Мацьвея 27 разьдзел
Паводле Мацьвея Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Анатоля Клышкi
Калі ж настала раніца, зрабілі нараду ўсе першасьвятары і старэйшыны народу супраць Ісуса, каб аддаць Яго на сьмерць:
А калі настала раніца, усе першасвятары і старэйшыны народу зрабілі нараду супроць Ісуса, каб аддаць Яго на смерць;
і зьвязаўшы Яго, завялі і перадалі яго Понцію Пілату, намесьніку.
і, звязаўшы Яго, адвялі і перадалі [Понцію] Пілату, намесніку.
Тады Юда, які выдаў Яго, убачыўшы, што засудзілі Яго, і раскаяўшыся, аддаў трыццаць срэбранікаў першасьвятарам і старэйшынам,
Тады Іуда, што Яго выдаў, убачыўшы, што Яго засудзілі, пакаяўся і вярнуў трыццаць срэбранікаў першасвятарам і старэйшынам,
кажучы: зграшыў я, прадаўшы кроў нявінную. Яны ж сказалі: што нам да таго? глядзі сам.
кажучы: Саграшыў я, выдаўшы нявінную кроў. — А яны сказалі: Што нам да таго? Глядзі сам.
І кінуўшы срэбранікі ў храме, ён адышоў; і пайшоўшы, павесіўся.
І ён, кінуўшы срэбранікі ў храме, адышоў; і, пайшоўшы, павесіўся.
Першасьвятары, узяўшы срэбранікі, сказалі: не дазваляецца класьці іх у храмавую скарбніцу, бо гэта цана крыві.
А першасвятары, узяўшы срэбранікі, сказалі: Іх не дазваляецца класці ў храмавую скарбніцу, бо гэта цана крыві.
І зрабіўшы нараду, купілі на іх поле ганчара для пахаваньня чужынцаў;
І, зрабіўшы нараду, яны купілі за іх поле ганчара пахавання чужаземцаў.
таму і называецца поле тое «полем крыві» па сёньняшні дзень;
Таму тое поле завецца Полем Крыві па сённяшні дня.
тады збылося сказанае праз прарока Ерамію, які кажа: і ўзялі трыццаць срэбранікаў, цану Ацэненага, Якога ацанілі сыны Ізраілевыя,
Тады спраўдзілася сказанае праз прарока Іерамію, які кажа: «І ўзялі трыццаць срэбранікаў, цану Ацэненага, Якога ацанілі сыны Ізраілевы,
і далі іх за поле ганчара, як сказаў мне Гасподзь.
і далі іх за ганчарова поле, як загадаў мне Госпад».
Ісус жа стаў перад намесьнікам. І спытаўся ў Яго намесьнік, кажучы: Ты Цар Юдэйскі? А Ісус сказаў яму: ты кажаш.
Ісус жа стаў перад намеснікам; і намеснік спытаўся ў Яго, кажучы: «Ці Ты Іудзейскі Цар?» — Ісус жа сказаў [яму]: Ты праўду кажаш.
І калі вінавацілі Яго першасьвятары і старэйшыны, Ён нічога не адказваў.
І, калі першасвятары і старэйшыны абвінавачвалі Яго, Ён нічога не адказваў.
Тады кажа Яму Пілат: ці ня чуеш, колькі сьведчаць супроць Цябе?
Тады Пілат кажа Яму: Ці Ты не чуеш, колькі сведчанняў супроць Цябе?
І не адказваў яму на ніводнае слова, так што намесьнік вельмі зьдзіўляўся.
І Ён не адказваў ні на адно слова, так што намеснік надта здзіўляўся.
А на сьвята намесьнік меў звычай выпускаць народу аднаго вязьня, якога б хацелі.
А на свята намеснік меў звычай адпускаць натоўпу аднаго вязня, якога яны хацелі.
Быў тады ў іх вядомы вязень, званы Варава.
І быў ў іх тады вядомы вязень, якога звалі [Ісус] Варава.
І вось, як сабраліся яны, сказаў ім Пілат: каго хочаце, каб я выпусьціў вам: Вараву ці Ісуса, Якога завуць Хрыстом?
Дык калі яны сабраліся, Пілат сказаў ім: Каго хочаце, каб я адпусціў вам: [Ісуса] Вараву ці Ісуса, Якога завуць Хрыстом?
