Псалтыр 106 псалом
Псалтыр
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Яна Станкевіча
Алілуя. Слаўце Госпада, бо Ён добры, бо навечна літасьць Ягоная!
Галілуя! Дзякуйце СПАДАРУ бо добры, бо на векі міласэрдзе Ягонае.
Так хай скажуць уратаваныя Госпадам, як іх збавіў Ён ад рук ворага
Хто можа выказаць сілы СПАДАРОВЫ, даць пачуць усю хвалу Ягоную?
і сабраў з краін, ад усходу і захаду, ад поўначы і мора.
Шчасьлівыя тыя, што дзяржаць суд і чыняць справядліва ў кажным часе.
Яны блукалі ў пустыні бязьлюднымі шляхамі, і не знаходзілі населенага горада;
Памятуй мяне, СПАДАРУ, із зычлівасьці да люду Свайго; даведайся да мяне спасеньням Сваім.
цярпелі голад і смагу, душа іхняя тлелася ў іх.
Каб пабачыць дабро абраных Тваіх, цешыцца зь весялосьці народу Твайго, хваліцца спадкам Тваім.
Але паклікалі Госпада ў скрусе сваёй, і Ён выбавіў іх ад нягодаў іхніх,
Мы ізграшылі з бацькамі сваімі, дазвалялі сабе бяспраўе, нягодна рабілі.
і павёў іх простай дарогай, каб яны ішлі да населенага горада.
Айцове нашы ў Ягіпце ня ўцямілі чудосаў Тваіх, ня памятавалі множасьці ласкаў Тваіх, але наракалі ля мора, ля Чырвонага мора.
Хай славяць Госпада за ласку Ягоную і за дзівосныя дзеі Ягоныя для сыноў чалавечых:
Але Ён выбавіў іх дзеля імені Свайго, каб абясьціць магутнасьць Сваю.
бо Ён спатоліў душу спрагненую, і душу сьмяглую напоўніў дабром.
Крыкнуў Ён на Чырвонае мора, і яно высахла; і правёў іх глыбінямі, як пустынёю;
Яны сядзелі ў цемры і ў засені сьмяротнай, скаваныя скрухаю і жалезам;
І выбавіў іх ад рукі ненавідзячага, і адкупіў іх ад рукі непрыяцеля;
бо не ўпакорваліся словам Божым і волю Ўсявышняга занядбалі.
І воды пакрылі варагоў іхных, ні воднага зь іх не засталося.
Ён упакорыў ім сэрца працаю; і яны зьнемаглі, і ня было памочніка.
Тады яны паверылі словам Ягоным, яны пяялі славу Яму.
Але паклікалі Госпада ў скрусе сваёй, і Ён выратаваў іх ад бедстваў іхніх,
Яны борзда забыліся ўчынкі Ягоныя, не чакалі рады Ягонае;
вывеў іх зь цемры і засені сьмяротнай, і разарваў іхнія путы.
Але бязьмерна галіліся на пустыні й спакушалі Бога на пустыні.
Хай славяць Госпада за ласку Ягоную і за цудоўныя справы Ягоныя для сыноў чалавечых:
І Ён даў ім, чаго яны прасілі, паслаў, адылі, высіленьне душы іхнай.
бо Ён разбурыў браму медную, і жалезныя кайданы паламаў.
Таксама пазавідавалі Масею ў табару, Аарону, сьвятому СПАДАРОВАМУ.
Неразумныя цярпелі за беззаконныя шляхі свае і за няпраўды свае;
Раськяпілася зямля, і праглынула Дафана, і пакрыла груд Авірамоў;
усякаю ежаю грэбавала душа іх, і яны набліжаліся да брамы сьмерці.
І загарэлася цяпло ў грудзе іхным, і поламя спаліла нягодных.
Але паклікалі Госпада ў скрусе сваёй, і Ён уратаваў іх у іхняй нягодзе;
Зрабілі цяпло на Горыве й кланяліся літаму абразу;
паслаў слова Сваё, і ацаліў іх, і выбавіў іх ад магілаў іхніх.
Значыцца, яны памянялі славу сваю на абраз вала, што есьць траву;
Хай славяць Госпада за ласку Ягоную і за цудоўныя дзеі Ягоныя сынам чалавечым!
Забыліся Бога, Спаса свайго, Каторы ўчыніў вялікія рэчы ў Ягіпце,
Хай прыносяць Яму ахвяру хвалы, і хай абвяшчаюць пра справы Ягоныя песьняю!
