Яна 12 разьдзел
Паводле Яна Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Сабілы і Малахава
За шэсьць дзён да Пасхі прыйшоў Ісус у Віфанію, дзе быў Лазар памерлы, якога Ён уваскрэсіў зь мёртвых.
І вось Ісус за шэсьць дзён да Пасхі прыйшоў у Бітаню, дзе быў Лазар памерлы, якога Ён ускрасіў зь мёртвых.
Там прыгатавалі Яму вячэру, і Марфа служыла, а Лазар быў адзін з тых, хто ўзьляжаў зь Ім.
І вось там Яму прыгатавалі вячэру, і Марта паслугоўвала, Лазар жа быў адным із супачываючых зь Ім за сталом.
А Марыя, узяўшы фунт каштоўнага чысьцюткага нардавага міра, памазала ногі Ісусу і абцерла валасамі сваімі ногі Яму; і дом напоўніўся пахошчамі міра.
Марыля ж, узяўшы хунт дарагой чыстай нардовай масьці, памазала Ногі Ісусавы і выцерла валасамі сваімі Ногі Ягоныя, і дом напоўніўся пахам ад масьці.
Тады адзін вучань Ягоны, Юда Сымонаў Іскарыёт, які хацеў выдаць Яго, сказаў:
Тады кажа адзін із вучняў Ягоных Юда Сымонаў Іскарыёт, які маніўся Яго прадаць:
Чаму б не прадаць гэтае міра за трыста дынараў і не раздаць убогім?
чаму ня прадалі гэтае масьці за трыста дынараў і ня далí ўбогім?
А сказаў ён гэта не таму, каб парупець за ўбогіх, а таму, што быў злодзей: ён меў пры сабе скарбонку, і насіў, што туды апускалі.
А сказаў гэта ня дзе́ля таго, што ён дбаў пра ўбогіх, але дзеля таго, што быў злодзей і меў (пры сабе) скарбонку, і насіў, што (туды) кідалі.
А Ісус сказаў: пакіньце яе; яна зьберагла гэта на дзень пахаваньня Майго;
Тады сказаў Ісус: пакінь яе; яна захавала гэта на дзень Майго пахаваньня,
убогіх бо заўсёды маеце з сабою, а Мяне — не заўсёды.
бо ўбогіх заўсёды маеце з сабою, а Мяне́ ня заўсёды маеце.
Многія Юдэі даведаліся, што Ён там, і прыйшлі ня толькі дзеля Ісуса, а каб пабачыць і Лазара, якога Ён уваскрэсіў зь мёртвых.
І вось даведаўся вялікі натоўп ізь юдэяў, што Ён ёсьць там, і прыйшлі ня то́лькі дзеля Ісуса, але каб і Лазара пабачыць, якога Ён ускрасіў зь мёртвых.
А першасьвятары вырашылі забіць і Лазара,
Архірэі ж пастанавілі, каб і Лазара забіць,
бо празь яго многія Юдэі прыходзілі і веравалі ў Ісуса.
бо дзеля яго многа юдэяў прыходзілі і верылі Ісусу.
На другі дзень мноства людзей, што прыйшлі на сьвята, пачуўшы, што Ісус ідзе ў Ерусалім,
Назаўтрае вялікі натоўп, які прыйшоў на сьвята, пачуўшы, што Ісус ідзе ў Ярузалім,
узялі пальмавыя галінкі, выйшлі насустрач Яму і ўсклікалі: асанна! Дабраславёны Той, Хто ідзе ў імя Гасподняе, Цар Ізраілеў!
узялі пальмовае вецьце і выйшлі на спатканьне Яму, і крычалі: Госанна, багаслаўлёны Той, Хто йдзе ў Імя Госпада, Кароль Ізраэляў.
А Ісус, знайшоўшы малое асьляня, сеў на яго, як напісана:
Ісус жа, знайшоўшы маладога асла, сеў на яго, як ёсьць напісана:
«ня бойся, дачка Сыёнавая! вось, Цар твой ідзе, седзячы на маладым асьляняці».
ня бо́йся, дачка Сыёну! Вось, Кароль твой ідзе, седзячы на маладым асьле асьліцы.
Вучні Ягоныя спачатку не зразумелі гэтага; але, калі праславіўся Ісус, тады ўспомнілі, што так было пра Яго напісана, і гэта зрабілі Яму.
І гэтага вучні Ягоныя сьпярша ня зразуме́лі, але, як Ісус быў услаўлены, тады ўспомнілі, што гэтак было аб Ім напісана, і гэтае зрабілі Яму.
Людзі, якія былі зь Ім раней, сьведчылі, што Ён выклікаў з магілы Лазара і ўваскрэсіў яго зь мёртвых;
Сьведчылі ж (і) людзі, якія былі зь Ім, калі Ён выклікаў Лазара зь ягонай магілы і ўскрасіў яго зь мёртвых.
