Мацьвея 25 разьдзел

 

 

Тады ўпадобніцца Царства Нябеснае дзесяцём дзевам, якія, узяўшы сьвяцільні свае, выйшлі сустрэць маладога.

 

Тады Нябеснае Валадарства будзе падобнае да дзесяці дзеваў, якія ўзяўшы сьветачы, выйшлі насустрач маладому.

пяць зь іх было неразумных і пяць мудрых;

 

З іх было пяць мудрых і пяць неразумных.

неразумныя, узяўшы сьвяцільні свае, не ўзялі з сабою алею;

 

Неразумныя, узяўшы сьветачы, не ўзялі з сабою алею.

а мудрыя ўзялі алею ў пасудзінах разам зь сьвяцільнямі сваімі;

 

Мудрыя-ж разам з сваімі сьветачамі ўзялі алей у свае судзіны.

і калі малады замарудзіўся, дык задрамалі ўсе і паснулі.

 

А як малады замарудзіў, усе задрамалі і паснулі.

Але апоўначы крык пачуўся: «вось, малады ідзе, выходзьце на сустрэчу яму».

 

Але апоўначы ўзьнаўся крык: "Вось ідзе малады, выходзьце насустрач яму!

Тады ўсталі ўсе дзевы тыя і паправілі сьвяцільні свае.

 

Тады ўсталі ўсе тыя дзевы і нарыхтавалі свае сьветачы.

А неразумныя мудрым сказалі: «дайце нам алею вашага, бо сьвяцільні нашыя гаснуць».

 

Неразумныя-ж сказалі мудрым: "Дайце нам вашага алею, бо нашыя сьветачы гасцуць".

А мудрыя сказалі ў адказ: «каб ня сталася недахопу і ў нас і ў вас, ідзеце лепей да прадаўцоў і купеце сабе».

 

А разумныя адказалі, кажучы: "Каб часам не хапіла нам і вам, пайдзеце лепш да прадаўцоў і купеце сабе".

Калі ж пайшлі яны купляць, прыйшоў малады, і гатовыя ўвайшлі зь ім на вясельле, і зачыніліся дзьверы.

 

Калі-ж яны пайшлі купляць, прыйшоў малады, і каторыя былі гатовыя, увайшлі з ім на вясельле, і зачынена дзьверы.

Пасьля прыходзяць і астатнія дзевы і кажуць: «спадару! спадару! адчыні нам».

 

Пасьля прыходзяць і другія дзевы ды кажуць: "Госпадзе, Госпадзе, адчыні нам!"

Ён жа сказаў ім у адказ: «праўду кажу вам: ня ведаю вас».

 

Ён-жа адказваючы сказаў ім: "Сапраўды кажу вам: ня ведаю вас".

Дык вось, чувайце; бо ня ведаеце ні дня, ні гадзіны, у якую прыйдзе Сын Чалавечы.

 

Дык уважайце, бо ня ведаеце ні дня, ні гадзіны, калі прыйдзе Сын Чалавечы".

Гэтак і чалавек нейкі, адыходзячы, заклікаў рабоў сваіх і даручыў ім маёмасьць сваю:

 

і аднаму даў пяць талянтаў, другому два, таму адзін, кожнаму паводле ягонай сілы; і адразу адышоў.

 

Той, хто атрымаў пяць талянтаў, пайшоў: ужыў іх у справу і набыў другія пяць;

 

гэтак сама і той з двума набыў другія два;

 

а той, хто атрымаў адзін талянт, пайшоў і закапаў яго ў зямлю і схаваў серабро гаспадара свайго.

 

Па доўгім часе прыходзіць гаспадар рабоў тых і зводзіць зь імі рахунак.

 

І той, хто атрымаў пяць талянтаў, падышоўшы, прынёс другія пяць талянтаў і кажа: «Гаспадар! пяць талянтаў ты даў мне; вось, другія пяць талянтаў я набыў на іх».

