Лукаша 1 разьдзел
Паводле Лукаша Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Яна Станкевіча → Пераклад Антонія Бокуна
Як шмат хто ўзяўся напісаць нарыс праз сталыя здарэньні памеж нас,
Як ужо многія намагаліся напісаць аповесьць пра падзеі, якія ў нас адбыліся,
Як перадалі нам тыя, што спачатку вочнікамі а слугачымі Слова былі, —
як пераказалі нам тыя, што былі ад пачатку відавочцамі і сталіся паслугачамі Слова,
Здалося й імне добрым, дасьледаваўшы ўсе з належнага жарала, акуратна а з парадку напісаць тэ праз гэта, найпачэсьліўшы Хахілю,
надумаў і я, прайшоўшы ўсё нанова, дакладна па парадку апісаць табе, вяльможны Тэафілю,
Каб ты добра ведаў пэўнасьць таго, чаго ты быў навучаны.
каб ты пазнаў надзейнасьць словаў, у якіх быў навучаны.
За дзён Гірада, караля Юдэйскага, быў адзін сьвятар, імям Захара, зь дзянное радоўкі Авінае, і жонка ягоная была з дачок Ааронавых, і імя ейнае Альжбета.
Сталася ў дні Ірада, валадара Юдэйскага, [быў] сьвятар з Абіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка ягоная з дачок Аарона, і імя яе — Альжбета.
Яны абое былі справядлівыя перад Богам, ходзячы ў вусіх расказаньнях а пастановах Спадаровых без заганы.
Былі яны абое праведныя перад Богам, ходзячы паводле прыказаньняў і пастановаў Госпада беззаганна.
Але ня мелі дзяцяці, бо Альжбета была бясплодная, і абое былі ацяжараныя гадамі.
І не было ў іх дзіцяці, таму што Альжбета была няплодная, і абое яны былі пажылыя ў гадах сваіх.
І сталася, як ён правіў сьвятарскі ўрад перад Богам у парадку свае радоўкі,
І сталася, калі ў парадку чаргі сваёй ён спаўняў абавязак сьвятарскі перад Богам,
Подле звычаю сьвятарскага ўраду, было яму жэрабя кадзіць, як ён увыйшоў у Дом Спадароў;
выпала яму паводле звычаю сьвятароў кадзіць, увайшоўшы ў бажніцу Госпадаву.
А ўся множасьць люду малілася вонках у часе кадзеньня, —
І ўсё мноства народу звонку малілася ў час каджэньня.
І зьявіўся яму ангіл Спадароў, стоячы паправе аброчніка кадзеньня.
І зьявіўся яму анёл Госпада, які стаў з правага боку кадзільнага ахвярніку.
І стрывожыўся Захара, абачыўшы, і ляк абняў яго.
І ўстрывожыўся Захарыя, убачыўшы яго, і ахапіў яго страх.
Але ангіл Спадароў сказаў яму: «Не лякайся, Захара; бо просьба твая пачута, і Альжбета, жонка твая, зачнець табе сына, і назавеш імя яго: Яан.
Анёл жа сказаў яму: «Ня бойся, Захарыя! Бо пачутая просьба твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян.
І табе будзе радасьць а весялосьць, і шмат хто будзе цешыцца з нараджэньня яго.
І будзе табе радасьць і вясёласьць, і многія ўзрадуюцца нараджэньню ягонаму.
Бо ён будзе вялікі ў ваччу Спадаровым, і ня будзе піць віна ані хмельнага напітку, і напоўніцца Духам Сьвятым нават ад жывата маці свае.
Бо ён будзе вялікі перад Госпадам, і ня будзе піць віно і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ва ўлоньні маці сваёй.
І шмат каго зь дзяцей Ізраелявых наверне да Спадара, Бога іхнага.
І многіх з сыноў Ізраіля зьверне да Госпада, Бога іхняга.
І ён пойдзе перад Ім у духу а магутнасьці Ільлінае, каб зьвярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей і няслухменых да мудрасьці справядлівых, каб выгадаваць Спадару люд прыгатаваны».
І будзе ісьці перад Ім у духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непаслухмяным — лад думак праведнікаў, каб падрыхтаваць Госпаду народ падрыхтаваны».
І сказаў Захара ангілу: «З чаго я пазнаю гэта? бо я ўжо стары, і жонка мая вельма ацяжараная днямі».
І сказаў Захарыя анёлу: «З чаго даведаюся я гэтае? Бо я — стары, і жонка мая ў гадах пажылых».
