Да Габрэяў 9 разьдзел

 

 

І першы запавет меў уставу пра набажэнства і сьвяцілішча зямное,

 

І першы (Запавет) меў пастановы пра Богаслужбы і сьвяцілішча зямное.

бо пастаўлена была скінія першая, у якой былі сьвяцільня, і стол, і хлябы пакладныя, і якая называецца «сьвятое».

 

Першая ж скінія была збудаваная; у першай частцы ейнай былі: сьвяцільнік, і стол, і хлябы (ахвярныя, сьвятарскія), яна называецца «Сьвятое».

А за другою заслонаю была скінія, называная «сьвятое сьвятых»,

 

За другой завесай — (другая частка) скініі, яна называецца «Сьвятое Сьвятых»,

у якой мелася залатая кадзільніца і абкладзены з усіх бакоў золатам каўчэг запавета, дзе былі залаты посуд з маннаю, жазло Ааронава расьцьвілае і скрыжалі запавета,

 

якая мела залатую кадзільню і каўчэг Запавету, абкладзены з усіх бакоў золатам, у якім залаты посуд з манкаю і посах Агарона, які расьцьвіў, і пліты Запавету;

а над ім хэрувімы славы, якія асланялі ачышчальню; пра што ня трэба цяпер гаварыць падрабязна.

 

над ім — хэрубімы славы, якія ахінаюць (крыламі) ачысьцільню; пра што цяпер ня час гаварыць падрабязна.

Пры такім уладкаваньні, у першую скінію заўсёды ўваходзяць сьвятары служыць Набажэнства;

 

Пры гэткім уладкаваньні ў першую (частку) скініі заўсёды ўваходзяць сьвятары, каб учыніць Богаслужбу;

а ў другую — адзін раз на год адзін толькі першасьвятар, не бяз крыві, якую ахвяруе за сябе і за грахі неабазнанасьці народу.

 

у другую (частку) — адзін раз у год уваходзіць толькі адзін архірэй, і ня бяз крыві, якую прыносіць за сябе і грахі народу.

Гэтым Дух Сьвяты паказвае, што яшчэ не адкрыта дарога ў сьвяцілішча, пакуль стаіць ранейшая скінія.

 

Гэтым Дух Сьвяты пака́звае, (што нам) яшчэ ня адкрыты шлях у Сьвятое Сьвятых, пакуль (законна) дзейнічае першая скінія,

Яна ёсьць вобраз цяперашняга часу, калі прыносяцца дары і ахвяры, якія ня могуць зрабіць у сумленьні дасканалым ахвяравальніка,

 

якая ёсьць абраз цяперашняга (дагалготскага) часу, калі дары і ахвяры прыносяцца (такія), якія ня маюць сілы зрабіць дасканалым сумленьне таго, хто служыць, —

і якія з прысмакамі і пітвом, і рознымі абмываньнямі і абрадамі, што датычацца плоці, устаноўленыя былі толькі да часу выпраўленьня.

 

(і тычацца яны) толькі ежы і пітва, і розных абмываньняў і прадпісаны для цела, прызначаныя да часу выпраўленьня.

Але Хрыстос, Першасьвятар будучых дабротаў, прыйшоўшы з большай і дасканалейшай скініяй, нерукатворнаю, гэта значыць, не таго ўсталяваньня,

 

А Хрыстос, Архірэй будучых дабротаў, прыйшоўшы праз большую і дасканалейшую скінію, нярукатворную, гэта значыць ня такой будовы,

і ня з крывёю казлоў і цялят, а са Сваёю Крывёю; аднаго разу ўвайшоў у сьвяцілішча і набыў вечнае адкупленьне.

 

і ня праз кроў казлоў і (маладых) быкоў, але праз Сваю Кроў увайшоў аднойчы ў Сьвятое Сьвятых, здабыўшы вечнае збаўленьне.

Бо, калі кроў цялят і казлоў і попел ялаўкі праз акрапленьне асьвячае апаганеных, каб чыстае было цела,

 

Бо калі кроў быкоў і казлоў, і попел цялушкі, пры акрапленьні апаганеных асьвячае, і ачышчае чалавека ад грахоў,

дык наколькі ж болей Кроў Хрыста, Які Духам Сьвятым прынёс Сябе, бездакорнага, Богу, ачысьціць сумленьне нашае ад мёртвых дзеяў, на служэньне Богу жывому і Сапраўднаму!

 

то наколькі больш Кроў Хрыста, Які праз Духа Вечнага прынёс Сябе бяззаганнага Богу, ачысьціць сумленьне вашае ад мёртвых учынкаў дзеля таго, каб служыць Богу жывому.

