Лукаша 15 разьдзел
Паводле Лукаша Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Сабілы і Малахава
Наблізіліся да Яго ўсе мытнікі і грэшнікі слухаць Яго.
І набліжаліся да Яго ўсе мытнікі і грэшнікі слухаць Яго.
А фарысэі і кніжнікі наракалі, кажучы: Ён прымае грэшнікаў і есьць зь імі.
І наракалі хварысэі і кніжнікі, кажучы: Ён прыймае грэшнікаў і есьць разам зь імі.
Але Ён сказаў ім наступную прытчу:
Але (Ён) сказаў ім (вось) гэткую прыповесьць, кажучы:
хто з вас, маючы сто авечак і згубіўшы адну зь іх, не пакіне дзевяноста дзевяцёх ў пустыні і ня пойдзе па прапалую, пакуль ня знойдзе яе?
які сярод вас чалавек, маючы сто авечак і згубіўшы адну зь іх, ня пакідае дзявяноста дзевяці ў пустэльні і ня йдзе за згубленай, пакуль ня знойдзе яе?
А знайшоўшы, возьме яе на плечы свае з радасьцю;
І, знайшоўшы, бярэ на плечы свае, радуючыся.
і прыйшоўшы дамоў, пакліча сяброў і суседзяў і скажа ім; парадуйцеся са мною, я знайшоў маю прапалую авечку.
І, прыйшоўшы дадому, склікае сяброў і суседзяў, кажучы ім: парадуйцеся са мною, бо (я) знайшоў маю згубленую авечку.
Маўляю вам, што так на нябёсах болей радасьці будзе за аднаго грэшніка, які каецца, чым за дзевяноста дзевяцёх праведнікаў, якія ня маюць патрэбы ў каяньні.
Кажу вам, што гэтак радасьць будзе на Небе большая за аднаго грэшніка, які каецца, чым за дзявяноста дзевяць праведнікаў, якія ня маюць патрэбы ў пакаяньні.
Альбо якая жанчына, маючы дзесяць драхмаў, калі згубіць адну драхму, не запаліць сьвечкі і не пачне месьці пакой і шукаць пільна, пакуль ня знойдзе?
Альбо якая жанчына, якая мае дзесяць драхмаў, калі згубіць адну драхму, і ці ня запальвае сьвечку і ня мяце ў хаце, і шукае старанна да таго часу, пакуль ня знойдзе?
А знайшоўшы, пакліча сябровак і суседак і скажа: парадуйцеся са мною, я знайшла згубленую драхму,
І, знайшоўшы, (яна) склікае сябровак і суседак, кажучы: парадуйцеся са мною, бо я знайшла драхму, якую (была) згубіла.
Так, кажу вам, бывае радасьць у анёлаў Божых і за аднаго грэшніка, які каецца.
Кажу вам: гэтак бывае радасьць у Ангелаў Бога (і) за аднаго грэшніка, які каецца.
Яшчэ сказаў: у аднаго чалавека было два сыны;
І (Ён) сказаў: адзін чалавек меў двух сыноў.
і сказаў малодшы бацьку: тата! дай мне належную мне долю маёмасьці. І бацька падзяліў ім маёмасьць.
І сказаў малодшы зь іх бацьку: бацька! дай мне належную (мне) частку маёмасьці. І (бацька) падзяліў ім маёмасьць.
Праз колькі дзён малодшы сын, сабраўшы ўсё, пайшоў у далёкі край і там распусьціў маёмасьць сваю, жывучы распусна.
І праз некалькі дзён малодшы сын, сабраўшы ўсё, пайшоў у далёкую старану і там змарнаваў маёмасьць сваю, жывучы распусна.
А калі ён пражыў усё, настаў вялікі голад у той краіне, і ён апынуўся ў нястачы;
Калі ж ён патраціў усё, настаў вялікі голад у гэнай старане, і ён пачаў цярпець галоту;
і пайшоў, прыстаў да аднаго жыхара той краіны, а той паслаў яго на палі свае пасьвіць сьвіньні;
і, пайшоўшы, прыстаў да аднаго з жыхароў той краіны, а той паслаў яго на свае палі пасьвіць сьвіньняў;
і ён рады быў напоўніць чэрава сваё струкамі, якія елі сьвіньні, але ніхто не даваў яму.
і ён жадаў напоўніць страўнік свой ражкамі, якія елі сьвіньні, але ніхто ня даваў яму.
