1 да Карынфянаў 13 разьдзел
Першае пасланьне да Карынфянаў
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Анатоля Клышкi
Калі я гавару мовамі чалавечымі і анёльскімі, а любові ня маю, дык я — медзь звонкая, альбо кімвал гулкі,
Калі я гавару на мовах людзей і Анёлаў, але любові не маю, — то я стаў звонкай меддзю ці гулкімі літаўрамі.
Калі маю дар прароцтва, і ведаю ўсе таямніцы, і маю ўсякія веды і ўсю веру, так што магу і горы перастаўляць, а ня маю любові, — дык я нішто.
І калі я маю дар прароцтва і ведаю ўсе таямніцы і ўсё веданне, і калі маю ўсю веру, так каб і горы перастаўляць, а любові не маю, — я нішто.
І калі я раздам усю маёмасьць маю і аддам цела маё на спаленьне, а любові ня маю, — няма мне ў тым ніякай карысьці.
І нават калі я раздам усю сваю маёмасць на пракорм бедным, і калі аддам сваё цела, каб мяне пахвалілі12, а любові не маю, то няма мне ніякай карысці.
Любоў церпіць доўга, умілажальваецца, любоў не зайздросьціць, любоў не праслаўляе сябе, не ганарыцца,
Любоў доўга церпіць, любоў міласэрная, любоў не зайздросціць, не выхваляецца, не надзімаецца,
ня бушуе, ня шукае свайго, не раздражняецца, не намышляе ліха,
не паводзіць сябе непрыстойна, не шукае свайго; не раздражняецца, не думае ліха,
ня радуецца зь няпраўды, а разам цешыцца зь ісьціны;
не радуецца няправеднасці, але радуецца разам з праўдай;
усё пакрывае, усяму верыць, на ўсё спадзяецца, усё пераносіць.
усё пакрывае, усяму верыць, на ўсё спадзяецца, усё вытрымлівае.
Любоў ніколі ня мінаецца, хоць і прароцтвы спыняцца, і мовы змоўкнуць, і веды скасуюцца.
Любоў ніколі не праходзіць; а калі прароцтвы — яны знікнуць, калі мовы — яны змоўкнуць, калі веды — яны стануць непатрэбнымі.
Бо мы часткова ведаем і часткова прарочым;
Бо мы ведаем часткова і прарочым часткова.
а калі настане дасканалае, тады тое, што частковае, спыніцца.
Калі ж прыйдзе дасканалае, — [тады] тое, што частковае, знікне.
Калі я быў дзіцем, дык па-дзіцячы гаварыў, па-дзіцячы мысьліў, па-дзіцячы разважаў; а як стаўся мужчынаю, дык пакінуў дзіцячае.
Калі я быў дзіцем, я гаварыў як дзіця, думаў як дзіця, разважаў як дзіця; калі я стаў мужчынам, я пакінуў дзіцячае.
Бо цяпер мы бачым як празь цьмянае шкло, наўздогадзь, а тады твар да твару; цяпер я ведаю часткова, тады ж спазнаю так, як і я спазнаны.
Бо цяпер мы глядзім на адлюстраванне няпэўна, тады ж — тварам у твар; цяпер я ведаю часткова, тады ж пазнаю поўнасцю, як і сам я пазнаны.
А тым часам жывуць вось гэтыя тры: вера, надзея, любоў; але любоў зь іх найбольшая.
А цяпер застаюцца вера, надзея, любоў — гэтыя тры, але найбольшая з іх — любоў.