таму і сустрэў Яго люд, бо чуў, што Ён утварыў гэты цуд.
Вось чаму і сустрэў Яго натоўп, бо пачуў (аб) гэтым Ім учыненым Цудзе.
А фарысэі гаварылі паміж сабою: ці ж ня бачыце, што не пасьпяваеце анічога? увесь сьвет ідзе за Ім.
Хварысэі ж сказалі міжы сабою: (вы) бачыце, што (вы) нічога ня пасьпява́еце! Вось, сьвет пайшоў за Ім.
Сярод тых, што прыйшлі на пакланеньне ў сьвята, былі некаторыя Эліны;
Былі ж нікаторыя грэкі сярод тых, што ўзыйшлі, каб пакланіцца ў сьвята.
яны падыйшлі да Піліпа, які быў зь Віфсаіды Галілейскай, і прасілі яго, кажучы: спадару! нам хочацца бачыць Ісуса.
І вось яны падыйшлі да Піліпа, (што быў) з Бэтсаіды Галілейскай, і прасілі яго, кажучы: пане, (мы) хочам бачыць Ісуса.
Піліп ідзе і кажа пра тое Андрэю; і потым Андрэй і Піліп кажуць пра тое Ісусу.
Піліп прыходзе і кажа Андрэю; і ізноў Андрэй і Піліп кажуць Ісусу.
А Ісус сказаў ім у адказ: прыйшоў час праславіцца Сыну Чалавечаму:
А Ісус адказаў ім, кажучы: прыйшла гадзіна, каб услаўлены быў Сын Чалавечы.
Праўду, праўду кажу вам: калі пшанічнае зерне, упаўшы ў зямлю, не памрэ, дык застанецца адно; а калі памрэ, дык уродзіць багата плоду.
Праўду, Праўду кажу вам: калі пшанічнае зерне, упаўшы ў зямлю, ня памрэ, яно застаецца адно, а калі памрэ, дае багаты плён.
Хто любіць душу сваю, загубіць яе; а хто ненавідзіць душу сваю ў сьвеце гэтым, захавае яе ў жыцьцё вечнае.
Хто надта шануе сваё жыцьцё (зямное), той згубіць яго, а хто нянавідзіць жыцьцё сваё на сьвеце гэтым, захавае яго ў Жыцьцё Вечнае.
Хто Мне служыць, Мне няхай сьледуе, і дзе Я, там і слуга Мой будзе; і хто Мне служыць, таго ўпачцівіць Айцец Мой.
Калі хто Мне служыць, (няхай) ідзе за Мною, і дзе Я ёсьць, там і слуга Мой будзе; і калі хто Мне служыць, ушануе яго Бацька (Мой).
Душа Мая цяпер узрушылася; і што Мне сказаць? Войча! збаў Мяне ад гадзіны гэтай! але на гэтую гадзіну Я і прыйшоў;
Цяпер Душа Мая моцна ўсхвалявана; і што Я скажу? Тата Мой, збаў Мяне ад гэтае гадзіны, але дзеля гэтага Я прыйшоў на гадзіну гэтую.
Войча! праславі імя Тваё! Тады прыйшоў зь неба голас: і праславіў і яшчэ праслаўлю.
Тата Мой, услаў Імя Тваё! зыйшоў тады Голас зь Неба: і ўславіў, і яшчэ ўслаўлю.
А люд, што стаяў і чуў тое, казаў: гэта гром. А другія казалі: анёл гаварыў Яму.
Людзі ж, якія стаялі і пачулі, казалі: (гэта) быў гром. Другія казалі: Ангел прамаўляў да Яго.
Ісус на гэта сказаў: ня Мне быў голас гэты, а народу;
Адказаў Ісус і сказаў: ня дзе́ля Мяне быў гэты Голас, але дзеля вас.
сёньня суд сьвету гэтаму; сёньня князь сьвету гэтага выгнаны будзе прэч.
Цяпер суд сьвету гэтаму; цяпер князь гэтага сьвету выгнаны будзе вон.
І калі Я ўзьнесены буду над зямлёю, усіх прыхіну да Сябе.
І Я, як буду падняты зь зямлі, усіх прываблю да Сябе.
Гэта казаў Ён, даючы ўразумець, якою сьмерцю Ён памрэ.
Гэтае ж гаварыў Ён, паказуючы, якою сьмерцяй меўся Ён памерці.
Народ адказваў Яму: мы чулі з закона, што Хрыстос жыве вечна; як жа Ты кажаш, што мае быць Сын Чалавечы ўзьнесены? хто Гэты Сын Чалавечы?
Людзі адказалі Яму: мы пачулі з Закону, што Хрыстос жыве вечна; і як Ты кажаш, што мусіць быць падняты Сын Чалавечы? Хто ёсьць Ён, Сын Чалавечы?
