Яна 8 разьдзел

 

 

А Ісус пайшоў на гару Аліўную,

 

Jezus-ža pajšoŭ na haru Aliŭnuju.

а раніцай зноў прыйшоў у храм, і ўвесь люд ішоў да Яго; Ён сеў і вучыў іх.

 

I na świtańni iznoŭ pryjšoŭ u światyniu i ŭwieś narod pryjšoŭ da jaho; a jon sieŭšy wučyŭ ich.

Тут кніжнікі і фарысэі прывялі да Яго жанчыну, засьпетую на блудзе, і, паставіўшы яе пасярэдзіне,

 

A knižniki i faryzei prywiali žančynu, złoŭlenuju na čužałostwie, i pastawili jaje pasiaredzinie,

сказалі Яму: Настаўнік! гэтую жанчыну засьпелі на блудзе;

 

i skazali jamu: Wučyciel, hetaja žančyna tolki-što złoŭlenaja na čužałostwie.

а Майсей у законе наказваў нам пабіваць такіх камянямі: Ты што скажаш?

 

A ŭ zakonie Majsiej zahadaŭ nam hetakich kamienawać. Ty-ž što skažaš?

Казалі ж гэта, выпрабоўваючы Яго, каб знайсьці што-небудзь і зьвінаваціць Яго, але Ісус, нахіліўшыся нізка, пісаў пальцам на зямлі, не зважаючы на іх.

 

A hetaje jany hawaryli, prabujučy jaho, kab mahčy jaho abwinawacić. Jezus-ža, nahnuŭšysia nizka, pisaŭ palcam pa ziamli.

Калі ж папыталіся ў Яго далей, Ён, схіліўшыся, сказаў ім: хто з вас бяз грэху, першы кінь у яе каменем.

 

Kali-ž nie pierastawali pytacca ŭ jaho, wyprastawaŭsia i skazaŭ im: Chto z was biez hrachu, niachaj pieršy kinie ŭ jaje kamień.

І зноў, нахіліўшыся нізка, пісаў на зямлі.

 

I iznoŭ nahnuŭšysia, pisaŭ na ziamli.

А яны, пачуўшы гэта і адчуўшы дакоры сумленьня, пачалі выходзіць адзін за адным, пачынаючы са старэйшых да апошніх; і застаўся адзін Ісус і жанчына, якая стаяла пасярэдзіне.

 

Jany-ž, pačuŭšy, adzin za druhim wychodzili, pačynajučy ad staršych; a astaŭsia adzin Jezus i žančyna, stojačy pasiaredzinie.

Ісус, схіліўшыся і ня бачачы нічога апрача жанчыны, сказаў ёй: жанчына! дзе твае скаржнікі? ніхто не асудзіў цябе?

 

I wyprastawaŭšysia Jezus skazaŭ jej: žančyna, dzie tyja, što ciabie winawacili? Nichto ciabie nie asudziŭ?

Яна адказвала: ніхто, Госпадзе! Ісус сказаў ёй: і Я не асуджаю цябе; ідзі і больш не грашы.

 

Jana skazała: Nichto, Panie. Jezus-ža skazaŭ: I ja ciabie nie asudžu; idzi i ŭžo bolej nie hrašy.

Зноў прамаўляў Ісус да людзей і сказаў ім: Я — сьвятло сьвету; хто пойдзе сьледам за Мною, той ня будзе блукаць у цемры, а будзе мець сьвятло жыцьця.

 

Iznoŭ-ža hawaryŭ im Jezus, kažučy: Ja jość światło świetu, chto idzie za mnoju, toj nia chodzić u ciemry, ale budzie mieć świetłaść žyćcia.

Тады фарысэі сказалі Яму: Ты Сам пра Сябе сьведчыш, сьведчаньне Тваё ня ёсьць ісьціна.

 

Dyk skazali jamu faryzei: Ty daješ paświedčańnie sam ab sabie; paświedčańnie twajo nia jość praŭdziwaje.

Ісус сказаў ім у адказ: калі Я і Сам пра Сябе сьведчу, сьведчаньне Маё ёсьць ісьціна, бо Я ведаю, адкуль прыйшоў і куды іду; а вы ня ведаеце, адкуль Я і куды іду.

 

Adkazaŭ Jezus i skazaŭ im: Kali ja i daju paświedčańnie sam ab sabie, to praŭdziwaje majo paświedčańnie, bo ja wiedaju, adkul pryjšoŭ i kudy idu; a wy nia wiedajecie, adkul ja prychodžu, abo kudy idu.

