Яна 7 разьдзел

 

 

Пасьля гэтага Ісус хадзіў па Галілеі, бо па Юдэі хадзіць не хацеў, таму што Юдэі намышлялі забіць Яго.

 

Paśla-ž hetaha chadziŭ Jezus pa Halilei, bo nie chacieŭ chadzić u Judeju, tamu što žydy šukali jaho zabić.

Набліжалася сьвята Юдэйскае — Кучкі.

 

Byŭ-ža blizka światočny dzień žydoŭski Šatroŭ.

Тады браты Ягоныя сказалі Яму: выйдзі адгэтуль і йдзі ў Юдэю, каб і вучні Твае бачылі дзеі, што Ты ўчыняеш;

 

Dyk braty jahony skazali da jaho: Adyjdzi adhetul i idzi ŭ Judeju, kab i wučni twaje bačyli čyny twaje, jakija ty čyniš.

бо ніхто ня робіць чаго-небудзь употай, і стараецца сам быць вядомым; калі Ты чыніш такія дзеі, дык яві Сябе сьвету.

 

Bo nichto ničoha nia čynić u skrytnaści, ale sam choča być najawie. Kali ty hetaje čyniš, pakažy siabie samoha świetu.

Бо і браты Ягоныя ня верылі ў Яго.

 

Bo i braty jahony nia wieryli ŭ jaho.

На гэта Ісус ім сказаў: Мой час яшчэ не настаў, а вам заўсёды час;

 

Dyk skazaŭ im Jezus: čas moj jašče nia pryjšoŭ, a waš čas zaŭsiody hatowy.

Вас сьвет ня можа ненавідзець, а Мяне ненавідзіць, бо Я сьведчу пра яго, што дзеі ягоныя ліхія;

 

Nia moža świet nienawidzieć was, mianie-ž jon nienawidzić, bo ja paświedčańnie daju ab im, što čyny jahony jość błahija.

вы ідзеце на сьвята гэтае, а Я яшчэ не пайду на гэтае сьвята, бо час Мой яшчэ не настаў.

 

Wy idziecie na hety dzień światočny, bo čas moj jašče nia wypaŭniŭsia.

Гэта сказаўшы ім, застаўся ў Галілеі.

 

Skazaŭšy hetaje, sam astaŭsia ŭ Halilei.

Але як прыйшлі браты Ягоныя, тады і Ён прыйшоў на сьвята, не адкрыта, а як бы таемна.

 

Kali-ž pajšli braty jahony, tady i jon pajšoŭ na światočny dzień, nia jaŭna, ale jakbyccam u skrytnaści.

А Юдэі шукалі Яго на сьвяце і казалі: дзе Ён?

 

Dyk žydy šukali jaho ŭ dzień światočny i kazali: Dzie jon?

І многа было гаманы пра Яго ў народзе: адны казалі, што Ён добры, а другія казалі: не, Ён зводзіць людзей.

 

I było wialikaje narakańnie na jaho ŭ hramadzie, bo niekatoryja kazali: Što jon dobry, a druhija kazali: Nie, ale jon zwodzić hramady.

Аднак ніхто не гаварыў пра Яго адкрыта, баючыся Юдэяў.

 

Nichto adnak jaŭna nie hawaryŭ ab im, dziela strachu pierad žydami.

Але ўжо а палавіне сьвята ўвайшоў Ісус у храм і вучыў.

 

Kali-ž była ŭžo paławina świata, Jezus uwajšoŭ u światyniu i nawučaŭ.

І дзівавалі Юдэі, кажучы: як Ён ведае Пісаньні, ня вучыўшыся?

 

I dziwilisia žydy, kažučy: Jak-ža jon znaje Pisańni, kali jon nia wučyŭsia?

Ісус, адказваючы ім, сказаў: Маё вучэньне — не Маё, а Таго, Хто паслаў Мяне;

 

Adkazaŭ im Jezus i skazaŭ: Maja nawuka nia jość majeju, ale taho, katory pasłaŭ mianie.

хто хоча чыніць волю Ягоную, той даведаецца пра гэтае вучэньне, ці ад Бога яно, ці я Сам ад Сябе кажу;

 

Kali chto zachoča čynić wolu jahonu, dawiedajecca ab nawucy, ci jana z Boha, ci ja sam ad siabie hawaru.

хто гаворыць сам ад сябе, шукае славы сабе; а Хто шукае славы Таму, Хто паслаў Яго, Той сапраўдны, і няма няпраўды ў Ім.

 

Chto haworyć sam ad siabie, toj ułasnaje sławy šukaje; a chto šukaje sławy taho, katory pasłaŭ jaho, toj praŭdamoŭny i niama ŭ im niesprawiadliwaści.

Ці ня даў вам Майсей закона? і ніхто з вас ня жыве паводле закона. Завошта ж намышляеце забіць Мяне?

