Ёны 3 разьдзел
Кніга прарока Ёны
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Вітаўта Тумаша
І было слова Гасподняе Ёну другі раз:
І другі раз было слова Госпадава да Ёны:
«устань, ідзі ў Нінэвію — горад вялікі і прапаведуй у ёй, што Я загадаў табе».
«Устань, ідзі ў Нініву, вялікае места і прапаведуй у ім тое, што я загадаю табе.»
І ўстаў Ёна і пайшоў у Нінэвію па слове Гасподнім; а Нінэвія была горад вялікі ў Бога, на тры дні хады.
І ўстаў Ёна і пайшоў у Нініву паводле слова Госпадавага; Нініва-ж была вялікім местам у Бога, на тры дні хады.
І пачаў Ёна хадзіць па горадзе, колькі можна прайсьці за адзін дзень, і прапаведаваў, кажучы: «яшчэ сорак дзён, — і Нінэвія будзе разбурана!»
І пачаў Ёна хадзіць па месьце, колькі можна было ўвайсьці ў вадзін дзень, і прапаведываў, кажучы: «Яшчэ сорак дзён — і Нініва будзе разбураная!»
І паверылі Нінэвіцяне Богу: і абвясьцілі пост і апрануліся ў вярэты, ад вялікага зь іх да малога.
І паверылі нініўцы Богу: і апавясьцілі пост, і ўзьдзелі на сябе мяшкі ад найбольшага з іх да найменшага.
Гэтае слова дайшло да цара Нінэвіі, — і ён устаў з трона свайго і зьняў зь сябе царскае адзеньне сваё, і апрануўся ў вярэту і сеў на попеле,
І дайшло слова гэтае да цара Нінівы, і ўстаў ён з пасаду свайго, і зьняў з сябе царскую вопратку сваю, і ахінуўся ў мяшок і сеў на попеле,
і загадаў абвясьціць і сказаць у Нінэвіі ад імя цара і вяльможаў ягоных, «каб ні людзі, ні быдла, ні валы, ні авечкі нічога ня елі, ні хадзілі на пашу, і вады ня пілі,
і загадаў апавясьціць і сказаць у Нініве ад імені цара і ягоных вяльможаў, «каб ні людзі, ні жывёла, ні валы, ні авечкі нічога ня елі, не хадзілі на пашу, ані вады ня пілі,
і каб пакрытыя былі вярэтай людзі і быдла і моцна галасілі да Бога, і каб кожны адвярнуўся ад ліхога шляху свайго ад гвалту рук сваіх.
і каб пакрытыя былі мяшкамі людзі і жывёла, і моцна клікалі да Бога, і каб кажны адвярнуўся ад злога шляху свайго і ад гвалту рук сваіх.
Хто ведае, можа, яшчэ Бог умілажаліцца і ўхіліць ад нас полымны гнеў Свой, і мы не загінем».
Хто ведае, можа Бог яшчэ зьлітуецца і адверне ад нас палаючы гнеў Свой, і мы не загінем.»
І ўбачыў Бог дзеі іхнія, што яны зьвярнулі ад ліхога шляху свайго, і пашкадаваў Бог за бедства, пра якое сказаў, што навядзе на іх, і не навёў.
І пабачыў Бог іхныя ўчынкі, што адвярнуліся яны ад ліхога шляху свайго, і пашкадаваў Бог наслаць на іх тое няшчасьце, аб якім казаў, што нашле на іх, — і наслаў.
