Ёны 1 разьдзел
Кніга прарока Ёны
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Вітаўта Тумаша
І было слова Гасподняе Ёну, сыну Амафіінаму:
І было слова Госпадава да Ёны, сына Амацыінавага:
«устань, ідзі ў Нінэвію — горад вялікі і прапаведуй у ім, бо зладзействы яго дайшлі да Мяне».
«Устань, ідзі ў Нініву, вялікае места, і прапаведуй там, бо ліхадзействы ягоныя дайшлі да Мяне.»
І ўстаў Ёна, каб бегчы ў Тарсіс ад аблічча Гасподняга, і прыйшоўшы ў Ёпію і знайшоўшы карабель, які выпраўляўся ў Тарсіс, аддаў плату за правоз і ўзышоў на яго, каб плыць зь імі ў Тарсіс ад аблічча Госпада.
І ўстаў Ёна, каб уцячы ад твару Госпадавага ў Тарсіс, і прыйшоў у Ёппу і знайшоў вадаплаў, што плыў у Тарсіс, заплаціў плату за перавоз і ўзышоў на яго, каб плысьці з імі ў Тарсіс ад твару Госпадавага.
Але Гасподзь падняў на моры моцны вецер, і зрабілася на моры вялікая бура, і карабель гатовы быў разьбіцца.
Ды ўзьняў Госпад вецер вялікі на моры і сталася на моры вялікая бура і здавалася, што вадаплаў разаб’ецца.
І спалохаліся карабельнікі і заклікалі кожны свайго бога, і пачалі кідаць у мора паклады з карабля, каб аблегчыць яго ад іх; а Ёна апусьціўся ў нутро карабля, лёг і моцна заснуў.
І спалохаліся вадаплаўнікі, і пачалі клікаць кажны да свайго бога, і пачалі кідаць у мора груз з вадаплаву, каб адцяжыць яго; Ёна-ж зыйшоў у сярэдзіну вадаплаву, лёг і моцна заснуў.
І прыйшоў да яго начальнік карабля і сказаў яму: «чаго ты сьпіш? устань, закліч Бога твайго; можа быць, Бог успомніць пра нас, і мы не загінем».
І прыйшоў да яго старшы вадаплаву і сказаў яму: «Што ты сьпіш? Уставай, кліч да Бога твайго; можа Бог успомніць пра нас, і мы не загінем.»
І сказалі адзін аднаму: «хадзем, кінем жэрабя, каб даведацца, за каго спасьцігае нас гэтая бяда». І кінулі жэрабя, і ўпала жэрабя на Ёну.
І гаварылі адзін другому: «Хадзем, кінем лёсы, каб даведацца, за каго гэтая бяда на нас найшла.» І кінулі яны лёсы, і лёс паў на Ёну.
Тады сказалі яму: «скажы нам, за каго спасьцігла нас гэтая бяда? які твой занятак, і адкуль ідзеш ты? дзе твая краіна, і зь якога ты народу?»
Тады сказалі яму: «Скажы нам, за каго прыйшла на нас гэтая бяда? Чым ты займаешся і адкуль ідзеш ты? Дзе твая краіна і з якога ты народу?»
І ён сказаў ім: «я — Габрэй, шаную Госпада Бога нябёсаў, Які стварыў мора і сушу».
І ён адказаў ім: «Я — гэбрэй, слаўлю Госпада Бога нябёсаў, што стварылі мора і сушу.»
І спалохаліся людзі страхам вялікім і сказалі яму: «дзеля чаго ты гэта зрабіў», бо даведаліся гэтыя людзі, што ён уцякае ад аблічча Гасподняга, як ён сам абвясьціў ім.
І спалохаліся людзі вельмі, і казалі яму: «Нашто ты гэта зрабіў?» бо даведаліся гэтыя людзі., што ён уцякае ад Госпадавага твару, аб чым ён сам гаварыў ім.
І сказалі яму: «што зрабіць нам з табою, каб мора аціхла для нас?», бо мора не пераставала хвалявацца.
І казалі яму: «Што зрабіць намка з табою, каб мора нам сунялося?» бо мора не пераставала хвалявацца.
Тады ён сказаў ім: «вазьмеце мяне і кіньце мяне ў мора, — і мора аціхне для вас, бо я ведаю, што празь мяне спасьцігла вас гэта вялікая бура».
Тады ён сказаў ім: «Вазьмеце мяне і кіньце мяне ў мора, — і мора супакоіцца вам, бо я ведаю, што дзеля мяне найшла на вас гэтая вялікая бура.»
Але гэтыя людзі пачалі моцна веславаць, каб прыстаць да зямлі, але не маглі, бо мора ўсё бушавала і бушавала супроць іх.
Ды гэтыя людзі пачалі моцна грабці вёсламі, каб прыбіць да берагу, але не маглі, бо мора не пераставала лютаваць супроць іх.
Тады заклікалі яны Госпада і сказалі: «молім Цябе, Госпадзе, хай не загінем за душу чалавека гэтага, і хай не залічыш на нас кроў невінаватую; бо Ты, Госпадзе, зрабіў, што заўгодна Табе!»
Пачалі тады яны клікаць да Госпада і казаць: «Молім Цябе, Госпадзе, ня дай нам загінуць за душу чалавека гэтага, і ня ўскладай на нас крыві непавіннай; бо Ты, Госпадзе, учыніў, што было Табе да спадобы!»
І ўзялі Ёну і кінулі яго ў мора; і аціхла мора ад лютасьці сваёй.
І тады ўзялі яны Ёну і кінулі яго ў мора; і сунялося мора ў лютасьці сваёй.
І спалохаліся гэтыя людзі Госпада вялікім страхам і прынесьлі Госпаду ахвяру і далі абяцаньні.
І спалохаліся вельмі гэтыя людзі Госпада, і прынесьлі Госпаду ахвяру, і далі зарок.
