Мацьвея 25 разьдзел

 

 

Тады ўпадобніцца Царства Нябеснае дзесяцём дзевам, якія, узяўшы сьвяцільні свае, выйшлі сустрэць маладога.

 

Тады Царства Нябёсаў будзе падобнае да дзесяці дзяўчат, што, узяўшы свае свяцільні, выйшлі на сустрэчу маладога.

пяць зь іх было неразумных і пяць мудрых;

 

І пяць з іх было неразумных і пяць разумных.

неразумныя, узяўшы сьвяцільні свае, не ўзялі з сабою алею;

 

Бо неразумныя, узяўшы свае свяцільні, не ўзялі з сабою алею.

а мудрыя ўзялі алею ў пасудзінах разам зь сьвяцільнямі сваімі;

 

А разумныя ўзялі са сваімі свяцільнямі алею ў пасудзінах.

і калі малады замарудзіўся, дык задрамалі ўсе і паснулі.

 

А калі малады запазніўся, яны ўсе задрамалі і паснулі.

Але апоўначы крык пачуўся: «вось, малады ідзе, выходзьце на сустрэчу яму».

 

Але апоўначы пачуўся крык: «Вось [ідзе] малады! Выходзьце на сустрэчу [яму]».

Тады ўсталі ўсе дзевы тыя і паправілі сьвяцільні свае.

 

Тады ўсе тыя дзяўчаты ўсталі і паправілі свае свяцільні.

А неразумныя мудрым сказалі: «дайце нам алею вашага, бо сьвяцільні нашыя гаснуць».

 

Неразумныя ж сказалі разумным: Дайце нам свайго алею, таму што нашы свяцільні гаснуць.

А мудрыя сказалі ў адказ: «каб ня сталася недахопу і ў нас і ў вас, ідзеце лепей да прадаўцоў і купеце сабе».

 

А разумныя сказалі ў адказ: Каб не забракла нам і вам; пайдзіце лепей да прадаўцоў і купіце сабе.

Калі ж пайшлі яны купляць, прыйшоў малады, і гатовыя ўвайшлі зь ім на вясельле, і зачыніліся дзьверы.

 

І калі яны адыходзілі купляць, прыйшоў малады; і гатовыя ўвайшлі з ім на вяселле, і дзверы былі зачынены.

Пасьля прыходзяць і астатнія дзевы і кажуць: «спадару! спадару! адчыні нам».

 

Пасля ж прыходзяць і астатнія дзяўчаты і кажуць: Гаспадару, гаспадару, адчыні нам!

Ён жа сказаў ім у адказ: «праўду кажу вам: ня ведаю вас».

 

Але ён сказаў у адказ: Сапраўды кажу вам: Я не ведаю вас.

Дык вось, чувайце; бо ня ведаеце ні дня, ні гадзіны, у якую прыйдзе Сын Чалавечы.

 

Дык будзьце пільныя: таму што вы не ведаеце ні дня, ні гадзіны, [калі прыйдзе Сын Чалавечы].

Гэтак і чалавек нейкі, адыходзячы, заклікаў рабоў сваіх і даручыў ім маёмасьць сваю:

 

Бо гэтак жа як адзін чалавек, адыходзячы ў чужую краіну, паклікаў сваіх слуг і перадаў ім сваю маёмасць,

і аднаму даў пяць талянтаў, другому два, таму адзін, кожнаму паводле ягонай сілы; і адразу адышоў.

 

і аднаму ён даў пяць талентаў, другому ж — два, а яшчэ аднаму — адзін, кожнаму паводле яго сілы; і адышоў.

Той, хто атрымаў пяць талянтаў, пайшоў: ужыў іх у справу і набыў другія пяць;

 

Адразу той, хто атрымаў пяць талентаў, пайшоўшы, пусціў іх у абаротак і прыдбаў другія пяць [талентаў];

гэтак сама і той з двума набыў другія два;

 

таксама [і] той, што атрымаў два таленты, прыдбаў другія два.

а той, хто атрымаў адзін талянт, пайшоў і закапаў яго ў зямлю і схаваў серабро гаспадара свайго.

 

А той, што атрымаў адзін, адышоўся, раскапаў зямлю і схаваў серабро свайго гаспадара.