Апамятаўшыся, сказаў: колькі парабкаў у бацькі майго маюць лішкі хлеба, а я паміраю з голаду!
І, апамятаўшыся, (ён) сказаў: колькі наймітаў у бацькі майго маюць хлеба ўдосталь, а я гіну з голаду;
Устану, пайду да бацькі майго і скажу яму: тата! я зграшыў супроць неба і перад табою,
устану, пайду да бацькі майго і скажу яму: тата, я саграшыў супраць Неба і перад табою,
і ўжо ня варты называцца сынам тваім; прымі мяне ў лік парабкаў тваіх.
і ўжо я ня варты называцца сынам тваім; прыймі мяне, як аднаго з наймітаў тваіх.
Устаў і пайшоў да бацькі свайго. І калі ён быў яшчэ далёка, убачыў яго бацька ягоны і ўмілажаліўся; і пабегшы, упаў яму на шыю і пацалаваў яго.
І, устаўшы, пайшоў да бацькі свайго. І калі ён быў яшчэ далёка, убачыў яго ба́цька ягоны і зжаліўся; і, пабегшы, кінуўся яму на шыю і пацалаваў яго.
А сын сказаў яму: тата! я зграшыў супроць неба і перад табою, і ўжо ня варты называцца сынам тваім.
Сын жа сказаў яму: тата! я саграшыў супраць Неба і перад табою і ўжо ня варты называцца сынам тваім.
А бацька сказаў рабам сваім: прынясеце найлепшую вопратку і апранеце яго, і дайце пярсьцёнак на руку яму і абутак на ногі;
А бацька сказаў рабам сваім: прынясіце найлепшую вопратку і апраніце яго, і дайце персьцень на руку ягоную і абутак на ногі;
і прывядзеце ўкормленае цяля і закалеце: будзем есьці і весяліцца,
і, прывёўшы, укормленае цяля зарэжце; і, паеўшы, будзем весяліцца,
бо гэты сын мой быў мёртвы і ажыў, прападаў і знайшоўся. І пачалі весяліцца.
бо гэты мой сын быў мёртвы і ажыў, і быў згублены і знайшоўся. І пача́лі весяліцца.
А старэйшы сын ягоны быў на полі; і вяртаючыся, калі наблізіўся да дома, пачуў сьпевы і весялосьць;
А старэйшы ягоны сын быў у полі; і калі, вяртаючыся, падыйшоў да дому, пачуў сьпевы і скокі.
і паклікаўшы аднаго слугу, спытаўся: што гэта такое?
І, паклікаўшы аднаго са слугаў сваіх, пытаўся: што тут робіцца?
Той сказаў яму: брат твой прыйшоў, і бацька твой закалоў укормленае цяля, бо прыняў яго здаровага.
Той жа сказаў яму: брат твой вярнуўся, і бацька твой зарэзаў укормленае цяля, бо прыняў яго здаровым.
Ён угневаўся і не хацеў увайсьці. А бацька, выйшаўшы, клікаў яго.
І (ён) узлаваўся, і ня хацеў увайсьці. Бацька ж ягоны, выйшаўшы, угаворваў яго.
Але ён сказаў у адказ бацьку: вось, я столькі гадоў служу табе і ніколі не пераступаў загаду твайго, але ты ніколі ня даў мне і казьляняці, каб мне павесяліцца зь сябрамі маімі;
Ён жа, адказаўшы, сказаў бацьку: вось (я) столькі гадоў служу табе і ніколі загадам тваім ня грэбаваў, а ты мне ніколі ня даў казляняці, каб мне з сябрамі маімі павесяліцца.
а калі сын твой, вось гэты, распусьціўшы маёмасьць сваю з блудніцамі, прыйшоў, ты закалоў яму ўкормленае цяля.
А калі гэты твой сын, які змарнатравіў тваю маёмасьць з блудадзейкамі, вярнуўся, (ты) зарэзаў яму ўкормленае цялё.
А ён сказаў яму: сыне мой! ты заўсёды са мною, і ўсё маё ёсьць тваё;
Ён жа сказаў яму: сынок! ты заўсёды са мною, і ўсё маё — тваё;
а з таго трэба было радавацца і весяліцца, што брат твой гэты быў мёртвы і ажыў, прападаў і знайшоўся.
а ўзрадавацца і ўзьвесяліцца трэба было, таму што гэты брат твой быў мёртвы і ажыў, прападаў і знайшоўся.