Дзеі 10 разьдзел

 

 

У Кесарыі быў адзін чалавек, якога звалі Карнілій, сотнік з кагорты, называнай Італійскай,

 

Byŭ-ža ŭ Cezaryi adzin muž, na imia Karnel, sotnik roty, jakaja zawiecca Italijskaj,

пабожны і богабаязны з усім домам сваім, ён рабіў шмат міласьціны людзям і заўсёды маліўся Богу.

 

nabožny i bahabojny z usim domam swaim, robiačy wialikaje dareńnie dla narodu i molačysia zaŭsiody Bohu.

Ён ва ўяве ясна бачыў каля дзявятай гадзіны дня анёла Божага, які ўвайшоў да яго і сказаў яму: Карнілій!

 

Jon widzieŭ jaŭna ŭ widzieńni, kala dziewiataje hadziny dnia, anieła Božaha ŭwachodziačaha da jaho i kažučaha jamu: Karnel!

А ён, зірнуўшы на яго і спалохаўшыся, сказаў: што, Госпадзе? Анёл адказваў яму: малітвы твае і міласьціны твае ўзгадаліся перад Богам;

 

A jon, uhladajučysia na, źniaty stracham, skazaŭ: Što, Panie? Jon-ža skazaŭ jamu: Malitwy twaje i dareńni twaje ŭzyjšli na pamiać pierad wačyma Božymi.

дык пашлі людзей у Ёпію і пакліч Сымона, якога завуць Пятром:

 

A ciapier pašli mužoŭ u Joppu i paklič niejkaha Symona, katory zawiecca Piatrom,

ён гасьцюе ў нейкага Сымона-гарбара, чый дом каля мора; ён скажа табе, што табе трэба рабіць.

 

jon haścić u niejkaha Symona harbara, katoraha dom pry mory: jon tabie skaža, što tabie treba rabić.

Калі анёл, які гаварыў з Карніліем, адышоў, дык ён, паклікаўшы двух сваіх слуг і набожнага воіна з тых, што былі пры ім,

 

I kali adyjšoŭ anieł, katory hawaryŭ jamu, jon paklikaŭ dwuch swaich słuh i bahabojnaha žaŭniera, z tych, što byli jamu paddany.

і расказаўшы ім усё, паслаў іх у Ёпію.

 

Raskazaŭšy im usio, jon pasłaŭ ich u Joppu.

На другі дзень, калі яны ішлі і набліжаліся да горада, Пётр каля шостай гадзіны ўзышоў на дах дома памаліцца.

 

A na zaŭtrašni dzień, kali jany byli ŭ darozie i prybližalisia da horadu, uzyjšoŭ Piotr na pawierch, kab pamalicca kala hadziny šostaje.

І адчуў ён голад, і захацеў есьці; пакуль гатавалі, найшла на яго жарсьць,

 

I kali prahaładaŭsia, zachacieŭ jeści. A kali jany hatowili, pryjšło na jaho zachapleńnie.

і бачыць адчыненае неба і нейкі посуд, які апускаецца да яго, нібы вялікае палатно, прывязанае за чатыры рагі і апусканае на зямлю;

 

I ŭbačyŭ adčynienaje nieba i zychodziačuju niejkub pasudzinu, jak-by wialiki nastolnik, za čatary kancy spuskany z nieba na ziamlu,

у ім былі ўсякія чатырногі зямныя, зьвяры, плазуны і птушкі нябесныя.

 

u katorym byli ŭsie čaćwioranohija i paŭzuny i ptachi niabiesnyja.

І быў голас яму: устань, Пётр, закалі і еж.

 

I staŭsia hołas da jaho: Ustań, Piotra, zabiwaj i ješ.

Але Пётр сказаў: не, Госпадзе! я ніколі ня еў нічога паганага або нячыстага.

 

A Piotr skazaŭ: Nia daj taho, Panie, bo nikoli ja nia jeŭ ničoha pahanaha i niačystaha.

Тады другі раз быў голас яму: што Бог ачысьціў, таго не ўважай за нячыстае.

 

A hołas iznoŭ druhi raz da jaho: Što Boh ačyściŭ, taho nie nazywaj pahanym.

Гэта было тройчы — і посуд зноў падняўся на неба.

 

I stałasia hetaje praz try razy, i zaraz pasudzina była ŭziataja ŭ nieba.

Калі ж Пётр раздумваў сам сабе, што б такое азначаў гэты відзеж, што ён бачыў, — вось, мужы, пасланыя Карніліем, распытаўшыся пра дом Сымонаў, спыніліся каля варот,

 

I kali Piotr sam u sabie sumniawaŭsia, što-b heta było za widzieńnie, jakoje jon bačyŭ, woś mužy, katoryja byli pasłany Karnelam, pytajučysia pra dom Symonaŭ, stali la dźwiarej.

і, гукнуўшы, спыталіся: ці тут Сымон, якога завуць Пятром?