І, адказуючы, ангіл сказаў яму: «Я Гаўрэль, каторы стаю ў прытомнасьці Божай, і я быў пасланы казаць табе, і прынесьці табе дабравесьць.
І, адказваючы, сказаў яму анёл: «Я — Габрыэль, які стаю перад Богам, і я пасланы гаварыць з табою і дабравесьціць табе гэтае.
І вось, ты будзеш бязмоўны, і ня будзеш магчы гукаць аж да дня, калі гэта станецца, бо ты не паверыў словам маім, каторыя споўняцца ўпару».
І вось, будзеш ты маўчаць, і ня зможаш гаварыць да дня, калі гэта станецца, за тое, што не паверыў словам маім, якія споўняцца ў свой час».
Люд жа чакаў Захары й дзіваваўся, што ён так длякаецца ў Доме Божым.
І чакаў народ Захарыю, і дзівіўся, што ён марудзіць у бажніцы.
І, як ён вышаў, ня мог гукаць да іх; і яны пазналі, што ён відзеў відзень у Доме Божым, бо ён ківаў ім; і застаўся немы.
А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і зразумелі, што бачыў відзеж у бажніцы; і ён ківаў ім, і застаўся немы.
І сталася, што, як скончыліся дні адправы ягонае, ён адышоў да дому свайго.
І сталася, калі скончыліся дні службы ягонай, ён вярнуўся ў дом свой.
А па тых днёх зачала Альжбета, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, кажучы:
Пасьля гэтых дзён зачала Альжбета, жонка ягоная, і хавала гэта пяць месяцаў, кажучы:
«Гэтак імне ўчыніў Спадар за дзён, калі глянуў, каб зьняць ганьбу маю памеж людзёў».
«Гэтак учыніў мне Госпад у дні, калі глянуў на мяне, каб зьняць з мяне ганьбу між людзьмі».
А шостага месяца пасланы быў ад Бога ангіл Гаўрэль да места Ґалілейскага, званага Назарэт,
А ў шосты месяц быў пасланы анёл Габрыэль ад Бога ў горад Галілейскі, называны Назарэт,
Да дзявушчае, заручанае з чалавекам, каторага імя было Язэп, з дому Давідавага, а дзявушчае імя: Марыя.
да дзяўчыны, заручанай з мужам на імя Язэп, з дому Давіда; а імя дзяўчыны — Марыя.
І, увыйшоўшы да яе, ангіл сказаў: «Здарова, ласкаю абдараваная! Спадар із табою; дабраславёная ты памеж жанок».
І, увайшоўшы да яе, анёл сказаў: «Радуйся, дабрадатная! Госпад з табою; дабраслаўлёная ты між жанчынамі».
Яна ж, абачыўшы яго, парушылася на слова ягонае й разважала, што гэта было б за здарованьне.
Яна ж, убачыўшы яго, устрывожылася ад словаў ягоных і разважала, што гэта было за прывітаньне.
І сказаў ёй ангіл: «Ня бойся, Марыя, бо ты прыдбала ласку ў Бога.
І сказаў ёй анёл: «Ня бойся, Марыя! Бо ты знайшла ласку ў Бога.
І вось, зачнеш у жываце, і народзіш Сына, і назавеш імя Ягонае: Ісус.
І вось, ты зачнеш ва ўлоньні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.
Ён будзе вялікі і назавецца Сынам Навышняга, і Спадар Бог дасьць Яму пасад Давідаў, айца Ягонага;
Ён будзе вялікі і Сынам Найвышэйшага назавецца, і дасьць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Ягонага.
І будзе гаспадарстваваць у доме Якававым навекі, і гаспадарству Ягонаму ня будзе канца».
І Ён будзе валадарыць над домам Якуба на вякі, і Валадарству Ягонаму ня будзе канца».
І сказала Марыя ангілу: «Як гэта будзе, калі я мужа ня знаю?»
А Марыя сказала анёлу: «Як гэта будзе, калі я не спазнала мужа?»
І, адказуючы, ангіл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на Цябе, і моц Навышняга засьціць табе; затым і народжанае сьвятое назавецца Сынам Божым.
І, адказваючы, анёл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на цябе, і сіла Найвышэйшага ахіне цябе. І дзеля гэтага тое, што народзіцца Сьвятое, Сынам Божым назавецца.
І вось, сваячка твая Альжбета, званая бясплоднай, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і гэты ё шосты месяц ёй, званай бясплоднай.
Вось і Альжбета, сваячка твая, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і вось ужо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай.
