Яна 5 разьдзел

 

 

Пасьля гэтага было сьвята Юдэйскае, і прыйшоў Ісус у Ерусалім.

 

Пасьля гэтага было сьвята юдэйскае; і Ісус прыйшоў ў Ерузалім.

А ёсьць у Ерусаліме каля Авечае брамы купальня, называная па-Габрэйску Віфезда, якая мела пяць крытых уваходаў;

 

Есьць-жа ў Ерузаліме каля Авечае брамы купальня, якая па-гэбрэйску завецца Бэтэзда зь пяцьма паветкамі на калёнах.

у іх ляжала вялікае мноства хворых, сьляпых, кульгавых, сухіх, якія чакалі руху вады;

 

У іх ляжала множства хворых, сьляпых, кульгавых, ссохшых, што чакалі на рух вады,

бо анёл Гасподні часам сыходзіў у купальню і парушаў ваду; і хто першы ўваходзіў у яе пасьля парушэньня вады, той здаровы рабіўся, на якую б хваробу ні пакутаваў.

 

Бо час ад часу ангел Гасподні зыходзіў у купальню і хвалявау ваду; і хто першы уваходзіў ў яе пасьля ўсхваляваньня вады, той здаравеў, на якую-б хваробу ен ні хварэў.

Тут быў чалавек, які хварэў трыццаць восем гадоў.

 

І быу тут нейкі чалавек, што хварэў трыццаць восем гадоў.

Ісус, угледзеўшы, як ён ляжыць, і даведаўшыся, што ён ляжыць ужо доўгі час, кажа яму: ці хочаш быць здаровым?

 

Ісус, убачыўшы яго ляжачага і, даведаўшыся, што ляжыць ён ужо даўжэйшы час, кажа яму: ці хочаш паздаравець?

Хворы адказваў Яму: так, Госпадзе; але ня маю чалавека, які апусьціў бы мяне ў купальню, калі парушыцца вада; калі ж я прыходжу, нехта іншы ўжо ўваходзіць раней за мяне.

 

І хворы адказаў: так, Госпадзе, але я ня маю чалавека, каторы апусьціў-бы мяне ў купальню, калі ўсхвалюецца вада; калі-ж я сам прыходжу, іншы выпераджае мяне.

Ісус кажа яму: устань, вазьмі пасьцель тваю і хадзі.

 

Ісус кажа яму: устань, вазьмі пасьцелю сваю і хадзі.

І той адразу выздаравеў, і ўзяў пасьцель сваю, і пайшоў. Было ж гэта ў дзень суботні.

 

І ён зараз-жа паздаравеў, і ўзяў пасьцелю сваю, і пайшоў. Было-ж гэта у сыботу.

Пасьля Юдэі казалі ацалёнаму: сёньня субота; не павінен ты браць пасьцель.

 

Затым Юдэі казалі аздароўленаму: сягоньня сыбота, і права не дазваляе табе несьці сваю пасьцелю.

Ён адказваў ім: Хто мяне вылечыў, Той мне сказаў: вазьмі пасьцель тваю і хадзі.

 

Ён адказаў ім: той, Хто аздаравіў мяне, сказаў мне: вазьмі пасьцелю сваю і хадзі.

У яго спыталіся: хто Той Чалавек, Які сказаў табе: вазьмі пасьцель тваю і хадзі?

 

Тады яны запыталі яго: хто гэты чалавек, што сказаў табе: вазьмі пасьцелю сваю і хадзі?

Але ацалёны ня ведаў, хто Ён; бо Ісус зьнік сярод людзей, якія былі на тым месцы.

 

Але аздароўлены ня ведаў, хто гэта быў, а Ісус адыйшоў ад народу, які быў на тым месцы.

Потым Ісус спаткаў яго ў храме і сказаў яму: вось, ты стаў здаровы; не грашы болей, каб ня сталася з табою чаго горшага.

 

Пасьля гэтага Ісус спаткаў яго у сьвятыні і сказаў яму: вось цяперака ты здаровы, глядзі-ж, не грашы болей, каб ня сталася з табою што-небудзь горшае.

Чалавек гэты пайшоў і абвясьціў Юдэям, што Той, Хто ацаліў яго, ёсьць Ісус.

 

Чалавек гэты пайшоў і сказаў Юдэям, што гэта быў Ісус, Каторы аздаравіў яго.

І пачалі Юдэі перасьледаваць Ісуса і намышлялі забіць Яго за тое, што Ён рабіў усе такія дзеі ў суботу.