Па доўгім часе прыходзіць гаспадар рабоў тых і зводзіць зь імі рахунак.

 

Праз доўгі ж час прыходзіць гаспадар тых слуг і зводзіць з імі рахунак.

І той, хто атрымаў пяць талянтаў, падышоўшы, прынёс другія пяць талянтаў і кажа: «Гаспадар! пяць талянтаў ты даў мне; вось, другія пяць талянтаў я набыў на іх».

 

І той, хто атрымаў пяць талентаў, падышоўшы, прынёс другія пяць талентаў, кажучы: Гаспадару, ты перадаў мне пяць талентаў; вось другія пяць талентаў я прыдбаў [на іх].

Сказаў жа яму гаспадар ягоны: «добра, раб добры і верны! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго».

 

Яго гаспадар сказаў яму: Выдатна, добры і верны слуга! Над малым ты быў верны, над многім пастаўлю цябе; увайдзі ў радасць свайго гаспадара.

Падышоў таксама і той, што атрымаў два талянты, і сказаў: «гаспадар! два талянты ты даў мне; вось, другія два талянты набыў я на іх».

 

Падышоў і той, хто [атрымаў] два таленты, і сказаў: Гаспадару, два таленты ты перадаў мне; вось, я прыдбаў другія два таленты [на іх].

Сказаў жа яму гаспадар ягоны: «добра, раб добры і верны! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго».

 

Яго гаспадар сказаў яму: Выдатна, добры і верны слуга! Над малым ты быў верны, над многім пастаўлю цябе; увайдзі ў радасць свайго гаспадара.

Падышоў і той, што атрымаў адзін талянт, і сказаў: «гаспадар! я ведаў цябе, што ты чалавек жорсткі, жнеш, дзе ня сеяў, і зьбіраеш, дзе не рассыпаў;

 

Падышоў і той, хто атрымаў адзін талент, і сказаў: Гаспадару, я ведаў цябе, што ты чалавек жорсткі: жнеш, дзе не сеяў, і збіраеш, дзе не рассыпаў;

і пабаяўшыся, пайшоў і схаваў талянт твой у зямлі; вось табе тваё».

 

і я збаяўся — пайшоў і схаваў твой талент у зямлі: вось табе тваё.

Гаспадар жа ягоны сказаў яму ў адказ: «ліхі раб і гультай! ты ведаў, што я жну, дзе ня сеяў, і зьбіраю, дзе не рассыпаў;

 

А яго гаспадар сказаў яму ў адказ: «Ліхі і баязлівы слуга, ты ведаў, што я жну, дзе не сеяў, і збіраю, дзе не рассыпаў;

таму трэба было табе аддаць серабро маё гандлярам, і я, прыйшоўшы, атрымаў бы маё з прыбыткам.

 

дык трэба было табе аддаць маё серабро ў рост79, і я, прыйшоўшы, атрымаў бы сваё з прыбыткам.

Дык вось вазьмеце ў яго талянт і дайце таму, хто мае дзесяць талянтаў,

 

Дык вось вазьміце ад яго талент і дайце таму, хто мае дзесяць талентаў;

бо кожнаму, хто мае, дасца і памножыцца, а ў таго, хто ня мае, адымецца і тое, што мае;

 

бо кожнаму, хто мае, будзе дадзена, і памножыцца, а ў таго, хто не мае, адымецца і тое, што мае.

а нягоднага раба выкіньце ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгат зубоў». (Сказаўшы гэта, усклікнуў: хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!).

 

А нявартага слугу выкіньце ў цемру знадворную — там будзе плач і скрыгат зубоў. [Сказаўшы гэта, усклікнуў: хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!]

Калі ж прыйдзе Сын Чалавечы ў славе Сваёй і ўсе сьвятыя анёлы зь Ім, тады сядзе на троне славы Сваёй,

 

Калі ж прыйдзе Сын Чалавечы ў Сваёй славе і ўсе [святыя] Анёлы з Ім, тады сядзе Ён на троне Сваёй славы;

і зьбяруцца перад Ім усе народы; і аддзеліць адных ад другіх, як пастух аддзяляе авечак ад казлоў;

 

і будуць сабраны перад Ім усе народы; і Ён аддзеліць іх адзін ад аднаго, як пастух аддзяляе авечак ад казлоў;

і паставіць авечак праваруч ад Сябе, а казлоў — леваруч.

