Лукаша 6 разьдзел

 

 

У суботу, першую пасьля другога дня Пасхі, давялося Яму праходзіць засеянымі палямі, і вучні Ягоныя зрывалі калосьсе і елі, расьціраючы рукамі.

 

Сталася-ж у сыботу, па другім дні Пасхі; здарылася Яму прайходзіць палямі паміж збожжа, і вучні Ягоныя зрывалі каласы, і, расьціраючы іх рукамі, елі зярняты.

А некаторыя фарысэі сказалі ім: навошта вы робіце тое, чаго нельга рабіць у суботу?

 

І некаторыя з фарысеяў гаварылі ім: — чаму вы робіце тое, чаго не належыць рабіць у сыботу?

Ісус ім сказаў у адказ: хіба вы ня чыталі, што зрабіў Давід, калі згаладаўся сам і тыя, што былі зь ім?

 

Ісус-жа ў адказ сказаў ім: — хіба-ж вы ня чыталі, што ўчыніў Давыд, калі згаладаўся сам і тыя, якія з ім былі?

як ён увайшоў у дом Божы, узяў пакладныя хлябы, якіх нельга было есьці нікому, апрача адных сьвятароў, і еў, і даў тым, што былі зь ім?

 

Як увайшоў у дом Божы, узяў хлябы прынясеньня, якіх не належала есьці нікому, апрача ерэяў, і еў і даваў тым, хто з ім быў?

І сказаў ім: Сын Чалавечы ёсьць гаспадар і суботы.

 

І сказаў ім: — Сын Чалавечы: ёсьць гаспадаром і сыботы.

А давялося і ў другую суботу ўвайсьці Яму ў сынагогу і вучыць. Там быў чалавек, у якога правая рука была сухая.

 

Было-ж і ў другую сыботу, калі Ён увайшоў у сынагогу й навучаў; і быў там чалавек, у якога правая рука была ўсохшы.

А кніжнікі і фарысэі сачылі за Ім, ці не ацаліць у суботу, каб знайсьці абвінавачаньне супроць Яго.

 

Кніжнікі-ж і фарысеі назіралі, ці ня будзе ацаляць у сыботу, каб знайсьці абвінавачаньне супроць Яго.

Але Ён, ведаючы намыслы іхнія, сказаў чалавеку з сухою рукою: устань і выступі на сярэдзіну. І той устаў і выступіў.

 

Але Ён, ведаючы іхныя помыслы, сказаў сухарукаму чалавеку: — устань ды выйдзі на сярэдзіну; і той устаў і выйшаў.

Тады сказаў ім Ісус: спытаюся Я ў вас: што трэба рабіць у суботу? дабро ці зло? выратаваць душу, ці загубіць? Яны маўчалі.

 

Тады сказаў ім Ісус: — спытаюся Я ў вас, што належыць рабіць у сыботу, дабро тварыць ці зло? выбавіць душу ці загубіць? яны маўчалі.

І паглядзеўшы на іх усіх, сказаў таму чалавеку: падай руку тваю. Той так і зрабіў: і стала рука ў яго здаровая, як другая.

 

І паглядзеўшы на ўсіх навокал, сказаў таму чалавеку: — выцягні руку тваю, і ён зрабіў гэтак, і стала рука яго здаровая, як і другая.

А яны дайшлі да шаленства і раіліся паміж сабою, што б ім зрабіць зь Ісусам.

 

Яны-ж шалелі ад злосьці й гаварылі адзін аднаму, што-б ім учыніць Ісусу.

У тыя дні ўзыйшоў Ён на гару памаліцца і прабыў усю ноч, молячыся Богу.

 

І сталася ў дні тыя, узыйшоў Ён на гару памаліцца, і прабыў усю ноч на малітве Божай.

А як разьвіднела, паклікаў вучняў Сваіх і выбраў зь іх дванаццаць, якіх і назваў апосталамі:

 

Калі-ж настаў дзень, паклікаў вучняў Сваіх і выбраў з іх дванаццаць, якіх і назваў Апосталамі.

Сымона, якога назваў Пятром, і Андрэя, брата ягонага, Якава і Яна, Піліпа і Барталамея,

 

Сымана, якога назваў Пятром, і Андрэя, брата ягонага, Якуба й Яна, Піліпа й Баўтрамея;

Мацьвея і Тамаша, Якава Алфеевага і Сымона, называнага Зілотам,

 

Мацьвея й Фаму, Якуба Алфеевага й Сымана, называнага Зілотам;

Юду Якаўлевага і Юду Іскарыёта, які потым стаўся прадажнікам.

 

Юду Якубавага й Юду Іскарыёта, які стаўся здраднікам.

І сыйшоў зь імі, стаў Ён на роўным месцы, і мноства вучняў Ягоных, і мноства люду з усёй Юдэі і зь Ерусаліма, і з прыморскіх мясьцінаў Тырскіх і Сідонскіх,

 

І зыйшоўшы з імі ўніз, Ён стаў на месцы роўным, і грамада вучняў Яго, і вялікае мноства народу з усяе Юдэі й Ерусаліма, і з узьбярэжжа краін Тырскай і Сідонскай;

якія прыйшлі паслухаць Яго і ацаліцца ад хваробаў сваіх, таксама і тыя, што пакутавалі ад нячыстых духаў; і ацаляліся.

