Ёны 4 разьдзел
Кніга прарока Ёны
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Вітаўта Тумаша
Ёна моцна засмуціўся з гэтага і быў раздражнёны.
І абышло гэта моцна Ёну і быў ён разжалены.
І маліўся ён Госпаду і сказаў: «о, Госпадзе! ці ж ня раз гэта казаў я, калі быў яшчэ ў краіне маёй? Таму я і пабег у Тарсіс, бо ведаў, што Ты — Бог добры і міласэрны, шматцярплівы і шматлітасьцівы, і шкадуеш за бедства.
І маліўся ён да Госпада і казаў: «О, Госпадзе, ці-ж не гаварыў я гэта, калі яшчэ быў у маім краі? Таму я і пабег у Тарсіс, бо ведаю, што Ты — Бог добры і міласерны, доўгацерпялівы і ласкавы і спагадаеш бядзе.
І сёньня, Госпадзе, вазьмі душу маю ад мяне, бо лепей мне памерці, чым жыць».
Вазьмі-ж цяпер, Госпадзе, душу маю ад мяне, бо лепш мне памерці, чымся жыць.»
І сказаў Гасподзь: «няўжо гэта засмуціла цябе так моцна?»
І сказаў Госпад: «Няўжо-ж абыйшло гэта цябе гэтак моцна?»
І выйшаў Ёна з горада і сеў з усходняга боку каля горада, і зрабіў сабе там намёт і сеў пад ім у цяні, каб убачыць, што будзе з горадам,
І выйшаў Ёна з места, і сеў на ўсход ад места, і зрабіў там сабе буду і сеў пад ёю ў цяні, каб бачыць. Што будзе з местам.
І вырасьціў Гасподзь Бог расьліну, і яна паднялася над Ёнам, каб над галавою ягонай быў цень і каб выбавіць яго ад засмучэньня ягонага; Ёна вельмі ўзрадаваўся расьліне гэтай.
І вырасьціў Госпад Бог расьліну, і паднялася яна над Ёнаю, каб над галавою ягонаю быў цень і каб супакоіць ягоны жаль; і ўсьцешыўся Ёна вельмі з гэтай расьліны.
І зрабіў Бог так, што на другі дзень з зарою чарвяк падтачыў расьліну, і яна засохла.
І ўчыніў Бог так, што назаўтра на золаку чарвяк падтачыў расьліну і яна ссохла.
А калі ўзышло сонца, навёў Бог сьпякотны ўсходні вецер, і сонца пачало пячы галаву Ёны, так што ён зьнямог і прасіў сабе сьмерці і сказаў: «лепей мне памерці, чым жыць».
Калі-ж узышло сонца, паслаў Бог гарачы ўсходні вецер, і сонца пачало пячы Ёнаву галаву, такшто ён абязьсілеў і прасіў сабе сьмерці, і сказаў: «Лепш мне памерці, чымся жыць.»
І сказаў Бог Ёну: «няўжо так моцна засмуціўся ты за расьліну?» Ён сказаў: «вельмі засмуціўся, нават да сьмерці».
І прамовіў Бог да Ёны: «Няўжо-ж пераняўся ты гэтак дзеля расьліны?» Ён адказаў: «Вельмі пераняўся, аж да сьмерці.»
Тады сказаў Гасподзь: «ты шкадуеш за расьліну, над якою ты не працаваў і якое не гадаваў, якая за адну ноч вырасла і за адну ж ноч і прапала:
Тады сказаў Госпад: «Ты шкадуеш расьліны, пад якой ты не працаваў, і якую ты не гадаваў, якая ў вадну ноч вырасла і ў вадну-ж ноч і прапала:
Мне ці ж не пашкадаваць Нінэвіі, горада вялікага, у якім больш за сто дваццаць тысяч чалавек, якія ня ўмеюць адрозьніць правай рукі ад левай, і мноства быдла?»
ці-ж не шкада Мне Нінівы, вялікага места, ў якім больш, як што дваццаць тысяч чалавек, што ня ўмеюць адрозьніць правай рукі ад левай, і шмат жывёлы?»