Бо ведаў, што з зайздрасьці выдалі Яго.
Бо ён ведаў, што праз зайздрасць выдалі Яго.
Тым часам, як сядзеў ён на судовым месцы, жонка ягоная паслала яму сказаць: не рабі нічога Праведніку Таму, бо я сёньня ў сьне шмат адцярпела за Яго.
Калі ж ён сядзеў на судзейскім крэсле, яго жонка паслала да яго сказаць: Нічога не рабі Таму Праведніку; бо я сёння ў сне шмат нацярпелася з-за Яго.
Але першасьвятары і старэйшыны падбухторылі люд прасіць Вараву, а Ісуса загубіць.
Але першасвятары і старэйшыны падбілі натоўпы, каб прасіць Вараву, а Ісуса загубіць.
Тады намесьнік сказаў у адказ: каго хочаце з двух, каб я выпусьціў вам? Яны сказалі: Вараву.
І намеснік сказаў у адказ: Каго з двух хочаце, каб я адпусціў вам? — І яны сказалі: Вараву.
Кажа ім Пілат: што ж мне зрабіць зь Ісусам, Якога завуць Хрыстом? Кажуць яму ўсе: хай будзе ўкрыжаваны!
Пілат кажа ім: Дык што мне зрабіць з Ісусам, Якога завуць Хрыстом? — Яны ўсе кажуць [яму]: Няхай будзе ўкрыжаваны!
А намесьнік сказаў: якое ж ліха ўчыніў Ён? Але яны яшчэ мацней крычалі: хай будзе ўкрыжаваны!
А ён82 сказаў: Што ж благое зрабіў Ён? — Ды яны яшчэ мацней крычалі і казалі: Няхай будзе ўкрыжаваны!
Пілат, бачачы, што нічога не дапамагае, а неспакой расьце, узяў вады і ўмыў рукі перад людзьмі, кажучы: невінаваты я ў крыві Праведніка Гэтага; глядзеце самі.
І Пілат, убачыўшы, што нічога не дапамагае, а ўсчынаецца большае замяшанне, узяўшы вады, умыў рукі перад натоўпам, кажучы: Не вінаваты я ў крыві Гэтага [Праведніка]; глядзіце вы.
І, адказваючы, увесь люд сказаў: Кроў Ягоная на нас і на дзецях нашых.
І ўвесь народ сказаў у адказ: Яго кроў на нас і на нашых дзецях!
Тады выпусьціў ім Вараву, а Ісуса, біўшы, аддаў на крыжаваньне.
Тады ён адпусціў ім Вараву; а Ісуса, збічаваўшы, выдаў, каб укрыжавалі.
Тады воіны намесьнікавы, узяўшы Ісуса ў прэторыю, сабралі на Яго цэлы полк,
Тады намеснікавы воіны, забраўшы Ісуса ў прэторыю, сабралі на Яго ўсю кагорту.
і разьдзеўшы Яго, надзелі на Яго пурпуру;
І, раздзеўшы Яго, яны надзелі на Яго пурпуровы плашч,
і, сплёўшы вянок зь цёрну, усклалі на галаву Яму і далі Яму ў правую руку кій, і, укленчыўшы перад Ім, кпілі зь Яго, кажучы: радуйся, Цар Юдэйскі!
і, звіўшы вянок з калючак, усклалі Яму на галаву і далі палку ў правую руку; і, кленчачы перад Ім, глуміліся з Яго, кажучы: Радуйся, Цар Іудзейскі!
і плявалі на Яго і, узяўшы кій, білі па галаве Яго.
І, напляваўшы на Яго, узялі палку і білі Яго па галаве.
І калі назьдзекаваліся зь Яго, зьнялі зь Яго пурпуру і апранулі Яго ў адзежу Ягоную, і павялі Яго на крыжаваньне.
І калі наглуміліся з Яго, яны знялі з Яго плашч і апранулі Яго ў Яго адзенне і павялі на ўкрыжаванне.
Выходзячы, спаткалі яны аднаго Кірынеяніна, імем Сымон: яго і прымусілі несьці крыж Ягоны.
Выходзячы ж, яны сустрэлі аднаго кірэнца, імем Сіман; гэтага і прымусілі ўзяць Яго крыж.