 

Якія папрыйходзілі паслухаць Яго й пазбавіцца ад нядугаў сваіх, таксама й тыя, якія цярпелі ад нячыстых духаў.

І ўвесь люд імкнуўся дакрануцца да Яго, бо ад Яго зыходзіла сіла і ацаляла ўсіх.

 

І ўсе з грамады народу жадалі дакрануцца да Яго, бо ад Яго зыйходзіла сіла й аздараўляла ўсіх.

І Ён, узьвёўшы вочы Свае на вучняў Сваіх, казаў: дабрашчасныя ўбогія духам, бо ваша ёсьць Царства Божае.

 

І Ён узьвёў вочы Свае на вучняў Сваіх і прамаўляў: шчасьлівыя ўбогія духам, бо вашае ёсьць Уладарства Божае.

Дабрашчасныя галодныя сёньня, бо насыціцеся. Дабрашчасныя, хто плача сёньня, бо засьмеяцеся.

 

Шчасьлівыя згаладалыя цяпер, бо задаволіцеся, шчасьлівыя, заплаканыя цяпер, бо будзеце сьмяяцца.

Дабрашчасныя вы, калі зьненавідзяць вас людзі і калі адлучаць вас і будуць зьневажаць і зьняславяць імя вашае, як ганебнае, за Сына Чалавечага.

 

Шчасьлівыя будзеце, калі зьненавідзяць вас людзі, і калі адлучаць вас і будуць зьневажаць, і зганьбяць імя вашае, як нягоднае, дзеля Сына Чалавечага.

Радуйцеся ў той дзень і весялецеся, бо вялікая вам узнагарода на нябёсах. Так рабілі з прарокамі бацькі іхнія.

 

Узрадуйцеся ў той дзень і ўзвесялецеся, бо вялікая ўзнагарода вашая ў нябёсах.

Але гора вам, багатыя! бо вы ўжо атрымалі сваё суцяшэньне.

 

Але гора вам багатым, бо вы ўжо атрымалі пацеху вашую.

Гора вам, перанасычаныя сёньня! бо спрагнеце з голаду. Гора вам, хто сьмяецца сёньня! бо заплачаце і загалосіце.

 

Гора вам перасычаным цяпер, бо будзеце галадаць; гора вам, хто сьмяецца цяпер, бо сьлёзна заплачаце.

Гора вам, калі ўсе людзі будуць гаварыць пра вас добра, бо так рабілі зь ілжывымі прарокамі бацькі іхнія.

 

Гора вам, калі ўсе людзі будуць гаварыць пра вас добрае, бо тое самае ўчынялі фальшывым прарокам айцы іхныя.

А вам, хто слухае, кажу: любеце ворагаў вашых, рабеце дабро ненавісьнікам вашым,

 

Але кажу вам усім, хто слухае: любеце ворагаў вашых, тварэце дабро ненавісьнікам вашым.

дабраслаўляйце кляцьбітоў вашых, і малецеся за напасьнікоў вашых.

 

Дабраўслаўце тых, хто выклінае вас і малецеся за тых, хто вас крыўдзіць.

Таму, хто ўдарыў цябе па шчацэ, падстаў і другую; і таму, хто адбірае ў цябе верхнюю вопратку, не заважай узяць і кашулю.

 

І хто цябе ўдарыць па шчацэ, настаў і другую; і хто здымае з цябе верхняе адзеньне, не перашкаджай зняць і сарочку.

Кожнаму, хто просіць у цябе, давай, і з таго, хто ўзяў тваё, ня зысквай назад.

 

Кажнаму, хто просіць у цябе — дай, і хто бярэ ад цябе — ня сысквай.

І як хочаце, каб з вамі рабілі людзі, так і вы рабеце зь імі.

 

І як жадаеце ад людзей, каб яны абыйходзіліся з вамі, так і вы абыйходзьцеся з людзьмі.

І калі любіце тых, хто любіць вас, якая вам за тое падзяка?

 

І калі любіце тых, якія любяць вас, якая ў тым вашая заслуга? бо й грэшнікі любяць тых, хто іх любіць.

І калі чыніце дабро тым, хто вам чыніць дабро, якая вам за тое падзяка? бо і грэшнікі тое самае чыняць.

 

І калі дабрадзейнічаеце вашым дабрадзеям, якая ў тым вашая заслуга? бо й грэшнікі робяць таксама.

І калі пазычаеце тым, ад каго спадзеяцеся зыскаць назад, якая вам за тое падзяка? бо і грэшнікі пазычаюць грэшнікам, каб спагнаць гэтулькі сама.

 

І калі пазычаеце тым, ад каго чакаеце звароту пазычанага, якая вашая заслуга? бо й грэшнікі пазычаюць грэшнікам, каб вярнуць усё спаўна.

А вы любеце ворагаў вашых, і дабрачыньце, і пазычайце, не чакаючы нічога; і будзе вам узнагарода вялікая, і будзеце сынамі Ўсявышняга; бо Ён добры і да няўдзячных і да ліхіх.