Чудоўныя ўчынкі ў зямлі Хамовай, страшныя рэчы ля Чырвонага мора.
Хто выпраўляецца на караблях у мора, хто справы ўчыняе на водах вялікіх, —
І сказаў, што маніўся зьнішчыць іх, калі б не Масей, абраны Ягоны, стаў у раськепіне перад Ім, каб адвярнуць гнеў Ягоны ад зьнішчэньня.
бачыць Гасподнія дзеі і цуды Ягоныя ў бездані:
Нават яны пагрэбавалі зямлёю жаданаю, не паверылі слову Ягонаму;
Ён маўляе, — і паўстае буйны вецер, і высока падымае хвалі яго:
Але наракалі ў буданох сваіх, ня слухалі голасу СПАДАРОВАГА.
узыходзяць да неба, ападаюць у бездань; душа іхняя растае ў нягодах;
І падняў Ён руку Сваю на іх, каб паваліць іх на пустыні,
яны кружацца і хістаюцца, нібы п’яныя, і ўся мудрасьць іхняя зьнікае.
І паваліць насеньне іхнае ў народах, і насеньне іхнае па землях.
Але паклікалі Госпада ў скрусе сваёй, і Ён вывеў іх зь нягодаў іхніх.
І спрагліся із Ваал-Пеорам, і елі аброкі мерцьвякоў,
Ён ператварае буру ў цішыню, і хвалі сунімаюцца.
І квялілі ўчынкамі сваімі, і выбух меж іх мор.
І радуюцца, што яны суцішыліся, і Ён прыводзіць іх да жаданае прыстані.
Тады паўстаў Фінегас, і зрабіў суд, і мор запыніўся.
Хай славяць Госпада за ласку Ягоную і за дзівосныя дзеі Ягоныя сынам чалавечым!
І гэта далічана яму да справядлівасьці з пакаленьня да пакаленьня аж на векі.
Хай славяць Яго на сходзе народным, і хай славяць Яго ў гурце старэйшынаў!
І загнявілі таксама ля водаў Мерывы, і блага вышла Масею зь іх прычыны;
Ён ператварае рэкі ў пустыню і крыніцы вады — у сушу,
Бо яны зьнемарасьцілі дух ягоны, ажно ён зяўнуў вуснамі сваімі.
зямлю пладавітую — у саланчак, за бязбожнасьць тых, што жывуць на ёй.
Ня выгубілі народы, што да каторых СПАДАР расказаў ім;
Ён ператварае пустыню ў возера, і зямлю высахлую — у крыніцу вады;
Але зьмяшаліся з паганамі й наўчыліся ўчынкаў іхных;
і пасяляе там спрагненых, і яны будуюць горад, каб жыць у ім;
Пачалі служыць балваном іхным, і яны сталі ім сецяй;
засяваюць палеткі, садзяць вінаграднікі, якія родзяць ім багатыя плады.
Сыноў сваіх а дачкі свае абракалі нячысьцікам;
Ён дабраслаўляе іх, і яны вельмі памнажаюцца, і ў іх быдла ня менее.
І разьлівалі нявінную кроў, кроў сыноў сваіх а дачок сваіх, каторых яны абракалі балваном Канаанскім, і сплюгавілася зямля крывёю.
Паменшыліся яны, і ўпалі ад прыгнёту, гароты і скрухі;
І сплюгавіліся справамі сваімі, і ўвыйшлі ў бязулства ўчынкамі сваімі.
Ён вылівае зьнявагу на князёў, і пакідае іх блукаць у пустыні, дзе дарог няма.
Затым запалаў СПАДАР гневам на люд Свой, ажно Ён брыдзіўся спадкам Сваім;
А гаротнага выцягвае з гароты, і род ягоны памнажае, як статак авечак.
І аддаў іх у рукі паган, і панавалі над імі ненавідзячыя іх.
Праведнікі бачаць гэта, і радуюцца, а ўсякае няверства засланяе вусны свае.
Таксама непрыяцелі іхныя ўціскалі іх, і яны былі падданы пад руку іх.
Хто мудры, той заўважыць гэта, і зразумее ласку Госпада.
Шмат разоў Ён вывальняў іх; але яны немарасьцілі Яго радамі сваімі, і скволелі бяспраўям сваім.