І прыйшоўшы на месца, якое называецца Галгофа, што азначае «месца чарапоў»,
І, прыйшоўшы на месца, званае Галгофа, што значыць «месца чэрапа»,
далі Яму піць воцату, зьмяшанага з жоўцю; і, пакаштаваўшы, не хацеў піць.
далі Яму піць віна, змяшанага з жоўцю; і, пакаштаваўшы, Ён не захацеў яго піць.
Тыя, што ўкрыжавалі Яго, дзялілі вопратку Ягоную, кідаючы жэрабя;
Тыя ж, што ўкрыжавалі Яго, падзялілі Яго адзенне, кідаючы жэрабя;
і, седзячы, вартавалі Яго там;
і, седзячы, вартавалі Яго там.
і зьмясьцілі над галавою Ягонай надпіс зь віною Яго: Гэты ёсьць Ісус, Цар Юдэйскі.
І змясцілі над Яго галавою надпіс Яго віны: Гэта Ісус, Цар Іудзейскі.
Тады ўкрыжавалі зь Ім двух разбойнікаў: аднаго па правы бок, а другога па левы.
Тады ўкрыжавалі з Ім двух разбойнікаў: аднаго праваруч і аднаго леваруч.
А тыя, што міма праходзілі, зьневажалі Яго, ківаючы галовамі сваімі
А тыя, што міма праходзілі, ганьбілі Яго, ківаючы сваімі галовамі
і кажучы: Ты, што разбураеш храм і за тры дні будуеш! уратуй Сябе Самога. Калі Ты Сын Божы, сыйдзі з крыжа.
і кажучы: Ты, што руйнуеш храм і за тры дні будуеш, уратуй Самога Сябе, калі ты Сын Божы, [і] зыдзі з крыжа!
Падобна і першасьвятары з кніжнікамі і старэйшынамі і фарысэямі, насьміхаючыся, казалі:
Падобна і першасвятары з кніжнікамі, старэйшынамі [і фарысеямі,] насміхаючыся, казалі:
іншых ратаваў, а Самога Сябе ня можа ўратаваць. Калі Ён Цар Ізраілеў, хай цяпер сыйдзе з крыжа, і ўверуем у Яго;
Іншых ратаваў — Сябе Самога не можа ўратаваць. [Калі] Ён Цар Ізраілеў, няхай цяпер зыдзе з крыжа, і мы ўверуем у Яго.
спадзяваўся на Бога: хай цяпер выбавіць Яго, калі Ён угодны Яму. Бо Ён сказаў: Я Божы Сын.
Спадзяваўся на Бога: няхай Ён цяпер выбавіць [Яго], калі Ён Яму даспадобы. Бо Ён сказаў: «Я — Сын Божы».
Таксама і разбойнікі, укрыжаваныя зь Ім, зьневажалі Яго.
Таксама і разбойнікі, укрыжаваныя з Ім, зневажалі Яго.
Ад шостай жа гадзіны цемра настала па ўсёй зямлі да гадзіны дзявятай.
Ад шостай жа гадзіны зрабілася цемра на ўсёй зямлі — да дзевятай гадзіны.
а каля дзявятай гадзіны ўскрыкнуў Ісус моцным голасам, кажучы: Ілі, Ілі! лама савахвані? што азначае: Божа Мой, Божа Мой! чаму Ты Мяне пакінуў?
А каля дзевятай гадзіны Ісус ускрыкнуў моцным голасам, кажучы: Элі, Элі, лема савахвані? — гэта значыць: «Божа Мой, Божа Мой, чаму Ты Мяне пакінуў?»83
Некаторыя, што стаялі там, чуючы гэта, казалі: Ільлю кліча Ён.
І некаторыя з тых, што стаялі там, пачуўшы, казалі: Ён кліча Ілію.
І адразу пабег адзін зь іх, узяў губку, намачыў у воцат і, насадзіўшы на кій, даваў Яму піць;
І адразу адзін з іх пабег, і, узяўшы губку, намачыў яе ў воцаце і, надзеўшы на палку, даваў Яму піць.
а другія казалі: пастой; пабачым, ці прыйдзе Ільля ўратаваць Яго.
А астатнія казалі: Пачакай, паглядзім, ці прыйдзе Ілія ратаваць Яго.
А Ісус, зноў ўскрыкнуўшы моцным голасам, выпусьціў дух.
Ісус жа, зноў ўскрыкнуўшы моцным голасам, выпусціў дух.