 

I paklikaŭšy, pytalisia, ci Symon, katory zawiecca Piotr, tut maje haścinu.

Тым часам, як Пётр разважаў пра відзеж, Дух сказаў яму: вось, трох чалавек шукаюць цябе;

 

A kali Piotr dumaŭ ad widzieńni, skazaŭ jamu Duch: Woś try mužy šukajuć ciabie.

устань, сыйдзі і йдзі зь імі, зусім не сумняваючыся; бо Я паслаў іх.

 

Dyk ustań, zyjdzi i idzi z imi, ničoha nie sumniewajučysia, bo ja ich pasłaŭ.

Пётр, сыйшоўшы да людзей, прысланых да яго ад Карнілія, сказаў: я той, каго вы шукаеце; дзеля якой справы прыйшлі вы?

 

I Piotr, zyjšoŭšy da mužoŭ, skazaŭ: Woś ja jość, katoraha wy šukajecie; što za pryčyna, dziela jakoj wy pryjšli?

А яны сказалі: Карнілій сотнік, чалавек дабрачынны і богабаязны, шанаваны ўсім народам Юдэйскім, атрымаў ад сьвятога анёла наказ паклікаць цябе ў дом свой і паслухаць словаў тваіх.

 

Jany skazali: Karnel sotnik, muž sprawiadliwy i bahabojny, i majučy paświedčańnie ad usiaho žydoŭskaha narodu, atrymaŭ zahad ad anieła światoha paklikać ciabie ŭ swoj dom i pačuć ad ciabie słowy.

Тады Пётр, запрасіўшы іх, пачаставаў; а назаўтра, устаўшы, пайшоў зь імі, і некаторыя браты Ёпійскія пайшлі зь ім.

 

Dyk uwioŭšy ich, pryniaŭ u haścinu.A nazaŭtra, ustaŭšy, pajšoŭ z imi; i niekatoryja z bratoŭ z Joppy išli z im.

На другі дзень прыйшлі яны ў Кесарыю. А Карнілій чакаў іх, склікаўшы родзічаў і сваіх блізкіх сяброў.

 

Na druhich dzień uwajšoŭ u Cezareju. Karnel-ža čakaŭ ich, sklikaŭšy swaich swajakoŭ i blizkijach pryjacielaŭ.

Калі Пётр уваходзіў, Карнілій сустрэў яго і пакланіўся, прыпаўшы да ног ягоных.

 

I stałasia, kali ŭwajšoŭ Piotr, wyjšaŭ nasustrač jamu Karnel i ŭpaŭšy da noh jaho, pakłaniŭsia.

А Пётр падняў яго, кажучы: устань; я таксама чалавек.

 

Ale Piotr padniaŭ jaho, kažučy: Ustań, i ja sam jość čaławiek.

І, гутарачы зь ім, увайшоў і знайшоў многа сабраных.

 

I haworačy z im, uwajšoŭ i znajšoŭ mnohich, što byli zyjšoŭšysia,

І сказаў ім: вы ведаеце, што Юдэю забаронена зносіцца або збліжацца зь іншапляменцам; але мне Бог адкрыў, каб я не ўважаў ніводнага чалавека за паганага альбо нячыстага;

 

i skazaŭ da ich: Wy wiedajecie, jak praciŭna mužu-žydu łučycca abo prychodzić da čužynca. Ale mnie pakazaŭ Boh nie nazywać niwodnaha čaławieka pahanym abo niačystym.

таму я, будучы пакліканы, і прыйшоў безь пярэчаньня; і вось, пытаюся: на якую дзею вы клікнулі мяне?

 

Dziela hetaha biaz sumniwu pryjšoŭ paklikany. Dyk pytajusia, dziela jakoj pryčyny wy paklikali mianie?

Карнілій сказаў: з чацьвёртага дня я пасьціўся да цяперашняй гадзіны і а дзявятай гадзіне маліўся ў сваім доме; і вось, паўстаў перада мною муж у сьветлым адзеньні

 

A Karnel skazaŭ: Čatyry dni tamu ŭ hetaj hadzinie maliŭsia ja na hadzinu dziewiatuju ŭ maim domie, i woś muž staŭ pierada mnoju ŭ jasnym adzieńni i skazaŭ:

і кажа: Карнілій! пачута малітва твая і міласьціны твае спамянуліся перад Богам;

 

"Karnel, wysłuchana jość malitwa twaja i dareńni twaje ŭspomnieny pierad wačyma Božymi.

дык пашлі ў Ёпію і пакліч Сымона, якога завуць Пятром: ён гасьцюе ў доме гарбара Сымона каля мора; ён прыйдзе і скажа табе.

 

Dyk pašli ŭ Joppu i paklič Symona, katory zawiecca Piotr, jon haścić u domie Symona harbara kala mora".

Адразу паслаў я да цябе, і ты добра зрабіў, што прыйшоў: цяпер мы ўсе стаім перад Богам, каб выслухаць усё, што наказана табе ад Бога.