 

І пачалі Юдэі прасьледаваць Ісуса і шукалі нагоды, як-бы забіць Яго за тое, што Ён тварыў гэтакія рэчы ў сыботу.

А Ісус казаў ім: Айцец Мой дагэтуль робіць, і Я раблю.

 

Але Ісус адказаў ім: Ацец Мой дагэтуль чыніць, і Я чыню.

І яшчэ больш намышлялі забіць Яго Юдэі за тое, што Ён ня толькі парушаў суботу, але і Айцом Сваім называў Бога, робячы Сябе роўным Богу.

 

За гэта яшчэ болей Юдэі шукалі забіць Яго, што Ён ня толькі ломіць сыботу, але і казаў гэтаксама, што Бог быў Ягоным Айцом, чынячы гэтым Самога Сябе роўным Богу.

На гэта Ісус сказаў: праўду, праўду кажу вам: Сын нічога ня можа тварыць Сам ад Сябе, калі ня ўбачыць, як Айцец творыць: бо, што творыць Ён, тое і Сын творыць таксама.

 

Тады, адказваючы, Ісус сказаў ім: запраўды, запраўды кажу вам: Сын нічога ня можа чыніць Сам ад ябе, калі не пабачыць творачага Айца: бо штоколечы. Ён чыніць, тое гэтаксама і Сын чыніць.

Бо Айцец любіць Сына і паказвае Яму ўсё, што творыць Сам; і пакажа Яму дзеі большыя за гэтыя, так што вы зьдзівіцеся.

 

Бо Ацец любіць Сына і паказвае Яму ўсё; што Сам чыніць: дый пакажа Яму яшчэ большыя дзеяньні, чымся гэтыя, ажно дзівіцца будзеце.

Бо, як Айцец уваскрашае мёртвых і ажыўляе, так і Сын ажыўляе, каго хоча.

 

Бо як Ацец уваскрашае памершых і ажыўляе, — гэтак і Сын ажыўляе, каго хоча.

Бо Айцец і ня судзіць нікога, а ўвесь суд аддаў Сыну,

 

Бо Ацец ня судзіць нікогда, але ўвесь суд аддаў Сыну,

каб усе шанавалі Сына, як шануюць Айца. Хто не шануе Сына, той не шануе і Айца, Які паслаў Яго.

 

Каб усе паважалі Сына, як паважаюць Айца. Хто не паважае Сына, не паважае і Айца, Каторы паслаў Яго.

Праўду, праўду кажу вам: хто слухае слова Маё і верыць у Таго, Хто паслаў Мяне, мае жыцьцё вечнае, і на суд ня прыходзіць, а перайшоў ад сьмерці ў жыцьцё.

 

Запраўды, запраўды кажу вам: хто слухае слова Маё і верыць Таму, Хто паслаў Мяне, мае вечнае жыцьцё, і ня прыйдзе на суд, але перайшоў ад сьмерці ў жыцьцё.

Праўду, праўду кажу вам: настае час, і настаў ужо, калі мёртвыя пачуюць голас Сына Божага і пачуўшы, ажывуць.

 

Запраўды, запраўды кажу вам: прыйдзе час; дый ужо прыйшоў, калі памершыя пачуюць голас Сына Божага і, пачуўшы, ажывуць.

Бо як Айцец мае жыцьцё ў Самім Сабе, так і Сыну даў мець жыцьцё ў Самім Сабе;

 

Бо, як Ацец мае жыцьцё Сам у Сабе, гэтак і Сыну даў мець жыцьцё ў Самым Сабе;

і даў Яму ўладу правіць і суд, бо Ён ёсьць Сын Чалавечы.

 

І даў Яму ўладу чыніць суд, бо Ён ёсьць Сын Чалавечы.

Ня зьдзіўляйцеся з гэтага: бо настае час, калі ўсе, хто ў магілах, пачуюць голас Сына Божага,

 

Ня дзівуйцеся з гэтага: бо надыйдзе гадзіна, калі ўсе, што ў магілах, пачуюць голас Ягоны,

і выйдуць тыя, што тварылі дабро на ўваскрэсеньне жыцьця, а што ліха чынілі — на ўваскрэсеньне асуды.

 

І выйдуць тыя, што чынілі дабро на ўваскрасеньне жыцьця, а што благое чынілі — на ўваскрасеньне суду.

Я нічога не магу тварыць Сам ад Сябе. Як чую, так і суджу, і суд Мой справядлівы, бо ня шукаю Маёй волі, а волі Айца, Які паслаў Мяне.

