: вось, Цар ваш!

 

Byŭ-ža dzień pryhatawańnia Paschi, hadzina jak-by šostaja. I skazaŭ žydom: Woś waš karol!

Але яны закрычалі: вазьмі, вазьмі, укрыжуй Яго! Пілат кажа ім: каб Цара вашага крыжаваць? Першасьвятары адказвалі: няма ў нас цара апроч кесара.

 

Ale jany kryčali: Waźmi, waźmi, ukryžuj jaho! Skazaŭ im Piłat: Karala wašaha ŭkryžuju? Adkazali archiświatary: My nia majem karala, aproč cezara.

Тады нарэшце ён аддаў Яго ім на крыжаваньне. І ўзялі Ісуса і павялі.

 

Dyk tady wydaŭ im jaho, kab byŭ ukryžawany. Ukryžawańnie Jezusa Chrysta I ŭziali Jezusa i wywieli.

І, нясучы крыж Свой, Ён выйшаў на месца, называнае Лобным, па-Габрэйску Галгофа;

 

A niasučy kryž dla siabie, wyjšaŭ na toje miesca, jakoje zawiecca Trupnoha Čerapu, a pa-žydoŭsku Hołhota,

там укрыжавалі Яго і зь Ім двух іншых, па адзін і па другі бок, а пасярэдзіне Ісуса.

 

dzie jaho ŭkryžawali; a z im druhich dwuch z adnaho boku i z druhoha, a Jezus pasiaredzinie.

А Пілат напісаў і надпіс паставіў на крыжы. Напісана было: Ісус Назарэй, Цар Юдэйскі.

 

Napisaŭ-ža Piłat i nadpis i pamiaściŭ na kryžy. A było napisana: Jezus Nazarenski, karol žydoŭski.

Гэты надпіс чыталі многія Юдэі, бо месца, дзе быў укрыжаваны Ісус, было недалёка ад горада, і напісана было па-Габрэйску, па-Грэцку, па-Рымску.

 

Dyk hety nadpis čytali mnohija z žydoŭ, bo miesca, dzie byŭ ukryžawany Jezus, było blizka horadu. Było-ž napisana pa-žydoŭsku, pa-hrecku i pa-łacinsku.

А першасьвятары Юдэйскія сказалі Пілату: ня пішы: Цар Юдэйскі, а што Ён казаў: Я Цар Юдэйскі.

 

Dyk žydoŭskija archiświatary kazali Piłatu: Nia pišy: "Karol žydoŭski", ale što jon kazaŭ: "Ja jość karol žydoŭski".

Пілат адказваў: што я напісаў, тое напісаў.

 

Adkazaŭ Piłat: što ja napisaŭ, to napisaŭ.

А воіны, калі ўкрыжавалі Ісуса, пабралі адзежу Ягоную і падзялілі на чатыры долі, кожнаму воіну доля, і хітон; а хітон быў не пашыты, а ўвесь тканы зьверху.

 

A žaŭniery, ukryžawaŭšy jaho, uziali jahonaje adzieńnie i zrabili čatyry čaści, i sukniu. A suknia była niazšywanaja, ad wierchu ŭsia tkanaja.

І вось сказалі адзін аднаму: ня будзем разьдзіраць яго, а кінем на яго жэрабя, чый будзе; — хай збудзецца сказанае ў Пісаньні: «падзялілі рызы Мае між сабою і за адзежу Маю кідалі жэрабя». Так учынілі воіны.

 

Dyk skazali adzin da druhoha: Nia režma jaje, ale kińma ab jaje los, čyja budzie. Kab spoŭniłasia pisańnie, jakoje kaža: "Padzialili miž saboju adzieńnie majo, a ab sukniu maju kinuli los" (Ps. 22, 19). Dyk žaŭniery hetaje i zrabili.

Каля крыжа Ісуса стаялі Маці Ягоная, і сястра Маці Ягонай Марыя Клеопава, і Марыя Магдаліна.

 

Stajali-ž kala kryža Jezusawa matka jahona, i siastra matki jahonaj, Maryja Kleofawa, i Maryja Mahdalena.

Ісус, убачыўшы Маці і вучня, які тут стаяў, якога любіў, кажа Маці Сваёй: Жанчына! вось, сын Твой.

 

Dyk kali-ž ubačyŭ Jezus matku i wučnia stajačaha, katoraha lubiŭ, skazaŭ swajej matcy: Žančyna, woś syn twoj.

Потым кажа вучню: вось, Маці твая! І з гэтага часу вучань гэты ўзяў Яе да сябе.

 

Potym skazaŭ wučniu: Woś matka twaja. I ad taje časiny ŭziaŭ jaje wučań da siabie.

Пасьля таго Ісус, ведаючы, што ўжо ўсё сталася, каб збылося Пісаньне, кажа: піць.