 

Ci-ž wam Majsiej nia daŭ zakonu? I nichto z was nia čynić zakonu.

Людзі сказалі ў адказ: ці ня дэман у Табе? Хто намышляе забіць Цябе?

 

Našto wy mianie šukajecie zabić? Adkazała hramada i skazała: Ty djabelstwa maješ! Chto ciabie šukaje zabić?

Ісус, прамаўляючы далей, сказаў ім: адну дзею ўчыніў Я, і ўсе вы дзівуеце;

 

Adkazaŭ Jezus i skazaŭ im: Ja adzin čyn učyniŭ, i wy ŭsie dziwiciosia.

Майсей даў вам абразаньне, — хоць яно не ад Майсея, а ад бацькоў, — і ў суботу вы абразаеце чалавека;

 

Dziela taho Majsiej daŭ wam abrazańnie (nie zatym, što jano z Majsieja, ale z ajcoŭ) i wy ŭ subotu abrazajecie čaławieka.

калі ў суботу прыймае чалавек абразаньне, каб ня быў парушаны закон Майсееў, — ці не на Мяне гневаецеся за тое, што Я ўсяго чалавека ацаліў у суботу?

 

Kali čaławiek atrymliwaje abrazańnie ŭ subotu, biez taho kab byŭ narušany zakon Majsieja, wy na mianie hniewajeciesia, što ja ŭsiaho čaławieka azdarawiŭ u subotu?

Ня судзеце паводле выгляду, а судзеце судом справядлівым.

 

Nia sudziecie pawodle wyhladu, ale sudziecie sudom sprawiadliwym.

Тут некаторыя зь Ерусалімцаў казалі: ці ня Той гэта, Якога спрабуюць забіць?

 

Dyk kazali niekatoryja z Jeruzalimcaŭ: Ci-ž heta nia toj, katoraha šukajuć zabić?

Вось, Ён гаворыць адкрыта, і нічога ня кажуць Яму: ці ўпэўніліся начальнікі, што Ён сапраўды Хрыстос?

 

A jon woś jaŭna haworyć i ničoha jamu nia kažuć. Ci-ž sapraŭdy staršyja paznali, što jon jość Chrystus?

Але мы ведаем Яго, адкуль Ён; а Хрыстос, калі прыйдзе, ніхто ня будзе ведаць, адкуль Ён.

 

Ale jaho my znajem, adkul jon: kali-ž Chrystus pryjdzie, nichto nia budzie wiedać, adkul jon.

Тады Ісус усклікнуў у храме, вучачы і кажучы: і ведаеце Мяне, і ведаеце, адкуль Я; і Я прыйшоў ня Сам ад Сябе, але ў ісьціне Той, Хто паслаў Мяне, Якога вы ня ведаеце;

 

Dyk Jezus zaklikaŭ u światyni wučačy i kažučy: I mianie znajecie, i adkul ja jość, znajecie; i nia pryjšoŭ ja sam ad siabie, ale jość praŭdziwy, katory pasłaŭ mianie, katoraha wy nia znajecie.

Я ведаю Яго, бо Я ад Яго, і Ён паслаў Мяне.

 

Ja znaju jaho, bo ja ad jaho jość, i jon pasłaŭ mianie.

І намышлялі схапіць Яго, але ніхто не наклаў на Яго рукі, бо яшчэ не настала гадзіна Ягоная.

 

Dyk chacieli jaho ŭziać, i nichto nie pałažyŭ na jaho ruki, bo jašče nia pryjšła jahona hadzina.

А многія зь людзей уверавалі ў Яго і казалі: калі прыйдзе Хрыстос, няўжо створыць болей азнакаў, чым колькі Гэты стварыў?

 

Z hramady-ž mnohija ŭwieryli ŭ jaho i kazali: Kali pryjdzie Chrystus, to ci-ž učynić bolej znakaŭ za tyja, katoryja jon čynić?

Пачулі фарысэі такія перасуды пра Яго ў народзе, і паслалі фарысэі і першасьвятары служак — схапіць Яго.

 

Pačuli faryzei, što hramada ab im hetaje haworyć: i pasłali staršyja i faryzei słuhaŭ, kab jaho ŭziać.

А Ісус сказаў ім: яшчэ нядоўга быць Мне з вамі, і пайду да Таго, Хто паслаў Мяне;

 

Dyk skazaŭ im Jezus: Jašče mała času ja z wami, i idu da taho, katory pasłaŭ mianie.

будзеце шукаць Мяне, і ня знойдзеце; і дзе буду Я, туды вы ня можаце прыйсьці.

 

Budziecie šukać mianie i nia znojdziecie, i dzie ja jość, wy nia možacie pryjści.