 

Я нічога не магу чыніць Сам ад Сябе; як чую, гэтак суджу: і суд Мой справядлівым ёсьць бо Я ня шукаю Свае ўласнае волі, але волі Таго, Хто паслаў Мяне, Айца.

Калі Я сьведчу Сам пра Сябе, дык сьведчаньне Маё ня ёсьць ісьціна:

 

Калі Я сьведчу Сам пра Сябе, дык сьведчаньне Маё ня ёсьць праудзівае.

ёсьць іншы, Хто сьведчыць пра Мяне, і Я ведаю, што ісьціна ёсьць тое сьведчаньне, якім Ён сьведчыць пра Мяне;

 

Ёсьць нехта іншы, хто сьведчыць адносна Мяне, і Я ведаю, што праўдзівае тое сьведчаньне, каторым ён сьведчыць адносна Мяне.

вы пасылалі да Яна, і ён засьведчыў пра ісьціну.

 

Вы паслалі да Яна і ён засьведчыў аб праўдзе.

А Я вось не ад чалавека прымаю сьведчаньне, а кажу гэта на тое, каб вы ўратаваліся.

 

Не ад чалавека прыймаю Я сьведчаньне, але кажу гэта, каб вы збаўленымі былі.

Ён быў сьвяцільнік, што гарэў і сьвяціў; а вы хацелі якісь час парадавацца пры сьвятле ягоным.

 

Ён быў гаручым і зіяючым сьвятлом, і вы хацелі пацешыцца якісьці час у сьвятліні ягонай.

Але Я маю сьведчаньне большае за Янавае: бо дзеі, якія Айцец даў мне зьдзейсьніць, самыя дзеі гэтыя, якія Я чыню, сьведчаць пра Мяне, што Айцец паслаў Мяне.

 

Я-ж маю сьведчаньне большае за Янавае: бо дзеяньні, якія Ацец даў Мне завяршыць, яны, гэтыя самыя дзеяньні, што Я чыню, яны сьведчаць пра Мяне, што Ацец паслаў Мяне.

І Айцец, Які паслаў Мяне, Сам засьведчыў пра Мяне. А вы ні голасу Ягонага ніколі ня чулі, ні аблічча Ягонага ня бачылі,

 

І Ацец, Каторы паслаў Мяне, Сам засьведчыў аба Мне. А вы ані голасу Ягонага ніколі ня чулі, ані аблічча Ягонага ня ачылі.

і ня маеце слова Ягонага, каб яно былося ў вас, бо ня верыце вы Таму, Каго Ён паслаў.

 

Затым вы ня маеце ў сабе слова Ягонага, бо ня верыце Таму, Каторага Ён паслаў.

Дасьледуйце Пісаньні, бо вы думаеце празь іх мець жыцьцё вечнае: а яны ж сьведчаць пра Мяне.

 

Дасьледуйце Пісаньні бо вы думаеце, што празь іх маеце жыцьцё вечнае, а яны сьведчаць аба Мне.

Але вы ня хочаце прыйсьці да Мяне, каб мець жыцьцё.

 

Але вы ня хочаце прыйсьці да Мяне, каб мець жыцьцё.

Ня прымаю славы ад людзей,

 

Славы ад людзей Я ня прыймаю.

але ведаю вас: вы ня маеце ў сабе любові да Бога.

 

Але ведаю вас; вы ня маеце ў сабе любові для Бога.

Я прыйшоў у імя Айца Майго, і ня прымаеце Мяне; а калі нехта іншы прыйдзе ў імя сваё, яго прымеце.

 

Я прыйшоў у імя Айца Майго, і вы ня прыймаеце Мяне; а калі-б іншы прыйшоў у імя сваё, таго прыймеце.

Як вы можаце верыць, калі адзін ад аднаго прымаеце славу, а славы, якая ад Адзінага Бога, ня шукаеце?

 

Як можаце вы верыць, калі адзін ад аднаго прыймаеце славу, і ня шукаеце славы ад адзінага Бога?

Ня думайце, што Я буду вінаваціць вас перад Айцом: ёсьць на вас скаржнік Майсей, на якога вы спадзеяцеся.

 

Ня думайце, што Я буду вінаваціць вас перад Айцом: ёсьць хто абыінавачвае вас — Майсей, на каторага спадзеяцеся.

Бо калі б вы верылі Майсею, дык паверылі б і Мне, бо ён пісаў пра Мяне.

 

Бо, калі-б вы верылі Майсею, дык верылі-б і Мне, бо ён пісау пра Мяне.

А калі ягоным пісаньням ня верыце, — як паверыце Маім словам?

 

Але калі ня верыце яго пісаньням, як паверыце Маім словам?