І таму Ён ёсьць Заступнік Новага Запавета, каб у выніку сьмерці Ягонай, якая была дзеля адкупленьня ад злачынстваў, зробленых у першым запавеце, пакліканыя да вечнай спадчыны атрымалі абяцаньне.

 

І таму Ён, Пасярэднік Новага Запавету, памёр дзеля адкупленьня грахоў, якія былí ўчынены ў першым Запавеце, каб прыкліканыя да вечнай спадчыны атрымалі абяцанае.

Бо, дзе завяшчаньне, там трэба, каб настала сьмерць завяшчальніка,

 

Бо дзе завяшчаньне, там мусіць прыйсьці сьмерць завяшчальніка;

бо завяшчаньне мае сілу пасьля памерлых; яно ня мае сілы, калі завяшчальнік жывы.

 

бо завяшчаньне мае сілу пасьля памерлых, і таму ня мае сілы, калі завяшчальнік жывы.

Таму і першы запавет быў уцьверджаны не бяз крыві,

 

Таму і першы (Запавет) быў зацьверджаны ня бяз крыві.

бо і Майсей, прамовіўшы ўсе запаведзі паводле закона перад усім народам, узяў кроў цялят і казлоў з вадою і воўнай чырванёнаю і ісопам, і акрапіў як самую кнігу, так і ўвесь народ,

 

Бо калі Масей, абвясьціўшы ўсе прыказаньні Закону ўсяму народу, узяўшы кроў быкоў і казлоў з вадой і чырвонай воўнай, і гізопам акрапіў скрутак (Закону) і ўвесь народ,

кажучы: «гэта кроў запавета, які запавядаў вам Бог».

 

кажучы: «Гэта кроў Запавету, які запавядаў вам Бог».

Таксама акрапіў крывёю і скінію і ўвесь посуд богаслужбовы.

 

Таксама акрапіў крывёю і скінію і ўвесь посуд службовы.

Ды і ўсё амаль паводле закона ачышчаецца крывёю, і без праліцьця крыві ня бывае дараваньня.

 

І амаль ўсё паводля Закону ачышчаецца крывёю, і бяз праліцця крыві ня бывае дараваньня (грахоў).

Таму і вобразы нябеснага павінны былі ачышчацца гэтымі, а самае нябеснае лепшымі за гэтыя ахвярамі.

 

Таму ніабходна (было), каб вобразы (зямная скінія з начыньнем і служэньнем) таго, што ёсьць на нябёсах былі ачышчаемымі тымі (ахвярамі паводля Закону), а самі нябесныя (íснасьці) — (каб былі ачышчаемымі) лепшымі ахвярамі, чым гэтыя (паводля Закону).

Бо Хрыстос ўвайшоў не ў рукатворнае сьвяцілішча, паводле вобразу сапраўднага ўсталяванае, а ў самое неба, каб стаць сёньня за нас перад абліччам Божым,

 

Бо ня ў рукатворную Сьвятыню ўвайшоў Хрыстос — копію сапраўднай (нябеснай Сьвятыні), але ў самое Неба, каб цяпер зьявіцца перад Абліччам Бога за нас;

і не на тое, каб шматкроць ахвяроўваць Сабою, як першасьвятар уваходзіць у сьвяцілішча штогод з чужою крывёю;

 

і ня для таго, каб шматкроць прыносіць Сябе, як архірэй уваходзіць у Сьвяцілішча кожны год з чужой крывёю,

інакш належала б Яму шматкроць пакутаваць ад пачатку сьвету. А Ён адзін раз, пад канец вякоў, зьявіўся для зьнішчэньня грэху ахвяраю Сваёю.

 

інакш Яму належала б шматкроць пакутаваць ад заснаваньня сьвету; а цяпер, пад канец вякоў Ён зьявіўся адзін (рашаючы) раз дзеля зьнішчэньня грэху праз Сваю ахвяру.

І як людзям належыць адзін раз памерці, а потым суд,

 

І як усім людзям прызначана аднойчы памерці, а пасьля гэтага суд,

так і Хрыстос: адзін раз прынёсшы Сябе ў ахвяру, каб пабраць грахі многіх, другі раз зьявіцца ня дзеля ачышчэньня грэху, а дзеля тых, што чакаюць Яго на збавеньне.

 

так і Хрыстос, адзін раз прынёсшы Сябе ў ахвяру для таго, каб зьняць грахі з многіх, у другі раз ужо бяз ахвяры за грахі зьявіцца тым, хто Яго чакае на збаўленьне.