Вы мяркуеце па плоці; Я ня суджу нікога;

 

Wy sudzicie pawodle cieła, ja nikoha nia sudžu.

а калі і суджу Я, дык суд Мой у ісьціне, бо Я не адзін, а Я з Айцом, Які паслаў Мяне;

 

A kali ja sudžu, to sud moj praŭdziwy, bo ja jość nie adzin, ale ja i Ajciec, katory pasłaŭ mianie.

а і ў законе вашым напісана, што сьведчаньне двух чалавек — праўдзівае.

 

I ŭ zakonie wašym jość napisana, što paświedčańnie dwuch čaławiek jość praŭdziwaje.

Я Сам сьведчу пра Сябе, і сьведчыць пра Мяне Айцец, Які паслаў Мяне.

 

Ja jość, što paświedčańnie daju sam ab sabie, i daje paświedčańnie aba mnie Ajciec, katory pasłaŭ mianie.

Тады сказалі Яму: дзе Айцец Твой? Ісус адказваў: вы ня ведаеце ні Мяне, ні Айца Майго; калі б вы ведалі Мяне, дык ведалі б і Айца Майго.

 

Dyk kazali jamu: Dzie twoj Ajciec? Adkazaŭ im Jezus: Wy nia znajecie ani mianie, ani Ajca majho; kali-b wy mianie znali, to chiba-ž znali-b i Ajca majho.

Гэтыя словы казаў Ісус каля скарбонкі, калі вучыў у храме; і ніхто ня ўзяў Яго, бо ня прыйшла часіна Ягоная.

 

Hetyja słowy hawaryŭ Jezus kala skarbony, wučačy ŭ światyni. I nichto nia ŭziaŭ jaho, bo jašče nia pryjšła jaho časina.

Зноў сказаў ім Ісус: Я адыходжу, і будзеце шукаць Мяне, і памраце ў грэху вашым; куды Я іду, туды вы ня можаце прыйсьці.

 

Dyk skazaŭ im iznoŭ Jezus: Ja idu, i budziecie šukać mianie, i ŭ hrachu wašym pamrecio; kudy ja idu, wy nia možacie pryjści.

Тут Юдэі казалі: няўжо Ён заб’е Сам Сябе, што кажа: «куды Я іду, туды вы ня можаце прыйсьці»?

 

Dk kazali žydy: Ci-ž jon zabje samoha siabie, bo skazaŭ: "Kudy ja idu, wy nia možacie pryjści"?

Ён сказаў ім: вы ад ніжніх, Я ад вышніх, вы ад сьвету гэтага, Я не ад гэтага сьвету;

 

I kazaŭ im: Wy jość źnizu, ja z wyšyni; wy jość z hetaha świetu, ja nia z hetaha świetu.

таму Я і сказаў вам, што вы памраце ў грахах вашых: бо, калі ня ўверуеце, што гэта Я, дык памраце ў грахах вашых.

 

Dyk ja skazaŭ wam, što pamrecio u hrachoch wašych; bo kali nia ŭwierycie, što ja jość, pamrecio ŭ hrachu wašym.

Тады сказалі Яму: хто ж Ты? Ісус сказаў ім: ад пачатку Існы, як і кажу вам:

 

Dyk kazali jamu: Chto ty jość? Skazaŭ im Jezus: Pačatak, katory i hawaru wam.

многа маю казаць і разважыць пра вас; але Той, Хто паслаў Мяне, ёсьць Ісьціна, і што Я чуў ад Яго, тое і кажу сьвету.

 

Mnoha maju ab was hawaryć i sudzić. Ale toj, katory pasłaŭ mianie, praŭdamoŭny jość, i ja, što pačuŭ ad jaho, toje hawaru na świecie.

Не зразумелі, што Ён казаў ім пра Айца.

 

I nie zrazumieli, što Ajcom swaim nazywaŭ Boha.

Дык вось, Ісус сказаў ім: калі ўзьнесяце Сына Чалавечага, тады і ўведаеце, што гэта Я і што нічога не раблю ад Сябе, а як навучыў Мяне Айцец Мой, так і кажу.

 

Dyk skazaŭ im Jezus: Kali ŭźnimiecie Syna čaławiečaha, tady paznajecie, što ja jość, i ja sam ad siabie ničoha nia čyniŭ, ale jak nawučyš mianie Ajciec, toje hawaru.

Той, Хто паслаў Мяне, ёсьць са Мною; Айцец не пакінуў Мяне аднаго, бо Я заўсёды раблю тое, што Яму заўгодна.

