Дзеі 4 разьдзел

 

 

Калі яны прамаўлялі да людзей, да іх падступіліся сьвятары і начальнікі варты пры храме і садукеі,

 

Kali-ž jany hawaryli da narodu, nadyjšli światary i načalnik światyni i sadukiei,

угневаныя, што яны вучаць людзей і прапаведуюць у Ісусе ўваскрэсеньне зь мёртвых.

 

aburanyja, što jany wučyli narod i abwiaščali ŭ Jezusie ŭskrasieńnie z umierłych.

і наклалі на іх рукі і аддалі іх пад варту да раніцы; бо ўжо зьвечарэла.

 

I nałažyli na ich ruki i pasadzili ich u wastroh da zaŭtra, bo byŭ užo wiečar.

Многія з тых, што слухалі слова, уверавалі; і было такіх людзей лікам каля пяці тысяч.

 

Mnohija-ž z tych, što słuchali słowa, uwieryli; i było likam mužoŭ piać tysiač.

На другі дзень сабраліся ў Ерусаліме начальнікі іхнія і старэйшыны і кніжнікі,

 

I stałasia nazaŭtra, što sabralisia pawadary ich i staršyja i knižniki ŭ Jeruzalim,

і Анна першасьвятар і Каяфа і Ян і Аляксандр і іншыя з роду першасьвятарскага,

 

i Annaš, archiświatar, i Kaifaš, i Jan, i Alaksandar, i skolki ich było z światarskaha rodu.

і, паставіўшы іх пасярэдзіне, пыталіся: якою сілаю альбо якім імем вы зрабілі гэта?

 

I pastawiŭšy ich pasiaredzinie, pytali: Jakoju mocaj ci jakim imianiem wy hetaje ŭčynili?

Тады Пётр, прасякнуты Духам Сьвятым, сказаў ім: начальнікі людзкія і старэйшыны Ізраільскія!

 

Tady Piotr, napoŭnieny Ducham światym, skazaŭ da ich: Pawadyry narodu i staršyja, słuchajcie!

калі ў нас пытаюцца сёньня адказу за дабрачынства чалавеку нядужаму, як ён здаровы стаўся,

 

Kali my siahońni jość sudžany za dabradziejstwa dla niadužaha čaławieka, praz jakoje hety byŭ azdaroŭleny,

дык хай будзе вядома ўсім вам і ўсяму народу Ізраільскаму, што імем Ісуса Хрыста Назарэя, Якога вы ўкрыжавалі, Якога Бог уваскрэсіў зь мёртвых, Ім пастаўлены ён перад вамі здаровы:

 

niachaj budzie wiedama wam usim i ŭsiamu narodu Izrailskamu, što imieniem Pana našaha Jezusa Chrysta Nazarenskaha, katoraha wy ŭkryžawali, katoraha Boh padniaŭ z umierłych, praz jaho hety staić zdarowy pierad wami.

Ён — камень, пагарджаны вамі будаўнікамі, але ён зрабіўся галавою вугла, і няма ні ў кім іншым ратунку;

 

Heta kamień adkinuty wami budaŭničymi, katory staŭsia haławoju wuhła (Ps. 117, 22),

бо няма другога імя пад небам, дадзенага людзям, якім належала б нам уратавацца.

 

i niama ŭ nikim inšym zbaŭleńnia. Bo niama inšaha imieni pad niebam, dadzienaha ludziam, u jakim treba było-b nam zbaŭlacca.

Убачыўшы адвагу Пятра і Яна і зьмеціўшы, што яны людзі някніжныя і простыя, яны зьдзіўляліся; тым часам пазнавалі іх, што былі яны зь Ісусам;

 

Bačučy-ž stojkaść Piatra i Jana, zrazumieŭšy, što jany ludzi biez nawuki i prostyja, dziwilisia; i paznali ich, što byli z Jezusam.

але бачачы ацаленага чалавека, які стаяў зь імі, нічога сказаць не маглі насуперак.

 

Bačučy tak-ža čaławieka, stajačaha z imi, katory byŭ azdaroŭleny, ničoha nie mahli skazać prociŭ.

І, загадаўшы ім выйсьці з сынедрыёна, раіліся паміж сабою,

 

I zahadali im wyjści proč z Rady i naradžalisia pamiž saboju,

кажучы: што нам зрабіць з гэтымі людзьмі? бо ўсім, хто жыве ў Ерусаліме, вядома, што яны ўчынілі на яве цуд, і мы ня можам аспрэчыць гэтага;

 

kažučy: što nam rabić z hetymi ludźmi? Bo-ž wiedamy cud učynieny jość praz ich, jaŭny dla ŭsich žywučych u Jeruzalimie, i my nia možam zapiarečyć.

але, каб больш не раскрылася гэта ў народзе, з пагрозай забаронім ім, каб не казалі пра імя гэтае нікому зь людзей.

 

Ale kab bolej nie razychodziłasia ŭ narodzie, pahrozim im, kab bolej nie hawaryli ŭ hetaje imia nikomu z ludziej.

І, паклікаўшы іх, загадалі ім зусім не прапаведаваць і ня вучыць у імя Ісуса.

 

I paklikaŭšy ich, zahadali, kab jany zusim nie hawaryli i nie nawučali ŭ imia Jezusa.

Але Пётр і Ян сказалі ім у адказ: памяркуйце, ці справядліва перад Богам — слухацца вас болей, чым Бога?

 

Piotr-ža i Jan adkazwajučy skazali da ich: Ci sprawiadliwa heta pierad wačami Boha was bolej słuchać, čym Boha, razsudziecie.

