2 да Карынфянаў 3 разьдзел

 

 

Ці не пачаць нам нанава знаёміцца з вамі? Няўжо патрэбныя нам, як некаторым, пахвальныя лісты да вас альбо ад вас?

 

Хіба мы зноў пачынаем прадстаўляць сябе́ Няўжо патрэбны нам, як некаторым, рэкамендацыйныя пасланні да вас ці ад вас?

Вы — нашае пісьмо, напісанае ў сэрцах нашых, пазнаванае і чытанае ўсімі людзьмі;

 

Вы — наша пасланне, якое напісана ў сэрцах нашых, якое пазнаю́ць і чытаюць усе людзі;

вы паказваеце сабою, што вы — пісьмо Хрыстовае, праз служэньне наша напісанае не чарнілам, а Духам Бога Жывога, не на скрыжалях каменных, а на плоцкіх скрыжалях сэрца.

 

вы паказваеце сабою, што вы — пасланне Хрыстова, якое з’явілася плёнам служэння нашага і напісана не чарнілам, а Духам Бога Жывога, не на скрыжалях каменных, а на плоцевых скрыжалях сэрца.

Такую пэўнасьць мы маем у Богу праз Хрыста,

 

Такую ўпэўненасць мы маем перад Богам праз Хрыста,

не таму, што мы самі здольныя былі вымысьліць нешта ад сябе, як бы ад сябе, а здольнасьць нашая ад Бога;

 

не таму, што мы здольны самі па сабе падумаць нешта, нібы́та самі ад сябе, але здольнасць наша ад Бога,

Ён даў нам здольнасьць быць слугамі Новага Запавету, ня літары, а Духа, бо літара забівае, а Дух творыць жыцьцё.

 

Які і зрабіў нас здольнымі быць служыцелямі Новага Запавету, не літары, а духу, бо літара забівае, а дух ажыўляе.

Калі ж служэньне сьмерці, сьмертаносным літарам, выразанае на камянях, было такое слаўнае, што сыны Ізраіля не маглі глядзець на аблічча Майсеевае з прычыны мінушчае славы аблічча ягонага,

 

Калі ж служэнне смерці, літарамі высечанае на камянях, было такім слаўным, што сыны Ізраілевы не маглі глядзець на твар Маісея з-за славы твару яго мінучай,

дык наколькі ж большае павінна быць служэньне Духа ў славе!

 

то наколькі больш слаўным будзе служэнне духу?

Бо калі служэньне асуджэньня — слава, дык тым больш пераважае ў славе служэньне апраўданьня.

 

Бо калі служэнне асуджэння слаўнае, то намнога больш напоўнена славаю служэнне апраўдання.

Тое праслаўленае нават ня мае ўжо славы з гэтага боку, з прычыны большае славы наступнага.

 

І вось, праслаўленае не з’яўляецца слаўным па гэтай прычыне, з-за славы, якая перавышае.

Бо, калі мінушчае слаўнае, дык болей слаўнае тое, што застаецца жыць.

 

Бо калі мінучае ма́е славу, то тым большую славу ма́е тое, што застае́цца.

Маючы такую надзею, мы дзейнічаем зь вялікай адвагаю,

 

Маючы такую надзею, мы дзейнічаем з вялікай адвагай,

а ня так, як Майсей, які клаў покрыва на аблічча сваё, каб сыны Ізраіля не глядзелі на канец мінушчага.

 

а не так, як Маісей, які накладаў покрыва на твар свой, каб сыны Ізраілевы не глядзелі на заканчэнне мінучага.

Але розум іхні асьлеплены: бо тое самае покрыва дагэтуль застаецца нязьнятае пры чытаньні Новага Запавету, бо здымаецца яно Хрыстом.

 

Але розум ў іх закамянеў: бо тое самае покрыва дагэтуль застаецца нязнятым пры чытанні Старога Запавету, паколькі яно здымаецца Хрыстом.

Дагэтуль, калі яны чытаюць Майсея, покрыва ляжыць на сэрцы іхнім;

 

Дагэтуль, калі яны чытаюць Маісея, покрыва ляжыць на сэрцы іх;

але калі зьвяртаюцца да Госпада, тады гэта покрыва здымаецца.

 

але калі хто звяртаецца да Госпада, то покрыва здымаецца.

Гасподзь ёсьць Дух; а дзе Дух Гасподні, там свабода.

 

Гасподзь — гэта Дух, а дзе Дух Гасподні, там свабода.

А мы ўсе, як у люстры, гледзячы на славу Гасподнюю, зьмяняемся ў той самы вобраз са славы ў славу, як з Гасподняга Духа.

 

Мы ж усе, з адкрытым тварам сузіраючы, як у люстэрку, славу Гасподнюю, перамяняемся ў той самы вобраз ад славы ў славу, паводле Гасподняга Духа.