 

I toj, katory mianie pasłaŭ, sa mnoju jość, i nie astawiŭ mianie adnaho, bo ja, što jamu padabajecca, zaŭsiody čyniŭ.

Калі Ён казаў гэта, многія ўверавалі ў Яго.

 

Kali jon hetaje hawaryŭ, mnohija ŭwieryli ŭ jaho.

Тады сказаў Ісус да тых Юдэяў, што ўверавалі ў Яго: калі застанецеся ў слове Маім, дык вы ў ісьціне Мае вучні.

 

Dyk kazaŭ Jezus da tych žydoŭ, katoryja ŭwieryli ŭ jaho: Kali wy wytrywajecie ŭ mowie majej, sapraŭdy budziecie maimi wučniami,

І спазнаеце праўду, і праўда зробіць вас свабоднымі.

 

i paznajecie praŭdu, a praŭda was zrobić wolnymi.

Яму адказвалі: мы семя Абрагамавае, і ня былі рабамі нікому ніколі; як жа Ты кажаш: «зробіцеся свабоднымі»?

 

Adkazali jamu: My patomtswa Abrahama i nikomu nikoli nia słužyli; jak-ža ty kažaš: "Budziecie wolnymi"?

Ісус адказваў ім: праўду, праўду кажу вам: кожны, хто чыніць грэх, ёсьць раб грэху;

 

Adkazaŭ im Jezus: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, što kožny, chto čynić hrech, jość słuhoju hrechu.

але раб не застаецца ў доме вечна: Сын застаецца вечна;

 

Słuha-ž nie astajecca ŭ domie nawieki, a syn astajecca nawieki.

дык вось, калі Сын вызваліць вас, дык у ісьціне свабодныя будзеце;

 

Dyk kali was Syn zrobić wolnymi, budziecie sapraŭdy wolnymi.

ведаю, што вы семя Абрагамавае: аднак намышляеце забіць Мяне, бо слова Маё не ўмяшчаецца ў вас;

 

ja wiedaŭ, što wy syny Abrahama; ale wy šukajecie mianie zabić, bo mowa maja nia prymajecca ŭ was.

Я кажу тое, што бачыў у Айца Майго; а вы робіце тое, што бачылі ў бацькі вашага.

 

Ja hawaru, što widzieŭ u Ajca majho, a wy robicie, što widzieli ŭ ajca wašaha.

Сказалі Яму ў адказ: бацька наш ёсьць Абрагам. Ісус сказаў ім: калі б вы былі дзеці Абрагамавыя, дык і ўчынкі Абрагамавыя рабілі б;

 

Adkazali i skazali jamu: Ajciec naš jość Abraham. Skazaŭ im jezus: kali wy syny Abrahama, čyniecie ŭčynki Abrahamawy.

а цяпер намышляеце забіць Мяне, Чалавека, Які адкрыў вам ісьціну, якую чуў ад Бога. Абрагам гэтага не рабіў.

 

Ciapier-ža wy šukajecie zabić mianie, čaławieka, katory skazaŭ wam praŭdu, jakuju pačuŭ ad Boha; hetaha Abraham nia čyniŭ.

Вы робіце ўчынкі бацькі вашага. На гэта сказалі Яму: мы не ад блуду народжаныя; аднаго Айца маем — Бога.

 

Wy čynicio ŭčynki Ajca wašaha. Jany-ž skazali jamu: My z čužałostwa nie radzilisia; my adnaho ajca majem, Boha.

Ісус сказаў ім: калі б Бог быў Айцец ваш, вы любілі б Мяне, бо Я ад Бога паходжу і прыйшоў; бо Я ня Сам ад Сябе прыйшоў, а Ён паслаў Мяне:

 

Dyk skazaŭ im Jezus: Kali-b Boh byŭ wašym Ajcom, wy lubili-b mianie. Bo ja z Boha wyjšaŭ i pryjšoŭ; bo ja nie ad siabie samoha pryjšoŭ, ale jon mianie pasłaŭ.

Чаму вы не разумееце мовы Маёй? бо ня можаце чуць слова Майго:

 

Čamu wy nie razumiejecie majej hutarki? Bo wy nia možacie słuchać mowy majej.

ваш бацька д’ябал, і вы хочаце выконваць прыхамаць бацькі вашага, а ён быў душагуб ад пачатку і ня ўстояў у ісьціне, бо няма ў ім ісьціны; калі кажа ён няпраўду, кажа сваё, бо ён ашуканец і бацька няпраўды.

