Да Рымлянаў 7 разьдзел

 

 

Хіба вы ня ведаеце, браты, — бо кажу тым, хто абазнаны ў законе, — што закон мае ўладу над чалавекам, пакуль чалавек жывы?

 

Хіба́ вы не ведаеце, браты, — бо я кажу тым, хто ведае закон, — што закон ма́е ўладу над чалавекам, пакуль ён жывы́?

Замужняя жанчына прывязана законам да жывога мужа; а калі памрэ муж, яна вызваляецца ад закона замужжа.

 

Замужняя жанчына да жывога мужа прывя́зана законам; калі ж памрэ муж, яна вызваля́ецца ад закону заму́жжа.

А таму, калі пры жывым мужы яна выйдзе за другога, будзе называцца пералюбніцаю; а калі памрэ муж, яна вольная ад закона і ня будзе пералюбніцаю, як выйдзе за другога мужа.

 

Таму пры жывым мужу яна будзе называцца пралюбадзейкаю, калі выйдзе замуж за другога; калі ж памрэ муж, яна свабодная ад закону і не будзе пралюбадзейкаю, выйшаўшы замуж за другога.

Гэтак і вы, браты мае, памерлі для закона Целам Хрыстовым, каб належаць Іншаму, Уваскрэсламу зь мёртвых, каб прынесьлі мы плод Богу.

 

Так і вы, браты мае́, памерлі для закону Целам Хрыстовым, каб нале́жаць другому, Уваскрэсламу з мёртвых, каб мы прыносілі плод Богу.

Бо, калі мы жылі целам, тады шалы грахоўныя, што выяўляюцца праз закон, дзейнічалі ў чэлесах нашых, каб прыносіць плод сьмерці,

 

Бо калі мы жылí паводле плоці, тады стра́сці грахоўныя, якія выяўля́е закон, дзейнічалі ў членах нашых, каб плод прыно́сіць смерці;

а цяпер, памершы для закона, якім былі зьвязаныя мы вызваліліся зь яго, каб служыць (Богу) на абнаўленьне ў духу, а не паводле старой літары.

 

але цяпер, памёршы для закону, якім былí звя́заны, мы вы́зваліліся ад яго, каб нам служы́ць Богу ў новым духу, а не паводле старой літары.

Што ж скажам? няўжо ад закона грэх? Зусім не; але я ня інакш спазнаў грэх, як праз закон, бо я не разумеў бы і жаданьня, калі б закон не ўказаў: не пажадай.

 

Дык што скажам? што закон — грэх? Ні ў якім разе; але я пазнаў грэх не інакш, як праз закон, бо я не разумеў бы і пажа́днасці, калі б закон не казаў: «не пажада́й».

Але грэх, узяўшы прычыну з запаведзі, абудзіў ува мне розныя жаданьні; бо без закона грэх мёртвы.

 

Але грэх, знайшоўшы падставу ў запаведзі, вы́клікаў ува мне ўсякую пажа́днасць; бо без закону грэх мёртвы.

Я жыў калісьці без закона; але калі прыйшла запаведзь, дык грэх ажыў,

 

Я жыў не́калі без закону; але калі прыйшла запаведзь, то грэх ажыў,

а я памёр; і такім чынам запаведзь на жыцьцё паслужылася мне на сьмерць,

 

а я памёр; такім чынам, запаведзь, да́дзеная для жыцця, прывяла мяне да смерці,

бо грэх, узяўшы прычыну з запаведзі, увёў мяне ў спакусу і забіў ёю.

 

бо грэх, знайшоўшы падставу ў запаведзі, увёў мяне ў зман і праз яе ўмярцвіў.

Таму закон сьвяты, і запаведзь сьвятая і праведная і добрая.

 

Так што закон святы́ і запаведзь святая, і праведная, і добрая.

Дык вось, няўжо добрае зрабілася мне сьмертаносным? Зусім не; але грэх, які выявіўся грэхам, бо праз добрае нясе мне сьмерць, так што грэх робіцца занадта грэшным праз запаведзь.

 

Дык няўжо добрае стала для мяне смерцю? Ні ў якім разе; але стаў ёю грэх, каб быць вы́яўленым як грэх, які праз добрае нясе мне смерць, каб грэх стаў непамерна грэшным праз запаведзь.

Бо мы ведаем, што закон — духоўны, а я плоцкі, прададзены грэху.

 

Мы ж ведаем, што закон — духоўны, а я — цялесны, перада́дзены граху.

Бо не разумею, што раблю; таму што ня тое раблю, што хачу, а што ненавіджу, тое раблю.

 

Бо не разумею, што раблю: паколькі не тое раблю, што хачу, а што ненавіджу, тое раблю.

А калі раблю тое, чаго не хачу, дык згаджаюся з законам, што ён добры,

 

Калі ж я раблю тое, чаго не хачу, то пагаджа́юся з законам, што ён добры,

а таму ўжо ня я раблю тое, а грэх, які жыве ўва мне.

 

і таму ўжо не я раблю гэта, а грэх, які жыве ўва мне.

Бо ведаю, што ня жыве ўва мне, гэта значыцца, у плоці маёй, добрае; бо жадаць дабра я магу, а рабіць яго — не.

 

Бо я ведаю, што не жыве ўва мне, гэта значыць у плоці маёй, добрае; таму што жаданне дабра ёсць ува мне, але каб зрабіць дабро — таго няма.

Добрага, якога хачу, не раблю, а ліхое, якога не хачу, раблю.

 

Дабра, якога хачу, я не раблю, а зло, якога не хачу, раблю.

А калі раблю тое, чаго не хачу, дык ужо ня я раблю тое, а грэх, які жыве ўва мне.

 

Калі ж раблю тое, чаго не хачу, то ўжо не я раблю гэта, а грэх, які жыве ўва мне.

Дык вось, я знаходжу закон: што, калі хачу рабіць добрае, ува мне сядзіць благое;

 

Дык вось, я знаходжу закон: калі хачу рабіць добрае, то ўва мне прысутнічае злое.

бо ва ўнутраным чалавеку я маю задавальненьне ад закона Божага,

 

Бо паводле ўнутранага чалавека я ма́ю асалоду ў законе Божым;

а ў чэлесах маіх бачу іншы закон, які ваюе супроць закона розуму майго і робіць мяне палонным закона грахоўнага, які ў чэлесах маіх.

 

але ў членах маіх бачу іншы закон, які змагаецца су́праць закону розуму майго і бярэ мяне ў палон закону грахоўнага, які знаходзіцца ў членах маіх.

Няшчасны я чалавек! хто вызваліць мяне ад гэтага цела сьмерці?

 

Няшчасны я чалавек! хто збавіць мяне ад гэтага цела смерці?

Дзякую Богу (майму) празь Ісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык вось, сам я служу розумам закону Божаму, а плоцьцю — закону грахоў.

 

Дзякую Богу праз Іісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык вось, сам я розумам служу закону Божаму, а плоццю — закону грахоўнаму.