Бо ў Бога нічога няма немагчымага».
Бо ў Бога ніводнае слова ня будзе бяз сілы».
І Марыя сказала: «Вось, служэбка Спадарова; хай будзе імне подле слова Твайго». І ангіл адышоў ад яе.
І сказала Марыя: «Вось я — служка Госпада; няхай станецца мне паводле слова твайго». І адыйшоў ад яе анёл.
І ўстаўшы Марыя тых дзён, з пасьпехам пайшла да гаравое краіны, да места Юдзінага.
Устаўшы, Марыя ў тыя дні шпарка пайшла ў горную краіну, у горад Юды,
І ўвыйшла ў дом Захарын, і паздаровала Альжбету.
і ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Альжбету.
І сталася, як пачула Альжбета здарованьне Марыіна, што скранулася дзяцянё ў жываце ейным, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым,
І сталася, калі Альжбета пачула прывітаньне Марыі, узварухнулася дзіцятка ва ўлоньні яе, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым.
І загукала вялікім голасам, і сказала: «Дабраславёная ты памеж жанок, і дабраславёны плод жывата твайго.
І ўсклікнула яна моцным голасам, і сказала: «Дабраслаўлёная ты між жанчынамі, і дабраслаўлёны плод улоньня твайго.
І скуль гэта імне, што прышла маці Спадара майго да мяне?
І адкуль гэта мне, што прыйшла маці Госпада майго да мяне?
Бо, гля, як толькі гук здарованьня твайго загучэў у вушшу маім, скранулася з радасьці дзецянётка ў жываце маім.
Бо вось, як голас вітаньня твайго дайшоў да вушэй маіх, узварухнулася вясёла дзіцятка ва ўлоньні маім.
І дабраславёная тая, што паверыла, бо зьдзеецца сказанае ёй ад Спадара».
І шчасьлівая тая, якая паверыла, бо зьдзейсьніцца сказанае ёй ад Госпада».
І сказала Марыя: «Узьвялічае душа мая Спадара;
І сказала Марыя: «Узьвялічвае душа мая Госпада,
І ўсьцешыі’ся дух мой у Вогу, Спасу маім;
і ўзрадаваўся дух мой у Богу, Збаўцы маім,
Бо глянуў Ён на паніжэньне служэбкі Свае; вось, адгэтуль за шчасьлівую мяне будуць мець усі роды;
бо Ён глянуў на паніжэньне служкі Сваёй. Бо вось, адгэтуль шчасьліваю будуць называць мяне ўсе пакаленьні,
Бо ўчыніў імне вялічча Дужы; і сьвятое імя Ягонае;
бо вялікае ўчыніў мне Магутны, і сьвятое імя Яго,
І міласэрдзе Ягонае ад роду да роду да тых, што баяцца Яго.
і міласэрнасьць Ягоная з пакаленьня ў пакаленьне для тых, якія баяцца Яго.
Зьдзеяў моц цаўём Сваім; расьцярушыў пыхатых падумкамі сэрца іхнага;
Ён зьявіў уладу рамяном Сваім, расьсеяў ганарыстых думкамі сэрца іхняга;
Ськінуў дужых із пасадаў і павышыў паніжаных.
скінуў моцных з пасадаў і ўзьвялічыў пакорных;
Напоўніў прагнучых дабром, а багатых адаслаў пустых.
галодных насыціў дабром, а багатых адпусьціў ні з чым.
Памог Ізраелю, слузе Свайму, памятуючы на міласэрдзе,
Падтрымаў Ізраіля, юнака Свайго, успомніў пра міласэрнасьць,
Як казаў айцом нашым, Абрагаму а насеньню ягонаму навекі».
як гаварыў адносна бацькоў нашых, адносна Абрагама і насеньня ягонага на вякі».
І заставалася Марыя зь ёй каля трох месяцаў, і зьвярнулася да дому свайго.
Прабыла ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом свой.
Альжбеце ж выпаўніўся час радзіць, і яна нарадзіла сына.
А Альжбеце настаў час нараджаць, і яна нарадзіла сына.
І пачулі суседзі а сваякі ейныя, як Спадар узьвялічыў міласэрдзе над ёй, і цешыліся зь ёю.
І пачулі суседзі і сваякі ейныя, што ўзьвялічыў Госпад міласэрнасьць Сваю над ёю, і цешыліся з ёю.
І сталася, што на восьмы дзень прышлі абразаць дзецянё і звалі яго, подле імені айца ягонага, Захара.