Тады Ісус сказаў ім: яшчэ на кароткі час сьвятло будзе з вамі; хадзеце, пакуль ёсьць сьвятло, каб не абняла вас цемра; а хто ходзіць у цемры, ня ведае, куды ідзе;
Тады сказаў ім Ісус: яшчэ малы час Сьвятло ёсьць з вамі; хадзіце, пакуль маеце Сьвятло, каб ня праглыну́ла вас цемра; а хто ходзіць у цемры, (той) ня ве́дае, куды йдзе.
пакуль сьвятло з вамі, верце ў сьвятло, і будзьце сынамі сьвятла. Сказаўшы гэта, Ісус адыйшоў і зьнік ад іх.
Пакуль маеце Сьвятло, верце ў Сьвятло, каб (вы) сынамі Сьвятла сталіся. Гэтае сказаў Ісус і, адыйшоўшы, укрыўся ад іх.
Столькі цудаў утварыў Ён перад імі, і яны ня веравалі ў Яго,
І (хоць) гэтулькі шмат Цудаў Ён зрабіў перад імі, (яны) ня ве́рылі ў Яго:
хай збудзецца слова Ісаі прарока: Госпадзе! хто паверыў пачутаму ад нас? і каму адкрылася сіла Гасподняя?
каб было споўнена слова прарока Гісаі, якое (ён) сказаў: Госпадзе! хто паверыў вестцы нашай? і Рука Госпадава каму была адкрыта? (Гісая 53:1)
Таму не маглі яны вераваць, што як яшчэ сказаў Ісая,
Дзеля таго ня маглí (яны) верыць, што яшчэ Гісая сказаў:
«народ гэты асьляпіў вочы свае і скамяніў сэрца сваё, хай ня бачаць вачыма, і сэрцам не ўразумеюць, і не навернуцца, каб Я ацаліў іх».
(народ гэты) (вершы 37−39) заплюшчыў вочы свае, і сэрца сваё абярнуў у ка́мень, каб ім ня ўбачыць вачыма, і ня зразумець сэрцам, і каб ім ня навярнуцца (да Мяне), і каб Я аздаравіў іх.
Гэта сказаў Ісая, калі бачыў славу Ягоную і казаў пра Яго.
Гэтае сказаў Гісая, калі ўбачыў Славу Ягоную і абвясьціў аб Ім.
Урэшце і з начальнікаў многія ўверавалі ў Яго, але дзеля фарысэяў не прызнаваліся, каб не адлучылі іх ад сынагогі;
Аднак нават і з начальнікаў многія ўверылі ў Яго, але дзеля хварысэяў ня вызнавалí Яго, каб ня былí (яны) адлучаны ад сынагогі,
бо палюбілі больш славу чалавечую, чым славу Божую.
бо палюбілі балей славу людзкую, чымся Славу Боскую.
А Ісус абвясьціў, сказаўшы: хто ў Мяне веруе, не ў Мяне веруе, а ў Таго, Хто паслаў Мяне;
Ісус жа крычаў і сказаў: хто верыць у Мяне, ня ў Мяне́ верыць, але ў Таго, Хто паслаў Мяне.
і хто бачыць Мяне, бачыць Таго, Хто паслаў Мяне.
І хто бачыць Мяне, бачыць Таго, Хто паслаў Мяне.
Я сьвятлом прыйшоў у сьвет, каб кожны, хто верыць у Мяне, не заставаўся ў цемры.
Я Сьвятло прыйшоў у сьвет, каб кожны, хто верыць у Мяне, ня застава́ўся ў цемры.
І калі хто пачуе Мае словы і не паверыць, Я ня суджу яго: бо Я прыйшоў ня судзіць сьвет, а выратаваць сьвет.
І калі хто пачуе Мае Словы і ня паве́рыць, Я ня суджу́ яго, бо Я прыйшоў ня каб судзіць сьвет, але каб ратаваць сьвет.
Хто Мяне адкідае і ня прымае словаў Маіх, мае судзьдзю сабе: слова, якое Я абвяшчаў, яно будзе судзіць яго ў апошні дзень;
Хто адкідае Мяне і ня прыйма́е Слоў Маіх, мае Тое, Што судзіць яго: Слова, Якое Я сказаў, Яно будзе судзіць яго ў апошні дзень;
Бо Я гаварыў не ад Сябе; а Айцец, Які паслаў Мяне, Ён даў мне наказ, што сказаць і што гаварыць.
бо Я ня ад Сябе́ сказаў, але Бацька, Які паслаў Мяне, Ён даў Мне Загад, што казаць і што гаварыць.
І ведаю Я, што наказ Ягоны ёсьць жыцьцё вечнае. Дык вось, што Я кажу, кажу, як сказаў Мне Айцец.
І Я ведаю, што Прыказаньне Ягонае ёсьць Жыцьцё Вечнае. І вось запраўды Я кажу, як сказаў Мне Бацька, так кажу.