 

Dyk zaraz-ža ja pasłaŭ da ciabie; i ty dobra zrabiŭ, što pryjšoŭ. Dyk ciapier my ŭsie jość prad wačami twaimi, kab pačuć usio, što-kolečy zahadana tabie ad Pana.

А Пётр разамкнуў вусны і сказаў: у ісьціне спазнаю, што Богу не абліччы спадобныя,

 

Piotr-ža, adčyniŭšy wusny swaje, skazaŭ: Ja papraŭdzie paznaŭ, što Boh nie hladzić na asoby,

а ў кожным народзе той, хто богабаязны і робіць па праўдзе, да спадобы Яму.

 

ale ŭ kožnym narodzie toj, chto baicca jaho i čynić sprawiadliwaść, jość pryjemny dla jaho.

Ён паслаў сынам Ізраілевым слова, зьвястуючы мір празь Ісуса Хрыста; Гэты ёсьць Гасподзь усіх.

 

Słowa pasłaŭ Boh dla synoŭ Izraila, abwiaščajučy supakoj praz Jezusa Chrysta — jon jość panam usich.

Вы ведаеце, што адбывалася па ўсёй Юдэі, пачынаючы ад Галілеі, пасьля хрышчэньня, прапаведаванага Янам:

 

Wy wiedajecie, jakoje stałasia słowa pa ŭsiej Judei, bo pačaŭšy ad Halilei, pa chroście, jaki abwiaściŭ Jan,

як Бог Духам Сьвятым і моцай памазаў Ісуса з Назарэта, і Ён хадзіў, дабро ўчыняючы і ацаляючы ўсіх, паняволеных д’яблам, бо Бог быў зь Ім;

 

ab Jezusie z Nazaretu, jak jaho namaściŭ Boh Ducham światym i mocaj, katory pryjšoŭ, robiačy dabro i azdaraŭlajučy ŭsich apanawanych djabłam, bo z im byŭ Boh.

і мы сьведкі ўсяго, што зрабіў Ён у краі Юдэйскім і ў Ерусаліме, і што нарэшце Яго забілі, павесіўшы на дрэве.

 

I my świedki ŭsiaho, što ŭčyniŭ u krainie Judejskaj i Jeruzalimie; jaho zabili, pawiesiŭšy na drewie.

Гэтага Бог уваскрэсіў на трэйці дзень, і даў Яму зьяўляцца,

 

Jaho Boh uskrasiŭ na treci dzień i daŭ, što jon staŭsia jaŭnym,

не ўсяму людзтву, а сьведкам, сьпярша Богам выбраным, нам, якія зь Ім елі і пілі пасьля ўваскрэсеньня Яго зь мёртвых;

 

nie ŭsiamu narodu, ale świedkam, wybranym napierad ad Boha, nam, katoryja jeli i pili z im, paśla taho jak uskros z umierłych.

і Ён наказаў нам прапаведаваць людзям і сьведчыць, што Ён ёсьць вызначаны Богам Судзьдзя жывым і мёртвым.

 

I zahadaŭ nam abwiaščać narodu i świedčyć, što heta jon jość, katory pastaŭleny Boham sudździoju žywych i ŭmierłych.

Пра Яго ўсе прарокі сьведчаць, што ўсякі, хто верыць у Яго, атрымае дараваньне грахоў імем Ягоным.

 

Jamu ŭsie praroki dajuć paświedčańnie, što adpuščeńnie hrachoŭ atrymoŭwajuć praz imia jaho ŭsie, katoryja wierać u jaho.

Калі Пётр яшчэ гаварыў, Дух Сьвяты зыйшоў на ўсіх, хто слухаў слова.

 

Kali Piotr jašče hawaryŭ hetyja słowy, paŭ Duch światy na ŭsich, katoryja słuchali słowa.

І вернікі з абрэзаных, што прыйшлі зь Пятром, зьдзівіліся, што дар Сьвятога Духа выліўся і на язычнікаў;

 

I astaŭpianieli wiernyja z abrazańnia, katoryja byli pryjšoŭšy z Piatrom, što i na pahanaŭ była wylita łaska Ducha światoha.

бо чулі, як рознымі мовамі гаварылі яны і славілі Бога. Тады Пётр сказаў:

 

Bo čuli ich haworačych mowami i sławiačych Boha.

хто можа забараніць ахрысьціцца вадою тым, якія, як і мы, атрымалі Сьвятога Духа?

 

Tady adkazaŭ Piotr: Ci-ž moža chto zabaranić wady, kab nia byli achryščanyja hetyja, katoryja atrymali Ducha światoha, tak jak i my?

І наказаў ім ахрысьціцца ў імя Ісуса Хрыста. Потым яны прасілі яго пабыць у іх некалькі дзён.

 

I zahadaŭ ich achryścić u imia Pana Jezusa Chrysta. Tady prasili jaho, kab astaŭsia ŭ ich na niekalki dzion.