 

Paśla Jezus, wiedajučy, što ŭsio dakanałasia, kab dakanałasia Pisańnie, skazaŭ: Smahnu.

Тут стаяў посуд, поўны воцату. Воіны, намачыўшы воцатам губку і накалоўшы на ісоп, паднесьлі да вуснаў Ягоных.

 

Była-ž pastanaŭlenaja pasudzina, poŭnaja woctu. I jany hubku, poŭnuju woctu, uździeŭšy na tryścinu, padali da jahonych wusnaŭ.

І калі Ісус скаштаваў воцату, сказаў: збылося! І нахіліўшы галаву, аддаў дух.

 

Dyk kali Jezus pryniaŭ wocat, skazaŭ: Dakanałasia. I schiliŭšy haławu, wydaŭ duch.

Але як што тады была пятніца, дык Юдэі, каб не пакінуць целаў на крыжы ў суботу, бо тая субота была дзень вялікі, прасілі Пілата, каб перабіць у іх галені і зьняць іх.

 

Dyk žydy, zatym što byŭ dzień Pryhatawańnia, kab nie astalisia cieły na kryžy ŭ subotu, bo byŭ wialiki toj dzień suboty, prasili Piłata, kab pałamać im haleni i źniać.

І вось, прыйшлі воіны, і ў першага перабілі галені, і ў другога, укрыжаванага зь Ім;

 

Dyk pryjšli žaŭniery, i pieršamu pałamali haleni, i druhomu, što byŭ z im ukryžawany.

а, падышоўшы да Ісуса, як убачылі Яго ўжо мёртвага, не перабілі ў Яго галені,

 

Ale pryjšoŭšy da Jezusa, jak ubačyli jaho ŭžo pamioršaha, nie łamali jamu haleniaŭ,

а адзін воін кап’ём працяў Яму рэбры, і адразу выцекла кроў і вада.

 

ale adzin z žaŭnieraŭ adčyniŭ jahony bok pikaju, i zaraz-ža wyjšła kroŭ i wada.

І хто бачыў, засьведчыў, і праўдзівае сьведчаньне ягонае; ён ведае, што кажа ў ісьціне, каб вы паверылі;

 

A toj, chto widzieŭ, daŭ paświedčańnie, i praŭdziwaje jość jahonaje paświedčańnie; i jon wiedaje, što praŭdu kaža, kab i wy wieryli.

бо гэта сталася, хай збудзецца Пісаньне: «косьць Ягоная хай ня будзе зламана».

 

Bo hetaje stałasia, kab spoŭniłasia Pisańnie: "Kaści jaho nie pałomicie" (Wych. 12, 46).

Гэтак сама і ў іншым месцы Пісаньне кажа: «паглядзяць на Таго, Каго працялі».

 

I iznoŭ druhoje Pisańnie kaža: "Ubačać, kaho prabili" (Zachar. 12, 10).

Пасьля гэтага Язэп з Арыматэі, вучань Ісуса, але тайны — ад страху перад Юдэямі, прасіў у Пілата, каб зьняць Цела Ісусава; і Пілат дазволіў. Той пайшоў і зьняў Цела Ісусава.

 

Paśla-ž hetaha prasiŭ Piłata Jazep z Arymatei — tamu što jon byŭ wučniem Jezusa, ale tajnym dziela strachu pierad žydami — kab źniać cieła Jezusa. I Piłat pazwoliŭ. Dyk pryjšoŭ i źniaŭ cieła Jezusa.

Прыйшоў таксама і Мікадым, які прыходзіў раней да Ісуса ўначы, і прынёс сумесь з альясу і сьмірны, літраў каля ста.

 

Pryjšoŭ i Mikodym, jaki prychodziŭ da Jezusa pierš unačy, niasučy miešaninu mirry i ałoesu kala sta funtaŭ.

І вось, узялі яны Цела Ісусавае і ўгарнулі яго ў палатно з пахошчамі, як звычайна хаваюць Юдэі.

 

I ŭziali cieła Jezusa i abwiazali jaho pałotnami razam z pachnidłami, tak jak jość zwyčaj u žydoŭ chawać.

На тым месцы, дзе Ён быў укрыжаваны, быў сад, і ў садзе была магіла новая, у якую яшчэ ніхто ня быў пакладзены:

 

A na miescy, dzie jon byŭ ukryžawany, byŭ sad, a ŭ sadzie nowy hrob, u katorym jašče nichto nia byŭ pałožany.

там паклалі Ісуса дзеля пятніцы Юдэйскай, бо магіла была блізка.

 

Dyk tam, dziela Pryhatawańnia žydoŭskaha, tamu što hrob byŭ blizka, pałažyli Jezusa.