Мы ня можам не гаварыць пра тое, што бачылі і чулі.

 

Bo my nia možam nie hawaryć, što my bačyli i čuli.

А тыя, прыстрашыўшы, адпусьцілі іх, не знайшоўшы магчымасьці пакараць іх, з прычыны людзей, бо ўсе славілі Бога за тое, што адбылося;

 

Jany-ž pahraziŭšy puścili ich, nie znachodziačy, jak-by pakarać ich, dziela narodu, bo ŭsie sławili toje, što było stałasia ŭ hetym zdareńni.

бо больш за сорак гадоў было таму чалавеку, зь якім сталася гэтае дзіва выздараўленьня.

 

Hadoŭ-ža było bolej saraka čaławieku, z katorym staŭsia hety cud azdaraŭleńnia.

Адпушчаныя, яны прыйшлі да сваіх і пераказалі, што казалі ім першасьвятары і старэйшыны.

 

Kali-ž ich puścili, jany pryjšli da swaich i abwiaścili, što da ich hawaryli archiświatary i staršyja.

А яны, выслухаўшы, аднадушна ўзвысілі голас да Бога і сказалі: Валадару Божа, Які стварыў неба і зямлю і мора і ўсё, што ў іх!

 

Jany pačuŭšy, adnadušna padniali hołas da Boha i kazali: Panie, heta Ty, katory stwaryŭ nieba i ziamlu, mora i ŭsio, što ŭ ich jość;

Ты вуснамі бацькі нашага Давіда, раба Твайго, сказаў праз Духа Сьвятога: «чаго бунтуюць язычнікі, і народы намышляюць марнасьць?

 

katory Ducham światym praz wusny ajca našaha Dawida, słuhi twajho, skazaŭ: čamu ŭzburylisia pahanie i narody pamyšlali pustoje?

Паўсталі цары зямныя, і князі сабраліся разам супраць Госпада і супраць Хрыста Яго,

 

Paŭstali waładary ziamli i pawadyry zyjšlisia ŭ wadno prociŭ Pana i prociŭ Chrystusa jahonaha"? (Ps. 2, 1-2).

бо сапраўды сабраліся ў горадзе гэтым супраць Сьвятога Сына Твайго Ісуса, памазанца Твайго, Ірад і Понцій Пілат зь язычнікамі і народам Ізраільскім,

 

Bo sapraŭdy zyjšlisia ŭ hetym horadzie prociŭ światoha Syna twajho Jezusa, katoraha Ty namaściŭ, Herad i Poncyj Piłat z pahanami i narodami Izraila,

каб зрабіць тое, чаму быць наканавала рука Твая і рада Твая.

 

kab učynić toje, što ruka twaja i rada twaja pastanawili, kab stałasia.

І сёньня, Госпадзе, глянь на пагрозы іхнія і дай рабам Тваім з усёй сьмеласьцю гаварыць слова Тваё,

 

A ciapier, Panie, uzhlań na pahrozy ich i daj słuham twaim z usiej adwahaj hawaryć słowa twajo,

тады як Ты прасьціраеш руку Тваю на гаеньне і на тварэньне азнакаў і цудаў імем Сьвятога Сына Твайго Ісуса.

 

praz toje, što praciahnieš ruku twaju na azdaraŭleńni, i kab znaki i cudy dziejalisia praz imia światoha Syna twajho, Jezusa.

І, як памаліліся, здрыганулася месца, дзе яны былі сабраліся, і ўсе прасякнуліся Духам Сьвятым і абвяшчалі слова Божае сьмела.

 

I kali jany malilisia, zadryžała miesca, na jakim jany byli sabraŭšysia; i napoŭniey byli ŭsie Ducham światym, i hawaryli słowa Božaje z adwahaj.

А ў мноства людзей, што ўверавалі, было адно сэрца і адна душа; і ніхто нічога з дастаткаў сваіх не называў сваім, а ўсё ў іх было супольнае.

 

A ŭ mnostwa wieručych było adno serca i adna duša; i nichto z taho, što mieŭ, ničoha nie nazywaŭ swaim, ale było ŭ ich usio supolnaje.

Апосталы зь вялікаю сілай сьведчылі пра ўваскрэсеньне Госпада Ісуса Хрыста; вялікая мілата была на ўсіх іх.

 

I z wialikaj mocaj dawali apostały paświedčańnie ab uskrasieńni Jezusa Chrysta, Pana našaha; i wialikaja łaska była wa ŭsich ich.

Ня было сярод іх анікога ў нястачы; бо ўсе, хто валодаў землямі альбо дамамі, прадаючы іх, прыносілі грошы ад продажу

 

I nia było pamiž imi nikoha cierpiačaha niedastatak, bo katoryja tolki-mieli pali abo damy, pradaŭšy, prynosili zapłatu za toje, što pradawali

і клалі да ног апосталаў; і кожнаму давалася, у чым хто меў патрэбу.

 

i kłali la noh apostałaŭ. A dzialiłasia kažnamu, jak jamu treba było.

Так Ёсія, празваны апосталамі Варнавам, — што азначае «сын суцяшэньня», лявіт, родам Кіпрэец,

 

I Jazep, nazwany apostałami Barnaba (što značyć: Syn paciašeńnia), lewit, rodam z Cypru,

у якога была свая зямля, прадаўшы яе, прынёс грошы і паклаў да ног апосталаў.

 

majučy pole, pradaŭ jaho i prynios zapłatu i pałažyŭ la noh apostałaŭ.