 

і Ён паставіць авечак праваруч ад Сябе, а казлоў — леваруч.

Тады скажа Цар тым, якія праваруч ад Яго: «Прыйдзеце, дабраславёныя Айца Майго, прымеце ў спадчыну Царства, угатаванае вам ад стварэньня сьвету:

 

Тады Цар скажа тым, хто праваруч Яго: «Прыйдзіце, дабраславёныя Майго Бацькі, вазьміце ў спадчыну Царства, падрыхтаванае вам ад заснавання свету.

бо быў галодны Я, і вы далі Мне есьці; быў сасьмяглы, і вы напаілі Мяне; быў падарожны, і вы прынялі Мяне;

 

Бо быў Я галодны, і вы далі Мне есці; быў сасмяглы, і вы напаілі Мяне; чужаземец быў, і вы прынялі Мяне;

быў голы, і вы адзелі Мяне; быў хворы, і вы адведалі Мяне; у цямніцы быў, і вы прыйшлі да Мяне.

 

быў голы, і вы адзелі Мяне; быў хворы, і вы адведалі Мяне; у турме быў, і вы прыйшлі да Мяне».

Тады праведнікі скажуць Яму ў адказ: «Госпадзе! калі мы бачылі Цябе галоднага і накармілі? альбо сасьмяглага і напаілі?

 

Тады ў адказ Яму праведнікі скажуць: «Госпадзе, калі мы бачылі Цябе галодным і накармілі ці сасмяглага і напаілі?

калі ж мы бачылі Цябе падарожнага і прынялі? альбо голага і адзелі?

 

І калі мы бачылі Цябе чужаземцам і прынялі ці голым і адзелі?

калі ж мы бачылі Цябе хворага, альбо ў цямніцы, і прыйшлі да цябе?».

 

І калі мы бачылі Цябе хворым ці ў турме і прыйшлі да Цябе?

І Цар скажа ім у адказ: «праўду кажу вам: як што зрабілі вы гэта аднаму з братоў Маіх меншых, дык зрабілі Мне».

 

І ў адказ Цар скажа ім: «Сапраўды кажу вам: што зрабілі вы аднаму з гэтых найменшых Маіх братоў, тое вы Мне зрабілі».

Тады скажа і тым, якія леваруч ад Яго: «ідзеце ад Мяне, праклятыя, у вагонь вечны, угатаваны д’яблу і анёлам ягоным:

 

Тады Ён скажа і тым, хто леваруч: «Ідзіце ад Мяне, праклятыя, у вечны агонь, падрыхтаваны д’яблу і яго анёлам.

бо быў галодны Я, вы не далі Мне есьці; быў сасьмяглы, і вы не напаілі Мяне;

 

Бо быў Я галодны, і вы не далі Мне есці; быў сасмяглы, і вы не напаілі Мяне;

быў падарожны, і не прынялі Мяне; быў голы, і не адзелі Мяне; хворы і ў цямніцы, і не адведалі Мяне».

 

быў чужаземец, і вы не прынялі Мяне; быў голы, і вы не адзелі Мяне; быў хворы і ў турме, і вы не адведалі Мяне».

Тады і яны скажуць яму ў адказ: «Госпадзе, калі мы бачылі Цябе галоднага, альбо сасьмяглага, альбо падарожнага, альбо голага, альбо хворага, альбо ў цямніцы, і не паслужылі Табе?»

 

Тады ў адказ і яны скажуць: «Госпадзе, калі мы бачылі Цябе галодным, ці сасмяглым, ці чужаземцам, ці голым, ці хворым, ці ў турме, і не паслужылі Табе?»

Тады скажа ім у адказ: «праўду кажу вам: як што вы не зрабілі гэтага аднаму з гэтых меншых, дык не зрабілі Мне».

 

Тады Ён скажа ім у адказ: «Сапраўды кажу вам: што не зрабілі вы аднаму з гэтых найменшых, таго вы і Мне не зрабілі».

І пойдуць гэтыя на пакуты вечныя, а праведнікі ў жыцьцё вечнае.

 

І пойдуць гэтыя на вечную кару, а праведнікі ў жыццё вечнае.