 

Сказаў жа яму гаспадар ягоны: «добра, раб добры і верны! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго».

 

Падышоў таксама і той, што атрымаў два талянты, і сказаў: «гаспадар! два талянты ты даў мне; вось, другія два талянты набыў я на іх».

 

Сказаў жа яму гаспадар ягоны: «добра, раб добры і верны! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго».

 

Падышоў і той, што атрымаў адзін талянт, і сказаў: «гаспадар! я ведаў цябе, што ты чалавек жорсткі, жнеш, дзе ня сеяў, і зьбіраеш, дзе не рассыпаў;

 

і пабаяўшыся, пайшоў і схаваў талянт твой у зямлі; вось табе тваё».

 

Гаспадар жа ягоны сказаў яму ў адказ: «ліхі раб і гультай! ты ведаў, што я жну, дзе ня сеяў, і зьбіраю, дзе не рассыпаў;

 

таму трэба было табе аддаць серабро маё гандлярам, і я, прыйшоўшы, атрымаў бы маё з прыбыткам.

 

Дык вось вазьмеце ў яго талянт і дайце таму, хто мае дзесяць талянтаў,

 

бо кожнаму, хто мае, дасца і памножыцца, а ў таго, хто ня мае, адымецца і тое, што мае;

 

а нягоднага раба выкіньце ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгат зубоў». (Сказаўшы гэта, усклікнуў: хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!).

 

Калі ж прыйдзе Сын Чалавечы ў славе Сваёй і ўсе сьвятыя анёлы зь Ім, тады сядзе на троне славы Сваёй,

 

і зьбяруцца перад Ім усе народы; і аддзеліць адных ад другіх, як пастух аддзяляе авечак ад казлоў;

 

і паставіць авечак праваруч ад Сябе, а казлоў — леваруч.

 

Тады скажа Цар тым, якія праваруч ад Яго: «Прыйдзеце, дабраславёныя Айца Майго, прымеце ў спадчыну Царства, угатаванае вам ад стварэньня сьвету:

 

бо быў галодны Я, і вы далі Мне есьці; быў сасьмяглы, і вы напаілі Мяне; быў падарожны, і вы прынялі Мяне;

 

быў голы, і вы адзелі Мяне; быў хворы, і вы адведалі Мяне; у цямніцы быў, і вы прыйшлі да Мяне.

 

Тады праведнікі скажуць Яму ў адказ: «Госпадзе! калі мы бачылі Цябе галоднага і накармілі? альбо сасьмяглага і напаілі?

 

калі ж мы бачылі Цябе падарожнага і прынялі? альбо голага і адзелі?

 

калі ж мы бачылі Цябе хворага, альбо ў цямніцы, і прыйшлі да цябе?».

 

І Цар скажа ім у адказ: «праўду кажу вам: як што зрабілі вы гэта аднаму з братоў Маіх меншых, дык зрабілі Мне».

 

Тады скажа і тым, якія леваруч ад Яго: «ідзеце ад Мяне, праклятыя, у вагонь вечны, угатаваны д’яблу і анёлам ягоным:

 

бо быў галодны Я, вы не далі Мне есьці; быў сасьмяглы, і вы не напаілі Мяне;

 

быў падарожны, і не прынялі Мяне; быў голы, і не адзелі Мяне; хворы і ў цямніцы, і не адведалі Мяне».

 

Тады і яны скажуць яму ў адказ: «Госпадзе, калі мы бачылі Цябе галоднага, альбо сасьмяглага, альбо падарожнага, альбо голага, альбо хворага, альбо ў цямніцы, і не паслужылі Табе?»

 

Тады скажа ім у адказ: «праўду кажу вам: як што вы не зрабілі гэтага аднаму з гэтых меншых, дык не зрабілі Мне».

 

І пойдуць гэтыя на пакуты вечныя, а праведнікі ў жыцьцё вечнае.