 

Але вы любеце ворагаў вашых, і дабрадзейнічайце й пазычайце, нічога не жадаючы; і будзе вам узнагарода вялікая, і будзеце сынамі Найвышэйшага, бо Ён добры, і для нягодных і для злых.

Дык вось, будзьце міласэрныя, як і Айцец ваш міласэрны.

 

Дык будзьце міласэрнымі, як і Айцец ваш Міласэрны ёсьць.

Ня судзеце, і ня будзеце суджаныя; не асуджайце, і ня будзеце асуджаныя; даруйце, і дараваныя будзеце;

 

Ня судзеце, і ня будзеце суджаныя; не ганьбуйце, і ня будзеце зганьбаванымі; даруйце, — і вам даруюць.

давайце, і дасца вам: мераю добраю, утрэсенаю, умятаю і перапоўненаю адсыплюць вам ва ўлоньне ваша; бо якою мераю мерыце, такою самаю адмерыцца і вам.

 

Давайце, — і будзе вам дадзена: меру добрую, утаптаную, утрэсеную й з вярхом адсыплюць вам у спажытак ваш; бо якою мераю мераеце, такою й вам адмерыцца.

Сказаў таксама ім прытчу: ці можа сьляпы вадзіць сьляпога? ці не абодва ўпадуць у яму?

 

Сказаў таксама ім прыпавесьць: — ці можа сьляпы вадзіць сьляпога? ці не ўпадуць абодва ў яму?

Вучань ня бывае вышэй за свайго настаўніка; але, удасканаліўшыся, будзе кожны, як настаўнік ягоны.

 

Вучань ня бывае вышэйшы за свайго вучыцеля; але, калі ўдасканаліцца, кажны будзе як вучыцель яго.

Што ты глядзіш на парушынку ў воку брата твайго, а калоды ў сваім воку не адчуваеш?

 

І што ты ўглядаешся на шчэпку ў воку брата твайго, а палена ў воку тваім не адчуваеш.

Альбо, як можаш сказаць брату твайму: «браце! дай, я выму парушынку з вока твайго», калі сам ня бачыш калоды ў сваім воку! Крывадушнік! вымі сьпярша калоду са свайго вока, і тады ўбачыш, як выняць парушынку з вока брата твайго.

 

Альбо, як скажаш брату твайму: — браце! дай, я выйму шчэпку з вока твайго, калі палена ў воку тваім ня бачыш; крывадушнік! выймі перш палена з вока твайго, тады пабачыш, як выняць шчэпку з вока брата твайго.

Няма добрага дрэва, якое б радзіла благі плод; і няма благога дрэва, якое б радзіла плод добры.

 

Няма-ж дрэва добрага, якое-б давала ліхі плён, і няма дрэва ліхога, якое-б давала плён добры.

Бо ўсякае дрэва пазнаецца з плоду ягонага; бо ня зьбіраюць смокваў зь цярноўніку, і ня зьбіраюць вінаграду з хмызьняку.

 

Бо ўсякае дрэва пазнаецца па плёне яго; і ня зьбіраюць з цярніны фігаў, а з шыпшыньніку вінаграду.

Добры чалавек з добрага скарбу сэрца свайго выносіць добрае, а ліхі чалавек зь ліхога скарбу сэрца свайго выносіць ліхое; бо ад лішніцы сэрца маўляюць вусны ягоныя.

 

Добры чалавек з добрага скарбу сэрца свайго выносіць добрае, а ліхі чалавек з ліхога скарбу сэрца свайго выносіць ліхое; бо ад паўнаты сэрца прамаўляюць вусны ягоныя.

Што вы клічаце Мяне: «Госпадзе! Госпадзе!» і ня робіце таго, што Я кажу?

 

Пашто вы завяце Мяне, Госпадзе, Госпадзе, а ня выконваеце таго, што гавару вам?

Кожны, хто прыходзіць да Мяне і слухае словы Мае і выконвае іх, скажу вам, на каго падобны:

 

Кажны, хто прыйходзіць да Мяне й слухае словы Мае й выконвае іх, скажу вам, да каго падобны.

ён падобны на чалавека, што будуе дом, які капаў, паглыбіўся і заклаў падмурак на камені, таму, калі сталася паводка, і вада націснула на гэты дом, дык не магла пахіснуць яго, бо ён пастаўлены быў на камені.

 

Ён падобны да чалавека, які, будуючы дом, раскапаўшы глыбока, залажыў фундамант на камені; і калі найшла паводка, і вада налягла на дом, то не парушыла яго, бо быў ён закладзены на камені.

А хто слухае і ня выконвае, падобны на чалавека, які пабудаваў дом на зямлі без падмурка, які, калі націснула на яго вада, адразу абваліўся; і разбурэньне дома гэтага было вялікае.

 

А хто слухае й ня выконвае, той падобны да чалавека, які збудаваў дом свой на зямлі без падмурку; і калі налягла на яго вада, ураз-жа заваліўся; і вялікае было разбурэньне яго.