І сталася, у восьмы дзень прыйшлі абрэзаць дзіцятка і хацелі назваць яго паводле імя бацькі ягонага Захарыям.
Але маці ягоная, адказуючы, сказала: «Не, але названы будзе Яанам».
І, адказваючы, маці ягоная сказала: «Не, але ён будзе называцца Янам».
І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзе тваім, каб быў названы гэтым імям».
І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзічаў тваіх, хто называецца гэтым імем».
І паказавалі знакамі айцу ягонаму, як бы яго хацеў назваць.
І пыталіся на мігах у бацькі ягонага, як бы ён хацеў назваць яго.
А ён, папрасіўшы дошчачкі, напісаў, кажучы: «Яан імя ягонае». І дзіваваліся ўсі.
І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў, кажучы: «Ян імя яму». І ўсе зьдзівіліся.
І якга адчыніліся вусны ягоныя а язык ягоны, і ён гукаў, хвалячы Бога.
І адразу расчыніліся вусны ягоныя і язык ягоны, і ён стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.
І напаў страх на ўеіх, што жылі навокал іх, і па ўсёй гаравой краіне Юдэі гукалі ўсі гэтыя словы.
І стаўся страх на ўсіх, што жылі побач, і гаварылі адзін аднаму словы гэтыя па ўсёй горнай краіне Юдэйскай.
І ўсі, што чулі, складалі ў сэрцах сваіх, кажучы: «Што за дзецянё гэта будзе!» І запраўды рука Спадарова была зь ім.
І ўсе, якія чулі, складалі [гэта] ў сэрцы сваім, кажучы: «Што ж гэта будзе за дзіця?» І рука Госпада была з ім.
І Захара, айцец ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і праракаў, кажучы:
І Захарыя, бацька ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым, і прарочыў, кажучы:
«Дабраславёны Спадар, Бог Ізраеляў, што даведаўся й зьдзеяў адкупленьне люду Свайму;
«Дабраслаўлёны Госпад, Бог Ізраіля, што адведаў народ Свой і даў выбаўленьне [яму],
І ўзьняў рог спасеньня нам у доме Давіда, слугі Свайго;
і падняў рог збаўленьня нашага ў доме Давіда, слугі Свайго,
Як казаў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі ад веку,
як абвясьціў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі адвеку,
Праз спасеньне нас ад варагоў нашых і ад рукі ўсіх ненавідзячых нас;
збавіць [нас] ад ворагаў нашых і ад рукі ўсіх, якія ненавідзяць нас,
Што зьдзее міласэрдзе айцом нашым і ўспомне сьвятую ўмову Сваю,
учыніць міласэрнасьць бацькам нашым і ўзгадаць сьвяты запавет Свой,
Прысягу, што Ён прысягнуў Абрагаму, айцу нашаму, даць нам,
прысягу, якой кляўся Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам
Каб бяз страху, з рукі непрыяцеляў сваіх вывальненыя, служылі Яму
бяз страху, выбавіўшы нас з рукі ворагаў нашых,
Ў сьвятасьці а справядлівасьці перад Ім усі дні жыцьця свайго.
служыць Яму ў сьвятасьці і праведнасьці перад Ім у-ва ўсе дні жыцьця нашага.
І ты, дзецянё, назавешся прарокам Навышняга, бо пойдзеш перад відам Спадаровым, гатаваць дарогі Ягоныя,
І ты, дзіцятка, будзеш названы прарокам Найвышэйшага, бо будзеш ісьці наперадзе перад абліччам Госпада падрыхтаваць шляхі Яму,
Даць пазнаньне спасеньня люду Ягонаму ў дараваньню грахоў іхных,
даць народу пазнаць збаўленьне ў адпушчэньні грахоў іхніх,
Пераз чульлівае міласэрдзе Бога нашага, як із вышыні Золак даведаўся да нас,
праз унутраную міласэрнасьць Бога нашага, у якой адведаў нас Усход з вышыні,
Даць сьвятло седзячым у цямноце а ў сьценю сьмерці, кіраваць ногі нашыя на дарогу супакою».
зьявіць [сьвятло] тым, што сядзяць у цемры і ў ценю сьмяротным, накіраваць ногі нашыя на шлях супакою».
А дзяцё расло а дужэла духам, і было на пустынях аж да дня паказаньня свайго Ізраелю.
А дзіцятка ўзрастала і ўмацоўвалася духам, і было ў пустыні да дня зьяўленьня свайго Ізраілю.