Пры гэтым Юдэі гаварылі паміж сабою: куды Ён хоча ісьці, так што мы ня знойдзем Яго? ці ня хоча Ён ісьці ў Элінскае расьсеяньне і вучыць Элінаў?

 

Dyk hawaryli žydy pamiž saboju: Kudy-ž jon maje iści, što my jaho nia znojdziem? Ci maje iści da razsialeńnia pahanskaha i nawučać pahanaŭ?

Што азначаюць гэтыя словы, якія Ён сказаў: «будзеце шукаць Мяне і ня знойдзеце; і дзе буду Я, туды вы ня можаце прыйсьці»?

 

Što heta za mowa, jakuju jon skazaŭ: "Budziecie šukać mianie i nia znojdziecie, i dzie ja jość, wy nia možacie pryjści"?

У апошні ж вялікі дзень сьвята стаяў Ісус і ўсклікнуў, кажучы: хто прагне, ідзі да Мяне і пі;

 

U apošni-ž wialiki dzień świata Jezus stajaŭ i zaklikaŭ, kažučy: Kali chto choča pić, niachaj prychodzić da mianie i pje!

хто веруе ў Мяне, у таго, як сказана ў Пісаньні, «з чэрава пацякуць рэкі вады жывое».

 

Chto wieryć u mianie, jak kaža Pisańnie, z nutra jaho paciakuć reki žywoje wady.

Гэта сказаў Ён пра Духа, Якога меліся прыняць тыя, што верылі ў Яго: бо яшчэ ня было на іх Духа Сьвятога, бо Ісус яшчэ ня быў праслаўлены.

 

A heta jon skazaŭ ab Duchu, katoraha mieli atrymać wierujučyja ŭ jaho. Bo jašče nia byŭ dany Duch, bo Jezus jašče nia byŭ usłaŭleny.

Многія людзі, пачуўшы гэтыя словы, казалі: Ён сапраўды прарок.

 

Dyk kali z hramady pačuli hetyja mowy jahony, kazali: Jon jość sapraŭdy prarok.

Другія казалі: гэта Хрыстос. А іншыя казалі: хіба з Галілеі Хрыстос прыйдзе?

 

Druhija kazali: Jon jość Chrystus. Niekatoryja-ž kazali: Ci-ž Chrystus pryjdzie z Halilei?

ці ня сказана ў Пісаньні, што Хрыстос прыйдзе ад насеньня Давідавага і зь Віфляема, з таго месца, адкуль быў Давід?

 

Ci-ž Pisańnie nia kaža: Što z patomstwa Dawida i z miastečka Betlejem, dzie byŭ Dawid, pryjdzie Chrystus?

І вось адбылася наконт Яго спрэчка ў народзе.

 

I tak zrabiłasia sprečka ŭ hramadzie dziela jaho.

Некаторыя зь іх хацелі схапіць Яго; але ніхто не наклаў на Яго рук.

 

Niekatoryja-ž z ich chacieli jaho ŭziać, ale nichto nie pałažyŭ na jaho ruki.

І вось служкі вярнуліся да першасьвятароў і фарысэяў, і гэтыя сказалі ім: чаму вы не прывялі Яго?

 

Dyk pryjšli słuhi da archiświataraŭ i faryzejaŭ, a jany im skazali: čamu wy jaho nie prywiali?

Служкі адказвалі: ніколі чалавек не гаварыў так, як Гэты Чалавек.

 

adkazali im słuhi: Nikoli tak čaławiek nie hawaryŭ, jak hety čaławiek.

Фарысэі сказалі ім: няўжо і вы ўведзены ў зман?

 

Dyk adkazali im faryzei: Niaŭžo i wy źwiedzienyja?

Ці паверыў у Яго хто з начальнікаў, альбо з фарысэяў?

 

Ci chto z staršych abo faryzejaŭ uwieryŭ u jaho?

Але гэты народ невук у законе, пракляты ён.

 

Ale hetaja hramada, što nia znaje zakonu, praklataja jana.

Мікадым, які прыходзіў да Яго ўначы, будучы адным зь іх, кажа ім:

 

Skazaŭ da ich Mikodym, toj, katory prychodziŭ da jaho ŭnačy, katory byŭ adnym z ich:

ці судзіць закон наш чалавека, калі папярэдне ня выслухаюць яго і не даведаюцца, што ён робіць?

 

Ci-ž naš zakon sudzić čaławieka, kali pierad tym nie pačuje ad jaho i nie daznaje, što jon robić?

На гэта сказалі яму: і ты ці не з Галілеі? паглядзі, і ўбачыш, што з Галілеі ня прыходзіць прарок.

 

Adkazali i skazali jamu: Ci i ty halilejanin? Pierahledź Pisańni i pabač, što z Halilei prarok nie paŭstaje?

І разыйшліся ўсе па дамах.