 

Wy jość z ajca djabła i chočacie čynić pažadańni ajca wašaha. Jon čaławiekalubcam byŭ ad pačatku i nie ŭstajaŭ u praŭdzie, bo niama ŭ im praŭdy. Kali haworyć iłžu, z ułasnaha haworyć, bo jon łhun i ajciec jaje.

А як Я ісьціну кажу, дык ня верыце Мне.

 

Kali-ž ja kažu praŭdu, wy nia wierycie mnie.

Хто з вас выкрые Мяне ў няпраўдзе? калі Я кажу ісьціну, чаму вы ня верыце Мне?

 

Chto z dakaža ŭ-wa mnie hrech? Kali ja wam praŭdu kažu, čamu wy mnie nia wierycie?

Хто ад Бога, той слухае словы Божыя: вы таму ня слухаеце, што вы не ад Бога.

 

Chto jość z Boha, słuchaje słoŭ Božych. Dziela taho wy nia słuchajecie, što wy nia jość z Boha.

На гэта Юдэі адказвалі і сказалі Яму: ці ж няпраўду мы кажам, што Ты Самаранін і што дэман у Табе?

 

Dyk adkazali žydy i skazali jamu: Ci-ž my nia dobra kažam, što ty samaranin i djabła maješ?

Ісус адказваў: ува мне дэмана няма, а Я шаную Айца Майго, а вы няславіце Мяне;

 

Adkazaŭ Jezus: Ja djabła nia maju, ale pawažaju Ajca majho, a wy mianie źniewažajecie.

але ж Я ня шукаю Маёй славы: ёсьць Той, Хто шукае і судзіць;

 

Ale ja nia šukaju swajej sławy; jość, chto šukaje i sudzić.

Праўду, праўду кажу вам: хто сьледуе слову Майму, той ня ўбачыць сьмерці вавек.

 

Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, kali chto zachawaje mowu maju, śmierci nia ŭbača nawieki.

Юдэі сказалі Яму: цяпер даведаліся мы, што дэман у Табе: Абрагам памёр і прарокі, а Ты кажаш: хто зьберагае слова Маё, той ня ўведае сьмерці вавек;

 

Dyk skazali žydy: Ciapier my paznali, što ty djabła maješ. Abraham pamior i praroki, a ty kažaš: "Kali chto zachawaje mowu maju, nie pakaštuje śmierci nawieki".

няўжо Ты большы за бацьку нашага Абрагама, які памёр? і за прарокаў памерлых? Кім Ты Сябе робіш?

 

Niaŭžo ty bolšy za ajca našaha Abarahma, katory pamior? I praroki paŭmirali; kim ty sam siabie robiš?

Ісус адказваў: калі Я Сам Сябе слаўлю, дык слава Мая анішто: Мяне праслаўляе Айцец Мой, пра Якога вы кажаце, што Ён Бог ваш;

 

adkazaŭ jezus: kali ja sam siabie słaŭlu, sława maja ništo. Jość Ajciec moj, katory sławić mianie, ab katorym wy kažacie, što jon Boh waš,

і вы ня ўведалі Яго, а Я ведаю Яго; і калі скажу, што ня ведаю Яго, дык буду падобны на вас ашуканец; але Я ведаю Яго і сьледую слову Ягонаму;

 

i wy nia paznali jaho. Ale ja jaho znaju, i kali-b ja skazaŭ, što jaho nia znaju, budu padobnym da was łhunom. Ale ja znaju jaho, i mowu jahonu zachoŭwaju.

Абрагам, бацька ваш, рады быў убачыць дзень Мой: і ўбачыў і ўзрадаваўся.

 

Abraham, ajciec waš, rad byŭ, kab ubačyć dzień moj; jon ubačyŭ i ŭściešyŭsia.

На гэта сказалі Яму Юдэі: Табе няма яшчэ пяцідзесяці гадоў, — і Ты бачыў Абрагама?

 

Dyk skazali da jaho žydy: Piaćdziesiat hadoŭ jašče nia maješ i ty Abrahama bačyŭ?

Ісус сказаў ім: праўду, праўду кажу вам: раней за Абрагама быў Я.

 

Skazaŭ im Jezus: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, pierš čym Abraham staŭsia, ja jość.

І пабралі камяні, каб кінуць у Яго; але Ісус зьнік і выйшаў з храма, прайшоўшы сярод іх, і пайшоў далей.

 

Dyk chwacili kamieńni, kab kidać u jaho, Jezus-ža skryŭsia i wyjšaŭ z światyni.