Яна 21 разьдзел

 

 

Пасьля таго зноў зьявіўся Ісус вучням Сваім пры моры Тыверыядскім. А зьявіўся так:

 

Paśla iznoŭ źjawiŭsia Jezus wučniam kala Tyberyjadzkaha mora. A źjawiŭsia tak:

былі разам Сымон Пётр, і Тамаш, называны Блізьнюк, і Натанаіл з Каны Галілейскай, і сыны Зевядзеевыя, і двое іншых з вучняў Ягоных.

 

Byli razam Symon Piotr i Tamaš, katory zawiecca Dydymus, i Natanael, katory byŭ z Kany Halilejskaj, i syny Zebedeja, i druhija dwa z jahonych wučniaŭ.

Сымон Пётр кажа ім: іду лавіць рыбу. Кажуць яму: ідзём і мы з табою. Пайшлі, і адразу ўвайшлі ў лодку, і не злавілі ў тую ноч нічога.

 

Skazaŭ im Symon Piotr: Idu ławić rybu. Skazali jamu: Idziom i my z taboju. I wyjšli, i sieli ŭ łodku, i ŭ tuju noč nie zławili ničoha.

А як ужо разьвіднела, Ісус стаяў на беразе; але вучні не пазналі, што гэта Ісус.

 

Kali-ž nastała ranica, staŭ Jezus na bierazie: adnak wučni nie paznali, što heta Jezus.

Ісус кажа ім: дзеці! ці ёсьць у вас ежа якая? Яны адказалі Яму: няма.

 

Dyk Jezus skazaŭ im: Dzieci, ci majecie što jeści? Adkazali jamu: Nie.

А Ён сказаў ім: закіньце нерат па правы бок лодкі, і зловіце. Яны закінулі, і ўжо не маглі выцягнуць нерат ад мноства рыбы.

 

Skazaŭ im: Zakińcie sieć na prawy bok łodki i znojdziecie. Dyk zakinuli, i ŭžo nie mahli jaje ciahnuć dziela mnostwa ryby.

Тады вучань, якога любіў Ісус, кажа Пётру: гэта Гасподзь. А Сымон Пётр, пачуўшы, што гэта Гасподзь, апаясаўся шатай, — бо ён быў голы, — і кінуўся ў мора;

 

Dyk skazaŭ wučań, katoraha lubiŭ Jezus, Piatru: heta Pan. Symon Piotr, jak pačuŭ, što heta Pan, apajasaŭsia sukniaj, bo byŭ hoły, i kinuŭsia ŭ mora.

а іншыя вучні прыплылі ў лодцы, — бо недалёка былі ад зямлі, локцяў каля дзьвюхсот, — цягнучы нерат з рыбаю.

 

Druhija-ž wučni prypłyli ŭ łodcy (bo niedaloka byli ad ziamli, ale tak na dźwieście łokciaŭ), ciahnučy sieć ryby.

А калі выйшлі на зямлю, бачаць раскладзенае вогнішча і на ім ляжыць рыба і хлеб.

 

A jak wyjšli na ziamlu, ubačyli razłožanyja wuhli i rybu na ich pałožanuju, i chleb.

Ісус кажа ім: прынясеце рыбы, якое вы цяпер налавілі.

 

Skazaŭ im Jezus: Pryniasiecie ryby, jakoje wy ciapier naławili.

Сымон Пётр пайшоў і выцягнуў на зямлю нерат зь вялікімі рыбінамі, якіх было сто пяцьдзясят тры; і пры мностве такім не парвалася сетка.

 

Pajšoŭ Symon Piotr i wyciahnuŭ na ziamlu sieć, poŭnuju wialikich rybaŭ, što piaćdziesiat try. I choć hetulki było, sieć nie parwałasia.

Ісус кажа ім: прыйдзеце, абедайце. З вучняў жа ніхто не адважыўся папытацца ў Яго: хто Ты?, ведаючы, што гэта Гасподзь.

 

Skazaŭ im Jezus: Idziecie, abiedajcie. I nichto z siadziačych pry jadzie nie adwažyŭsia spytacca ŭ jaho: Chto ty? — wiedajučy, što heta Pan.

Ісус прыходзіць, бярэ хлеб і дае ім, гэтак сама і рыбу.

 

I padyjšoŭ Jezus, i ŭziaŭ chleb, i dawaŭ im, taksama i ryby.

Гэта ўжо трэйці раз зьявіўся Ісус вучням Сваім пасьля ўваскрэсеньня Свайго зь мёртвых.

 

Heta ŭžo treci raz źjawiŭsia Jezus swaim wučniam, paśla taho jak ustaŭ z umierłych.

І калі яны абедалі, Ісус кажа Сымону Пятру: Сымоне Ёнін! ці любіш ты Мяне больш, чым яны? Пётр кажа Яму: так, Госпадзе! Ты ведаеш, што я люблю Цябе. Ісус кажа яму: пасьві ягняты Мае.