І вось, завеса храма разадралася напалам, зьверху данізу; і зямля здрыганулася: і каменьне раскалолася;
І вось, заслона храма разадралася зверху да нізу напалам, і зямля задрыжала, і раскалоліся скалы.
і магілы расчыніліся; і многія целы памерлых паўсталі;
І магільні расчыніліся, і шмат цел спачылых святых былі ўваскрэшаны,
і выйшаўшы з магілаў пасьля ўваскрэсеньня Ягонага, увайшлі ў сьвяты горад і явіліся многім.
і, выйшаўшы з магільняў пасля Яго ўваскрэсення, яны ўвайшлі ў святы горад і з’явіліся многім.
А сотнік і тыя, што зь ім вартавалі Ісуса, бачачы землятрус і ўсё, што адбылося, перапалохаліся вельмі і казалі: сапраўды Ён быў Сын Божы.
А сотнік і тыя, што з ім вартавалі Ісуса, убачыўшы землятрус і тое, што адбылося, вельмі спалохаліся, кажучы: Сапраўды Ён быў Сын Божы.
Там былі таксама і глядзелі здалёк многія жанчыны, якія ішлі сьледам за Ісусам з Галілеі, служачы Яму;
Было ж там шмат жанчын, якія глядзелі здалёку, тыя, што ішлі ўслед за Ісусам з Галілеі, прыслугоўваючы Яму;
сярод іх былі Марыя Магдаліна і Марыя, маці Якава і Ёсіі, і маці сыноў Зевядзеевых.
між іх была Марыя Магдаліна, Марыя, маці Іякава і Іосіфа84, і маці сыноў Зевядзеевых.
Калі ж зьвечарэла, прыйшоў багаты чалавек з Арыматэі, імем Язэп, які таксама вучыўся ў Ісуса;
Калі ж звечарэла, прыйшоў багаты чалавек з Арымафеі, імем Іосіф, які і сам быў Ісусавым вучнем;
ён, прыйшоўшы да Пілата, прасіў Цела Ісусавага. Тады Пілат загадаў аддаць Цела.
ён, прыйшоўшы да Пілата, прасіў Ісусава цела. Тады Пілат загадаў аддаць [цела].
І ўзяўшы Цела, Язэп абгарнуў яго чыстым палатном
І, узяўшы цела, Іосіф абгарнуў яго чыстым кужэльным палатном,
і паклаў яго ў новай сваёй магіле, якую высек у скале; і прываліўшы вялікі камень да дзьвярэй магілы, адышоў.
і паклаў яго ў сваёй новай магільні, якую высек у скале; і, прываліўшы вялікі камень да ўваходу ў магільню, пайшоў.
Была ж там Марыя Магдаліна і другая Марыя, якія сядзелі насупраць магілы.
І была там Марыя Магдаліна і другая Марыя, якія сядзелі насупроць магілы.
На другі дзень, які ідзе за пятніцай, сабраліся першасьвятары і фарысэі да Пілата
На другі ж дзень, што ідзе за днём Падрыхтавання85, сабраліся першасвятары і фарысеі да Пілата,
і казалі: спадару! мы ўспомнілі, што ашуканец той, яшчэ калі быў жывы, сказаў: «праз тры дні ўваскрэсну»;
кажучы: Гаспадару, мы ўспомнілі, што той ашуканец казаў яшчэ пры жыцці: «Пасля трох дзён уваскрэсну».
дык вось, загадай вартаваць магілу да трэйцяга дня, каб вучні Ягоныя, прыйшоўшы ўначы, ня ўкралі Яго і не сказалі народу: «уваскрэс зь мёртвых», і будзе апошняе ашуканства горшае за першае.
Дык загадай ахоўваць магілу да трэцяга дня; каб Яго вучні, прыйшоўшы [ўночы], не ўкралі Яго і не сказалі народу: «Ён уваскрэшаны з мёртвых»; і будзе апошняе ашуканства горшае за першае.
А Пілат сказаў ім: маеце варту; ідзеце, ахоўвайце, як ведаеце.
Пілат сказаў ім: Маеце варту; ідзіце, ахоўвайце, як ведаеце.
Яны пайшлі і ахоўвалі магілу, прыклаўшы пячатку да каменя і паставіўшы варту.
І яны пайшлі і пачалі ахоўваць магілу, прыклаўшы пячатку да каменя і паставіўшы варту.
