Найвышэйшая песьня 1 разьдзел

Найвышэйшая песьня Саламонава
Пераклад Яна Станкевіча → Пераклад Васіля Сёмухі

 
 

Песьня над песьнямі Салямонава. О, калі б ён цалаваў мяне цалаваньням вуснаў сваіх! бо любосьць твая лепшая за віно;
 
Найвышэйшая песьня Саламонава. Няхай вусны яго мяне пацалуюць! Бо лепшыя за віно твае ласкі.

Масьці твае прыемныя нюхаць, імя твае — вылітая масьць; за тое дзявушчыя любяць цябе.
 
Ад водару мазяў тваіх імя тваё — як разьлітае міра; таму і дзяўчаты цябе кахаюць.

Цягні мяне за сабою, пабяжым; павёў мяне кароль да пакояў сваіх; мы радавацца а цешыцца зь цябе будзем; успамінаем любосьць тваю болей як віно; пасьцівыя любяць цябе.
 
Надзь мяне! Мы пабяжым за табою; — цар мяне ўвёў у харомы свае! Радавацца і весяліцца будзем з табою; — больш за віно будзем славіць пяшчоты; цябе годнасна любяць!

Чарнявая я, але харошая, дачкі ерузалімскія! як буданы кідарскія, як заслоны Салямонавы.
 
Ерусалімскія дочкі! Чорная я, прыгажуня сабою, нібы намёты Кідара ці полагі Саламонавыя.

Не глядзіце на мяне, што я чарнявая, што загарэла ад сонца: сынове маці мае ўгневаліся на мяне, пастанавілі сьцерагчы вінішчы, свайго ж вінішча я не ўсьцерагла.
 
Не зважайце на смугласьць маю; гэта сонца мяне апаліла: сыны маёй маці ўгневаліся на мяне, — вінаграднікі вартаваць мне казалі, — свайго вінаградніка я не ўпільнавала.

Скажы імне, любовы душою маёй: ідзе ты пасьвішся? ідзе супачываеш паўднём? чаму імне быці як аднэй, што круціцца памеж стадаў таварышаў тваіх?
 
Ты скажы, каханьне маёй душы, дзе ты пасьвіш? дзе апоўдні ты адпачываеш? навошта бадзяцца мне каля статкаў сяброў тваіх?

Калі ня ведама тэ, найпазарнейшая із жанок, то йдзі сабе па сьлядох авец і пасьві казяняты свае ля сялібаў пастускіх.
 
Калі гэтага ты ня знаеш, найпрыгажэйшая краска-дзяўчына, дык ідзі па авечых сьлядах і пасьві свае казьляняткі каля буданоў пастушыных.

Да жаробанькі свае ў цялежках фараонавых я прыраўнаў цябе, о прыяцелка мая!
 
З кабыліцаю з фараонавай калясьніцы параўнаў я цябе, каханая.

Якія харошыя шчокі твае ў прыборах, шыя твая ў кралях.
 
Прыгожыя шчокі твае пад падвескамі, шыю тваю аздабляюць каралькі;

Прыборы залатыя мы зробім табе із срэбнымі бодкамі.
 
зробім табе залатыя падвескі са срэбнымі іскрамі.

Пакуль кароль узьлягае, нард мой выдаець пах свой.
 
Пакуль цар за сталом весяліўся, мой народ разьліваў пахошчы.

Пучок міровы любовы мой у мяне, меж пелькаў маіх супачывае.
 
Мне мой мілы — як ладанка зь мірай; начуе ў мяне на грудзях,

Гранка кіпра любовы мой у мяне, у вінішчах Енґедзкіх.
 
мне мой мілы — як скрыпеню гронка ў мяне ў вінаградніках Эн-гэдзі.

О, ты пазорная, прыяцелка мая, о, ты пазорная! вочы твае галубіныя.
 
Якая прыгожая ты, каханая! якая прыгожая ты! Твае вочы — дзьве галубіцы!

О, ты пазорны, любовы мой, і прыемны! і пасьцеля наша — зяленіва;
 
Які ты прыгожы, мой любы, які ты ласкавы, і ложак наш — зелень;

Балькі дамоў нашых — кедры, шалёўкі нашы — кіпрысы.
 
стрэхі дамоў нашых — кедры, столі іх — кіпарысы.