 

Kali-ž paabiedali, skazaŭ Jezus Symonu Piatru: Symonie Janaŭ, ci ty lubiš mianie bolej, čym hetyja? Skazaŭ jamu: Tak, Panie, ty wiedaješ, što ja ciabie lublu. Skazaŭ jamu: Pasi baranki maje.

Яшчэ кажа яму другі раз: Сымоне Ёнін! ці любіш ты Мяне? Пётр кажа Яму: так, Госпадзе! Ты ведаеш, што я люблю Цябе. Ісус кажа яму: пасьві авечкі Мае.

 

Skazaŭ jamu iznoŭ: Symonie Janaŭ, ci ty lubiš mianie? Skazaŭ jamu: Tak, Panie, ty wiedaje, što ja ciabie lublu. Skazaŭ jamu: Pasi baranki maje.

Кажа яму трэйці раз: Сымоне Ёнін! ці любіш ты Мяне? Пётр замаркоціўся, што трэйці раз спытаўся ў яго: «ці любіш Мяне?» і сказаў Яму: Госпадзе! Ты ўсё ведаеш; Ты ведаеш, што я люблю Цябе. Ісус кажа яму: пасьві авечкі Мае;

 

Skazaŭ jamu treci raz: Symon Piotr, ci ty lubiš mianie? Zasmuciŭsia Piotr, što skazaŭ jamu treci raz: "Ci ty lubiš mianie"? i skazaŭ jamu: Panie, ty ŭsio wiedaješ, ty wiedaješ, što ja lublu ciabie. Skazaŭ jamu: Pasi awiečki maje.

праўду, праўду кажу табе: калі ты быў малады, дык апаясваўся сам і хадзіў, куды хацеў; а калі састарышся, дык выцягнеш рукі твае, і другі апаяша цябе і павядзе, куды ня хочаш.

 

Sapraŭdy, sapraŭdy kažu tabie, kali ty byŭ maładziejšy, ty padpiarazwaŭsia i chadziŭ, kudy chacieŭ. Ale kali pastareješ, wyciahnieš ruki twaje i druhi ciabie padpiaraža i pawiadzie, kudy ty nia chočaš.

А сказаў гэта, даючы зразумець, якою сьмерцю Пётр праславіць Бога. І, сказаўшы гэта, кажа яму: ідзі за Мною.

 

Hetaje-ž skazaŭ, aznačajučy, jakoju śmierciaj jon mieŭ usławić Boha. I skazaŭšy hetaje, skazaŭ jamu: Idzi za mnoju.

А Пётр, абярнуўшыся, бачыць — за ім ідзе вучань, якога любіў Ісус, і які на вячэры, на грудзі Яму схіліўшыся, сказаў: Госпадзе! хто Цябе прадасьць?

 

Piotr, abiarnuŭšysia, ubačyŭ taho wučnia, katoraha lubiŭ Jezus, idučaha za im, katory na wiačery i abapiorsia na hrudziach jahonych i skazaŭ: "Panie, chto heta, što ciabie wydaść"?

Яго ўбачыўшы, Пётр кажа Ісусу: Госпадзе! а ён што?

 

Dyk jaho kali ŭbačyŭ Piotr, skazaŭ Jezusu: Panie, a jon chto?

Ісус кажа яму: калі Я хачу, каб ён заставаўся, пакуль прыйду, што табе да таго? ты ідзі за Мною.

 

Skazaŭ jamu Jezus: Kali-b ja chacieŭ, kab jon tak astaŭsia, pakul ja pryjdu, tabie što da hetaha? Ty idzi za mnoju.

І пранеслася гэтае слова паміж братамі, што вучань той не памрэ. Але Ісус не сказаў яму, што не памрэ, а: калі Я хачу, каб ён заставаўся, пакуль прыйду, што табе да таго?

 

Dyk razyjšłasia hetaja mowa miž bratoŭ, što wučań toj nie pamre. Ale nie skazaŭ jamu Jezus: "Nie pamre", ale "Kali-b ja chacieŭ, kab jon tak astaŭsia, pakul ja pryjdu, što tabie da hetaha"?

Гэты вучань і сьведчыць пра гэта і напісаў гэта: і ведаем, што ў ісьціне сьведчаньне ягонае.

 

Heta jość toj wučań, katory daje paświedčańnie ab hetym i hetaje napisaŭ, i my wiedajem, što paświedčańnie jahonaje jość praŭdziwaje.

Многа й іншага стварыў Ісус; але калі б пісаць пра тое падрабязна, дык, думаю, і самому сьвету не ўвабраць напісаных кніг. Амін.

 

Jość-ža i mnoha druhoha, što ŭčyniŭ Jezus, što kali-b apisywać paasobku, dumaju, što i sam świet nia moh-by źmiaścić tych knih, jakija treba było-b napisać.